ในพระคัมภีร์ไบเบิ้ลกล่าวว่า
พระผู้เป็นเจ้าได้ปรากฎพระองค์ขึ้นต่อหน้าเขาและตรัสว่า ".....เราได้ลงมาเพื่อปลดปล่อยพวกเขาจากกำมือของชาวอียิปต์
และเพื่อนำพวกเขาจากดินแดนนั้นมาสู่ดินแดนที่ดี.....มาสู่สถานที่ของชาวคานาอันไนท์
และฮิตไตท์ และอมอไรท์ และเปอริซไซท์ และไฮไวท์ และเยบูไซท์...."
ก็อย่างที่กล่าวถึงมาแล้วตั้งแต่อพยพข้ามแม่น้ำมา
ยิวผู้อพยพก็ถูกเรียก หรือเรียกพวกตนว่า ผู้ข้ามฟากหรือ"ฮีบรู"
นั่นก็หมายถึงบริเวณที่ข้ามมา ย่อมมีผู้คนอาศัยอยู่ก่อนหน้าแล้ว
ดังที่พระคัมภีร์กล่าวถึงว่ามีชาวคานาอัน(ไนท์) ชาวฮิตไตท์
เป็นต้น และดังที่กล่าวมาแล้วเช่นกันหลังจากข้ามแม่น้ำมาอยู่บริเวณดินแดนคานาอัน
ก็ยังไม่สิ้นสุด ยังได้เคลื่อนย้ายอพยพไปสู่ดินแดนอียิปต์
และต้องถอยกลับมาในอีกรุ่นหนึ่ง และมาปักหลักบริเวณคานาอันอีกครั้ง
ในทางประวัติศาสตร์นั้นชี้ว่า
ชาวฮีบรูนั่นเดิมเป็นพวกเร่ร่อนอยู่ในทะเลทรายแถบแหลมซีนาย(Sinai)
ก่อนจะข้ามแม่น้ำมาบุกยึดเอาดินแดนคานาอัน ทั้งนี้ก็ได้แต่เพียงพื้นที่เพียงบางส่วนตามพื้นที่ทางตอนเหนือและเทือกเขา
ยังไม่สามารถเข้าครอบครองดินแดนคานาอันเป็นนครรัฐในขณะนั้นได้
ขณะที่ชาวฟิลิสไตน์ซึ่งมีหลักแหล่งอยู่ตามแถบฝั่งทะเล อาทิ
เมืองกาซา อัชดอด อัสคาลอน กาธ และอีตรอน
กษัตริย์พระองค์แรกของยิวคือ
พระเจ้าซอล(ซาอูล) แต่กษัตริย์พรองค์ถัดมามีชื่อเสียงที่สุดของยิว
มีพระนามว่าพระเจ้าเดวิด ผู้เป็นนักรบ ไม่ใช่ผู้สืบเชื้อสายพระเจ้าซอลแต่อย่างใด(สหาย/เดวิดสมรสกับธิดาพระเจ้าซอล)
พระองค์ขยายอาณาเขตกว้างขวางขึ้นและทรงก่อตั้งนครเยรูซาเล็ม
ยุคพระเจ้าเดวิดนี้ ห่างจากยุคโมเสสประมาณ 200 ปี นครเยรูซาเล็มถูกสถาปนาขึ้นบนเมืองของชาวเยบุสเดิม
และชาวยิวได้ฉลองนครหลวงครบรอบ 3,000 ปี ไปเมื่อปี ค.ศ. 1996
นี่เอง
อาณาจักรของอิสราเอลในรัชสมัยพระเจ้าเดวิดนั้น
จะกว้างขวางกว่าปัจจุบันประมาณ 5 เท่า และแบ่งออกเป็น 2 อาณาจักร
คือ อาณาจักรปาเลสไตน์(เหนือ) และอาณาจักรยูดาห์(ใต้) แต่ก็มีความเป็นหนึ่งเดียวกัน
ส่วนนครเยรูซาเล็มอยู่ในอาณาจักรยูดาห์ ทั้งสองอาณาจักรนี้ทรงให้ชื่อเรียกว่า
ปาเลสไตน์ และพระองค์ทรงนำเอาหีบศักดิ์สิทธิ์ อันเป็นที่บูชาพระผู้เป็นเจ้าของยิวมาประดิษฐาน
ณ กรุงเยรูซาเล็ม นครหลวงของปาเลสไตน์ด้วย ทำให้เป็นนครหลวงด้านจิตวิญญานของชาวยิวอีกด้านหนึ่ง
ช่วงที่ชาวยิวเคลื่อนย้ายออกจากอียิปต์มานั้น
บริเวณพื้นที่ที่เรียกว่าคานาอัน มีชุมชน หรือบ้างเป็นนครรัฐเล็กๆ
อยู่ก่อนหน้าแล้ว ซึ่งอยู่ภายใต้อิทธิพลของอียิปต์ ต่อมาชาวฮิกซอลเข้ามามีอิทธิพลเหนือชุมชุนหรือนครรัฐเหล่านี้แทน
และการที่ชาวยิวเลือกสถาปนานครรัฐของตนก็อาจเป็นเพราะ มีพลเมืองเพิ่มมากขึ้น
เป็นการรวม 12 กลุ่มตระกูลยิวให้เป็นหมู่เหล่าเดียวกัน แต่กระนั้นก็ดีประเทศปาเลสไตน์ก็เหมือนกับมีสองอาณาจักรตั้งแต่ต้น
อันเนื่องจากอิทธิพลของยิวสองตระกูลนั่นเอง ทั้งนี้บทบาทของเยรูซาเล็มที่สถาปนาเป็นนครหลวง
เสมืออยู่กลางอาณาจักรเหนือและใต้ ทำให้ดำรงสถานาศูนย์กลางทางจิตวิญญานของชาวยิวได้ยาวนานมาจนถึงปัจจุบัน
เมื่อสิ้นสมัยพระเจ้าเดวิดแล้ว
ราชโอรสได้ครองราชย์สืบต่อมามีพระนามว่า พระเจ้าโซโลมอน ซึ่งถือเป็นกษัตริย์ที่เก่งอีกพระองค์หนึ่งของชาวยิว
พระองค์เป็ผู้สร้างมหาวิหารที่ 1(พระวิหาร) และราชโอรสในรุ่นต่อมา
คือสมัยพระเจ้าเรโฮโบม(เรโหโบอัม)ประเทศปาเลสไตน์เกิดกบฏขึ้น
ทำให้อาณาจักรแตกแยกออกเป็นสองส่วนอิสระ คือ อิสราเอลกับยูดาห์
และสองอาณาจักรนี้ได้ทำสงครามกันเองยาวนานร่วม 100 ปี ก่อนที่จะถูกอาณาจักรอัสซีเรียรุกคืบมาตีเอาเมือง