เค็มทูเค็ม
Not m2m
ศรีปราชญ์ฉลาดว่านภาเอ๋ย ดาวไม่เอ่ยกับเจ้าเหงาบ้างไหม
ไร้สีไร้สันอันโสภา เหมือนชีวาตาไร้ให้ยลชม
ทั้งสี่ทิศมิดมืดให้ดืดดาษ โอ้แสงดาว
ๆ อย่าขาดฉาดสีสม
โอ้แสงเดือน ๆ อย่ากลายหายเมฆรม เหมือนชายชมดมหญิงแล้วทิ้งเลือน
ฉลาดพูด
ๆ ฉลาดอย่างปราชญ์นี้ แม้พาทีมีไม่มากให้ปากเฉือน
พูดอะไรไร้คนชมก็ชมเดือน ดาวเป็นเพื่อนแม้เลือนไปก็ไม่นาน
ยากที่เพื่อน
ๆ จริงจะทิ้งดอก ไปไหนไม่ใครบอกดอกหลาน
ๆ
แม้นภาคราจะไป ๆ เป็นกาล แต่นี่นานล่วงคืนจันทร์หนึ่งราตรี
ก็ไอ้เพื่อนคนซี้มันหนีหน้า มันยืมตังค์ไปพันห้ามะรืนนี้
แล้วบอกว่าอีกหนึ่งค่ำหนึ่งราตรี จะคืนหนี้พร้อมดอกเบี้ยไกล่เกลี่ยยืม
นะเพื่อนรักเพื่อนข้ายอดยาหยี เพื่อนแสนดี
ฯลฯ มันซี้เซ้าเราสุดปลื้ม
ก็เลยตัดสินใจให้มันยืม ไม่รู้ลืมตราบวันนี้ที่มันชม
จวบวันนี้วันดีวันปีใหม่ มันผ่านมาแล้วผ่านไปก็หลายหน
ไม่เห็นคืนตังค์ซะทีนี่ชอบกล เลยแกล้งบ่นพึมพำซ้ำคำทวง
ตังค์พันห้ามึงยืมไปใช้ไรมั่ง ข้าวหนึ่งถังตังค์ค่ารถเหนียวมะม่วง
หมอนทองบ้างชะนีบ้างทั้งหลายปวง ตอบเป็นช่วงเลยนะมันฉันสุดทน
แกล้งทำหน้าตาเหรอหราฟังมันพูด มันเอาแต่เดินส่ายตูดโทษครับก้น
บัดบิ้งไปบัดบิ้งมาจนสุดทน เลยเอาส้นบาทบาทายันมันไป
มันร้องโอ้ยถีบทำไมไม่บอกกล่าว จะได้ทำเสียงแบบซาวน์เอฟเฟ็กให้
เราเลยยัวะทวงพันห้ามึงยืมไป คืนยัง? ไง! ที่บอกไว้หนึ่งราตรี
หลังจากนั้นมันทำหน้าตาอ้อยสร้อย ทำเศร้าหงอยคุกเข่าอ่อยจนปวดฉี่
บอกว่าแม่ยังไม่มารอ..อีกปี ได้ป่าวพี่นะโปรดเถิดยอดดวงใจ
A T M แม่ข้าห้าวันแล้ว ถอนไปแห่นางแมวที่เขาใหญ่
ส่วนพ่อข้าคูโบต้าเพิ่งซื้อไป เลยหมดไซร้หมดจริง
ๆ ให้หล่อตาย
แบบว่าควายที่บ้านมันไม่ค่อยดี เจ็บออด ๆ
แอดทุกทีเลยใจหาย
พ่อข้าเลยสงสารมันกลัวจะตาย เลยขายความได้โบต้ามาห้าพัน
น้ำตาฉันมันเริ่มหยดรดใบหน้า เมื่อได้ยินเรื่องมันว่ากลับหลังหัน
เลยคว้าตังค์หลังเป๋าเกงไม่ถึงพัน แบ่งให้มันอีกห้าบาทโทรกลับไป
ให้มันโทรกลับไป ๆ หาพ่อ ว่ามึงขอเศษอะไหล่จะได้ไหม
ขายสักชิ้นสองชิ้นจะเป็นไร หรือจะเรียกค่าไถ่ตัวมึงดี
หรือมึงจะโทรไป ๆ หาแม่ นางแมวน่ะเลิกแห่เหอะตอนนี้
เพราะว่าน้ำมันท่วมอยู่..บ้านมึงซี! ขึ้นเรือปลีแห่นางแมวหรือไงกัน
ทีหลังจะแมงโม้แนบเนียนหน่อย กูน่ะ! ไม่จ้อยร่อยหรือหมูหัน
คืนมาซะดี ๆ แค่หนึ่งพัน ห้าร้อยด้วยไม่อย่างงั้น...ฟ้องพ่อกู
ที่จริงเหนียวมะม่วงมึงก็กิน หมอนทองบอกหร่อยลิ้นเมื่อวานอยู่
ข้าวหนึ่งถังตังค์ค่ารถก็ของกู ปลาทูสองตัวคู่มึงก็กิน
ยืมมึงมาพันห้ามึงช่วยใช้ งั้นคืนไงมึงช่วยคืน
(จะ) ได้หมดสิ้น
โธ่! ไรวะพอกูจ่ายมึงช่วยกิน สรุปแล้วก็หมดสิ้นหนี้หายกัน
ฟังมันยอกมันย้อนแล้วนอนหงาย ก่ายหน้าผากมองยุงลายบินผ่านผัน
อ๋อ!นี่มันทวงบุญคุณกะเบี้ยวตังค์ กะทีหลังไม่ให้ยืมพอกันที
ถือว่าเงินพันห้าให้มันไป เพราะดันกินของมันไซร้ไอ้เค็มปี๋
ไอ้ตระหนึ่ไอ้ขี้เหนียวไอ้เกลือดี ไอ้พิซซ่า
ไอ้ตุ๊ดซี่ไอ้งกเอย
มันกลับตอกกลับว่ามึงพูดไร ว่าตัวเองทำไม..หา!..เพื่อนเอ๋ย
ที่พูดมาน่ะตัวมึงตัวมึงเลย บ้าไปแล้วหรือทรามเชยไอ้โคตรเค็ม
......................................
29 เมษายน 2544
Home