Φ. ΝΙΤΣΕ
 

Αγνωστη μέχρι  τώρα ντροπή
όρμησε στα ντουλαπάκια της μνήμης
και το φονικό επεισόδιο της νύχτας ξεχάστηκε.

Αγαπούσε πάντα ν' ακουμπάει
σε κάτι αγαπημένο
προκειμένου να εκδικηθεί τη γέννησή της,
η δικαιολογία όμως δεν ήταν αρκετή
κι αφέθηκε να χαθεί
στην καταστρεπτική χρήση του χρόνου.
Νεκρώθηκε η σεμνότητα
και αφουγκράστηκε ξανά και ξανά τη δόξα.
Αυτούσια η μητρική
λατρευτική χειρονομία την παραμονεύει,
έτσι άσεμνα κοιμήθηκε πάνω σ' ένα πτώμα.