Ο ΦΎΛΑΚΑΣ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ
 

Καθώς το καθημερινό πλήθος διαλύεται
η ζωή γελοιοποιείται γι' ακόμη μια φορά
Η βραχνάδα της πόλης γεμίζει την απουσία
των συναισθημάτων με τη μουντή της υποχρωμία.
Τα σκουπίδια λάμπουν στο ουσιαστικό τους βασίλειο
μετά τη γλυκιά ψιχάλα.
Η αρμονική φρίκη ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μου
αναδεύοντας κάθε τεχνολογική αυταπάτη.

W C Αθήνας

Κοινωνικό και πολιτιστικό πλέγμα θνησιμότητας
Η ανύπαρκτη εναλλαξιμότητα στη μάχη με το χωροχρόνο,
το χαμένο μάταιο.

Μια κρυφή ματιά καταφέραμε κι ανταλλάξαμε
καθώς μας βομβάρδισαν με χαμηλής νοημοσύνης μηνύματα,
αστικοβαβούρες και διαφημιστικά κόμπλεξ
τα οποία στάθηκαν ανίκανα να βεβηλώσουν
τη σιωπή μας.
Μας ένωναν οι μικρές λεπτομέρειες,
το κρύο και η πείνα.
Αυτό το κάτι μέσα στην ψυχή.
Το ανθρώπινο ενάντια στη ρηχότητα.

Μονάχα η Φύση μας είχε πλάσει "διαφορετικούς"
(εσύ σκυλί, εγώ ανθρωπόμορφος)
μα καταβάθος ίδιους ....
 

"Τaygeton"