“เมืองสุโขทัยนี้ดี ในน้ำมีปลาในนามีข้าว เจ้าเมืองบ่เอาจกอบในไพร่สู่ทาง เพื่อนจูงวัวไปค้า ขี่ม้าไปขาย ใครจักใคร่ค้าช้างค้า ใครจักใคร่ค้าม้าค้า ใครจักใคร่ค้าเงือนค้าทองค้า”  ข้อความจากศิลาจารึกที่เคยได้ร่ำเรียนมาในสมัยเด็กๆ นั้นยังตรึงใจว่าบ้านเมืองของเราในยุคโบราณนั้นช่างอุดมสมบูรณ์นัก และเมื่อพี่เล็กได้มีโอกาสมาเยือน สุโขทัย ก็ยิ่งประจักษ์ว่าจริงแท้ โดยที่อุทยานเมืองเก่าซึ่งได้รับการยอมรับให้เป็นมรดกโลกนั้น แม้จะเหลือไว้แต่เพียงซากปรักหักพัง แต่ก็ยังมีร่องรอยแห่งความงดงามและความรุ่งเรืองในอดีตให้สัมผัสได้ทั้งทางกายและใจ

ระยะเวลาที่พี่เล็กมาเยือนอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัยนี้มีน้อยนัก จึงได้แต่เพียงเดินชมรอบๆ บริเวณวัดมหาธาตุ ซึ่งเชื่อกันว่าแต่เดิมเคยเป็นที่ประดิษฐานองค์พระศรีศากยมุนี (ปัจจุบันคือพระประธานในวิหารวัดสุทัศน์ฯ กรุงเทพมหานคร) ได้แลเห็นเจดีย์ประธานทรงดอกบัวตูมหรือทรงพุ่มข้าวบิณฑ์อันเป็นเอกลักษณ์ของศิลปสุโขทัย และพระอัฏฐารศ (พระพุทธรูปยืน) ซึ่งจะปรากฏให้เห็นอยู่ในอาณาเขตวัดที่สร้างขึ้นในยุคสุโขทัย  บริเวณรอบๆ วัดจะเห็นเจดีย์รูปทรงต่างๆ เรียงรายอยู่มากมาย ทั้งที่อยู่ในสภาพดีและในสภาพที่ทรุดโทรมไปตามกาล ที่ฐานเจดีย์บางแห่งก็จะมีลายปูนปั้นเป็นรูปสิงสาราสัตว์ให้เห็นอยู่อย่างชัดเจน

ภายในบริเวณอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ยังมีวัดต่างๆ และสถานที่ที่น่าสนใจอยู่อีกหลายแห่ง อาทิวัดศรีสวายซึ่งมีพระปรางสามองค์เรียงกันดังในภาพ และอนุสาวรีย์พ่อขุนรามคำแหงมหาราช โดยภายในบริเวณอนุสาวรีย์นั้นจะมีระฆังซึ่งเชื่อกันว่าเป็นระฆังสมัยพ่อขุนรามคำแหงฯ  ซึ่งมีไว้ให้พสกนิกรได้ตีเพื่อร้องทุกข์ ในนิยามที่ว่าพระองค์ทรงปกครองพสกนิกรได้ใกล้ชิดแบบ “พ่อกับลูก”

อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย-มรดกโลก ตั้งอยู่บริเวณเมืองเก่าสุโขทัย ห่างจากศาลากลางจังหวัดสุโขทัยไปทางทิศตะวันตก ประมาณ ๑๒ กิโลเมตร