When we were young
หลังจากผ่านหน้าร้อนบ้างไม่ร้อนบ้างมากันบ้างแล้วนะคะเพื่อน
ๆ มิถุก็หวังว่าเพื่อน ๆ
คงได้เที่ยวกันชุ่มปอด ไก่ทอดกระเทียมพริกไทยกันถ้วนหน้า สุขสดชื่นอุรากันถ้วนทั่ว
..จนวันนี้แม้จะผ่านหน้าร้อนที่แสนจะฉ่ำชุ่มไปด้วยน้ำฝนอันเฉอะแฉะมาไม่นาน
ร่มคันหวานยังจอดรออยู่หน้าบ้านอย่างเปียกปอน...ทุกวัน..นี่ก็ย่างเข้าครึ่งปีแล้วสิ..ครึ่งปีที่เมื่อย้อนกลับไปดูอีกทีแล้ว..เรายังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย..ไอ้โน่นก็ยังไม่ได้เริ่ม..ไอ้นี่ก็ยังไม่ได้สะสาง
เฮ้อ!
นี่ถ้าย้อนอดีตกลับไปได้..กลับไปแก้ไขอะไรหลาย
ๆ อย่างได้..วันนี้เราคงพอใจในสิ่งที่เราเป็นอยู่แล้ว
..วันนี้เราคงมีความสุข..สุขสมบูรณ์แบบตามแบบฉบับคนอย่างเรา ๆ แล้วหล่ะ จริงไหม..
ครั้นย้อนกลับไปดูรูปถ่ายใบเก่า..ครั้งยังเด็กตัวกระเปี๊ยกเรียกเจี๊ยกค๊อก
ๆ..ยลโฉมดูตัวเองผ่านกระดาษอัดภาพใบเก่าครำครึ..สีขาวดำของฉากเบื้องหลัง..และฉัน..บนฉากเบื้องหน้าอีกครั้งมันช่างดูดีทีเดียว
ถึงแม้จะเก่าเก็บไปบ้างแต่เวลาหยิบขึ้นมาพินิจผ่านดวงเนตรเฉดน้ำตาลขาวอีกครั้งมันช่างซึ้งจิตซึ้งใจเสียนี่กระไร..ตอนนั้นฉันคงซนหน้าดู..แต่ไม่รู้ไม่ชี้..ก็มันจำไม่ได้แล้วนี่นา
วีรกรรมสมัยเด็ก
ๆ ไม่ใช่แต่ฉันคนเดียวที่เคยมี..เคยเป็น..เคยเห็น..และได้เคยสัมผัส..เพื่อน ๆ
บางคนก็คงจะเคยมีวีรกรรมเด็ด ๆ เจ็ดสะระตี่เหมือนกันใช่ม๊า?
ความสนุกมักไม่เข้าใครออกใคร ความเอาแต่ใจก็ไม่ค่อยจะเข้าตามตรอกแต่ออกทางเสียงแว๊ด
ๆ..อยากได้อ่ะ..อยากกินอ่ะ..มาม๊า..ปาป๊า..เอานี่..เอานู่น..เอานั่นด้วยโอ๊ยสารพัดสารเพแทน
ถึงแม้แม่ของพวกคุณ ๆ จะไม่ใช่นางสาวไทยแต่ท่านก็ต้องทำใจที่จะ รักเด็กค่ะ.... เสมอ....
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก..ชีวิตบางครั้งก็แสนจะคล้ายกับละครน้ำเน่าเคล้าน้ำตา
..ชีวิตเปื้อนฝุ่น ....ดาวพระศุกร์ หรือลึกลับซับซ้อนแบบดิเอ๊กซ์ไฟล์ ..501
(ริมแดง) กลัวกล้าอาฆาต
บางครั้งก็ฮาเฮเหมือนตลกในวิค..บางครั้งก็หัวหกก้นขวิดเหมือนยุทธการขยับเหงือก
บางครั้ง..ก็หน้าซีดเผือดเหมือนไก่เคเอฟซีเจอน้ำเดือนก่อนเอาไปทอด..หวาน..มัน..ขม..เปรี้ยว..เหี่ยว..เฉา..เมา..ปนเปกันไปตามแต่ชีวิตใครก็ชีวิตมัน
เรา..เปรียบเหมือนตัวเองบนแผ่นฟิล์มในละครชีวิต..การกระทำ Acting.เราเป็นผู้กำกับ
แสง..ไฟฉาก..สี..เราเป็นคนกำหนด..เนื้อเรื่องหรือบทละครจะดำเนินไปอย่างไร..ตัวเราเท่านั้นที่จะสามารถรู้..สัมผัสในแต่ละวินาทีที่ชีวิตย่างก้าว
วันต่อวัน..ปีต่อปี..ครั้นย้อนกลับไปคิดถึงอดีตที่ล่วงมาแล้ว โอ้! แม่เจ้า..เรามาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร..............
จอมปลวก..จะสูงและแข็งแรงได้ต้องอาศัยปลวกนับร้อย..นับล้านตัว..ร่วมมือกัน
มันไม่จำเป็นจะต้องจ้างวิศวกรมาก่อสร้าง มัน..ไม่จำเป็นต้องจ้างสถาปนิกมาออกแบบ
มัน..ไม่ต้องจ้างมัณฑนากรมาตกแต่ง..จอมปลวกก็ยังมีขึ้น แต่คน..ไม่จำเป็นต้องร่วมมือกับใครเพื่อสร้างบ้าน
คน..จำเป็นที่จะจ้างวิศวกรมาก่อสร้าง คน..จำเป็นที่จะต้องจ้างสถาปนิกมาออกแบบ
คน..จำเป็นที่จะต้องจ้างมัณฑนากรมาเพื่อตกแต่ง บ้าน..ถึงจะเป็นบ้าน
ความแตกต่างของสัตว์ร่วมโลกแต่คนละสังคมบนผืนดินเดียวกัน ใต้ฟ้าครามเขียวเดียวกัน..และเปียกปอนเหมือนกันทุกครั้งที่เม็ดฝนกระหน่ำโปรยปรายจากสุดฟ้าสู่เบื้องล่าง..อย่างน้อยลมก็ไม่เคยคิดที่จะลำเอียงพัดโชยมากระทบแต่มนุษย์เพียงลำพัง..ความเท่าเทียมกันในธรรมชาติมีเสมอ..และจะมีอยู่ตลอดไปตราบเท่าที่คุณจะมีความรู้สึกและสัมผัสได้
ชีวิตก็คือสิ่งที่เราต้องดำเนินต่อ..ตราบจนสิ้นชีวิต ปลวกมันก็เหมือนกัน
มัน..ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะต้องสร้างต้องอยู่อีกกี่จอมปลวก..อยากจะรู้จังว่าปลวกมันมีความหลังวัยเด็กของมันบ้างหรือไม่
ถ้ามี..ให้ทายว่ามันจะต้องเศร้าเสียใจ น้ำตาหยดเหมะ ๆ เป็นแน่แท้เนื่องจากมันเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้บ้านของใครหลาย
ๆ คนผุ ..พัง..บ้างแน่ ๆ ถ้ามันยังมีชีวิตรอดอยู่..รอด..จากอัศวินและไปกอนสารพัดสี
ไปได้.. แต่ตอนนี้ฝันไปเถอะพวกเพราะบ้านฉันหันมาใช้ ไม้ฝาเฌอร่าตราสิบแปดห่วงแล้วหล่ะ
อิอิ....
อดีต..ณ..วันผ่าน
คือวันวาน..ที่เปลี่ยนผัน
ก้าวสู่วันเจริญวัย
โต๊ะเรียน..ณ
..ตัวเก่า
ตอนนี้เล่า..ต้องเปลี่ยนใหม่
กระดานดำ..กับครูไหว
เป็นครูใหม่..ไวท์บอร์ดแทน
ฉายา..ไอ้แว่นเน่า
ตอนนี้เล่า..สุดหล่อแว่น
นั่งแต๊ะ...บนรถแวน
หมื่นเฉียดแสน..กับหวานใจ
เมื่อเรา...ยังเด็กน้อย
ท๊อฟฟี่....จ้อยสุดหาไหน
อร่อยสุด..หาเปรียบได้
ตุ๊กตุ่นใหญ่..ทอยเส้นมัน
หนังยาง..โดดกับเพื่อน
หม้อข้าวเกลื่อน...หม้อแกงนั่น
ลูกแก้ว..ดีดสุดมัน
นึกย้อน..ดูอดีต
วันเก่า....เราเป็นลิง
วันนี้จริง..เราเป็นไร
(หา!)
.
ทุกอดีตล้วนน่าจดจำ ส่วนที่อยากทำจงทำต่อไป....
เพิ่งจะโตเมื่อ 5 มิถุนายน 2544
กลับสู่ปัจจุบันแบบทวิภพเจ้า!!!