"... มีผู้นำเอาคำว่าทางสายกลางไปใช้อย่างกว้างขวาง หมายถึง การกระทำหรือความคิดที่อยู่กึ่งกลางระหว่างการกระทำหรือความคิดสองแบบสองแนว หรือคนสองพวกสองฝ่าย คือวัดเอาให้ได้ครึ่งทางระหว่างสองแบบหรือสองฝ่ายนั้น ความเป็นกลางหรือทางสายกลางอย่างนี้ ไม่มีหลักอะไรที่แน่นอน ... เป็นทางสายกลางเทียม ... ทางสายกลางที่แท้จริงมีหลักที่แน่นอน ความแน่นอนของทางสายกลางนั้น อยู่ที่ความมีจุดหมายหรือเป้าหมายที่แน่ชัด ... จุดหมายที่ถูกต้องมีจุดเดียวและเป็นจุดกลาง ... ทางที่ถูกต้อง มีจุดหมายมีหลักที่แน่นอนของมันเอง มิใช่คอยรอกำหนดวัดเอาจากทางที่ผิดพลาด ..."

พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต). พุทธธรรม. ฉบับปรับปรุงและขยายความ พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย, 2546. หน้า 582 -583.

ที่มาภาพ : ธรรมะไทย

หมายเหตุ : พระธรรมปิฎก ปัจจบันเลื่อนสมณศักดิ์ขึ้นเป็น พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)

...................

มีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า สื่อมวลชนควรวางตัวเป็นกลาง ไม่เข้าข้างฝ่ายใด
แต่ความเป็นกลางนี้เป็นความเป็นกลางเทียม หรือเป็นความเป็นกลางแท้

ผมขอเสนอว่า
ไม่ต้องเป็นกลาง แต่ต้องเป็นธรรม

ไม่เป็นกลางนี้หมายถึง ไม่เป็นกลางเทียม
คือไม่ได้อยู่ครึ่งทางระหว่างการกระทำ หรือความคิด หรือคนสองฝ่าย
ไม่เป็นกลางเทียม แต่เป็นกลางแท้
มีจุดหมายแน่นอนนั่นคือความเป็นธรรม

ความเป็นธรรมคือ ความดี ความจริง ความถูกต้อง

พงศธร กิจเวช (อัฐ)
20 กุมภาพันธ์ 2549