การได้มีชีวิตคือสิ่งที่ประเสริฐที่สุด
และการที่คนเรามีทั้งพ่อ แม่ พี่
และคนสำคัญที่อยู่ร่วมกันมาตั้งแต่อ้อนแต่ออกอย่างพร้อมหน้านั้นถือเป็นดาวดึงส์
แห่งชีวิตเลยทีเดียว
ความรักอันแสนบริสุทธิ์ที่พวกเขาหล่อหลอมเรา โอบเอื้อเรามาตั้งแต่ครั้งยังเยาว์วัยประหนึ่งไข่ในหิน ใช่ ! รักยังคงอยู่
อยู่ทั้งกายและอยู่ลึกถึงรากเหง้าในจิตใจของพวกเขาเหล่านั้น
ตราบเท่าที่เขาสามารถอยู่ร่วมใต้ชายคา
หรืออยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเราได้เท่านั้น
แต่เมือรักนั้นจากไป จากไปพร้อมกับภาพกายของคนที่เรารัก หมดสิ้นความเป็นรูปร่าง
รูปกายแห่งมนุษย์ผู้เปี่ยมรัก
มนุษย์ ผู้หนึ่งซึ่งคน ๆ นั้นเราอาจเรียกเขาว่า พ่อ หรือ แม่ วันหนึ่งวันนั้นเราอาจจะไม่ได้เห็นเขาอีก
ตลอดชีวิต แต่ความรักที่เรามีให้กับเขานั้นยังคงอยู่ อ
ยู่ในจิตใต้สำนึกของเราเองที่บางครั้งอาจสำนึกถึงความผิด
สำนึกถึงความถูกต้องที่เราและเขานั้นได้ร่วมกระทำกันมา
การแสดงออกว่ารักเมื่ออยู่ต่อหน้านั้นกระทำได้ยากยิ่งสำหรับคนบางคน
ครั้นเมื่อเวลาหมดหรือหมดเวลาที่เขาสามารถจะแสดงตัวว่ารักได้เขาบุคคลนั้นก็ได้เพียงแต่นั่งรำพึงอยู่ในใจถึงการจากไปของคนที่เขารักเท่านั้น
ไม่มีปาฎิหารย์ใดที่ทำให้สามารถแสดงความรู้สึกในใจต่อหน้าบุคคลที่เขารักได้อีก
การรำลึก อาจเป็นสิ่งที่สามารถกระทำได้ในตอนนั้น
แต่คนที่เขาจากเราไปแล้วเขาจะรับรู้หรือไม่นั่นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งแล้วหล่ะในตอนนี้
คุณเคยมีความรู้สึกไหมว่าคุณไม่ค่อยจะรักคนที่แสนจะดี ห่วง
และหวงคุณซักเท่าไหร่เลยตอนที่เขายังอยู่ ด้วยเพราะเขาบ่นใบ้ ต่อคุณบ้าง
ตำหนิติเตียนบ้างในบางคราว
ตีและสั่งสอนวอนว่าเมื่อคุณออกนอกลู่นอกทางบ้างหรือเป็นประจำ
คุณเคยเกลียดและนึกตำหนิเขาในใจทุกครั้งที่มีปัญหาแบบนี้เกิดขึ้น ความคิดในใจคือคุณหมดรักเขาแล้วกลับกลายเป็นความเกลียดหรือไม่ชอบขึ้นมาโดยฉับพลัน
ผิวน้ำที่แน่นิ่งเมื่อเจอพายุขึ้นเมื่อใดผิวน้ำนั้นย่อมสั่นคลอน
กระเซ็นเด็นดอนบ้าง กลายเป็นคลื่นลูกโตที่น่าสุดจักเกรงขามบ้าง
แต่หลังจากพายุนั้นสงบลง น้ำนั้นกลับนิ่งเงียบ.... สงบ ...กลับกลมกลืนกับลมที่ก่อนหน้านั้นคือพายุก้อนโตที่ถาโถมให้น้ำนั้นเปลี่ยนแปลงไปอย่างน่ากลัวทันใด
น้ำตาสักเท่าไหร่หนอ
ที่จะทำให้เขารับรู้ได้ถึงความรักที่เรามีให้กับเขา
เขาอาจไม่รู้ว่าเรานั้นรักเขาเท่าไร
เพราะเมื่อเขาอยู่เราไม่เคยพูดดีหรือทำดีกับเขาเลย แต่นี่เขาจากเราไปแล้ว เรากลับรู้สึกอยากทำอย่างโน้น อย่างนี้กับเขา
เวลามักไม่คอยใคร..เสมอหรอก
และอาจไม่ให้โอกาสใครเสมออีกเช่นกัน
วันนี้คุณยังมีเวลา
..เวลาที่คุณจะสามารถทุ่มเทความรักความเอาใจใส่ให้กับคนที่คุณอยากหยิบยื่นให้เขา
.....ให้กับคนที่คุณรักเขา
ไม่นานนักหรอกนะที่คุณและเขาจะมีชีวิตอยู่ร่วมกัน
....ทำในสิ่งที่คุณคิดว่าคุณอยากจะทำ
และทำแล้ว.....คุณสบายใจ
และเขาคนนั้นจะดีใจ.....
....ที่ขุ่นมัว...
...เสมอ..
รัก
......................................................
มิถุนายน คนเขียน
สัมผัสความรู้สึกจากเพื่อนข้างบ้าน 15 มีนาคม 2544
ย้อนเวลากลับไปอ่านเรื่องที่คุณไม่ได้เลือก