Sensin o...

SENSİN O...

Hiç yazsam mı bu şiiri
Sordum kendi kendime,
Kazsam mı itiraf etmek istemediğim
Toprağın dibine?
Yatsam mı yine gözlerim dolu, kalbim boş
Yoksa bir gün gelir de...
Rüyalar ne hoş!
Seni unutmak için
Her akşam gezerim vilâyet vilâyet,
Başımı dayarım yastığa yine,
Her gece ona hitabet.
Ve uyku...
Deli...
Baş döndürücü...
Çıldırıcı...
Dinden çıkarıcı...
Ve yine sabah...
Sonsuzlukta gerçekleşen bir masal,
Gözlerimi siler.
Ya eğer vermezler...
Ya eğer vermezlerse...?
Ya sen eğer sonsuzlukta değil,
Bugün, şimdi bana seni istemem desen,
Ya yarın bugün gibi olursa,
Ya sen hep rüya kalırsan...?

Korkunç,
Korkunç bir titreme sarıyor bedenimi;
Yok, hayır, tutamam artık kendimi.
Neden, neden vermezler bana sevdiğimi?
Ve...
Yine ağlarım sessizce,
Diğerlerinden gizlenerek,
Bugünümden saklanarak...
Bugüne var mı gerek?
Dünü yarına neden bağlayamam;
Bunu anlayamam...

Burdasın, oysa yoksun
Bendesin, oysa değilsin
İçimdesin, oysa önümdesin
Sensin o...
Söylesem, anlar mısın
Dinlesem, ister misin
Gelsem, kalır mısın
Bilemem...

Ve yine uyku,
Ve yine sessizce gözyaşı
Yine iri taneli...
- Evet, ayıp değil -
Gözyaşı...

Şiirlerim sana selâm olsun
Dizelerim sana çiçek olsun
Bu kelimeler öpücük olsun
Ve...
Bu şiir sana gerçek olsun.

[Pendik (Türkiye) Kızılay Uluslararası Gençlik ve
Spor Kampı'nda 19 Ağustos 2001 tarihinde
düzenlenen Makedonya Gecesi'nde okunmuştur.]