Ασβεστοκάμινος οδού Πασσώβ Σε διαδικασία εξέτασης |
Ασβεστοκάμινος οδού Λατώ Διατηρητέα |
Ασβεστοκάμινος οδού Βαλτετσίου Διατηρητέα |
Ασβεστοκάμινος οδού ΟρφανίδουΛατώ Διατηρητέα |
ΥΠΟΜΝΗΜΑ
Προς την 1η
Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων
26.7.2001
ΘΕΜΑ: Σπουδαιότητα χαρακτηρισμού του
συγκροτήματος παραγωγής ασβέστη επί της
οδού Πασσώβ 9, ως ιστορικό, Διατηρητέο
Μνημείο
Η ασβεστοποιία Ο.Ε. Αττική βρίσκεται
στην οδό Πασσώβ 9 και αναφερόμενοι
ιδιοκτήτες της είναι πρώτα η Νικολέτα
Παπαθεοδώρου και αργότερα οι Ανδρέας
Λυκούδης, Κων/νος Στυλιανίδης, Ξενοφών
Νικολαίδης και Γρηγόρης Γρηγορίου.
Γνωρίζουμε από μαρτυρίες πως οι
ασβεστόπετρες φορτώνονταν αρχικά σε
βαγόνια και αργότερα σε αναβατόριο λόγω της
φασαρίας που προκαλείτο. Στο καμίνι οι
πέτρες ψήνονταν στους 1000ο , μερικοί
λένε και για μέρες. Το καμίνι έκαιγε
πιθανότατα πετρέλαιο και υπολείμματα της
καύσης- κομμάτια κάπνας- γέμιζαν μαύρα
στίγματα τις μπουγάδες των νοικοκυρών,
κυρίως τα βράδια, όταν ο καπνός δεν φαινόταν
και το καμίνι δούλευε στο φουλ. Όταν έβγαζαν
την ψημένη πλέον πέτρα από το καμίνι, τις
έριχναν σε μεγάλες λακκούβες-τους
ασβεστόλακκους- που περιείχαν νερό και εκεί
«έσβηνε» ο ασβέστης και ήταν πλέον έτοιμος
για χρήση. Η παραγωγή του ασβέστη με τον
συγκεκριμένο τρόπο ξεπεράστηκε,
προτιμήθηκαν άλλες πιο σύγχρονες
εγκαταστάσεις και το εργοστάσιο «Αττική»
εγκαταλείφθηκε.
Στους καταστατικούς σκοπούς του
Εξωραϊστικού- Εκπολιτιστικού Συλλόγου «Ο
Λόφος του Παιδιού» περιλαμβάνεται, όχι μόνο
η προάσπιση και αξιοποίηση του άλσους «Ο
Λόφος του Παιδιού» (που περικλείει και τις
εγκαταστάσεις της ασβεστοκαμίνου), αλλά και
η καλλιέργεια της δημιουργικής συνεισφοράς
στην κοινωνική πρόοδο, όσο και την ανύψωση
του πολιτιστικού επιπέδου της περιοχής.
Θεωρούμε λοιπόν απόλυτα δικαιολογημένη την
προσπάθεια που καταβάλουμε προκειμένου να
επιτευχθεί η ανακήρυξη της καμινάδας, των
κτιριακών εγκαταστάσεων και του
μηχανολογικού εξοπλισμού του εργοστασίου
παραγωγής ασβέστη «Αττική», καθώς
πιστεύουμε ότι:
Α) αποτελεί ένα από τα τελευταία
εναπομείναντα μνημεία βιομηχανικής
πολιτιστικής κληρονομιάς στην περιοχή του
Γαλατσίου, που μαρτυρά την οικονομική
συμβολή των παραγωγικών αυτών μονάδων την
εποχή εκείνη, παράγοντας ασβέστη, ένα
απαραίτητο οικοδομικό υλικό.
Β) καθώς είναι ένα
από τα ελάχιστα άρτια σωζόμενα στην περιοχή
Γαλατσίου, Λαμπρινής, Ψυχικού, όπου
λειτούργησε τα τελευταία εκατό χρόνια μια
μεγάλη συνοικία καμινιών παραγωγής ασβέστη
και το ένα από τα δύο μόνο εναπομείναντα
κάθετης καύσης, μας δίνει τη δυνατότητα να
αναγνωρίσουμε τον χαρακτήρα των λαϊκών
μικροαστικών συνοικιών με μεικτές χρήσεις (όπως
αναφέρεται
χαρακτηριστικά σε δημοσίευμα της
εφημερίδας Καθημερινή).
Γ) βοηθάει με έναν ζωντανό τρόπο στη
διαφύλαξη και μελέτη της παραγωγής ασβέστη
στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά και
στην διαφύλαξη της πολιτιστικής μας
κληρονομιάς γενικότερα και, καθώς σήμερα η
τεχνολογία της αποτελεί κομμάτι της
βιομηχανικής ιστορίας του τόπου μας,
θεωρούμε σημαντικό να διαφυλαχτούν, όχι
μόνο το κέλυφος του εργοστασίου χωρίς
παρεμβάσεις στο σχέδιο και την αρχική
κατασκευή του, αλλά και ο μηχανολογικός του
εξοπλισμός με ακριβώς την ίδια προσοχή και
ευλάβεια.
Δ) εξυπηρετεί στην αρχιτεκτονική
μελέτη του συγκεκριμένου βιομηχανικού
συγκροτήματος , η οποία είναι σημαντική,
λόγω της μοναδικότητα που παρουσιάζει το
σχήμα της καμινάδας της σε σχέση με τις
υπόλοιπες που σώζονται
σήμερα.
Ε) τονίζουμε συμπληρωματικά το «ενιαίο»
του τοπίου, που συγκροτεί μαζί με τις τρεις
ανακηρυγμένες καμινάδες της Λαμπρινής, της
Κυπριάδου και των Τουρκοβουνίων, καθώς
είναι όλες κρίκοι της ίδιας αλυσίδας,
δείγματα της βιομηχανικής μας κληρονομιάς,σε
μία περίπου ίδια χρονική περίοδο.
Θεωρούμε πως η
ανακήρυξη, αναπαλαίωση και αξιοποίηση της
ασβεστοκαμίνου και των εγκαταστάσεων του
εργοστασίου «Αττική» θα αναβάθμιζε
σημαντικά την περιοχή του άλσους, του
οποίου αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα,
ελκύοντας μαθητές και ερευνητές όχι μόνο
αυτής της περιοχής, ή μόνο της Αθήνας, αλλά
και όλης της Ελλάδας, ακόμη και από το
εξωτερικό. Ο εσωτερικός- στεγαζόμενος χώρος
του εργοστασίου θα μπορούσε συμπληρωματικά
να πλαισιώνεται με φωτογραφικό υλικό
σχετιζόμενο όχι μόνο με τις παλαιότερες
δραστηριότητές του, τις άλλες
ασβεστοκάμινους, αλλά και με ευρύτερα
θέματα της περιοχής, ενώ είναι ιδανικός
για την φιλοξενία εκπαιδευτικών
προγραμμάτων και άλλων πολιτιστικών
δραστηριοτήτων που θα συνδέουν την
ιστορική μνήμη με την σύγχρονη εποχή.
Εξωραϊστικός-Εκπολιτιστικός Σύλλογος «Ο Λόφος του Παιδιού»