ก่อนที่นางเงือกจะพาพระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อสมุทรมาถึง เกาะแก้วพิสดาร นี้
พ่อเงือกและแม่เงือกก็ได้ถูกนางผีเสื้อสำเร็จโทษจับกินไปด้วยความแค้นเรียบร้อยแล้ว
นางเงือกจึงมีความโศกเศร้านักอยากจะตายตามพ่อและแม่ไป แต่พระอภัยไม่ยอมให้ตาย  

อืมมม์ ... ที่ไม่ยอมให้นางเงือกตายนั้นก็ทั้งห่วงชีวิตและคิดถึงคะนึงหาน่ะครับ
 

๏ นางมัจฉานารีของพี่เอ๋ย	เจ้าทรามเชยอยู่ที่นี่หรือที่ไหน
พี่มาเยือนเพื่อนยากฝากอาไลย	สายสุดใจจงขึ้นมาหาพี่ชาย ๚
๏ ฝ่ายเงือกน้อยสร้อยเศร้าให้เหงาง่วง	อยู่ในห้วงหุบวลชลสาย
ได้ฟังคำฉ่ำชื่นค่อยฟื้นกาย	จึงแหวกว่ายสายสมุทรผุดขึ้นมา ๚

นางเงือกเองก็เหลือตัวตนคนเดียว เมื่อยินน้ำเสียงอันอ่อนโยนของพระอภัยก็อุ่นใจนัก
ยิ่งพระอภัยรุกเร้าเกี้ยวพาราสี ออดอ้อนอย่างต่อเนื่อง ก็ไม่รู้ว่าจะแข็งใจไปได้อย่างไร
 

๏ จะปกป้องครองคู่ไม่รู้ร้าง	ไม่เว้นว่างวายประโลมโฉมมัจฉา
ประสายากฝากรักกันสองรา	แก้วกานดาดวงจิตต์อย่าบิดเบือน ๚
๏ นางเงือกน้ำคำนับอัภิวาท	เชิงฉลาดเหมือนมนุษย์นั้นสุดเหมือน
จึงตอบคำทำกระบวนแกล้งชวนเชือน	พระมาเยือนเยี่ยมนี้น้องดีใจ ๚

แต่นางเงือกก็อิดเอื้อนทำนองว่าตนเองเป็นมัจฉาอยู่ในน้ำไม่คู่ควร แต่พระอภัยฯ ก็ตามตื้อ
 

๏ ประเวณีมีทั่วทุกตัวสัตว์	ไม่จำกัดห้ามปรามตามวิไสย
นาคมนุษย์ครุฑาสุราไลย	สุดแต่ใจปรองดองจะครองกัน ๚

 

๏ เจ้ากับพี่นี้ก็เห็นเป็นกุศล	จึงหนีพ้นมารมาไม่อาสัญ
จะเคียงคู่ชูชื่นทุกคืนวัน	โอ้จอมขวัญไนยนาได้ปรานี ๚
๏ พลางอิงแอบแนบน้องประคองเคล้า	ค่อยต้องเต้าเต่งอุรามารศรี
พระเชยปรางทางฉะอ้อนอ่อนอินทรีย์	ร่วมฤดีเดือนหงายสบายใจ ๚

 

๏ สมพาสเงือกเยือกเย็นเหมือนเล่นน้ำ	ค่อยเฉื่อยฉ่ำชื่นชมด้วยสมหมาย
สัมผัสพิงอิงแอบเป็นแยบคาย	ไม่เคลื่อนคลายคลึงเคล้าเยาวมาลย์ ๚
๏ จนดาวเดือนเลื่อนลับพยับฟ้า	จึงโลมลาลับหลังยังสถาน
แต่เช้าค่ำไปมาอยู่ช้านาน	จะประมาณเจ็ดเดือนไม่เคลื่อนคลา ๚

นี่แหละครับ ที่มาของคำว่า เกาะสวาท-หาดสวรรค์