Μ α ρ ί α Π ο λ υ δ ο ύ ρ η

Μια σελίδα για τη Μαρία Πολυδούρη λοιπόν!

Όπως λέει η Λιλή Ζωγράφου: «Πολλές φορές αναρωτήθηκα κι ανησύχησα, μπορώ να πω, για την τόση μου αγάπη στη Μαρία Πολυδούρη. Μια αγάπη που μ’ έσπρωχνε σ’ έρευνες, τρεξίματα, αναζητήσεις προσώπων και πραγμάτων, που θα με βοηθούσαν να την εξηγήσω, να την αναγνωρίσω ολότελα και να την καταχτήσω».

Τα ίδια και χειρότερα έπαθα κι εγώ. Γνώρισα την Πολυδούρη μέσω του Καρυωτάκη, και στο τέλος βρέθηκα περισσότερο δεμένος με κείνην. Κι όσο περισσότερο τη γνώριζα, τόσο πιο πολύ παθιαζόμουνα μαζί της. Στο τέλος τέλος ένιωσα να έχω κάποια «υποχρέωση» απέναντί της. Ήθελα να της ξεπληρώσω ένα χρέος. Ήθελα να την ευχαριστήσω που μας χάρισε μέσα από την ποίηση, το ημερολόγιο και τη ζωή της, την ίδια της την ψυχή, που δεν ήταν τίποτ’ άλλο παρά η ψυχή ενός αληθινά ελεύθερου ανθρώπου.

Η Μαρία υπήρξε η πιο γυναίκα απ’ τις γυναίκες, η πιο επαναστάτρια απ’ τις επαναστάτριες, μια αερινή φευγάτη ύπαρξη που πέρασε απ’ τον κόσμο αυτό μονάχα διαβατικά, για να μας δείξει την ομορφιά, το αληθινό πάθος, και να φύγει. Ήταν μια από τις μοναδικές εκείνες υπάρξεις-ξωτικά που ζουν για να πεθάνουν, και ζουν στ’ αλήθεια όσο κανείς άλλος. Μια γυναίκα-χαστούκι στους ανθρώπους της συνήθειας, τους μικρούς, τους τιποτένιους, που δεν σταματούν ούτε για μια στιγμή για να θαυμάσουν την ομορφιά που υπάρχει γύρω τους, την ομορφιά που κρύβουν μέσα τους, αλλά που είναι πολύ βιαστικοί για να την προσέξουν.

Ο Ρεμπό τον 19^ο αιώνα έγραφε για τους άνθρωπους-καρέκλες. Η Πολυδούρη στις πρώτες δεκαετίες του 20^ου τους κατακεραυνώνει. Κι οι δυο τους κάηκαν απ’ την ίδια τους τη φλόγα! Γεννήθηκαν πολύ νωρίς για την εποχή τους, κι ειδικά η Μαρία, που σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία ήταν μια γυναίκα-σύμβολο, μια γυναίκα ελεύθερη, μια γυναίκα από το αύριο.

Υπήρξε μια μοιραία της γενιάς της. Κι όσοι τη γνώρισαν έχουν να λένε ότι έπαθαν... πολυδουρίτιδα! Μια γυναίκα που γοήτευε όλους όσοι την πλησίαζαν, μια γυναίκα όλο ψυχή.

Αλλά όσα και να πούμε θα ’ναι λίγα. Ας αφήσουμε λοιπόν την ίδια να μιλήσει. Εμείς δεν έχουμε παρά να σας ευχηθούμε να έχετε ένα καλό ταξίδι στο ποιητικό ετούτο σύμπαν.

Λάκης Φουρουκλάς

Υ.Γ. Να, λοιπόν, που κάποιοι θυμήθηκαν φέτος, μια και συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από τη γέννησή της, την καλή μας τη Μαρία. Η αρχή έγινε με τη Νένα Βενετσάνου που στο νέο της δίσκο «Το πρόσωπο της αγάπης» τραγουδά τέσσερα τραγούδια της Πολυδούρη (Σ’ ένα φίλο, Όνειρο, Η άνοιξη έφτασε, Έλα μαζί μου). Ακολούθησε ο Κωστής Γκιμοσούλης με τη μυθιστορηματική βιογραφία της «Βρέχει φως» (εκδόσεις Κέδρος). Τέλος, το λογοτεχνικό περιοδικό «Οδός Πανός» αφιέρωσε ένα τεύχος στην ποιήτρια, στο οποίο έκανε και αναφορά στη σελίδα τούτη, και το ευχαριστούμε. Η παρούσα σελίδα στηρίχτηκε αρχικά στο υλικό που δημοσιεύτηκε σε ένα βιβλίο με τίτλο «Ωδή στο Χάος», που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2000 από τις εκδόσεις ΓΗ στη Λευκωσία, όταν θελήσαμε να γιορτάσουμε μοναχοί μας την επέτειο των 70 χρόνων από το θάνατό της, Από την πρωτότυπη σελίδα κρατήσαμε μόνο το ομότιτλο κείμενο, καθώς και την «Ανεπίδοτη Επιστολή». Τον Σεπτέμβριο του 2001 προσθέσαμε το «Μυθιστόρημα», και τον Αύγουστο του 2002 τους «κλεμμένους» αγγλόφωνους στίχους για τέσσερα τραγούδια της (Poems in English), όπως επίσης, Ένα Γράμμα κι Ένα Κείμενο που εντοπίσαμε, καθώς και τέσσερα εκ των Μελοποιημένων Ποιημάτων της Μαρίας. Η προσπάθεια συνεχίζεται με την παράθεση σύντομου βιογραφικού και επιλεγμένων ποιημάτων της Μαρίας, μεταφρασμένων στα... Ρωσικά, σε μετάφραση Svetlanas Xenouli (Мария Полидури)!

Αντισυμβατική ζωή, ατόφια λυρική φωνή - Αφιέρωμα Ελευθεροτυπία 20/05/2005

|> > Мария Полидури - Стихи на русском языке (перевод Svetlana Xenouli) < <|

. . . . . . . . . . . . Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της ποιήτριας Μυρτιώτισσας . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . και την πνευματική κατάθεση του συγγραφέα Λάκη Φουρουκλά . . . . . . . .

Διαβάστε ή Σχολιάστε το βιβλίο επισκεπτών

Επισκέψεις:

Επικοινωνία: lakis_f@yahoo.com || Σχεδιασμός: Ταΰγετον