| Άνεμε,
όσο κι αν γδύνεις τα χωράφια απο το χώμα τους τα κρεβάτια απο τη ζεστασιά μας τα πρόσωπα απο την παλιά τους τρυφεράδα, δεν τρίβονται τα κόκαλα. Κρατάν. Κι η σάρκα είναι στη θέση της. Φύσα λοιπόν (η γνώση πιο πολύ κι απ' την ελπίδα) φύσα όσο θες. Εμείς θα μένουμε εδώ. |
 |