Τον είδα να χαράζει σιωπηλά
ολοστρόγγυλους κύκλους
Πάνω στους τοίχους, πάνω στα χέρια του.
Καθώς τον έβλεπα τα μάτια μου θολώναν.
Κάποια στιγμή τα έκλεισα και είδα
έναν κόκκινο ήλιο.
"εγώ είμαι πάλι" είπε
"κυκλικός πάντα να κοιτάξω μέσα
απ' τα θολά σου μάτια".
Πίνω νερό που δεν ξεδιψάει.
Άλλες φορές το νιώθω να με ξυπνάει
γλυκά. Τόσο γλυκά που δεν μπορώ να σηκωθώ.
Είμαι εγώ, μου λέει, αυτός που σε ξυπνάει...
Ξέρεις μου αρέσουν πολύ τα μάτια και τα
νεφρά.
και ύστερα φεύγει αφήνοντας κύκλους,
κύκλους, κύκλους...
- Ποιός είσαι εσύ; (Τον προλαβαίνω στην πόρτα)
- Μα ποιός άλλος θα έκανε τόσο όμορφους
κύκλους;