|
|
|
กลอนประวัติศาสตร์ชาติไทย
( หน้า ๓ )
|
| |
.
|
|
| หลังน้ำแห้งแถนส่งลงเมื่อลุ่ม |
|
คืนเป็นกลุ่มกับมหิงส์อิงกระแส |
| จึงอาศัยไถนาคาที่แปร |
|
หาเที่ยงแท้สามปีตายควายทุยโทน |
| ที่นาน้อยอ้อยหนูดูออกแปลก |
|
เถาไม้แทรกจมูกควายปลายออกผล |
| เป็นน้ำเต้าใบใหญ่ใส่ผู้คน |
|
ช่างมากล้นชนว้าข่าลาวไทย |
| คำว่าแถนกับเทียนฤาว่าถิ่น |
|
ความหมายสิ้นคือฟ้านภาไสว |
| อันเมืองลุ่มคือโลกใช่อื่นไกล |
|
เมืองแถนไซร้เมืองฟ้าภาษาลาว |
| เรื่องน้ำเต่าเล่าไว้ในตำนาน |
|
ทั้งอีสานไทยใหญ่ผู้ไทขาว |
| เหมือนเครื่องหมายสายไทยใยโยงยาว |
|
สืบแลสาวราวเรื่องเบื้องโบราณ |
| คนสำคัญท่านว่าขุนบูลม |
|
แถนชื่มชมส่งมาอาสาสาน |
| สั่งใกล้ชิดฟ้าปิดไปอีกนาน |
|
อย่าเกียจคร้านงานทำบำรุงนา |
| มีโอรสเจ็ดองค์ทรงผ่านเมือง |
|
ให้รุ่งเรืองปรื่องนครสอนสั่งหนา |
| ส่งขุนลอไปก่อเมืองชวา(ซัว) |
|
อีกคนลายี่ผาลานบ้านหอแต |
| สามจูสงส่งไปตะวันออก |
|
ตังเกี๋ยดอกสร้างเหมาะเลาะแสม |
| ส่งไสผงลงไปใกล้ดวงแด |
|
เชียงแสนแม่ให้ลือระบือนาม |
| ฝ่ายงัวอินสูไปอโยธยา |
|
ลกกลมมาลูกไปเชียงคมขาม |
| เจ็ดเจิงเจืองลูกไปอย่างครั่นคราม |
|
อร่ามงามเชียงมวนชวนชมเชย |
| ขุนบูลมขุนบรมฤาพิโลก |
|
อีกพิลกพีลอโก๊ะคือเฉลย |
| ส่วนเมืองแถนมีใช้หลายทีเลย |
|
ที่ใคร่เอ่ยเดียนเบียนฟูอยู่เวียดนาม |
| ภาษาไทมีใช้หลายแหล่งที่ |
|
ทั้งกวางสีกว้างตุ้งเกาะไหหลาม |
| ไทยอาหรมอัสสัมฉานอันนาม |
|
ไทยสยามเจ้าพระยาเมืองลาวเอย |
| |
|
|
|
@ โอ้นานแล้วแถวลุ่มเจ้าพระยา
|
|
ลัวะสร้างสาแปงเมืองเฟื่องจริงเหวย |
| ตะวันออกนอกเมืองขอมครอบเชย |
|
ตกข้ามเลยอิระวดีรามัญมี |
| ลัวะละว้าเจ้าพระยาน่าสงสัย |
|
เพราะเหตุใดไร้รอยกองกอยผี |
| บอกไม่ชัดขัดใจลัวะไทยดี |
|
ฤาถิ่นนี้ไทยผสมกลมกลืนไป |
| ทวารวดีมีกำเนิด |
|
หลังถูกเปิดหลักฐานโบราณไข |
| แต่ยังพร่องต้องค้นกันอีกไกล |
|
อาจพ้องในตำนานขุนบูลม |
| |
|
|
|
.
|
