สมศรี: ควายไล่ขวิดข้างขวา
คว้าขวานมาไล่ขว้างควายไป ควายขวางวิ่งวนขวักไขว่ ๆ กวัดแกว่งขวาน
ไล่ล้มคว่ำขวางควาย
ศรีสม: แหม
อารมณ์ดีแต่เช้าเลยนะจ๊ะสมศรี ว่าแต่ร้องชัดจังเลยนะเพลงควาย ๆ น่ะ
สมศรี: แน่นอนจ๊ะฉันน่ะเด็กไทยใจเต็มร้อยอยู่แล้ว
ศรีสม: อ้าวแล้ววันนี้แม่เมขลาหายไปไหนล่ะจ๊ะ
สมศรี: อ๋อ ! ไปหาซื้อรสดี
รสทิพย์อ่ะจ๊ะ อิอิ!
ศรีสม: อ่ะเหรอ
สมศรี: เมขลาซิมาล่อแก้ว
รามสูรย์เห็นแล้วขว้างขวานออกไป ขวางขวานไปถูกอกเลือดแดงไหลตกเมขลาก็ไม่ตาย รามสูรย์เห็นแล้วชอบใจ
ๆ หัวเราะออกไปดังหึหึ หือหึหึหึหึหึ
ศรีสม: เอ๊ะสมศรี
ทำไมเมขลาถึงไม่ตายล่ะ
สมศรี: อ๋อพอดีเมขลาเขาไปซื้อรสดีรสทิพย์แล้วเก็บไว้ในเสื้อตรงหน้าอกพอดี
หมูเลยตายแทนน่ะ (รสหมู)
ศรีสม: -__- เหวอ!! มุขไหนเนี่ย
สมศรี: นี่
ศรีสมเธอรู้ม่ะว่าพ่อฉันนะชอบชมฉันอยู่เรื่อยเลยล่ะว่า ฉันนะอะไร ๆ ก็เป็นที่หนึ่ง
ศรีสม: จริงดิ หมาขี้ใครยกหางจ๊ะ
สมศรี: ฉันไม่ได้ชมตัวเองนะ จริง
ๆ พ่อฉันพูดแบบนั้นจริง ๆ นะ ให้ตายสิ โรตีใส่ไข่!
ศรีสม: เช่นเรื่องอะไรล่ะ
สมศรี: ก็ ขี้เกียจก็ที่หนึ่ง
กินเก่งก็ที่หนึ่ง พูดมากก็ที่หนึ่งนะจ๊ะ พ่อน่ะอะไรก็ไม่รู้ ^_Q อายจัง
ศรีสม: ฉันว่าพ่อเธอน่ะพูดถูกนะ ..สมศรี
สมศรี: ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ
ใฝ่ใจเอาใส่ห่อมิหลงใหลใคร่ขอดู จะใคร่ลงเรือใบ ดูน้ำใสและปลาปู
สิ่งใดอยู่ในตู้มิใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง (ร้องเพลงกลบเกลื่อน)
ศรีสม: รู้นี่สมศรีว่าอะไรก็ควรอยู่ในตู้มิใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง
แล้วทำไมเธอถึงไม่เก็บอะไรให้เข้าที่เข้าทางล่ะ หา!
สมศรี: อ้าวนี่!
ฉันก็ไม่ได้เก็บมันไว้ใต้ตั่งเตียงสักหน่อย แค่วางไว้เฉย ๆ เท่านั้นเอง เธอนี่
พูดอะไรมุสา!
ศรีสม: ทำหน้าชี้โบ้ชี้เบ้ งงงง
สมศรี: ปีนี้เธออายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย
ศรีสม
ศรีสม: ก็เท่ากะเธอนั่นแหละ
สมศรี: ก็นั่นแหละ
แล้วเธออายุเท่าไหร่ล่ะ
ศรีสม: แล้วเธออายุเท่าไหร่ล่ะ
สมศรี: ก็ ..ก็เท่ากับเธอนั่นแหละ
เอ๊ะ ! ฉันถามเธอก่อนนะ
ศรีสม: แปดขวบจ๊ะ
สมศรี: กะแล้วเชีย
ฉันว่าฉันจำไม่ผิดจริง ๆ ด้วย
ศรีสม: เธอลืมอายุตัวเองเหรอ
สมศรี: ก็ไม่เชิงจ๊ะ ฉันเนี่ย
เรียนจนลืมวันลืมคืนลืมแม้กระทั่งอายุตัวเอง ฮ้อ! แย่จัง ฉันคงตั้งใจเรียนเกินไปหน่อยนะ
ศรีสม: เหรอ ขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ
สมศรี: จ๊ะ! ต้นไทรทรุดโทรมสิ้น อินทรีบินผ่านผันผาย
พุทราเนื้อเป็นทราย ทราบว่าหวานซ่านอินทรีย์
เรื่องทรามไม่ควรแทรก ทรวดทรงแปลกไม่ต้องหนี
ในทรวงแสนสุขดี เหมือนมีทรัพย์ไม่อับจน
ศรีสม: เจ๋งจริงจ๊ะ
สมศรี: จริงจ๊ะจริง 0_0
ศรีสม: เธอนี่เรียนจบแล้วน่ะจะไปเป็นคุณครูนะ
สมศรี: เธอว่างั้นเหรอ
แต่ฉันว่าฉันจะไปเป็นนักร้องมากกว่าน่ะ หนูช๊อบชอบ
ศรีสม: จริงเหรอ
แล้วเธอจะร้องเพลงแนวไหนล่ะ
สมศรี: ก็..ก็ ประมาณว่า แบบ ๆ..
โบว์ จ๊อย อะไรประมาณเนี้ย ถอด ถอดต้องถอด...ถ้าดูข้างนอกไม่รู้มันต้องดูที่หัวใจ
เอ้ย! ไม่ใช่นี่ของพี่โดมนี่
โทษทีจ้า
ศรีสม: เธอแน่ใจนะว่าจะไปเป็นนักร้องจริง
ๆ น่ะ
สมศรี: จริง
จริงไม่อิงนิยายน้ำเน่า ข้าวเม่ากับปูน
ศรีสม: มีแต่ขมิ้นกับปูนต่างหาก
สมศรี: อ๋อหรอ โทษทีจ้า
ศรีสม: สักวันฉันคงเห็นเธอตามหน้าปกเทปแผงใดแผงหนึ่งในประเทศนะจ๊ะ
สมศรี: คงงั้นมั๊งจ๊ะ
ฉันก็หวังอย่างนั้นเหมือนกัน
ศรีสม: นี่คุณครูเรียกแล้วหล่ะสมศรีไปกันเถอะได้เวลาจดวิชาภาษาไทยอีกแล้วหล่ะ
สมศรี: อะไรเนี่ยบนกระดานน่ะช่วยอ่านให้ฟังหน่อยสิศรีสม
ศรีสม: คลาไคลไกลพลับพลา ต้องคลาดคลาด้วยขลาดเขลา
กลบเกลื่อนจนเกลี้ยงเกลา ให้คลุกเคล้ากลับปลอมแปลง
ปลุกปลอบอย่าผลีผลาม ปลดปล่อยกล้ามดูกล้องแกล้ง
ไกล่เกลี่ยคลายคลางแคลง ไม่เปลี่ยนแปลงแผลเผลไผล
สมศรี: กล้วยตานีปลายหวีเหี่ยวมีหวีเดียวหิ้วไปหิ้วมา
ชามเขียวคว่ำเช้า
ชามขาวคว่ำค่ำ
เช้าฟาดผัดฟักเย็นฟาดฟักผัด
ศรีสม: พูดไปสองไพเบี้ยนิ่งเสียตำลึงทองเถิดจ๊ะสมศรี
ฟังแล้วปวดหัวจัง
สมศรี: จริงดิ
ศรีสม: จริงจ๊ะ
สมศรี: ฉันว่านะศรีสม
ใครไม่รู้เนอะช่างสรรหาคำมาแต่งแต้มให้อ่านยากอ่านเย็น เข้าใจก็จวนเช้าแน่ะกลัวกินผัดฟักไม่ทันจังมัวแต่มานั่งเข้าใจ
อ่ะจิ
ศรีสม: นี่หล่ะเป็นลูกเล่นของภาษาไทยเราหล่ะจ๊ะ
ภาษาที่สละสลวยมักคมคายเข้าใจยากอย่างนี้แหละ
สมศรี: อย่างคำควบกล้ำที่คุณครูให้เราจดบนกระดานเมื่อตะกี้อีก
อ่านยากจัง
ศรีสม: นี่หล่ะจ๊ะ ภาษาไทย
สมศรี: ฉันภูมิใจและก็ดีใจจังที่ชาติไทยของเรามีภาษาเป็นของตัวเอง
ไม่ต้องใช้ภาษาของใคร
ศรีสม: ฉันก็เหมือนกันจ๊ะ
สมศรี: เพื่อน ๆ.. อา ๆ ..ลุง ๆ ..ป้า
ๆ ทั้งหลายที่อ่านอยู่ (ขณะนี้)
ห้ามหลบ! ก็คงเช่นเดียวกัน รักภาษาก็ใช้ภาษาให้ถูก..ให้งดงามตามอย่างคนไทยแท้แต่โบราณ
อย่าเป็นอันขาดค่ะพูดไทยคำไหหลำคำมันเข้าใจยาก ขอบอก
ปล. หากใครยังอ่านภาษาไทยไม่ถูกต้องเชิญไปพบหมอภาษาได้ตามวันและเวลาราชการตามโรงเรียนราชการทุกแห่งจ้า
......................................................................................................................................................................................
ส่งเสริมการอ่านออกเสียงและการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องสมกับคำว่า
เราคือคนไทยค่ะ
มิถุนายน
คนเขียน