ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ "ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ" ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ 2004.

Μετά τις εκλογές του Απρίλη, η καθημερινή δημοσιογραφία και η Κυβερνητική δραστηριότητα επικεντρώνεται συχνά, θα λέγαμε καθημερινά, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας του 2004.

Βασικό χαρακτηριστικό της όλης επικαιρότητας αποτελεί ο ψόγος για τη Κυβέρνηση επειδή καθυστέρησε απαράδεκτα στην πραγματοποίηση των έργων που σημαίνει... ότι θα «ρεζιλευτούμε», με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην επικεντρώνεται η κριτική στην ουσία που είναι τα ζημιογόνα αποτελέσματα της διοργάνωσης αυτής αλλά αντίθετα να «ανοίγεται ο δρόμος» για την αλόγιστη πραγματοποίηση των απαιτουμένων έργων, όπως-όπως, χωρίς ουσιαστικές περιβαλλοντικές προδιαγραφές, χωρίς έλεγχο των κοινωνικών τους συνεπειών και με ευθείες παραβιάσεις του Συντάγματος, των Νόμων του Κράτους και των Οδηγιών της Ε.Ε.

Η «Πράσινη Πολιτική», θεωρώντας την εξέλιξη αυτή εγκληματική για το περιβάλλον, για την ποιότητα ζωής, την οικονομία της χώρας και την αθλητική διάσταση του πολιτισμού μας, διατυπώνει τις παρακάτω θέσεις της:

α. Κατ’ αρχήν οφείλουμε να επισημάνουμε την επιβεβαίωση της θέσης μας κατά την περίοδο της προσπάθειας ανάληψης των Αγώνων, ότι δηλ. αυτό θα αποτελούσε δυσβάστακτο χρέος για την Αττική και την Ελλάδα γενικότερα. Τώρα όλοι το συνομολογούν αλλά «ο γέγονε, γέγονε όπως επεσήμανε και κυβερνητικός παράγοντας.

β. Θλιβόμαστε για την καθυστέρηση που υπάρχει για την προετοιμασία των Αγώνων και την αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτό έχει η Κυβέρνηση. Πάντως η καθυστέρηση αυτή δεν οφείλεται στην προσπάθεια της «διόρθωσης» των ατελειών του φακέλου υποψηφιότητας που εγκρίθηκε από την Δ.Ο.Ε, όπως έντεχνα αφέθηκε να εννοηθεί. Τούτο αποδεικνύεται από την, ουσιαστικά, σχεδόν κατά γράμμα εφαρμογή των προδιαγραφών του φακέλου αυτού. Η καθυστέρηση οφείλεται στην διανομή της κατασκευαστικής «πίττας» των Αγώνων στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες των διαπλεκομένων οικονομικών συμφερόντων της χώρας και στην προσπάθεια δέσμευσης τους για την στήριξη της Κυβέρνησης στις εκλογές που έγιναν.

γ. Θεωρούμε ότι η καταστροφή του Περιβάλλοντος της Αττικής θα ολοκληρωθεί με τα προβλεπόμενα έργα είτε αυτά αφορούν αθλητικά έργα είτε έργα υποδομής γιατί τα περισσότερα απ’ αυτά γίνονται σε προστατευόμενους οικολογικά τόπους (Σχοινιάς, Πάρνηθα, Βείκου, Παραλία Σαρωνικού, Υμηττός κλπ.) και ελεύθερους χώρους αναψυχής (Σαρωνικός. Υμηττός κλπ.), όλα δε θα προκαλέσουν αστική συμφόρηση με βαριές οικιστικές παρεμβάσεις είτε για στήριξη τους με υπηρεσίες είτε ως αποτέλεσμα της χρήσης τους. Το αποτέλεσμα θα είναι να αλλοιωθεί το Περιβάλλον δραματικά στην Αττική και να υποθηκευτούν για το μέλλον οι όροι διαβίωσης των πολιτών της.

δ. Η οικονομική στήριξη των Αγώνων αποτελεί υποθήκη της ελληνικής οικονομίας για το μέλλον, αφού τεράστια ποσά θα εκταμιευθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό για τον σκοπό αυτό. Η επίκληση της χρηματοδότησης των Αγώνων από το τρίτο χρηματοδοτικό πρωτόκολλο της Ε.Ε. οδηγεί στην θλιβερή διαπίστωση ότι χρήματα απ’ αυτό αντί να χρησιμοποιηθούν για επίλυση κοινωνικών αναγκών (περιβάλλον, υγεία, παιδεία κλπ.) για βελτίωση της ποιότητας της ζωής και βέβαια στο σύνολο της χώρας με έμφαση την περιφέρεια, για ισόρροπη ανάπτυξη, χρησιμοποιούνται για έργα ουσιαστικά «μιας χρήσεως».

ε. Και όλα αυτά για αθλητικούς Αγώνες που αποτελούν πια αθλητικό τσίρκο από την εμπορευματοποίηση τους, από την κατασκευή πρωταθλητών με ουσίες όχι μόνο αναβολικές αλλά που, έτσι ή αλλιώς, αλλοιώνουν την ανθρώπινη φύση, για ένα ανταγωνισμό που πόρρω απέχει από την ευγενική άμιλλα του αθλητικού ιδεώδους του Πολιτισμού μας, που απαιτεί «νου υγιή σε σώμα υγιές».

στ. Έτσι και για την συντήρηση της κατάστασης αυτής καθιστά αναγκαία η αναχρονιστική λειτουργία της Δ.Ο.Ε. με εφ’ όρου ζωής μέλη, με συγκεντροποιημένες διαδικασίες ελεγχόμενες από μεγάλες οικονομικές εταιρίες για πλήθος αθλημάτων που, πολλές φορές, αποτελούν παραλλαγές του ίδιου αθλήματος με επιμονή στην επιλογή μιάς μόνο πόλης για να ελέγχονται οικονομικά οι δραστηριότητες των Αγώνων και μικρότερο κόστος για τις ελέγχουσες εταιρίες, μετακυλώντας το οικονομικό βάρος της εξέλιξης αυτής στην διοργανώτρια, δημιουργώντας «κλίμα» αθέμιτου ανταγωνισμού στην προσπάθεια ανάληψης τους.

Η Πράσινη Πολιτική προτείνει:

α. την άμεση τροποποίηση των σχεδίων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 με κατεύθυνση τον σεβασμό του Περιβάλλοντος και του Ανθρώπου. Υπάρχει ικανός χρόνος. Είναι ψευδοπρόβλημα η έλλειψη χρόνου που στοχεύει στον περιορισμό της κριτικής των κυβερνητικών επιλογών. Να περιορισθούν οι δαπάνες στο ελάχιστο και συγκεκριμένα σε έργα αθλητικής υποδομής, οι όποιες κατασκευές να γίνουν σε μικρή κλίμακα με διαφάνεια και αντικειμενικότητα χωρίς να παραβιάζονται το Σύνταγμα και οι Νόμοι του Κράτους.

β. Θεωρεί ότι οι Ο.Α. πρέπει να επιστρέψουν στην ιδεολογική τους κοιτίδα που εί-ναι η ευγενής (πέρα από τον άνευ ηθικών και βιολογικών όρων αθλητικό ανταγωνισμό) άμιλλα σε πραγματικά αθλήματα, που θα τελούνται αποκεντρωμένα χωρίς το εμπορικό κέρδος να είναι το κέντρο αναφοράς τους, καλυπτομένων των εξόδων διεξαγωγής από σχετικό Ταμείο από εισφορές όλων των Ολυμπιακών Επιτροπών στα πλαίσια μιας ΔΟΕ δημοκρατικά οργανωμένης, αποτελούμενης από εκπροσώπους όλων των επί μέρους Ολυμπιακών Επιτροπών, άμεσα ανακλητών και με θητεία τακτού χρονικού διαστήματος εκλεγομένων απ’ αυτές.

Μόνο σ’ αυτό το πλαίσιο τον 21ο αιώνα οι Ο.Α. θα υπηρετήσουν την ρήση σώμα υγιές σε νου υγιή.

Με αυτές τις θέσεις η Πράσινη Πολιτική θα κινηθεί προς την κατεύθυνση για την ματαίωση των αντιπεριβαλλοντικών, αντικοινωνικών, παράνομων και αντιοικονομικών προ-οπτικών που διαφαίνονται στην προετοιμασία των Αγώνων. Επιζητά τον διάλογο και την συνεργασία προς την κατεύθυνση αυτή με όλους τους ενδιαφερόμενους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς αλλά και μεμονωμένους πολίτες ευαισθητοποιημένους προς την ίδια κατεύθυνση.

Αθήνα 10 Ιουνίου 2000.

Το Πανελλήνιο Συμβούλιο.



(ΥΠΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ)



[Περιεχόμενα] [Αρχική Σελίδα]