บทที่ ๔ ( ปราบมหาโจร ด้วยอิทธิฤทธิ์ )
พระพุทธเจ้าทรงโปรดองคุลิมาล เมื่อพระพุทธองค์กลับจากบิณฑบาตในกรุงสาวัตถี พบองคุลิมาล ๆ เห็นเข้าจึงจับอาวุธไล่ตามพระพุทธองค์ แต่ไล่ตามไม่ทัน พระพุทธองค์ตรัสให้องคุลิมาลได้คิด เราหยุดแล้ว แต่ท่านสิไม่หยุด องคุลิมาลเลื่อมใส ขอบวชและตามเสด็จกลับไปกรุงสาวัตถี และพักอยู่ ณ เชตวนาราม |
คำสวด
๏ อุกฺขิตฺตขคฺคมติหตฺถสุทารุณนฺตํ ธาวนฺติโยชนปถงฺคุลิมาลวนฺตํ อิทฺธีภิสงฺขนมโน วิธินา ชิตวามุนินฺโท ตนฺเตชสา ภวตุ เต ชยมงฺคลานิ
|
คำแปล
๏ ปางเมื่อมหาโจร ผู้มีฉายาว่าองคุลิมาล สันดานบาปหยาบช้า มือถือดาบเงื้อง่า วิ่งไล่ติดตามพระองค์ไปเป็นระยะทางถึง ๓ โยชน์ พระจอมมุนีทรงบันดาลด้วยฤทธิ์ทางใจได้ขัยชนะ ด้วยเดชแห่งองค์พระผู้พิชิตโจรนั้น ชอชัยมงคล จงมีแก่ท่าน |