เมื่อพระสิทธัตถะได้บำเพ็ญทุกรกิริยามา ๖ ปี ก็มิได้บรรลุมรรคผล
จนทรงท้อพระทัย   ซึ่งพระอินทร์ได้เสด็จลงมาดีดพิณถวาย
พิณสายหนึ่งขึงไว้ตึงเกินไป พอถูกดีดก็ขาดผึงออกจากกัน
จึงพิจรณาเห็นทางสายกลางว่าเป็นหนทางที่จะนำไปสู่พระโพธิญาณได้
จึงทรงเลิกบำเพ็ญทุกรกิริยา กลับมาเสวยพระกระยาหารบำรุงร่างกาย
เพื่อให้ร่างแข็งแรงมีกำลังบำเพ็ญเพียรต่อไป
จากนั้นประมาณครึ่งเดือน ก็ถึงวันเพ็ญเดือน ๖ 
นางสุชาดาบุตรสาวนายบ้านเสนานิคม ได้หุงข้าวมธุปายาส
เพื่อนำไปถวายเทวดาที่ต้นไทร ตามที่ได้บนบานไว้
ครั้นเห็นพระสิทธัตถะประทับอยู่ใต้ต้นไทรนั้น
จึงนำข้าวมธุปายาสเข้าไปถวายพร้อมกับถาดทองคำ