ความรักมีพี่น้องฝาแฝดคือ ความชอบ ความหลง และ ความใคร่
เมื่อพวกนางเดินมาด้วยกัน เธออาจไม่สามารถแยกแยะว่าใครเป็นใครในครั้งแรก
เธอจำเป็นต้องใช้เวลาสังเกตอยู่ระยะหนึ่งก่อน

หลายคนเป็นคนรักกัน บางคนก็แต่งงานกัน
แต่แน่ใจได้อย่างไรว่า สิ่งที่อยู่ในดวงใจนั้นคือความรัก ไม่ใข่ฝาแฝดของนาง
หลายครั้งที่หลายคู่ทะเลาะกัน ทำร้ายกัน เบื่อหน่ายกัน
แม้กระทั่งเลิกรากัน กลายเป็นศัตรูกัน ไม่อาจมองหน้าหรือพูดจากันได้

เริ่มต้นด้วยความหวาน และจบลงด้วยความขม นั่นหรือคือความรัก?

ความรักแท้ย่อมไม่จางลงในกาลเวลา
มีแต่ยิ่งทวีขึ้น ลึกซึ้งขึ้น
และความรักไม่อาจแปรเปลี่ยนไปเป็นความเกลียด
เมื่อความเกลียดมาถึง ความรักก็จากไปก่อนแล้ว

ความรักคือการให้
เช่นเดียวกับดวงตะวันที่ให้ชีวิตโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
สำหรับผู้ที่คิดว่า ความรักเป็นการลงทุน เมื่อให้ความรักแล้วควรจะได้ความรักตอบ
เราขอบอกเธอว่า นั่นไม่ใช่ความรัก
แต่เป็นความว่างเปล่าที่เรียกหาความว่างเปล่า
และจะได้มาแต่ความว่างเปล่าเท่านั้น

ความรักไม่ใช่วัตถุสิ่งของที่จะมอบแก่กันได้
ความรักมีวิถีทางของนางเอง
นางจะเคลื่อนผ่านเหนือดวงใจผู้คนทั้งหลาย และจะเลือกอาศัยเฉพาะที่เหมาะสม
เมื่อใดที่ความรักมาเคาะประตู จงอย่าหวาดกลัวสิ่งใดเลย
เพราะนางเล็งเห็นแล้วว่า ดวงใจของเธอนั้นงดงาม
และสมควรจะทำให้งดงามยิ่งขึ้นด้วยความรัก

ความรักนั้นไร้ขอบเขต ไร้เงื่อนไข
เมื่อความรักอยู่ในดวงใจเธอ
เธอจะไม่บอกให้คนรักของเธอต้องทำอย่างนั้น ต้องเป็นอย่างนี้
แต่เธอจะกล่าวว่า "ฉันรักเธอเพราะว่าเธอเป็นเธอ
ฉันรักทั้งด้านสว่างและด้านมืด
และทุกฤดูกาลในดวงใจเธอ"

ยังมีบางคนกล่าวว่า "ทุกคนล้วนแต่รักตัวเองและเห็นแก่ตัว"
ผู้ที่กล่าวเช่นนี้ย่อมไม่เคยพบเห็นความรักหรือแม้แต่เงาของนาง
ความรักจะสอนให้เธอรักตัวเอง ในขณะเดียวกันก็สอนให้รักคนอื่นด้วย
แท้จริงแล้วการรักตัวเองและการรักคนอื่นเป็นสิ่งเดียวกัน
เช่นเดียวกับลำธารเล็ก ๆ ที่ไหลลงสู่ห้วงสมุทรก็เป็นหนึ่งเดียวกับห้วงสมุทรด้วย

บ่อยครั้งที่เราได้ยินผู้คนร้องเพลงรัก
แต่เพลงรักส่วนใหญ่กลับไม่ใช่ความรักที่แท้จริง
จะเป็นก็แค่เพียงเสียงสะท้อนของความเหงา และคำคร่ำครวญของความอ่อนแอ
เพลงรักที่แท้ย่อมพาดวงใจให้สูงขึ้นไปสัมผัสความยิ่งใหญ่
ขณะเดียวกันก็หยั่งลงไปในความล้ำลึกของความรัก

คนเราเกิดมาเพื่ออะไร มีลมหายใจเพื่ออะไร และตายเพื่ออะไร
ถูกแล้วคำตอบนั้นคือ ความรัก
ปราศจากความรักแล้ว ชีวิตก็เป็นสิ่งที่ว่างเปล่า
และโลกก็จะมีแต่ความโหดร้าย

ทั้งหมดที่เรากล่าวมานี้มิได้หมายความว่า เมื่อเธอมีความรักแล้วเธอจะมีแต่ความสุข
เพราะความสุขและความทุกข์ต่างเป็นมิตรของความรัก
และเมื่อระลอกคลื่นความคิดของเธอได้สงบแล้วเธอจะพบว่า
ความสุขและความทุกข์นั้นต่างก็เป็นมิตรกัน และอาศัยอยู่ร่วมกันในดวงใจของเรา

อัฐ (พงศธร กิจเวช)
มกราคม ๒๕๔๑