| Though i am studying at Abac, but i have more relationship with my my friends at Bangkok University ไม่เอาแล้ว ภาษาอังกฤษ เบื่อแล้ว เปลี่ยนมั่ง รูปข้างล่างนี่เป็นรูปเราเอง หน้าคุ้นๆ ชั่ยม๊า ไปถ่ายพับเพื่อน ๆ ที่หน้าสวนจิตรดา |  |
 |
 |
ช่วงเรียนม.ปลายเป็นช่วงที่หาความสุขใส่ตัวมากที่สุด ทำกิจกรรมเยอะมาก บางวันก็ทำถึงเช้านั่งแท๊กซี่กลับบ้าน กับอาจารย์เปลี่ยน เสื้อผ้าแล้วมาเรียนใหม่ เป็นช่วงที่รู้จักกับคนข้างนอกเยอะมาก เป็นที่popular มากถึงขนาดได้รับเชิญให้เป็น แขกของโรงเรียนศรีอยุธยา ตอนนั้นอายมากเดินเข้าไปเหมือนดารา มีแต่คนมอง ตอนนั้นโรงเรียนเค้าขาดผู้ชายน่ะ แถมยังได้ไปประชุมโน่นประชุมนี้ รู้จักเค้าไปทั่ว ขอโทษครับ เห็นติ๋ม ๆ อย่างเนี่ยะ เคยเป็นประธานเชียร์คณะสี ด้วยนะครับ แต่ขอโทษร้องเพลงเชียร์ไม่เป็นเลยสักเพลง
|
ตอนนี้เพื่อนทุกคนก็ทำงานกันเกือบหมดแล้ว แต่ตอนนี้เราก็สนุกกับการเรียนอยู่นะ เพียงแต่อยากให้จบไวขึ้นเท่านั้นเอง แล้วก็มีโครงการว่าจะตอ โท IT ถ้ามีทุน แต่ก่อนไม่ค่อยได้คิดถึงชิวิตสักเท่าใหร่หรอก เพราะคิดว่ามีเพื่อนดี ก็สบายไปแปดอย่างแล้ว แต่เดี๊ยวนี้พอเพื่อนจบไปหมดแล้ว ต่างคนต่างห่างกันไป ก็เลยทำให้ focus ในอนาคตมากขึ้น ไม่เคยคิดว่าต้องแต่งงานอายุเท่าไหร่ ไม่เคยคิดว่าจำเป็นต้องแต่งงาน ถ้าแต่งไปแล้วจำทำให้ใครต้องเสียใจ |
| เพื่อนชื่อ โบ อ๋อ จุ๋ม เอ๋ แล้วอีกคนนี่หน้าตาเหมือน หนูผีมาก ชื่ออะไรนา ลืมแหล่ะ ก็หนูผีไง ส่วนผู้ชายนี่จ้างให้ก็ไม่มีวันบอก ว่าชื่อ บอล. ช่วงนั้นไปดูไฟกันบ่อยมาก ต้องพาเพื่อนไปที่ละรอบ ตอนนี้ก็ทำงานกันหมดแล้วเหลือเรานั่งต๊อกต๋อยเรียนช้ากว่าชาวบ้าน แถมจะลง สองไมเนอร์ อีก เพื่อน ๆ กลุ่มนี้น่ารักมาก เคยตกเป็นข่าวกับบางคนเหมือนกัน ช่วงที่ขับรถไปหาบ่อย ๆ แต่ก็แค่ข่าวลือ อะ ข่าวลือ |  |
 |
 |
อันนี้เป็นเพื่อนก๊กใหม่ ของม.กรุงเทพ เป็นเพื่อนของ แตงกวา อีกทีหนึง ส่วน Richard นั่นเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนั้นขับรถไปเที่ยวที่กาญจนบุรีด้วยกัน เพื่อนๆ ทนความสวีทของสองคนนี้ไม่ไหวต้องย้ายมานั่งคันปอหมด …..เศร้าอ่ะ รูปข้างล่างนั่นเพื่อนม.กรุงเทพ เหมือนกัน นุช คนนี้ก็สนิท แล้วก็เจี๊ยบ แล้วก็นั่นแหล่ะ แตงกวา ไประยองด้วยกัน ช่วงนั้นเป็นอะไรที่เฮ้อ เห็นกล้องไม่ได้ ต้องเรียก ตรงกับวันเกิดของเจี๊ยบพอดี หาเทียนไม่ได้แต่เนื่องจาก รักที่จะ เซอร์ไพรส์เพื่อน ก็อุต์ส่าหาเทียนพรรษามาให้ ซึ้ง ๆ ปักที แทบไม่ได้กินไอศรีม |  |
| ส่วนสองคนนั้นเป็นคู่กัด กันประจำ บอล อ่ะ เคยจีบ โบแต่ว่าโบไม่มีใจให้ ตายแหล่ะ ..เมาท์เพื่อนเหรอนี่เรา แต่ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ ส่วนข้างล่างนี้ตอนเรียน intensive ที่ม.กรุงเทพ เพื่อน ๆ ทั้งห้องมีแค่เนี่ยะ เราอยู่หลังห้องสุด เลยไม่เห็นหรอก นังแตงกวาไม่ค่อยมาเรียนเท่าไหร่ ตอนหลังกลายิ เป็นเพื่อนสนิทกันได้อย่างไรไม่รู้ เพื่อนที่นั่งข้าง ๆ ท้วม ๆ หน่อย ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกนะว่าเป็นแบบนั้น ชวนไปทานข้าวกับเพื่อน ผู้ชายไม่เคยไปเลย อยู่แต่กลับผู้หญิงจนวันหนึงเพื่อนมาบอก หลังจากนั้นมาก็กลายเป็นไอ้ขี้ระแวงหลังไปเลย |  |
 |
 |
อันนี้ถ่ายที่หน้าเซ็นทรัล ไปกับเพื่อนที่เอแบค มีความสุขมากเป็นครั้งแรกที่ได้ทำอะไรกับเพื่อน ( ที่เอแบค ) อย่างที่อยากทำมาตั้งนานแล้ว ข้างหลัง เลย นาว จิน ปอ แล้วก็หนึ่ง คิมเป็นคนถ่าย ส่วนผู้หญิง ก็นุ้ย หลี ยุ้ย ฮ้ง จู พอกลับมาก็ได้นุ้ยเป็นเลขา คอยจัดการชีวิตทุกอย่างในเอแบค สบายขึ้นเยอะ ตอนนี้เจ๊เค้าจบไปแล้ว ด้วยเกรียตินิยมตามหลังไปติด ๆ ฮือ ๆ เรื่องมันเศร้า ตอนนี้ก็เหลือ เรากับนาว เท่านั้นแหล่ะ | ไม่เคยคิดว่าอยากจะมีลูกจนกว่าตัวเองจะมั่นใจ ว่าเราจะสามารถสร้างใครสักคนให้เป็นคนดี เพราะว่าสังคมสมัยใหม่ ปัจจัยไม่ได้อยู่แค่ครอบครัวเสียแล้ว ……….ตายแล้วเนี่ยะ เป็นการเป็นงานเหลือเกิน จริง ๆ เมื่อได้คุยกับเพื่อน ๆ เก่า เราก็จะต้องคุยถึงเรื่องความฝันของพวกเราเสมอ เพื่อน ๆ อยากให้เราได้ไปอยู่เมืองนอก ด้วยกัน มีแต่พวกเรา แค่พวกเรา แต่เราก็อยากให้เธอเป็นพวกเรา บ้างที สีสรรของชีวิต ก็อยู่ที่การได้คุยอะไร สนุก ๆ กับคนที่เราเข้าใจซึ่งกันและกัน |
| รูปข้างล่างนี้เป็นก๊กเมื่อตอนอยู่ม.ปลาย คนซ้ายชื่อจิ๊บ ถัดมาก็หนิง ต่อมาก็หญิง จริง ๆ แล้วมีอีกคนชื่อปืน ไปอีกสักหน้าสอง หน้าก็คงเจอ อยู่ในโรงเรียนด้วยกันแต่ไม่ค่อยเที่ยวด้วยกันหรอก แต่พอมีปัญหาทีไรก็มาเจอกันทุกที ทุกวันนี้ยังติดต่อกันอย ู่ทางจิตใต้สำนึกเล็ก ๆ ตอนนี้จิ๊บรู้สึกว่าจะสอบได้เป็นแอร์ของ Japan airline สวนหนิง ช่วยทำงานที่บ้าน ส่วนหญิงใหญ่ (เราเรียกกันว่าค ุณแม่) ก็เป็นฝ่ายกำกับศิลปในบริษัท์สักแห่งในโลก |  |
 |
 |
 |
ทั้งหมดนั่นคือสีสรร ในชีวิตของเรา แต่นั่นคงเป็นส่วนประกอบเล็ก ๆ สำหรับตัวเรา สิ่งที่เราคิดได้ เรารู้สึกได้ ก็เพราะส่วนประกอบเล็กๆ นี่แหล่ะ ……ถ้าคิดว่าเราเป็นคนดี …..คงไม่ใช่ความดีของเราแล้วหล่ะ …ถ้าเราเป็นคนดีได้ ก็เพราะเพื่อนทั้งหมดเนี่ยะแหล่ะ ที่แต่ละคนได้สะท้อน ทั้งทางตรงทางอ้อม กลายมาเป็นเราจนถึงวันนี้ ไม่เคยลืมที่จะขอบคุณเพื่อน ๆ เลย ……เราเคยขอบคุณทุกคนนะ จริง ๆ นะ ….ที่ ให้เป็นตัวเรา |