ซองจดหมาย..
หน้ากระดาษ..ลายดอกไม้..สีหวั่นไหว
อาจมีค่า..สำหรับคน..ที่อยู่ไกล
ของคนใกล้..ที่ส่งไป..ได้ทุกวัน
ผนึกแสตมป์..
ส่งเจ้าไป..ไกลรอนแรม..แล้วนอนฝัน
และเห็นเขา..ได้อ่าน..คำสำคัญ
จากคนใกล้ถึงคนไกล จากคนไกลถึงคนใกล้
ฉบับหนึ่ง ตอบกลับ
อยากถามว่าสบายดีไหม..ตอนนี้.. ฟ้าที่นี่ช่างผืนใหญ่ไกลหนักหนา
สำหรับฉัน..คิดถึงเธอ..ขึ้นทุกที.. เพราะมีดาวท่ามกลางเดือนกลาดเกลื่อนตา
ได้แต่ฝาก..ถ้อยวจี..นี้แทนใจ.. บรรจงแต่งแต้มเต็มฟ้าที่สุดไกล
หากเธอ..คิดถึงฉัน.. อยากจะกลับไปอยู่ท่ามครามฟ้านั้น
ก็มองจันทร์..ผ่านแผ่นฟ้า..ดวงกลมใหญ่.. เธอและฉันเดินด้วยกันวันฟ้าใส
ฉันจะอยู่..ข้างในนั้น..รอคนไกล.. คิดถึงเธอเหมือนกันจากคนไกล
คือเธอที่..อยู่ข้างใน..ใจเต็มดวง รักจากใจ..ส่งไปให้คนไกลตัว
................................ ..............................
ฉบับสอง
วันนี้ช่างเงียบเหงา วันนี้ก็เงียบเหงา
กระดานดำผืนเก่าอยู่ตรงหน้า ชอล์กแท่งเก่าเอาเก็บไว้อยู่ตรงหน้า
แต่ไม่มีลายมือเธอเกะกะตา อยากจะเขียนให้เธอเห็นแบบเต็มตา
บรรจงเขียนคำล้ำค่าฉันรักเธอ เขียนคำว่ารักเธอกว่าฟ้าผืนใด
ลมเอื่อย..ที่พัดอยู่ ลมเอื่อย
ๆ ยังพัดอยู่
พวงชมพู..พลิ้วโบกไหวไกวเสมอ และก็รู้พวงชมพูยังสั่นไหว
อยากตะโกนบอกฟ้ากว้างคิดถึงเธอ และได้ยินเธอบอกมากับฟ้าไกล
และคิดถึงอยู่เสมอทุกคืนวัน ว่าคิดถึงฉันใช่ไหมทุกคืนวัน
............................. ............................
ฉบับสาม
วันนี้เธอเหนื่อยไหม วันนี้ฉันไม่เหนื่อย
เรียนหนักหรืออย่างไรจ๊ะเธอจ๋า เรียนเหรอ..ก็เรื่อย
ๆ แต่อ่อนไหว
ทำไมหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมายังทำใจ
เธอหายหน้าไม่เขียนมาเหมือนทุกวัน นั่งร้องไห้กับรุ้งใสกลางไอดิน
สำหรับฉันยังคงรอ ฉันก็รู้ว่าเธอรอ
และเฝ้าขอให้หนึ่งปีนี้ผ่านผัน และเฝ้าขอให้หนึ่งปีรีบหมดสิ้น
ตอนนี้ทำได้แต่มองผ่านจันทร์ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งมองดิน
ที่มีเธออยู่บนนั้นก็อุ่นใจ เศร้าเหงาเป็นอาจิณเหมือน
ๆ กัน
................... ...........................
ฉบับสี่
วันนี้ในตอนเช้า วันนี้ตอนกลางคืน
นาฬิกาเธอเล่าทำฉันตื่น ผ้าผันคอเธอหนึ่งผืนที่เธอให้
เนื่องด้วยเมื่อวานนี้ตอนเที่ยงคืน ทำฉันนอนไม่หลับเลยทรามวัย
ยังหน้าชื่นเขียนจดหมายไปปลายทาง เพราะอะไรเธอรู้ไหมคนไกลตัว
ว่าถึงเธอคนละฟากฉากฟ้ากั้น รับรู้แม้ฟากฉากฟ้ากั้น
คิดถึงกันบ้างไหมยามไกลห่าง รับรู้อยู่ทุกวันนะทูนหัว
สำหรับฉันคน ๆ นี้ไม่มีทาง ว่าเธอคิดถึงฉันคนไกลตัว
จะลืมเลือนและทิ้งขว้างเพื่อนอย่างเธอ โปรดอย่ากลัวเพราะฉันนี้ก็เหมือนกัน
.................. ....................
ฉบับห้า
กลางวัน..ณ..วันนี้ กลางวัน..ณ
..วันนี้
แดดร้อน..ลมเย็นดี..มีฝนซ่า แดดช่างร้อนลมไม่มีนะเธอจ๋า
โปรดอย่าถามว่าทำไมฝนหล่นมา โปรดอย่าถามว่าทำไมฝนไม่มา
เพราะจะบอกเธออยู่ว่าฟ้าตรอมตรม ก็เพราะฝนมันหล่นมาจนชาตรม
สงสารจันทร์ไม่มีวันพบอาทิตย์ สงสารจันทร์ไม่มีวันพบอาทิตย์
เนื่องจากทิศระยะทางห่างไม่สม ฝนตรมจิตตกทุกทิศแม้ไม่สม
พอจันทร์ลับอาทิตย์กลับตระหง่านกลม จนน้ำตาฝนล้าแล้งและแห้งลม
ฟ้าจึงตรมด้วยเหตุนี้จากคนรอ ฝนจึงตรมด้วยเหตุนี้ถึงคนรอ
....................... ......................
ฉบับหก
เย็นย่ำฟ้าดำกว้าง ถึงพระจันทร์ในใจ
ดาวลอยคว้างท่ามกลางจันทร์ดวงกลมใหญ่ วันนี้ฟ้าไม่ใสทำใจหวั่น
นกบินลับกลับถิ่นนอนที่อยู่ไกล มีเมฆฝนแลลมหนาวมาปิดกั้น
แมกไม้ใหญ่ยืนหลับใหลท่ามไอดาว บดบังจันทร์บนฟ้านั้นให้เลือน
ลาง
ถึงเธอนายคนไกล ดาวน้อยจึงหงอยเศร้า
ฟ้าฟากโน้นเป็นอย่างไรสวยหรือเปล่า พระจันทร์เล่าลับดับไปไม่กระจ่าง
ส่วนฟากนี้ยังคงไม่เปลี่ยนเรื่องราว ดาวน้อยนี้ตรมตรอมใจจันทร์เลือน
ลาง
กลางหมู่ดาวพระจันทร์นี้ยังคงรอ เฝ้ารอวันจันทร์กระจางเหมือนอย่างเดิม
....................... .............................
ฉบับเจ็ด
เก้าอี้ที่โดดเดี่ยว ฟ้าแดงกลางทาง
ตั้งอยู่ตระหง่านเดียวในห้องแคบ นกบินอย่างเคว้งคว้างสู่ฟ้าใหม่
ไม่มีโต๊ะตัวใดให้อิงแอบ แมกตระหง่านกลางข้างทางไกล
ซบไออุ่นในห้องแคบที่เดียวดาย บดบังอาทิตย์ใสใต้ฟ้ายาว
แจกันสีฟ้าใส ถึงเธอคนสุดไกล
เวลาไร้ไม้ดอกใดก็ใจหาย ฟ้าทางโน้นจันทร์คงใสใช่หรือเปล่า
ไร้ความสวยไร้สีสันให้งมงาย บนท่ามกลางหมู่พระจันทร์กับดวงดาว
เหมือนฉันไร้คนข้างกายอย่างเช่นเธอ ใต้ฟ้าขาว
ณ ฝั่งนี้ก็ยังรอ
...................... ..........................
ฉบับแปด
จดหมายฉบับแรกส่งไปหา จดหมายฉบับแรกที่ได้รับ
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าได้รับไหม อ่านแล้วรีบตอบกลับเลยรู้ไหม
เพราะจดหมายฉบับนี้ส่งเป็นใจ ขอบคุณที่คิดถึงและห่วงใย
ระลึกไปกับแดดร่มและลมเย็น ส่งกลับไปกับแดดร่มและลมเย็น
หวังว่าเธอคนนี้คงได้รับ ถึงเธอคนของฉัน
และเปิดอ่านทุกฉบับเมื่อแรกเห็น คิดถึงเธอเหมือนกันไม่ว่างเว้น
เปิดอ่านแล้วเธอคงรู้ว่าเช้าเย็น และรู้แล้วว่ารุ่งเช้าจรดพลบเย็น
ฉันยังเป็นคนของเธอไม่เปลี่ยนแปลง เธอยังเป็นคนของฉันไม่เปลี่ยนแปลง
.......................
ฉบับเก้า
รู้ไหมเธอรู้ไหม ไม่เป็นไร
ว่าความไกลทำเราใกล้ใจเหินห่าง ถ้าความไกลทำเธอใกล้ใจเหินห่าง
ความรักไซร้มักพ่ายภัยระยะทาง ฉันรู้ว่ารักไกลนั้นเลือน
ลาง
และมันเกิดกับฉันอย่างไม่รู้ตัว ทำให้ใจอันอ่อนบางเกือบจางไป
เธอคงไม่ว่าฉันใจง่าย ฉันคงไม่ว่าเธอใจง่าย
และใจร้ายลืมง่ายดายนะทูนหัว ที่ใจร้ายรักเรี่ยรายกับคนไหน
เพราะคนใกล้ทำให้ใจฉันเต้นรัว เพราะฉันรู้อยู่เสมอว่าความไกล
หลงลืมตัวไปบ้างเท่านั้นเอง มักพรากใจใครต่อใครมาหลายคน
..................
ฉบับสิบ
สวัสดี..นายที่รัก สวัสดีเธอที่รัก
วันนี้ฟ้าสวยนักเมฆหลายสี วันนี้ฟ้าไม่สวยนักเมฆไร้สี
นกน้อยร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี เพราะมันขาวสุดสายตามาเป็นปี
ดอกจำปีส่งกลิ่นหมอหน้าดอมดม ช่วยฉันทีระบายสีให้หัวใจ
ภายใต้ฟ้าสีขาวของเธอนั้น ภายใต้ฟ้าสีขาวของฉันนั้น
หากมีฉันคอยแต่แต้มคงดีสม รู้ไหมไร้สีสันจนหวั่นไหว
จับมือเดินด้วยกันไปใต้ฟ้าร่ม อยากให้ฟ้าร่มลมดีจำปีไกว
แต่ต้องตรมเพราะวันนี้ไม่มีจริง กอดเธอไว้ใต้ร่มใบในวันเดิม
................ ......................
ฉบับ 11
บันทึกแห่งรัก เธอคือถนนสายใหญ่
จากลายมือคุ้นเคยนักส่งไปหา ที่ทำให้ฉันค้นพบอะไรหลายหลายอย่าง
เป็นบันทึกแห่งเรื่องราวและเวลา ค้นพบความเดียวดายความอ้างงว้าง
ที่มีค่าระหว่างเรากันและกัน อยู่ท่ามกลางความคิดถึงตัวคนเดียว
ขีดเขียนเป็นบันทึกของเราสอง รู้ไหมคนไกลคนนี้
ที่ต่างคนต่างมุมมองต่างความฝัน เหลือหัวใจอยู่เต็มที่แค่ครึ่งเสี้ยว
ต่างความเห็นต่างความคิดในทุกวัน ณ
วันนี้ยังคิดถึงเธอคนเดียว
ส่งให้เธอคนไกลฉัน..รัก..จากใจ จากคนไกลผู้โดดเดี่ยวที่เธอรอ
..................... ...................
ฉบับ 12
ระเรื่อยแลลมหนาว ระเรื่อยแลลมร้อน
น้ำค้างพราวราวจะร่วงเช่นพวงฝัน แดดอุ่นกร่อนร้อนใบหญ้าทุ่งกล้านั่น
คิดถึงและคิดถึงคนไกลกัน ยืนตระหง่านรับไอแดดแผดตะวัน
ณ..จุดนั้นถึงจุดนี้คือแดนไกล ณ
จุดนั้นถึงจุดนี้คือแดนไกล
หนาวพรมห่มลมเย็น ร้อนร่มไร้ลมเย็น
น้ำค้างเซ็นกระเด็นดอนกระชอนไหล่ อบอ้าวเช่นไฟเด็นดอนฟอนฟางใหญ่
ณ..จุดนี้เธอลาลับจับมือไกว ณ
จุดนั้นฉันลาลับจับมือไกว
เกาะกุมไว้แล้วบอกฉันจะกลับมา บอกเธอไว้ฉันยังไงก็กลับมา
............... ................
ฉบับ 13
จากคนใกล้ถึงคนไกลเขียนมาหา จากคนไกลถึงคนใกล้ที่เขียนหา
อากาศร้อนดีหรือว่าหนาวสั่นไหว อ่านแล้วรู้ดีว่าเธออ่อนไหว
ส่วนทางนี้อากาศดีแต่หนาวใจ ส่วนทางนี้ฝนหล่นดีจนหนาวใจ
เพราะอ่อนไหวกับการไปและรอเธอ ด้วยอ่อนไหวจากคนใกล้จากไกลเธอ
เขียนเอ่ยไปว่าคนใกล้แสนคิดถึง เขียนกลับไปว่าคนไกลก็คิดถึง
เธอเป็นหนึ่ง ณ ข้างในใจเสมอ เธอยังตรึงอยู่ข้างในใจเสมอ
ป.ล.โปรดจำไว้ คิดถึงเธอ ป.ล.
ฉันก็คิด ๆ ถึงเธอ
รักเสมอจากคนใกล้ใจไกลตัว รักเสมอ..จากคนไกล..ใจใกล้กัน
............ ...................
ฉบับ 14
เปิดซองจดหมายกระดาษสา เปิดซองจดหมายกระดาษสา
บรรจงเขียนพร่ำคำว่าคิดถึงเขา อ่านแล้วจึงพบว่าเธอคิดถึง
พับดาวน้อยค่อยใส่ไปกับใจเรา เก็บดาวน้อยใส่โหลใจสุดก้นบึ้ง
ส่งถึงเขาเธอคนนี้ที่อยู่ไกล คำสุดท้าย ว่าคิดถึง ยังซึ้งใจ
และลงท้ายอีกทีว่าคิดถึง ถึงคนใกล้..ในจันทร์
จากคนซึ่งคอยเธออยู่รู้ใช้ไหม ฉันคนนี้ก็เฝ้าฝันถึงจันทร์ใส
ปิดผนึกนึกถึงเธอก่อนส่งไป เก็บคำว่าคิดถึงกันที่เธอให้
ลงท้ายไว้จากคนใกล้ที่เฝ้ารอ เก็บกับใจผนึกไว้ไม่เปลี่ยนแปลง
............ ..................
ฉบับ 15
ผืนน้ำที่เธอเห็นว่าแน่นิ่ง ผืนน้ำที่ฉันเห็นว่าแน่นิ่ง
แต่รู้ไหมว่าความจริงมันสั่นไหว ฉันก็รู้ว่าความจริงก็สั่นไหว
เพียงแค่ลมกระทบครืนก็สั่นไกว เพราะผืนน้ำผืนนั้นก็มีหัวใจ
แต่ภายใต้น้ำผืนใสแน่นิ่งดี ทำผิวไกวน้ำผืนใสไม่นิ่งดี
จะไม่มีสิ่งใดทำให้หวั่น แต่ส่วนลึกภายใต้ผืนน้ำนั้น
เหมือนใจฉันยังคงอยู่ตราบวันนี้ ฉันรู้ดีว่าทุกวันยังคงที่
จะร้อยลมพันพายุก็อยู่ดี จะร้อยคลื่นพันผืนลมก็อยู่ดี
ยังคงที่เธอคนนี้ไม่เปลี่ยนแปลง ยังคงที่ฉันคนนี้ไม่เปลี่ยนแปลง
................ ..................
โปรดติดตามฉบับต่อไป.........
By : พระอาทิตย์ของจันทร์
19 เมษายน
2544
มิถุนายน
คนรวบรวม Home