| Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω
χωρίς ν' αγγίζω ούτε μια σκιά απ' το βήμα σου χωρίς - πόσο γυμνος ακόμα θα ' θελες να μείνω; Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις. Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματά μου όταν ανασκευάζω το χαμόγελό σου όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα μη με πιστεύεις - κι όμως σου λέω την αλήθεια. Δεν την αντέχω αυτή τη μάταια ελπίδα να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ' την αρχή. |
 |