Τότε
μέσα απο αιώνες σκοτεινούς
περίεργα πλάσματα ξεσκεπάζονται
απάνω σ' άλογα ανέμων
Με δυο πουλιά μεταλλικά
χτυπούν παντού
δεξιά κι αριστερά
και μαύρου κοράκου φτερά
στο καλυμμένο με μεμβράνη κεφάλι
Κι έχουν βαμμένα τα στόματα
και γλώσσες αετών αρπαγμένες φωτιά έχουν
οι ίδιοι ανατινασσόμενοι
τη στιγμή του ζυγιάσματος
πριν κατακόρυφα χτυπήσουν.
Έχουν ξανάρθει πολλές φορές απο δω.
Γνωρίζουν επακριβώς τα κατατόπια.
Παλιά τους λέγανε μάγους μάγισσες αιρετικούς
και πάντα τους καίγαν.
Τώρα τους ονομάζουνε
εκδικητές και τιμωρούς
γιατί είναι να απονείμουνε
κι είναι να πάρουνε πίσω.
Και όπως γίνεται πάντα
σε όλους τους καιρούς
οι ίδιοι πάντα είναι
με άλλο
πάντα ίδιο όνομα το όνομα είναι
που φέρνουν αέρα βενζίνα και φωτιά
καταγγέλοντας στις επερχόμενες γενιές το τέλος.
Τη ζωή
με μια φλογέρα αναγγέλουνε
και τον ήλιο
εξ αρχής ξαναστήνουν εδώ
της αδερφοσύνης κοινό
εξεγερμένο κάθε πρωϊ
στο δικό τους φλεγόμενο ώμο.