Μακάβριες σκέψεις μου ξεριζώνουν το μυαλό, τα περιστέρια πετούν για τελευταία φορά στον τσιμεντένιο ουρανό. Η ώρα του δειλινού είναι που με σκοτώνει. Δεν υπάρχει ελπίδα, στο χώμα της παιδικής μου γλάστρας θα θάψω τα τελευταία μου όνειρα κι όταν τ' αθώα μάτια του ξαναγελάσουν                                      θα ζωντανέψω.