นิยาม

นโยบายอัตรา
แลกเปลี่ยน

 

นโยบายอัตราแลกเปลี่ยน

ตั้งแต่วันที่ 2 กรกฎาคม 2540 เป็นต้นมา ประเทศไทยได้เปลี่ยนมาใช้ ระบบอัตรา แลกเปลี่ยนแบบลอยตัว(Managed Float) ซึ่งค่าเงินบาทเมื่อเทียบกับเงินตราสกุลต่างๆ ถูกกำหนด โดยกลไกตลาดตามอุปสงค์ และอุปทานของตลาดเงินตราใน ประเทศ และต่างประเทศ และสามารถเปลี่ยนแปลงขึ้นลงได้ ตามปัจจัยพื้นฐานทางเศรษฐกิจโดยธนาคารแห่งประเทศไทยจะเข้า ซื้อหรือขายเงินดอลลาร์สรอ.ตามความจำเป็น เพื่อไม่ให้อัตราแลก เปลี่ยนมีความผันผวนมากเกินไป และให้บรรลุเป้าหมาย นโยบาย เศรษฐกิจ

ระบบดังกล่าวทำให้นโยบายการเงินมีความคล่องตัว และมีประสิทธิ ภาพมากยิ่งขึ้น ในการแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจ ช่วยเสริมสร้าง ความ มั่นใจของนักลงทุน ทั้งในและต่างประเทศ รวมทั้งทำ ให้ทาง การ สามารถดูแลการไหลเข้าออก ของเงินทุนต่างประเทศได้ดีขึ้น

อนึ่ง เพื่อรักษาเสถียรภาพของตลาดเงินตราต่างประเทศ และป้องกัน การเก็งกำไรค่าเงิน ธนาคารแห่งประเทศไทย ได้กำหนดวงเงิน การให้กู้เงินบาทของสถาบันการเงินแก่ผู้มีถิ่นที่อยู่ นอกประเทศ (Non-resident) หรือการสร้างภาระผูกพันใดๆ ที่มีผลให้ต้องจ่าย เงินตรา ต่างประเทศในอนาคตแก่ผู้มีถิ่นที่อยู่นอกประเทศ

เมื่อวันที่ 29 มกราคม 2541โดยอนุญาตให้สถาบันการเงินทำได้ภาย ในวงเงินคงค้างสูงสุดไม่เกิน 50 ล้านบาทต่อลูกค้า 1 ราย ยกเว้น ธุรกรรมที่เกิดขึ้น โดยมีธุรกิจการค้า หรือการลงทุนภายในประเทศ ไทยรองรับ(Underlying Transactions)
 
ต่อมาในวันที่ 4 ตุลาคม 2542 ธนาคารแห่งประเทศไทย ได้ระบุหลัก เกณฑ์ให้ชัดเจนมากขึ้น โดยให้นับรวมธุรกรรมของสำนักงานใหญ่ สำนักงาน สาขา สำนักงานตัวแทน และธุรกิจในเครือที่ตั้งอยู่นอก ประเทศไทยทุกแห่ง ของผู้มีถิ่นที่อยู่ นอกประเทศเป็นรายเดียว

ที่มา:ธนาคารแห่งประเทศไทย

 

 

1