Kάποτε το σπίτι ξεχειλίζει απ' την απαντοχή, και δεν
έχουμε που να σταθούμε, βγαίνουμε, τότε, στον κόσμο, όπως την
πρώτη φορά, κλαίγοντας, ενώ ο ορίζοντας πέρα, με την άκρα
εγκατάλειψη, μας κλείνει μες στο μυστικό, ώσπου το βράδι μια άρπα
ακούγεται σ' ένα σπίτι ακατοίκητο. Είναι η ώρα του μεγάλου
ονειροπόλου, που εδώ και αιώνες, χωρίς ποτέ να χάνεται, πηγαίνει
πάντα προς το χαμό.
Τάσος Λειβαδίτης
"Σκοτεινή πράξη"