ครอบครัวของฉันมีทั้งหมด
6 คน ส่วนที่เห็นในรูปมี 7 คน ไม่ต้องแปลกใจค่ะ เพราะสาวน้อยเสื้อฟ้า ที่สวมแว่นอยู่นั้น
เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน แต่ก็เปรียบเสมือนเป็นหนึ่งในครอบครัวฉันไปแล้ว เพราะเราสนิทกันมาก
เอาเป็นว่า ฉันจะบรรยายถึงสมาชิกในครอบครัวของฉันผ่านรูปข้างบนละกัน
เริ่มต้นด้วย ป่าป๊า ของฉันเอง แน่นอน ก็คือคนที่อยู่ทางซ้ายบนนั้นเอง ป่าป๊าของฉันเป็นคนที่จิตใจดีมากเลย มีน้ำใจกับญาติพี่น้อง เพื่อน ๆ และชอบช่วยเหลือคนที่ลำบากยากเข็ญอยู่เสมอ แถมเป็นคนกินง่าย อยู่ง่าย สบาย ๆ และใจดีมาก ๆ ด้วย
คนถัดมา ที่ยืนติดกับพ่อของฉัน ก็คือ พี่ชายฉันนั่นเอง มีนามว่า "บอล" วันนี้เป็นวันของเขาค่ะ เพราะเป็นวันรับปริญญา ปริญญาตรี IBM มหาวิทยาลัยอัสสัมชัญ สังเกตได้ว่าทุกคนยิ้มหน้าบานเชียว เปรียบเสมือนเป็นวันของตัวเองยังไงยังงั้นเลย ฉันอายุห่างกับพี่ชายฉัน 4 ปี เยอะพอควรเลยเนอะ พี่ชายฉันเป็นคนดูมีคติมาก ชอบพูดอะไรแนวมีสติอยู่เสมอเลย ออกแนวธรรมะเล็ก ๆ ด้วย แต่พออยู่กับเพื่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย ดูฮา ๆ ด้วยซ้ำไป แปลกเนอะ มีหลายบุคลิก
คนถัดมา ที่ยืนติดกับพี่ชายฉัน แน่นอนค่ะ ดูจากรูปก็น่าจะรู้ว่าเป็นหม่าม้าของเดี๊ยนเองค่ะ หม่าม้าของฉัน ดูเผิน ๆ เหมือนจะดุ แต่จริง ๆ แล้วใจดีมากเลยค่ะ แต่ก็ต้องดูอารมณ์คุณเธอด้วยนะคะ ถ้าอารมณ์ดี ขออะไรก็ให้หมดเลยค่ะ หม่าม้าเป็นแม่ที่เป็นห่วงลูกมาก ๆ แต่ก็มีขอบเขตนะ หม่าม้าเป็นหญิงแกร่ง ประจำบ้านค่ะ เวลามีปัญหาอะไรบอกเธอค่ะ เธอจัดการได้หมด เยี่ยมจริง ๆ ค่ะ คุณลูกขอนับถือ ยกนิ้วให้เลย นอกจากเป็นห่วงลูกแล้ว ก็ยังเป็นห่วงพี่น้องด้วย คอยช่วยเหลือพี่น้องตลอดเวลา นิสัยข้อนี้เหมือนป่าป๊าเลย
หญิงสาวคนถัดมา ที่ยืนติดกับหม่าม้า ก็คือ พี่สาวคนโตของฉันเอง เธอเป็นหญิงแกร่งเช่นเดียวกันค่ะ น้ำเสียงเธอน่าเกรงขามมาก เธอมีนามว่า "หมู" ค่ะ เจ๊หมูเป็นคนเก่ง คล่องแคล่วมาก เห็นดุ ๆ อย่างนี้ แต่เธอชอบปล่อยมุขตลก ๆ อยู่เรื่อย ทำเอาพวกเราขำกลิ้งไปตาม ๆ กัน เจ็หมูเป็นพี่สาวที่เหมาะสมเป็นพี่คนโตอย่างมาก ดูแลน้องได้ดี ให้คำปรึกษากับน้อง ๆ ได้ดี และที่สำคัญเธอเป็นเจ้าแม่แห่งการจัด Trip ไปเที่ยวค่ะ ที่ดิฉันได้ไปเที่ยวบ่อย ๆ ก็เป็นเพราะคุณเธอนี่แหละค่ะ
ฮะ ฮ่า ! มาถึงแถวล่างกันบ้าง ซ้ายสุด ก็คือ ข้าพเจ้าเอง ตอนนั้นอายุ 17 เองมั้ง โอ้โหอยากจะย้อนเวลาไปตอนนั้นจัง ยังอยากเด็กอยู่อะนะ ตอนนั้นไว้ผมสั้นซะด้วย ยิ้มแก้มปริเลย ฉันเป็นคนที่ชอบงานสังสรรค์ของครอบครัวมาก ไม่จำเป็นต้องเป็นงานรับปริญญาก็ได้ แต่ขอให้มีการรวมตัวของบรรดาหมู่ญาติ ฉันจะชอบมาก เช่น ช่วงปีใหม่ ตรุษจีน เป็นต้น เวลารวมตัวกัน มันทำให้บรรยากาศดูครึกครื้นดี และญาติ ๆ ฉันทุกคน แต่ละคนล้วนมีมุขเด็ดประจำตัว มันส์ ฮา ดีค่ะ
หญิงสาวคนถัดมา ที่ยืนติดกับฉัน ก็คือ พี่สาวคนรองของฉันเอง มีนามว่า "หมี" ค่ะ ไม่รู้เป็นไง ชอบมีคนหาว่าหน้าตาเราสองคนเหมือนกัน ทักผิดทักถูกกันเป็นประจำ เหมือนตรงไหนเนี่ย เจ๊หมีเป็นคนที่หวง ห่วง บรรดาเครือญาติเป็นพิเศษ นอกจากห่วงคนแล้ว ยังห่วงบ้านอีก เธอชอบบ่นเวลาฉันทำห้องรกค่ะ แต่มันก็รกจริง ๆ นั่นแหละ นอกจากนี้ คุณเธอยังเป็นสาวเสียงหวานแหลมอีก มีน้ำเสียงเป็นเอกลักษณ์มาก เจ๊หมีเป็นคนละเอียดรอบคอบ มักคิดได้ในเรื่องที่คนอื่นลืมคิดไป เยี่ยมจริง ๆ ค่ะ ที่บ้านให้คำจำกัดความแด่เธอว่า "เล็กพริกขี้หนู" ค่ะ
และสาวน้อยคนสุดท้ายที่ได้เกริ่นเอาไว้ตั้งแต่ต้น ก็คือ น้องสาว ลูกพี่ลูกน้องกัน มีนามว่า "บูม บูม" ค่ะ ชื่อของเธอมีที่มาค่ะ คือ ตอนที่เธอเกิด เพลงบูมเมอแรง กำลังดังพอดี ก็เลยเอามาตั้งเป็นชื่อเล่นให้ซะเลย น้องสาวคนนี้ สนิทกับครอบครัวฉันมาก บูม บูม เป็นน้องสาวที่มีน้ำใจมาก ชอบซื้อขนมนมเนยมาฝากพี่ ป้า น้า อา เป็นประจำ เวลาวันเกิดใคร ปีใหม่ หรือมีเทศกาลใด บูม บูม ก็จะซื้อของขวัญ หรือ ส่งการ์ดมาให้ ดิฉันของยกตำแหน่ง "น้องสาวตัวอย่าง" ให้กับเธอเลยค่ะ
สรุป ค่ะ สรุป ........ สรุป ก็คือ ว่า ครอบครัวฉัน (จริง ๆ ) มี 6 คน ได้แก่ ป่าป๊า หม่าม้า พี่สาวคนโตเจ๊หมู พี่สาวคนที่สองเจ๊หมี เฮียบอล และข้าพเจ้าเองน้องแบงค์ น้องเล็กคนสุดท้องค่ะ
