จดหมายของเจ้าจันทร์

 

จากคนใกล้ถึงคนไกล                          จากคนไกลถึงคนใกล้

ฉบับ 16                                                                ตอบกลับ

       เธอคือเรือลำหนึ่ง                              เธอ..คนข้ามฟาก

ที่จากไป..อีกฝั่งนึง..จากส่งฉัน                 เรือลำนี้ที่ตีจากฟากฝั่งนั้น

ผ่านหนึ่งปี..หนึ่งเดือน..และหนึ่งวัน            จนวันนี้ผ่านหนึ่งปีหนึ่งเดือนวัน

สู่ฝั่งนั้นอีกฝั่งหนึ่งซึ่งอยู่ไกล..                  จากฝั่งนั้นมาฝั่งนี้ช่างแสนไกล

       ฉันคนนี้คนข้ามฝาก                            เรือลำนี้เรือข้ามฝาก

ยังรอเรือที่ตีจากทุกวันใหม่                     คิดถึงคนอยู่ต่างฟากทุกวันใหม่

ฟ้าวันนี้สิ้นสุดแล้วอีกวันไป                    ฟ้าวันนี้สิ้นอีกแล้วอีกไม่ไกล

รอจนกว่าทุกฟ้าใหม่เรือกลับมา                สักฟ้าใหม่เรือคนไกล..กลับไปเอย..

                     .............................................................

ฉบับ 17                                                                           

       หน้าบ้าน..ชานเรือนเก่า                        ระเบียงบ้านชานขี้เหงา

ฉันยังคงมานั่งเฝ้านับดาวใหม่                  ฉันคนนี้ยังเหมือนเก่าเหงาหวั่นไหว

หนึ่งสองสามสี่หน้าหกไป                     หยิบจดหมายเธอเปิดอ่านหน้าหกใบ

จะนับไว้จนกว่าใครจะกลับมา                 ว่าคิดถึงสุดหัวใจเธอส่งมา

       มือชันเข่าหลังพิงฝาหน้าแน่นิ่ง                 อ่านแล้วอ่านอีกถึงหกครั้ง

ไหล่แอบอิงพิงซบอกอันใหญ่หนา             หนึ่งสองสามสี่ตั้งหลังพิงฝา

เป็นเพียงฝันเมื่อพลันตื่นและลืมตา             ห้าและหกตกจากฝันพลันลืมตา

เพราะคิดว่าเธอกลับมานั่งข้างกาย              ฝันไปว่าเธอพิงมาใต้ฟ้างาม

                     ................................................................

ฉบับ 18                                           เงียบเฉย...        -__- (เรียนหนัก)

       ฉันไม่รู้เป็นอะไร

รู้แต่ว่าเธอเปลี่ยนไปเปลี่ยนหรือเปล่า

ทำไมเธอไม่เขียนมาเล่าเรื่องราว

ส่งข่าว..ส่งคราว..ราวสามเดือน

       หรือว่าเธอแอบมีใคร

มีรักใหม่แอบเก็บไว้จึงไม่เหมือน

อาทิตย์ดวงกลมเก่าของดวงเดือน

จากฉันเพื่อน..คนไกล..ที่ลืมกัน

                           .................................................

ฉบับ 19                                             เฉย..เงียบ เชียบบบบบบ  (เรียนหนัก)

       เธอไม่ตอบจดหมายฉัน

นับแล้วก็หลายวันหลายเดือนอยู่

หรือว่าเธอได้รับ...กลับแค่ดู

ไม่สนใจ..กับคำขู่ที่ส่งไป

       ฉันคงไม่มีค่า

สมกับการรอที่แรมมาหนึ่งปีใหม่

ฉันคนนี้คงไม่มีค่าอะไร

คงเป็นแค่คนรอใคร..แค่คนนึง

                           ....................................................

สี่ เดือนเศษผ่านไป  àFour month ago             รู้สึกว่าตัวเองกำลังอกหัก ชัวร์!

ฉบับ 20

       ดูเธอช่างห่างไกล                                     คำตัดพ้อว่าไกล

รู้ไหมเธอทำหัวใจฉันว่างเปล่า                        ทำเธอหัวใจนั้นว่างเปล่า

ฉันคนนี้ได้พบเจอหลากเรื่องราว                     หมดแล้วความรักเราทุกเรื่องราว

ในเจียนร้าวเพราะหมดใจที่จะรอ                      ขอใจเธอที่ว่างเปล่ากลับคืนไป

       ขอเธอสักอย่างได้ไหม                                เธอขอหัวใจคืนจากฉัน

ขอหัวใจที่ส่งไปกลับมาต่อ                           เอาเถอะ..ถึงฉันนั้นจะหวั่นไหว

เติมชีวิตของคนนี้ที่เฝ้ารอ                             หากเธออยากได้มันคืนกลับไป

แล้วจะไม่เรียกร้องขออะไรเลย                       ก็จำยอมคืนให้..แต่โดยดี

                     ...................................................................

ฉบับ 21                                                                                        ไม่เป็นไร..

       ฉันไม่รู้เป็นอะไร                               ถ้าเธอบอกว่ารักใครสักคนหนึ่ง

สับสนและหวั่นไหวกับใครคนหนึ่ง                   เขาคงดีกว่าฉันนี้สักเกินครึ่ง

รู้แต่ว่าเขาทำให้ฉันคิดถึง                             เธอถึงมาเปลี่ยนใจไม่รอกัน

และลึกซึ้งที่จะรอแค่ไม่นาน                                 ฉันรู้เพราะฟ้านี้กว้างและยาว

       เพราะตอนนี้หัวใจ                             ง่ายเหลือเกินที่ดวงดาวจะแปรผัน

ฉันเริ่มจะสั่นไหวกับคำหวาน                         เปลี่ยนไปอยู่ทิศทางใหม่ที่เหมาะกัน

ของคนใกล้แค่คนหนึ่งในวันวาน                     ผละจากฟ้าฟากฝั่งฉันไม่เหลียวแล

ภูมิต้านทานความรักเธอก็หลุดลอย                                   -_-

                           ……………………..

ฉบับ 22

       ขอโทษพระอาทิตย์                                   เธอบอกว่าขอโทษ..

ที่ฉันทำผิดต่อเธอนั้น                                 และได้โปรดให้อภัยต่อเธอนั้น

รักที่เธอเคยให้ต่อพระจันทร์                          แล้วเธอก็หยิบยื่นคำ “เพื่อนกัน”

ให้เธอลืมไปล่ะกันนะคนดี                            ให้กับฉันก่อนเธอนั้นเดินกับใคร

ขอเป็นเพื่อน..เธอเหมือนเดิมได้ไหม                  ถึงพระจันทร์..ดวงเดิม..ที่ฉันรัก

อย่าทำห่างเหินไปนับจากนี้                           สรุปว่า..ฉันอกหักแล้วใช่ไหม

ฉันขอโทษจริง ๆ นะคนดี                             ขอบคุณสำหรับเพื่อนข้างหัวใจ

จากพระจันทร์เพื่อนที่ดีสำหรับเธอ                   ที่เธอหยิบ..ยื่นส่งให้..ก่อนจากกัน

                                                            ................................................

ฉบับ 23

       ฉันว่าเราสอง..                                        หากฉันจะขอความเห็นใจ

เป็นเพียงแค่คู่ทดลองเรื่องความรัก                    มันก็คงไม่มีประโยชน์อะไรใช่หรือเปล่า

ยังไม่มีรักแท้จริงให้รู้จัก                               ยากจะยื้อต่อไปให้ยืดยาว

เป็นแค่เพียงเพื่อนที่รักและเข้าใจ                      ประสานรักที่แตกร้าวนั้นต่อไป

       ถ้าฉันบอกเธอตอนนี้                                  วันวานที่ผ่านผัน

ว่าฉันไม่เคยมีใจมอบให้                              เธอยังคิดจะจำมันบ้างหรือไม่

เพราะฉันเพิ่งจะพบรักจริงใจ                         แต่สำหรับฉันคนนี้จะทำใจ

กับใครที่ไม่ใช่เธอ..ซักคน                             แหงนหน้าสู้ฟ้าใหม่ที่ไร้เธอ

                           ....................................................

ฉบับ 24

       เราคงไม่ได้เกิดมาคู่กัน                                ถึงเธอ..จากใจ

ฟ้าจึงมากดกั้นเราห่างเหิน                            จดหมายที่เธอส่งมาให้ไม่เสียเปล่า

มันก็คงเป็นได้แค่เหตุบังเอิญ                          ฉันจะเก็บมันเอาไว้ทุกเรื่องราว

ที่อาทิตย์มาเผชิญพบพระจันทร์                       แม่ดวงดาวของห้วงฟ้าที่อาทร

       ร้อยปีจะมีซักหนึ่งหน                                 ถึงเธอจะอยู่ไกลซักแค่ไหน

ที่ฉันเธอเราสองคนรอรักมั่น                          ก็ไม่ไกลพ้นฟ้าใสที่ใจอ่อน

แต่แล้วรักก็กลับกลายเข้ากลีบจันทร์                  ขอให้เธอจงโชคดีจากคนจร

กลับเข้าเมฆผ่านผันแล้วผ่านไป                       ที่เธอเคยรักมาก่อนเขาคนนึง

                                  .......................................

                                                       ส่งไป ฉบับ 24

       เงียบเชียบยิ่งนัก                                       สำหรับใจฉัน

              บรู้ว  ๆๆๆๆ                            จะยังเก็บภาพคืนวันที่สดใส

                                                       ยังมีแต่ภาพที่ดีติดตรึงใจ

จนกว่าเธอ..คนในใจจะกลับมา

       ถึงแม้จะนาน ๆ แค่ไหน

ฉันคนนี้ยังมีใจไม่อ่อนล้า

รอวันรักสานต่อใต้จันทรา

ดาวเต็มฟ้ากลางดวงใจที่หลุดลอย

........................

ฉบับ 25

       คำเขียนของเธอ

ฉันยังเก็บมานั่งเหม่ออ่านทุกครั้ง

ถึงแม้อ่านแล้วใจเจียนพัง

ไม่มีหวังเธอกลับมาอย่างแน่นอน

       แต่ยังคงหยิบมาอ่านอยู่เรื่อย ๆ

ไม่มีวันจะเหน็ดเหนื่อยและเมื่อยอ่อน

รักที่มีให้จากใจยังอาวรณ์

ใจยังจรรอความหวังเธอกลับมา

...................

ฉบับ 26

       ผิดไหม...

หากคนไกลคนหนึ่งนี้

รักเธอคน ๆ หนึ่งที่เขามี

ใครอีกคนก่อนหน้านี้อีกหนึ่งคน

       ถูกไหม..

ถ้าฉันจะฝันไกลอีกสักหน

ว่าเธอจะกลับมาอย่างมืดมน

ท่ามกลางฟ้าที่มัวฝนปนลมแรง..

.....................

ฉบับ 27

       อ่านคำล่ำลา

ที่เธอเขียนมามือกอดเข่า

น้ำตาชายคนหนึ่งไหลลำเนา

คร่ำครวญคิดเศร้าเพียงลำพัง

       ปาดน้ำตาอาบหน้าที่หลั่งไหล

ก่อนที่จะลืมไปกับความหลัง

สุดท้ายเลิกร้องไห้ยืนลำพัง

ลืมแล้วที่พลาดพลั้งภายในใจ

...................

ฉบับ 28

       อาทิตย์คงลับแล้ว

พระจันทร์คงเพริศแพร้วและสุขสม

หลังฟ้าแดงจันทร์ดวงนี้ตระหง่านกลม

ท่ามกลางฟ้าหลากผู้ชมที่ยินดี

       ประกายแห่งจันทร์

ภายใต้ฟ้าที่ไร้ฉันคน ๆ นี้

เธอคงสุขสดใสอารมณ์ดี

กับชีวิตที่ไม่มีการรอคอย...

...............

ฉบับ 25                                                                            ฉบับ 29

       จดหมายครั้งสุดท้ายถึงอาทิตย์                        ขอบคุณดวงจันทร์

จากฉันเพื่อนคนทำผิดบนฟ้าใส                       ที่เธอยังเห็นฉันนั้นมีค่า

หวังว่าเธอคงจะให้อภัย                               ฉันคิดว่าความไกลสุดสายตา

กับความรักที่หลุดไปจากดวงจันทร์                   มันคงดีดีเสียกว่าเราเจอกัน

       แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไหม                         ขอพักหยุดหัวใจที่ตรงนี้

เพื่อนที่เคยรู้ใจเหมือนวันนั้น                          ที่ ๆ มีฟากฟ้านี้เป็นฉากกั้น

จันทร์ดวงนี้ยังรอคอยรับตะวัน                        ไม่อยากกลับไปรับคำว่าเพื่อนกัน

กลับจากฟ้าฟากนั้นอย่างเพื่อนรอ                     ถึงเธอแม่ดวงจันทร์ไม่ดวงเดิม

                           ............................................................

                                                       ฉบับ 30

                                                              ถึงเธอ..จันทร์ครึ่งเสี้ยว

ใจฉันมีดวงเดียวไม่เอาไหน

ฉันคนนี้จึงคิดว่าส่งคืนไป

กลับสู่จันทร์ดวงกลมใสที่ไกลตา

       แค่ได้อยู่ ณ ผืนแผ่นฟ้าเดียว

กับเธอ..จันทร์ครึ่งเสี้ยวคงดีกว่า

แม้จะไม่ได้อยู่ในใจจันทรา

ก็ดีว่าตกจากฟ้าอย่างเปล่าดาย

.................

ฉบับ 31

       ท้องฟ้าที่ว่างเปล่า

แต่ว่าว่าว..หนึ่งตัวยัง..ปลิวไสว

ภายใต้..คนชักอยู่..พื้นล่างไกล

ว่าวตัวนี้..จึงปลิวไกล..รับลมบน

       แต่วันนี้ว่าวตัวนั้น

ขาดคนชัก..คนคอยตรึง..จึงล่วงหล่น

ว่าวตัวนั้น..จึงปลิวคว้าง..กลางลมบน

ก่อนจะหล่น..กระทบขาด..ปาดดินไป...

.................

ฉบับ 32

       ฉันอยากให้เธอรับรู้

ถึงวันนี้เธอไม่อยู่ใกล้ตัวฉัน

ถึงวันนี้เธอไร้ใจให้ผูก พันธ์

ถึงวันนี้เธอจะปันใจให้ใคร

       เธอช่วยรับรู้ไว้ที

ว่าฉันคนนี้ยังเก็บไว้

ยังเก็บเธอคน ๆ นี้ไว้ภายใน

คัดลอกไว้ “เพื่อน”ยังไงไม่เปลี่ยนแปลง

...............

ฉบับ 26                                                                           ฉบับ 33

      ขอบคุณดวงอาทิตย์                                   ไม่เป็นไรดวงจันทร์

ที่เธอคิดส่งใจคืนกลับมาให้                          เรานั้นก็เพื่อนกันเพื่อนคนหนึ่ง

ฉันคนนี้คงได้แต่กล่าวขอบใจ                        เพื่อนคนนี้ทำให้เพื่อนไม่ถึงครึ่ง

ส่งกลับไปสู่เธอไซร้อย่างยินดี                        ความรักยากหยั่งถึง..ให้ซึ่งกัน

      ส่งไปพร้อมกับคำขอโทษ                             ฉันก็ผิดบ้าง

ฉันหวังว่าเธอไม่โกรธฉันคนนี้                       ที่ทำให้เธอคว้าง..รอ..คอยฉัน

และขอบคุณกับความรักและหวังดี                   หลายปี..และหลายเดือนหลายคืนวัน

ที่เคยมีให้ฉันนี้หนึ่งปีเต็ม                             จนฉันเองรู้สึกว่า..เราห่างเกิน

                                 .......................................

ฉบับ 27                                                                                       ฉบับ 34

      สำหรับใจฉัน                                         ตอนนี้เพื่อนทางไกล

ก็เหมือนกันยังจำวันที่สดใส                          ต้องขยันเรียนเข้าไว้เหนื่อยหนักหนา

ที่เราเคยอยู่ข้างกันไม่ใกล้ไกล                        แฟนเหรอก็มีบ้าง..จีบบางครา

เหมือวันนี้ที่เธอไกลสุดลับตา                        สวยเหรอ..ก็แบบว่า..หน้าตาดี

      และหวังว่าเธอคงสบายดี                             ตอนนี้ฉันยุ่งมาก

ไม่คิดมากเรื่องฉันนี้นะเธอหนา                      แล้วเธอหล่ะเพื่อนต่างฟากจันทร์ดวงนี้ 

เอาใจช่วยเรียนสำเร็จและกลับมา                    สบายดีไหม..ดีไหมล่ะ..อารมณ์ดี

จากจันทราถึงอาทิตย์เพื่อนของเธอ                  หมดฉบับนี้..ฉันคงกลับ..ไปแล้วเอย

...............................................................................................................................................................

ขอบคุณเรื่องราวของอาทิตย์ที่ทำให้เรารู้จักกับคำว่า ความรักคือความเสียสละ และการให้อภัยกับใครซักคนที่เราคิดว่าเรา...รักเขา

 

มิถุนายน คนรวบรวม อีกแล้วครับท่าน                                                                                      

   29 เมษายน 2544                                                                                   Home