Κλείνουμε απόψε μια ζωή,
δεν έχεις κέφι για γιορτή
πάλι θα κλάψεις σ' όλες τις πράξεις
θα πεις πως ήμαστε καρδιά μου μικροί

Όνειρα γλυκά,
ίσως δεν ήταν αρκετά
όσο και να πεις
κάτι μπορέσαμε κι εμείς
όνειρα γλυκά
ίσως δεν ήταν αρκετά
μέσα απ' τον καπνό,
τόσα κατάφερα να δω

Λόγια μας κράτησαν γερά
μα δε θ' αντέξουμε ξανά
και ξημερώνει κοίτα πώς λιώνει
τ' όνειρο που είδαμε ζωή μου αγκαλιά.

ΔΕ ΣΗΚΩΝΕΙ
Μουσική - Στίχοι: Σταμάτης Μεσημέρης

Κοιτάω πίσω μου δεν είμαι εκεί
πηγαίνω μπρος μα δεν υπάρχει ψυχή
τραβάω το σήμερα δε βγαίνει η φωνή, δε σηκώνει

Βαριά τα βήματα, μονά στη στροφή
περνώ στην άγονη δική μου γραμμή
το μπλουζ που παίζει είν' η μισή μου ζωή,
δε σηκώνει

Χαμηλωμένα φώτα, λόγια θολά
μέσα στη βότκα κολυμπάω βαθιά
τι να σου κάνε ήρθες κάπως αργά,
δε σηκώνει

Η βάρκα τρύπησε και μπάζει νερά
σαν ανεμόσκαλα για το πουθενά
και το τσιγάρο μου δε πιάνει φωτιά,
δε σηκώνει

Γαλάζιο χιόνι σε μια θάλασσα γκρι
καυτή σελήνη σε υγρή φυλακή, δε σηκώνει
γιατί κορίτσι μου δε φεύγεις και 'συ
στη Νορβηγία έχει φτάσει η σιωπή,
δε σηκώνει

ΔΩΣΑΜΕ
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης Στίχοι: Αφροδίτη Μάνου

Αν τάχα δει μιαν ώρα αρχύτερα
μπορεί και να 'τανε καλύτερα
μα έτσι που το είδα αργότερα
να δεις που θα με βρούνε και χειρότερα

Δεν έχει ο κόσμος πια κριτήριο
το Ρίο έγινε Αντίρριο
σε ξένη χώρα φυλακίστηκα
κι οι άνθρωποι μιλάνε κορακίστικα

Ε,ω,έ
δώσαμε
Ε, ω, ε
τελειώσαμε

Τη νύχτα που ο ήλιος βάραγε
εγώ τι να ζητούσα άραγε
στην άκρη μοναχός μου ξέμεινα
και πέρασαν κοντά δυο τρία τέρμινα

Εκείνα όλα που χαράμισα
να τάχα τώρα σε πουκάμισα
αφού σιγά-σιγά τρελαίνομαι
και να 'μαι καραγκιόζης και να φαίνομαι.

ΙΔΙΑΖΟΝΤΩΣ
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Στίχοι: Ελένη Ράντου

Ιδιαζόντως ευφυής
και τρυφερός σαν εραστής
στα λάθη πάντα συνεπής
ο πιο καλός ο μαθητής

Κοινωνικά διαπρεπής
στον πειρασμό επιρρεπής
με σιγουριά ανασφαλής
ένας νορμάλ σχιζοφρενής

Ιδιαζόντως ευφυής
και μανιώδης στοχαστής
μιας υψηλής αισθητικής
Πειραϊκής Πατραϊκής

Βαθύτατα εσωστρεφής
γεμάτος ίχνη ενοχής
μες στη χαρά μου δυστυχής
κομπλεξικός εκ γενετής

Γι' αυτό και ‘συ παράτα με
κολυμπά να σωθείς
παίξε σε κάτι σίγουρο
ν' αποκατασταθείς

Γι' αυτό και 'συ παράτα με
κολυμπά να σωθώ
γιατί είμαι είδος σπάνιο
μην εξαφανιστώ

Ιδιαζόντως ευφυής
κι ιδεολόγος παρακμής
περήφανα εγωιστής
στο κάτω - κάτω της γραφής

Ιδιαζόντως ευφυής
και εραστής περιωπής
με επιδόσεις αντοχής
άντε μετά ν' αντισταθείς

Ιδιαζόντως ευφυής
μάλλον σπουδαίος γόνος
ιδιαζόντως πληκτικός
κι ιδιαζόντως μόνος

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ
Μουσική: Χρήστος Τόλιος Στίχοι: Αφροδίτη Μάνου

Καληνύχτα σας
κι απ' τη νύχτα σας
δεν ξαναπερνώ
Αγριεύτηκα
κι ονειρεύτηκα
κάτι αληθινό

Δεν χωράω, σαν καλός θεατής
τσιλιαδόρος και κακός εραστής
στην οθόνη σας
στο μπαλκόνι σας.

Είμαι εδώ
αν με ζητάτε, είμαι εδώ
μια κλωστή
με μια φωνή που θ' ακουστεί
της αφεντιάς μου βασιλιάς
καληνύχτα σας.

Με δυο φάσκελα
παραμάσχαλα
βγαίνω στη βροχή
το μαράζι μου
τέρμα-γκάζι μου
να 'ναι Ι.Χ.

Κι αν δεν έχω προβολείς, θα τους βρω
για να δείτε πως υπάρχω κι εγώ
που ξεχάσατε
και με χάσατε.

ΝΑ ΜΕ ΚΡΑΤΑΣ
Μουσική: Β. Παπακωνσταντίνου Στίχοι: Γιάννης Δεσύπρης

Κλείσε με μέσα στο μικρό σου το τσαντάκι
με το κραγιόν και το παλιό σου καθρεπτάκι
κάνε με λέξεις σ' ένα πρόχειρο μπλοκάκι
οι σημειώσεις σου να γίνουνε στιχάκι

Να είμαι ήχος στη παλιά σου την κιθάρα
μέσα ατή τσέπη τα κλειδιά και τα τσιγάρα
να 'μαι σε κείνα που σ' αρέσουν και αγγίζεις
μέσα σε όλα που προσέχεις και φροντίζεις

Κάνε με χρώμα που τα χείλη σου φιλάει
να είμαι κόκκινο που πιο πολύ σου πάει
βαλέ με χάντρα στο λαιμό να σε φυλάει
μάτι κακό να μη σε ακουμπάει

Μέσα σε όλα να με ζητάς
και όπου με βρίσκεις να με κρατάς
βάλε με ρούχο μέσα στο κρύο
κι όταν τρομάζεις
να σου λέω είμαστε δύο

ΟΔΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος

Οδός Ελλήνων
οδός εκείνων
που ξέρουνε τι κάνουνε
που ξέρουνε ότι χάνουνε
κι ελπίζουνε στο κράτος
χαμένοι κατά κράτος

Οδός Ελλήνων
οδός εκείνων
που πέτρα δεν αφήσανε
που τοίχους ζωγραφίσανε
κι ακόμα ζωγραφίζουν
μαραίνονται κι ανθίζουν

Οδός Ελλήνων
οδός εκείνων
οδός του οδοστρώματος
του έτσι του κυκλώματος
οδός σακατεμένη
οδός αγαπημένη

Οδός Ελλήνων,
οδός εκείνων
οδός απόντων υπευθύνων
οδός του πάθους,
οδός του λάθους
οδός του ύψους και του βάθους

Οδός Ελλήνων οδός εκείνων
που πιάνονται αδιάβαστοι
που γίνονται ανάρπαστοι
που σκίζουν και πουλάνε
που δεν με ξεγελάνε

Οδός Ελλήνων
οδός εκείνων
που δεν τους πιάνει λάστιχο
κι' εγώ μ' ένα τετράστιχο
τους πιάνω από τη μέση
πονάω και μ' αρέσει

Οδός Ελλήνων
οδός εκείνων
που ξέρουν να ονειρεύονται
που υπερηφανεύονται
πως είναι και οι πρώτοι
μακάρι να' ναι πρώτοι.

ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΣΤΗ ΛΙΝΑ
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Χαμογελάς,
στα μάτια σου γλιστράω
δε με κοιτάς,
μα πες μου που να πάω
που να σε ζητώ,
που να σ' αγαπώ
που να σε ξεχνώ.

Και με φιλάς,
η ανάσα σου αγριεύει,
και σου ζητώ,
αυτό που περισσεύει,
δυο αναπνοές,
λέξεις σου παλιές
κάτι να μη θες,

Θέλω να καις,
άστρο μου κι αν θες,
να με προσέχεις
στις φτηνές μου τις στιγμές
κι από εκεί ψηλά
ρίξε μια ματιά,
πες μου πως βλέπεις
τα δικά μου τα παράπονα

Εμείς οι δυο,
δυο κούνιες στο παρκάκι
τη μια είσαι δω,
σε χάνω σε λιγάκι,
αίμα μου ξανθό,
που να σ' αγαπώ
που να σε ξεχνώ.

Κι αν στο φιλί
ξημέρωμα με πάρει
να κοιμηθώ στα χέρια σου κουβάρι
μια γωνιά εδώ,
κι αν αναστηθώ
πες μου ότι ζω.

ΠΟΡΤΟ ΡΙΚΟ
Μουσική: Σταμάτης Μεσημέρης Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
γιατί όλη τη ζωή του την εξόδεψε
παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη
θυμάμαι σαν παιδί γελούσε κι έλεγε
στη σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου
"Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του".

Μα ο κόσμος προχωρά,
χωρίς να μας ρωτά
κλεισμένοι δρόμοι,
κλέφτες κι' αστυνόμοι
"Αγάπα το κελί σου" του' παν
κι ύστερα έξω πιο μόνος
μα γελούσε ακόμη

Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες
ημερολόγια καίει και πτυχία
το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό
για της ζωής του τη σκηνοθεσία

Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, Σάουθ Άφρικα
στο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι
γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του
σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη

Στο Πόρτο-Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα
και της καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
λες κι έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα

Κάποια ζεστή βραδιά σ' ένα μπλουζάδικο
άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του
τ' αφεντικά στο δρόμο τον πετάξανε
τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του

Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε
δεν έλειψε στιγμή απ' το πλευρό του
ζητώντας με μανία στην αγκάλη του
την Κόλαση και τον Παράδεισο του

Σαλπάρισε σε μια νύχτα με Πανσέληνο
και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:
"Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει".

Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πια
Ερνέστο τον ελέγανε ή Νίκο
κι' ακόμα συγχωρήστε με που ξέχασα
αν χάθηκε στο Μετς ή στο Πόρτο-Ρίκο

Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ
με των ματιών σας τη φωτιά σημαία
είν' όμορφα απόψε που ανταμώσαμε
μου αρέσει να αρμενίζουμε παρέα.

ΣΑΝ ΝΑ ΜΗ Σ’ ΕΧΑΣΑ
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ. να 'μαστε πάλι
όλα έχουν μείνει όπως τ' άφησες πριν χρόνια
το ροζ φουλάρι σου, το ρίμελ κι η κολώνια
που κι αν ξεθύμανε μου φέρνει πάντα ζάλη

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ σπάστα και ρίχτα
τα λόγια που ‘λεγες η αγάπη πριν ραγίσει
δε σε ρωτώ αν ήρθες μόνο για μια νύχτα
μα σ' αγαπώ κι ας σ' έχουν χίλιοι περπατήσει

Δώσ’ μου φωνή, δώσε μου χρώμα
κι άσε με πάλι να καώ
αντέχω για ένα γύρο ακόμα
η αγάπη θέλει "σ' αγαπώ"

Δώσ' μου φωνή, δώσε μου χρώμα
κι' όνειρο γίνε πλάνο μου
πόσο μελό να γίνω ακόμα
για να κολλήσεις πάνω μου

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ. να 'μαστε πάλι
στρώνω όπως πάντα για δυο άτομα τραπέζι
το δίσκο βάζω που σου άρεσε να παίζει
και σε κερνώ απ' το στερνό μου το μπουκάλι

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, στήνω σκακιέρα
να ξανακάνεις χίλια ματ στην ευτυχία
σαν στρατιωτάκι σου έτοιμο για θυσία
στα άγρια μεσάνυχτα σου λέω καλημέρα.

Άνοιξε μου να κρυφτώ
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος

Άνοιξε μου να κρυφτώ
νύχτωσε και σ' αγαπάω, που να πάω
μέσα μου μια τρικυμία
σπάει όλα τα ταμεία, ψυχραιμία
τρέχω μες την εθνική σου
πάνω στη διπλή γραμμή σου ακροβατώ
κρύψε με εσύ που ξέρεις
πάρε με και μη με φέρεις σ' αγαπώ

Μες της νύκτας τον πανικό
τα ρούχα σου ηλεκτροφόρα
να σ αγκαλιάσω παίρνω φόρα
πονάω και σε θέλω τώρα σ' αγαπώ

Μες της νύκτας τον πυρετό
χάθηκα και που να πάω
σε νάρκες πατάω
ραγίζω και σπάω σ' αγαπώ

Ανοίγω τα μεγάφωνα
να σπάσω τη σιωπή σου
κανείς απόψε δεν θα κοιμηθεί
απόψε θα ουρλιάζω ως το πρωί
απόψε θα με κλείσουν φυλακή

Άνοιξε μου να κρυφτώ
ισόβια μέσα σου να ζήσω
στη φυλακή σου να γυρίσω
με τίποτα δεν κάνω πίσω σ αγαπώ

Άνοιξε μου να κρυφτώ
τη μοναξιά μου πυροβόλα
δωσ' τα μου όλα
πάρ' τα μου όλα σ' αγαπώ

Ανοίγω τα μεγάφωνα
να σπάσω τη σιωπή σου
κάνεις απόψε δεν θα κοιμηθεί
απόψε θα ουρλιάζω ως το πρωί
απόψε θα με κλείσουν φυλακή

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Μουσική - Στίχοι: Σταμάτης Μεσημέρης

Μου λες πως θα περάσουνε τα δύσκολα
μα δεν τραβάει η ομάδα από καιρό
στον πόλεμο με πάς με νεροπίστολα
μου κρύβεις κι από πάνω τον εχθρό

Μου λες πως όλοι φταίμε ασυνείδητα
μα χάνω κάθε τόσο τον ειρμό
μπερδεύω τα κουπόνια μ' αυτοκίνητα
και κάνω βόλτες κάτω απ' το μετρό

Δεν πάει άλλο
Μ' έχεις τρελάνει και τη νύχτα πως θα βγάλω
Δεν πάει άλλο
Μ' έχεις ξεκάνει κι από πάνω θέλεις κι άλλο

Τα νεύρα στο κρεβάτι παίζουν σύνθετα
στα γρήγορα εγώ και συ αργά
σε λίγο θα πηγαίνουμε αντίθετα
και θα ‘ρχονται τα τρόλεϊ σωστά

Τα λόγια με τα λόγια δεν γνωρίζονται
η πλήξη στάζει στο φωταγωγό
τα ψώνια με τα ψώνια τους ψωνίζονται
στην αϋπνία κλείνω χορηγό

Δεν πάει άλλο
Μ' έχεις τρελάνει και τη νύχτα πώς θα βγάλω
Δεν πάει άλλο
Μ' έχεις ξεκάνει κι από πάνω θέλεις κι άλλο

Τα όνειρα που σέρνω απ' τα είκοσι
παρκάρουν στον ακάλυπτο νωρίς.
Μα εσύ που με κοιτάς σαν λύτρωση
ζωή παρκαρισμένη μη δεχτείς

Δεν πάει άλλο
Μ' έχεις τρελάνει και την νύχτα πως θα βγάλω
Δεν πάει άλλο
Μ' έχεις ξεκάνει κι από πάνω θέλεις κι άλλο

ΜΠΑΓΑΣΑΣ
Μουσική - Στίχοι: Νικόλας Άσιμος

Αφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξανα έλα να με πάρεις ουρανέ
Για δεν υπήρξα κατεργάρης
και την χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ

Ρε μπαγάσα περνάς καλά κει πάνω
μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω

Δεν το πιστεύω να με χλευάζεις
σαν σε χαζεύω δε χαμπαριάζεις
πρότεινε μου κάποια λύση
δε θα σου παρακοστίσει
και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να το κλαιν

Αφήνω πίσω το σαματά και τους ανθρώπους
έχω χορτάσει κατραπακιές και ψάχνω τρόπους
Πως να ξεφύγω από τη μοίρα
κι έχω μέσα μου πλημμύρα ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης
και θα το θες να με φλερτάρεις γαλανέ

Ρε μπαγάσα περνάς καλά κει πάνω
κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω.
Κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου 'ρθει κατεβάζεις
μη θαρρείς πως με ταράζεις

Γιατί σου φτιάχνω τραγουδάκια
με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν
για το χαμένο μου αγώνα
που τ' αστεράκια μείναν μόνα να τον κλαιν

ΕΥΤΥΧΩΣ
Μουσική: Γιάννης Κ. Ιωάννου Στίχοι; Βασίλης Γιαννόπουλος

Βαρέθηκα τα βρώμικα φουστάνια της Αθήνας
βαρέθηκα να πέφτω στα πόδια της βιτρίνας, ναι
Το δράμα σ’ επανάληψη να βλέπω με συμπόνια
να σ' έχω στο κρεβάτι μου και σένα με κουπόνια, ναι

Βαρέθηκα τα όνειρα στη χώρα των θαυμάτων
τα σκεύη που αδειάζουνε σωρούς απορριμμάτων, ναι
το σύννεφο που σ έπνιξε και θες να το διαλύσεις
το στόμα που δεν άνοιξες ποτέ σου να μιλήσεις, ναι

Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεται
σε ταβέρνες πλατείες κι αλάνες
ευτυχώς που δεν χάθηκε ο έρωτας
ευτυχώς που υπάρχουν πουτάνες

Βαρέθηκα να βλέπω το ληστή με το πριόνι
το γύρω του θριάμβου του να κάνει στο σαλόνι, ναι
να τρέμω κι απ' το φόβο μου να τά 'χω κατεβάσει
να είμαι εκεί που μ' άφησα αλλά να μ' έχω χάσει, ναι

Βαρέθηκα τον πάνσοφο τον υπολογιστή σου
το χρέος που μου άφησε ο πρώην εραστής σου, ναι
Βαρέθηκα τους πάνω βαρέθηκα τους κάτω
το τρύπιο μου φιλότιμο που έφτασε στον πάτο, ναι

0Ι ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ
Μουσική – Στίχοι: Απόστολος Μπουλασίκης

Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες
κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει
σ' άνυδρους, ανέκφραστους, αντάρτες
στοιχειωμένους σε μια εθνική οδό που πήζει
βρίσκει την αχτίδα π απομένει
και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί

Οι ψυχές και οι αγάπες
σιαμαίες αυταπάτες
όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα
σαν φωτάκια μες τη νύχτα
βρίσκουν σώματα παρθένα
στη συνήθεια πουλημένα
με φιλιά τα εξαγνίζουν
τους χαρίζονται

Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικανών
κάτι από μπαλό Συριανό θυμίζει
ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων
σαν αναπαραγωγής βωμός γυαλίζει
κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου
κλείσε όλη τούτη τη στιγμή ο' ένα φιλί

Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν
μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη
κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του
κι άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγνώμη
είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο
κι έχω ανάγκη να με βλέπεις να 'μαι σαν μωρό παιδί

Αχ μωράκι σαστισμένο
μέσα στο μυαλό σου ξένο
τι να πρωτοτραγουδήσεις
και ποια πόρτα να χτυπήσεις
να σου πω για να σε πείσουν
στα μετάξια να σε ντύσουν
να φανούν λευκά δοντάκια
μες το γέλιο σου

Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης
αλυσοδεμένος πολικός αστέρας
άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα
και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας
τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω
φτάνει που και που να λες ακόμα σ' αγαπώ

Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π' απομένουν
κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου
πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"
κράτα με αγκαλιά και πάρε με μαζί σου
βιντεοταινίες η ζωή που είδα
του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ

Αχ αγάπη μου αγάπη
διαμαντάκι μες στη στάχτη
και νησάκι που 'χει φάρο
ένα μεθυσμένο γλάρο
γύρω σου που φτερουγίζει
τ' όνομα σου συλλαβίζει
σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται

ΛΙΝΑ
Μουσική – Στίχοι: Νικόλας Άσιμος

Λίνα Λίνα μη λυπάσαι
Λίνα Λίνα μη φοβάσαι
Λίνα Λίνα πως κοιμάσαι
μόνη σου πανάθεμά σε

Φεύγει κι έρχεται ο καλός σου
πως να βρεις τον εαυτό σου
δεν αξίζει τόσο όσο
η ζωή κι ο θάνατος σου

Πες μου ένα ψέμα
ν' αποκοιμηθώ
μοναχά για σένα
κάνω το χαζό

Λίνα Λίνα καρδερίνα
θα σε δω τον άλλο μήνα
μ' έχεις κλείσει στην κουζίνα
έγινες και μπαλαρίνα

Λίνα Λίνα ζούμε χώρια
δούλεψα και στα βαπόρια
Λίνα Λίνα τέτοια ζόρια
να ‘χαν τ άλλα σου τ αγόρια

Πια δεν έχω χρόνο
να σου εξηγώ
δύσκολα τελειώνω
μ' ότι αγαπώ

Λίνα Λίνα σαν σε είδα
ένιωσα σαν ναυαρχίδα
κι έσκασε σαν καταιγίδα
σε χλωρίδα και πανίδα

Τώρα λες πως σου ανήκα
μα δεν πλήρωνα το ΙΚΑ
θα ‘ταν μεγαλομανία
αν με γράφαν στα ταμεία

Πες μου ένα ψέμα
ν' αποκοιμηθώ
μοναχά για σένα
κάνω το χαζό

Λίνα Λίνα κι αν σε χάνω
δεν θα σε ξαναπικράνω
σαν το σκύλο με τη γάτα
η αγάπη μας στη στράτα

Λίνα Λίνα παίρνω φόρα
κι όλα τα άπλυτα στη φόρα
έχεις ομορφιά φιδίσια
τι γυρεύεις στα Πατήσια

ΚΑΥΣΑΕΡΙΩΔΕΙΣ ΘΥΜΙΑΣΕΙΣ
Μουσική – Στίχοι: Νικόλας Άσιμος

Καυσαεριώδεις θυμιάσεις
Νες κάφε καλσόν και προσπεράσεις
βάλανε και φίλτρο στα τσιγάρα
τρομάρα σε φιλτράρουν

Σύγχρονοι οι στάβλοι του Αυγία
και ‘γω καθαρή ακαθαρσία
μεταμφιεσμένος σε αρκούδα
φαγούρα θα σας πιάσει

Κι όμως δε ξέρω
αν με φοβάσαι ή τρέμεις
γι' αυτό το ύφος σου είναι πάντα το ίδιο
όπως προβάτου και χοίρου και κότας και βοιδού

Κουβαλώ το κόσμο σαν μουλάρι
πα να μου φορέσουν και σαμάρι
μεταμφιεσμένος σε φαγούρα
αρκούδα θα σε πιάσω

ΟΥΛΑΛΟΥΜ
Μουσική: Νικόλας Άσιμος Στίχοι: Γιάννης Σκαρίμπας

Ήταν σα να σε πρόσμενα κυρά
απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα
κι έλεγα θα 'ρθει απόψε απ' τα νερά
κι από τα δασά

Θα 'ρθει αφού φλετράει μου η ψυχή
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει φώτα και βροχή
το νιο φεγγάρι

Και να το κάθισμα σου συγυρνώ
στολνώ την κάμαρα μου αγριομέντα
και να μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα

Πως να θα μείνει ο κόσμος με το μπα
που μ' έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και τάχας σύγνεφα θαμπά
προς τη σελήνη

Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ
κίνησα να σε βρω στο δρόμο οϊμένα
μα εσκούνταφτες όπου εσκούνταφτα χρυσή
κι εσύ με μένα

Τόσο πολύ μ' αγάπησες κυρά
που άκουα διπλά τα βήματά μου
Πάταγα 'γω στραβός μες στα νερά
κι εσύ κοντά μου

ΕΤΣΙ Μ’ ΑΡΕΣΕΙ
Μουσική: Γιάννης Κ. Ιωάννου Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος

Έτσι μ' αρέσει, έτσι μ' αρέσει.
έτσι μ' αρέσει, έτσι μ' αρέσει.
να σ' αγαπάω ψεύτικα
να σου σφυρίζω κλέφτικα
να σκίζομαι για σένα
να ντρέπεσαι για μένα
έτσι μ αρέσει, έτσι μ αρέσει

Να καίω και να καίγομαι
στην ψύχρα να ερωτεύομαι
την πόρτα να σου κλείνω
απ' έξω να σ αφήνω
έτσι μ αρέσει, έτσι μ αρέσει

Τρελός με τους τρελούς
καλός με τους καλούς
και με τους φίλους φίλος

Τρελός με τους τρελούς
κακός με τους κακούς
και με τις γάτες σκύλος
έτσι μ' αρέσει, έτσι μ αρέσει

Να με μαζεύουν άδικα
τα βράδια απ' τα σκυλάδικα
να ζω μες την κραιπάλη
στο μαύρο μου το χάλι
έτσι μ' αρέσει, έτσι μ αρέσει

Να γράφω τη μιζέρια μου
στον τοίχο με τα χέρια μου
να με τραβάνε χύμα
χαράματα στο τμήμα
έτσι μ αρέσει, έτσι μ' αρέσει

Τρελός με τους τρελούς
καλός με τους καλούς
και με τους φίλους φίλος

Τρελός με τους τρελούς
κακός με τους κακούς
και με τις γάτες σκύλος
έτσι μ αρέσει, έτσι μ αρέσει

Γνωστός σου νά 'μαι κι' άγνωστος
γιατρός σου νά 'μαι κι άρρωστος
αλήθεια σου και ψέμα
να φταίω εγώ για σένα
έτσι μ' αρέσει, έτσι μ' αρέσει

Να σε μαυρίζω μόνιμα
να σε γιουχάρω επώνυμα
να κάνω το δικό μου
γαμώ το κέρατο μου
έτσι μ' αρέσει, έτσι μ' αρέσει
έτσι μ αρέσει, έτσι μ' αρέσει

Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Στίχοι – Μουσική: Απόστολος Μπουλασίκης

Ο χειμώνας είν' αγόρι μ' ένα αδέξιο πανωφόρι
που γυρνάει τις νύκτες και μεθάει.
Ανταμώνει τις νιφάδες στων σπιτιών τις χαρμάδες
ξενιτεύεται μες τα φιλιά
Τις νιφάδες ξελογιάζει στο χορό τις δοκιμάζει
ψάχνει εκείνη ήλιο που έχει τον Απρίλη που αντέχει

Ο χειμώνας είν' αγόρι θέλει τη λευκή την κόρη
το γοβάκι να ταιριάξει τη χιονάτη του να αρπάξει
Ο χειμώνας ψάχνει φίλη μα φοβάται τον Απρίλη
και ζητάει απ’ τις νεράιδες
να του βρουν κι άλλες νιφάδες

Μην του λέτε για αγάπη μόνο ψάξτε τη Χιονάτη
που 'χει τατουάζ στην πλάτη
έναν ήλιο για προστάτη
Μη μιλάτε του χειμώνα μονό βρείτε του κρυψώνα
η νιφάδα του θα λειώσει λίγο πριν να ξημερώσει

Μη μιλάτε του χειμώνα

ΩΡΙΜΟΣ
Μουσική - Στίχοι: Απόστολος Μπουλασίκης

Στο ‘πα μια και στό 'πα δύο
ο ερωτάς σου χειρουργείο
με κρατάει ναρκωμένο
αραχτό, παροπλισμένο

Στη ζωή σου στριμωγμένος
μες το φως σου μαγεμένος
φλυαρώ σα γέρο - μάγος
σαν ευνουχισμένος τράγος

Η θολή ταυτότητα μου
στη μακαριότητα μου
παίρνει τη μορφή τη σάρκα
ενός ώριμου μαλάκα

Μα, έλα μου. έλα αφού το θέλεις τόσο
γέλα μου, τύλιξε με μέσα σου να λιώσω
έλα μου, έλα αφού το θέλεις τόσο
ζήτα μου, έχω κι άλλα να προδώσω

Δες τα πλήθη νυσταγμένων
μποτιλιαρισμένων τραίνων
φέρνουν μες τα χωρικά μου
τ' απομνημονεύματα μου

Ηλικία του ωρίμου
αχ αυτοκαταστροφή μου
μισοβραχυκυκλωμένη
στη βολή σου στοιχειωμένη

Ωριμότητα θλιμμένη
ξέρεις που σ' έχω γραμμένη
μα αν εκείνη το ζητήσει
θά 'σαι η δεύτερη μου φύση

Μα έλα μου, έλα αφού το θέλεις τόσο
γέλα μου, τύλιξε με μέσα σου να λιώσω
έλα μου, έλα αφού το θέλεις τόσο
ζήτα το, και 'γώ πια θα μεγαλώσω

ΜΗΛΟΣ
Μουσική - Στίχοι: Απόστολος Μπουλασίκης

Γλαροπούλια στο Λατίνι
η αγάπη μας δελφίνι
μηρός στης πλώρης μου τη δίνη, ναι

Πλέκω δίχτυ από μετάξι
τις φτερούγες της ν' αρπάξει
πριν προλάβει και πετάξει, ναι

Μήλο Μήλο πορτοκάλι
ξέρω σ' αγάπησαν κι άλλοι
φίλησε με όμως πάλι
πάνω στων αφρών τη ζάλη

Μήλο Μήλο μανταρίνι
κυκλαδίτικο χαμίνι
το γαλάζιο σου μ' αφήνει
ναυαγό μες το μπουρίνι

Πλάκα πάνου, σύρμα κατου
ορυχεία του θανάτου
δειλινά του αθανάτου, ναι

Αφροδίτη μη λυπάσαι
τους τουρίστες μη φοβάσαι
η αγάπη πάντα θα ‘σαι, ναι

Μήλο Μήλο Αφροδίτη
το λιμάνι κάνω σπίτι
και τους βράχους σου κρεβάτι
να 'χω σης πληγές μου αλάτι

Μήλο δαγκωμένο μήλο
του παράδεισου το μήλο
στο βωμό της θα το στείλω
χάρισε μου Αδάμ το μήλο

ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ΩΡΑΙΟ
Μουσική – Στίχοι: Νικόλας Άσιμος

Είσαι παιδί ωραίο
κι υπηρετείς στα Ρέο
για γαλονάκια και βαθμούς σε είχανε
Σου φτιάχνουν το μεράκι
με το κομπιουτεράκι
μα να χαζεύεις το κενό
σε βρήκανε
κι όλοι αποφανθήκανε πως ετρελάθης
αφού δεν προσαρμόστηκες καλά να πάθεις

Ω εποχή ραγδαία
απέβηκες μοιραία
και χάλασες τόσα παιδιά ευαίσθητα
αναρωτιέμαι ως πότε
θε να με τρώνε αι κόται
γιατί στα πίτουρα βαθιά μπερδεύτηκα
Μες στον πυρήνα σου θαρρώ πως θα μπουκάρω
τον ζωικό μου τον παλμό να ξαναπάρω

ΑΝΤΕΧΩ
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος

Πήρες τις νύχτες σου τις καληνύχτες σου
χάθηκες μες τη βροχή
άφησες μια φωτογραφία για να μιλάμε μαζί
ότι παράτησες είν' όπως τ άφησες
όλα είναι ίδια εδώ
όλα βουλιάζουνε όλα ρημάζουνε
πάντα στον ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ.

Γύρω μου πρόσωπα κρύα κι απρόσωπα
απελπισμένες σιωπές
χάρτινα άσματα ροκ αποσπάσματα
απεγνωσμένες φωνές
βράδια ανόητα πάντα αυτονόητα
χάνονται μες τον καπνό
όνειρα ήπια χρόνια ερείπια
πάντα στον ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ.

Αντέχω ακόμα μάτια μου
Αντέχω
Σε σένα ελπίζω μάτια μου
Μόνο εσένα έχω
Αντέχω ακόμα μάτια μου
Αντέχω
Μόνο για σένα μάτια μου
Μόνο για σένα αντέχω

Έρωτες διάφοροι μόνοι κι αδιάφοροι
σέρνονται δίχως μιλιά
η εγκατάλειψη σε επανάληψη
μια ιστορία παλιά
όλα είναι γνώριμα ίδια κι ανώριμα
πότε θα φύγω από 'δω
όλα τελειώνουνε όλα παγώνουνε
πάντα στο ίδιο σκοπό
κι εγώ ακόμα εδώ.

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος

Υπάρχει στον ορίζοντα μια πύλη λευκή
μια πόρτα που περάσανε λίγοι
τα βράδια ονειρεύεσαι κοιτάς προς τα κει
όμως ποτέ σου δεν την είδες ν' ανοίγει.
Δεν ξέρεις δεν θυμάσαι δεν σε νοιάζει γιατί
κανένας δεν θα κλάψει για σένα
διπλώνεις τ' όνομά σου σε μια κόλλα χαρτί
και το χαρίζεις σε μια νύχτα παρθένα.
Καλά να πάθεις.

Γυρίζεις τα χαράματα κι ανάβεις το φως .
κλειδώνεις την ντροπή στο συρτάρι
απ' έξω μισόγυμνος και μέσο γυμνός
ανήμπορος κοιτάς το φεγγάρι.
Δεν ξέρεις δεν θυμάσαι δεν σε νοιάζει γιατί
ανήσυχος γυρνάς στα χαμένα
μοιράζεις την ψυχή σου από δω κι από κει
όμως κανένας δεν θα κλάψει για σένα.
Καλά να πάθεις.

Εδώ δεν είναι Deutchland
εδώ είναι επαρχία
εδώ η λεπτομέρεια χτυπάει την ουσία.
Εδώ δε ν είναι Disney
δεν είναι Oclahoma
εδώ ο κόσμος καίγεται και
'συ κοιμάσαι ακόμα.
Καλά να πάθεις
Κοιμήσου
Καλά να πάθεις.

ΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ
Μουσική - Στίχοι: Απόστολος Μπουλασίκης

Πιάστηκε απ' τη χειρολαβή, χτύπησε στάση
φρενάρισε το πράσινο, να κατεβεί
μου γέλασε, μου 'πε προχώρησε με βιάση
να 'χεις το νου σου, μη φανεί καμιά στολή

Τρεις το πρωί, στο Πειραιά, με λασπονέρια
χοντρά χαρτόνια, στα σκαλιά καθίσματα
Τα καραβάκια της γραμμής, για Σαλαμίνα
Αργοσαλεύαν, στου Νοτιά τα κύματα

Στο πεζοδρόμιο, στο πεζοδρόμιο
με τις κουβέντες να μυρίζουν μακελειό
Στο πεζοδρόμιο, στο πεζοδρόμιο
και η ανάγκη να σου φέρνει πανικό

Τριγύρω απόκληροι πρεζάκηδες φευγάτοι
σκάρτες φιγούρες χαρακίρι στις γωνιές
και κείνος έφεγγε πανσέληνος γεμάτη
μια αυταπάτη μέσα σ' όλες τις βρωμιές

Του νόμου η τάξη σε αλλόκοτα παζάρια
της προστασίας, οι κρυφοί προμηθευτές
ξανθές γυναίκες που τις μοίραζαν στα ζάρια
με τη ζωή τους ξεχρεώναν ρουφιανιές

Σ' ΑΓΑΠΩ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος

Με κοιτάς μες τα μάτια
μα ποτέ σου δεν είδες
τα σβησμένα μου φώτα
τις χαμένες μου ελπίδες.
Το μηδέν του Σαββάτου
της αυγής το γαμώτο
με κοιτάς και σωπαίνεις
κι η σιωπή κάνει κρότο.
Με κοιτάς λες και είμαι
τρύπιο πάνω σου ρούχο
μου ζητάς να σκοτώσω
την αγάπη που σου 'χω.

Και φοβάμαι μη φύγεις
ο αέρας παγώνει
κι η καυτή σου ανάσα
το μυαλό μου θολώνει.
Και φοβάμαι μη φύγεις
μα άλλο δρόμο δεν έχεις
και σου γράφω στο τζάμι
σ' αγαπώ να προσέχεις.

Με κοιτάς μες' τα μάτια
κι απορείς που δε ν κλαίνε
η αγάπη δεν φεύγει
είναι μέσα μας λένε.
Κάπου αλλού ταξιδεύεις
κι όμως πλάι μου είσαι
μες' την τρέλα του κόσμου
μ' αγνοείς κι αγνοείσαι.
Με κοιτάς μες' τα μάτια
και η μέρα τελειώνει
σαν τον ήλιο που φεύγει
με κοιτάς και νυχτώνει.

ΦΟΙΝΙΚΙΕΣ
Μουσική - Στίχοι: Απόστολος Μπουλασίκης

Να φεύγεις, να φεύγεις, να φεύγεις
ώσπου να βρείς τις ακτές
που χρόνια, τα χρόνια στολίζουν
με σημαιάκια του χτες
οι αιώνες
ξεβαμμένες, αρχαίες εικόνες
μεγαλεία
σκονισμένα σε ράφια βιβλία
μα εσύ πρέπει πάντα να φεύγεις
να βρίσκεις τις φοινικιές
που κάθε τους λόγχη σου δείχνει
μία απ' τις παλιές σου μορφές

Γόνος, νόθος του θεού του ήλιου
καπετάνιος, σε πλωτό του Νείλου
Αλχημίστας κι ιερέας δικαστής
Νέγρος ταξιτζής μέσα στο Χάρλεμ
Αριβίστας ζιγκολό στο Χάρλεμ
Καζανόβας και Λατίνος εραστής

Λαδωμένος παλαιστής του Σούμο
Πακιστανός μούτσος σ' ένα τσούρμο
που βυθίζεται ανοιχτά των Αντιλλών
Γελαστός παλιάτσος κι· ακροβάτης
μες το Σόχο ζόρικος προστάτης
γόης εξαθλιωμένων γυναικών

Όλα γυρίζουν,
ξαναγυρίζουν
Λειώνουν τελειώνουν
και ξαναρχίζουνε

Ίωνας φιλόσοφος και ρήτωρ
Στη Σεβίλλη ταύρος επιβήτωρ
Που πεθαίνει απ' του τορέρο το σπαθί
Δολοφόνος ενός πρώην τσάρου
Φύλακας ενός σβησμένου φάρου
Αμανές σε Οθωμανικό τζαμί

Στα Βουνά της Αφρικής αντάρτης
ήρωας πολεμιστής σακάτης
τα παράσημα του βγάζει στο σφυρί
Μάγος του Αμαζονίου μάντης
κολασμένος συγγραφέας Φαντής
Σαμουράι πέρα στην Ανατολή.

Όλα γυρίζουν,
ξαναγυρίζουν
Λειώνουν τελειώνουν
και ξαναρχίζουνε

Κι όμως πρέπει πάντα να φεύγεις
να βρίσκεις τις φοινικιές
φλεγόμενες βάτους που λένε
σαν τις σειρήνες, ψευτιές
Να φεύγεις, να φεύγεις, να φεύγεις
ν' ακολουθείς τις φωνές
στους δρόμους που πάντα φωτίζουν
φλεγόμενες οι φοινικιές

Η ΑΓΑΠΗ ΠΑΕΙ ΜΟΝΑΧΗ
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης - Στίχοι: Ιάκωβος Αυλητής

Έτσι είν' η αγάπη σαν βήματα έξω απ την πόρτα
σαν την βροχή που γλιστράει στου πάρκου τα φώτα
μέσα στην νύχτα σε ψάχνει ποιο μόνη από πρώτα
θέλει να βρει κουράγιο να στο πει.
Έτσι είν' η αγάπη ένας άνεμος σ' άδεια μπαλκόνια
όνειρα αφήνει όταν φεύγει και κρύα σεντόνια
μες τους σταθμούς ταξιδεύει σε γκρίζα βαγόνια
και μένει πάλι μόνη στη σιωπή.

Αχ η αγάπη
πάει μονάχη
Αχ η αγάπη
πάει...

Όταν η αγάπη τελειώνει ζητάει να φύγει
ξέρει σ' αυτό το παιχνίδι πως ήτανε λίγη
κι όταν ξανά στο σκοτάδι σιωπή την τυλίγει
μόνη τους δρόμους παίρνει να σωθεί.

Αχ η αγάπη
πάει μονάχη
Αχ η αγάπη
πάει...

ΜΗ ΜΙΛΑΣ
Μουσική - Στίχοι: Αποστόλης Μπουλασίκης

Δεν είναι που ξέρω. του τοίχου να νοιώθω το χτύπο
Δεν είναι που η σκέψη κελί δε θ' αντέξει αν φύγω
Είναι κείνη η φωνή μες τη νύχτα εκεί, που μου λέει
"Ένας χρόνος μετά είναι λίγο πιο λίγο απ' το λίγο"

Πιο κάτω απ' το κάτω, τρυπώνει η ελπίδα
και 'γω απ' τον πάτο μια τρύπα στο χρόνο ανοίγω
σε βλέπω, θηλιά στου καιρού μου το δίχτυ
Μαντόνα και Κίρκη στο ίδιο στημένο μοτίβο

Δεν είναι το "τσακ" του αναπτήρα που βλέπω όταν στρίβω
δεν είναι το ψεύτικο δράμα του χρόνου που κρύβω
Είναι κείνη η φωνή μες' τη νύχτα εκεί που μου λέει
"Ένας χρόνος μετά, είναι λίγο πιο λίγο, απ' το λίγο"

Πνίγομαι σ' ένα ποτήρι βαθύ
Σ' ένα πηγάδι του νόστου
Της πειρατείας σου η μουσική
χρόνους μετράει εντός

Μια πεταλούδα το νου μου σκορπάει
μ' ένα βιολί που ουρλιάζει
"Μέτρα το χρόνο μ αυτό που πονάει
Κι όχι μ αυτό που τρομάζει"

Μη μου μιλάς, μη μιλάς, μη μιλάς

Στο στέκι οι φίλοι μικραίνουν το φόβο,
μα εγώ σ' έχω δει και ξανά στήνω πλάτη στο τοίχο.
Κουβέντες, σημαίες, ψυχές που σε παίρνουν,
παρέες τις νύχτας, δωμάτια πίσω στο κήπο.
Στη σκάλα με βία, το βλέμμα γωνία,
κομμένος στα τρία το νου σ' αμνησία τυλίγω.
Το χρώμα σου μένει, στα φώτα του πάρκου,
τη γέννα του δράκου στη γέννα της πάλι την πνίγω.
Χλόμιαζες όταν μιλούσα γι' αυτό και τα δεσμά του υμνούσες.
Ό,τι μας δένει με το ουρλιαχτό, έλεγες πως τ' αγαπάς.
Μείνε λοιπόν στου καιρού τη βουή. μ' ένα θλιμμένο δοξάρι.
Δώστ' τη φωνή σου σα στείρα αμοιβή, σ' όποιον μπορεί να σε πάρει
Δεν είναι η μνήμη κερί που ζητάει να το σβήσω.
Δεν είναι που πριν και μετά από σένα θα ζήσω.

ΦΡΟΝΙΜΑ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης - Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Σβήνω τα χνάρια μου δεν θα με βρείτε
ότι κι αν είπα θα το πάρω και θα φύγω
ότι κι αν έκανα δεν εξηγείται
κι απ' την αλήθεια μου την νύχτα ξετυλίγω

Σβήνω τα φώτα μου να δω πως άρχισα
τα ποιο καλά παιδιά πιστεύουν παραμύθια
γυρνάω στα πρώτα μου σε κείνα που άφησα
Βλέπω ένα όνειρο που κόβει σαν αλήθεια.

Φρόνιμα κούκλα μου λέω στην ψυχή μου
όλα θα γίνουν όπως τά 'χουμε σχεδιάσει
στο φως θα γίνεσαι ξανά δική μου
και στο σκοτάδι θα σε χάνω μες το δάση

Τους φόβους ξέμαθα σε κύκλους κλείνομαι
δεμένο πάνω μου το ψέμα της ζωής μου
στο φώτα έμαθα σκιά να γίνομαι
ξένο καράβι μιας θάλασσας δικής μου.

Όμως το ψέμα μου τα βράδια λύνεται
παίρνει ζωή απ' τη ζωή γίνεται αλήθεια
τι κι αν το αίμα μου κρασί δεν γίνεται
σκοτώνουν τα όνειρα όταν γίνονται συνήθεια.

Φρόνιμα κούκλα μου λέω στην ψυχή μου
όλα θα γίνουν όπως τά 'χουμε σχεδιάσει
στο φως θα γίνεσαι ξανά δική μου
και στο σκοτάδι θα σε χάνω μες τα δάση

ΚΑΜΠΑΡΤΙΝΑ
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης - Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Φορούσε άσπρη καμπαρτίνα
και βάδιζε στον κόσμο του
κομμάτια έγινε η βιτρίνα
που βρέθηκε στο δρόμο του
Κόβει τη νύχτα η σειρήνα
τα μπλόκα μπαίνουν στη σκηνή
τον τύλιξαν στην καμπαρτίνα
και τον αδειάσαν στο κελί.
Μόνο η βροχή ξέρει
μόνο η βροχή ξέρει και λέει τραγούδι βουβό
Μόνο η βροχή κλαίει
μόνο η βροχή κλαίει μ' ένα τραγούδι μισό.

Τη φυλακή δεν την μπορούσε
θα φύγω είπε κι από δω
η σήραγγα τον οδηγούσε
απ' έξω στο άπιαστο κενό.
Αέρας μπαίνει στο κελί του
ξυπνάει όλη η φρουρά
στοίχημα βαλαν τη ζωή του
μην τους ξεφύγει άλλη φορά.

Γαλόνια χάσαν την τιμή τους
κύκλωσαν όλη την Αθήνα
με τη χαμένη υπόληψη τους
να κυνηγάει μία άσπρη καμπαρτίνα.

Μόνο η βροχή ξέρει
μόνο η βροχή ξέρει και λέει τραγούδι βουβό
Μόνο η βροχή κλαίει
μόνο η βροχή κλαίει μ ένα τραγούδι μισό.

Φορούσε άσπρη καμπαρτίνα
και βάδιζε το δρόμο του
οι σφαίρες βγήκαν απ' τα σκίνα
και χώθηκαν στον ώμο του
έμεινε λίγο σαστισμένος
μπερδεύτηκε το βήμα του
"σκέφτηκε " είμαι σκοτωμένος
και μπήκε μες στο μνήμα του.

Ύστερα βγήκε ο δολοφόνος
κρατώντας ένα δίκαννο
Δήλωσε: Τι ωραίος φόνος
και μ' έλεγαν ανίκανο.

Μόνο η βροχή ξέρει μόνο η βροχή ξέρει
και λέει τραγούδι βουβό
Μόνο ρ βροχή κλαίει μόνο η βροχή κλαίει
μ' ένα τραγούδι μισό ...

ΑΛΛΑΖΕΙΣ
Μουσική - Στίχοι: Θοδωρής Παυλάκος

Δεν με φτάνουν τα φώτα του δρόμου
είμαι πλάι σου αμίλητος πια
σαν φαντάρος που στέκει έπ’ ώμου.

Οι πολύχρωμες νότες σου 'φύγαν
δεν ξεχνώ τα μαβιά σου φιλιά
και τις όμορφες πόρτες που άνοιγαν,

Αλλάζεις
το νοιώθω αλλάζεις
μ' αυτό που ποθούσα δεν μοιάζεις.
Αλλάζεις
το βλέπω αλλάζεις
ξεχνιέσαι ολοένα κι αδειάζεις.

Το τσιγάρο στα χέρια μου σβήνει
και οι ώρες που φεύγουν αργά
είναι κάτι σαν φως που μ' αφήνει.

Ζωγραφίζω λοιπόν τ' άρωμα σου
με στιχάκια με λόγια φτηνά
κι ένα ψέμα με δένει κοντά σου.

Αλλάζεις
το νοιώθω αλλάζεις
μ' αυτό που ποθούσα δεν μοιάζεις
Αλλάζεις
το βλέπω αλλάζεις
ξεχνιέσαι ολοένα κι αδειάζεις

Η ΣΚΟΠΙΑ
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Στίχοι: Ιάκωβος Αυλήτης

Θεσσαλονίκη δυο τέσσερις σκοπιά
πίσω απ' του Δήμου το παλιό μηχανουργείο
με την καρδιά να σεργιανάει στα παλιά
κι έχει ένα κρύο.

Όλα τα βρήκε το περίπολο καλά
μα πέντε μήνες έχω γράμμα σου να πάρω
φυσάει βαρδάρης και δεν έμεινε καρδιά
ούτε τσιγάρο.

Μόνο μια σκέψη με τρομάζει αληθινά
που πιο πολύ κι από το θάνατο φοβάμαι
μην κάνει έφοδο η ζωή μου ξαφνικά
και 'γω κοιμάμαι.

Τέταρτο νούμερο στο μάτι του χιονιά
το ξέρω δεν θα με νοιαστείς κι αυτό το βράδυ
στα πέντε μέτρα θα με στήσεις στη γωνιά
και στο σημάδι.

Μόνο μια σκέψη με τρομάζει αληθινά
που πιο πολύ κι από το θάνατο φοβάμαι
μην κάνει έφοδο η ζωή μου ξαφνικά
και 'γω κοιμάμαι

Η ΣΟΥΠΑ
Μουσική - Στίχοι: Απόστολος Μπουλασίκης

Αν είναι ν' αποκοιμηθώ και να πνιγώ στη σούπα
θα σκαρφαλώσω να σωθώ, στης μάγισσας τη σκούπα
Ν' αρχίσω τα φακίρικα, με φίλτρα και με μάγια
και να τους στείλω κήρυκα τη μοναξιά τη κάργια
Να μείνουν στα αζήτητα, όλες οι εξουσίες
Να τις πατούν αλύπητα, οι αμαξοστοιχίες

Και 'γω σαν το αεράκι
στ' ουρανού το μπαλκονάκι
φουσκωμένο μπαλονάκι
να τους κάνω μπαμ
να παθαίνουν οι λακέδες
της ζωής μου οι χαβαλέδες
κι όλοι αυτοί οι σκερβελέδες
μόνιμο σαρδάμ

Αν είναι να 'μαι αριθμός στατιστικής αξίας
καλύτερα πρωθυπουργός της πλήρους απραξίας
κι αν πρέπει να συναλλαγώ, με την οικονομία
τους τραπεζίτες προτιμώ στην οδοντοστοιχία.
μ' αν πρέπει να 'μαι συνεργός στο μπάχαλο του κόσμου,
ας γίνω πυροτεχνουργός και ένα φυτίλι δως μου

ΝΑ ΜΕ ΦΩΝΑΞΕΙΣ
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης - Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος

Όταν δακρύζεις περιμένοντας την Άνοιξη
όταν κρυώνεις,
όταν δαγκώνεις με παράπονο τα χείλια σου
όταν ματώνεις,
όταν οι δρόμοι σου τελειώσουνε απότομα,
όταν δεν θα' χεις που να πας και που να κλάψεις,
όταν βουλιάξεις στο περίπου και στο τίποτα.
να με φωνάξεις

Όταν με σάλπιγγες ξυπνήσεις και με τύμπανα
όταν σε πιάσουν,
όταν θα ψάχνεις στο ταβάνι την εξώπορτα
όταν σε σπάσουν,
όταν τα λόγια σου θα πέφτουνε στο πάτωμα,
όταν οι φίλοι σου σ' αφήσουν να ρημάξεις,
όταν σε φτύσουνε οι πρόχειρες αγάπες σου,
Να με φωνάξεις

Όταν θ' ανέβεις σ ένα χάρτινο αερόστατο
όταν πετάξεις,
όταν θα πέσεις κάποια νύχτα οπό το σύννεφα
όταν τρομάξεις.
όταν θα ψάχνεις την ουσία με την γλώσσα σου,
όταν φοβάσαι τον καθρέφτη να κοιτάξεις,
όταν στραβώσει το μυαλό σου επικίνδυνα,
Να με φωνάξεις

Φώναξε με φώναξε με τα κύματα.
κατακόκκινο φεγγάρι δωσ' μου βήματα.
Να με φωνάξεις.

Ποτέ του δεν κατάφερε να βγει σε μια λιακάδα
και ζει με ό,τι περίσσεψε από ένα σκάρτο ποίημα
τα πρωινά σηκώνεται με μια βοριά ζαλάδα
και λέει πως τον ξύπνησε ένα μεγάλο κύμα

Κρεμάει τις αφίσες του στα παράθυρα του
κρύβει το φως μα κρύβει κι όλο τ' άλλα
γιατί το μόνο που λαχτάρησε ως λάφυρα του
είναι μια θάλασσα να φτάνει ως τη σκάλα

Βάζει σημάδια με στυλό πάνω στον τοίχο του
μετράει το ύψος του που πόντο πόντο χάνει
μα κάθε βράδυ όταν βγαίνει απ' τον ύπνο του
στέκεται όρθιος και τρυπάει το ταβάνι

Είναι που ονειρεύεται πως φεύγει για ταξίδια
πως μπαίνει μέσο σε παλιές φωτογραφίες
ξέρει αν μπορούσε θα 'κανε μία απ' τα ίδια
αλλά τα νόημα έχει το όνειρο χωρίς μικρές νοθείες

ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Μη φύγεις άμα δεν γυρίσεις
ψέμα οι χρησμοί του δράματος
δεν έχει τίποτα να λύσεις
όλα ζωή και θάνατος

Αυτό που νιώθω όταν γελάω
εσύ το νιώθεις όταν κλαις
κι όσο με ζόρια εγώ περνάω
εσύ τα βλέπεις αμμουδιές

Μονάχα αυτό κατάλαβα
απ' όλο το ταξίδι
πως όσο αλλάζουμε ζωή
τόσο μένουμε ίδιοι
δεν έχω κάτι να σου πω
τι να σου εξηγήσω
νύχτα με παίρνουν τα όνειρα
νύχτα με φέρνουν πίσω

Τα καλοκαίρια μονό ξέρουν
να μας γλυκαίνουν τούς καιρούς
κι όσα τα δυο μας μάτια θέλουν
αυτά μας κάνουν κυνηγούς

Τώρα τα βλέπω όλα απλά
σαν αλητάκος σκύλος
όπως γελάνε τα παιδιά
και όπως σκάει ο ήλιος

ΕΦΗΒΑ ΓΕΡΑΚΙΑ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Κρυφτήκανε στη μουσική να βρούνε τη γενιά τους
τα ρούχα κόμποι ερωτικοί στα άλυτα κορμιά τους
απ' τα σχολεία βγήκανε και μπήκαν στα μπαράκια
στους τοίχους χτυπηθήκανε τα έφηβα γεράκια

Απόψε ανοίξανε με τον θεό παρτίδες
τα χεριά τους απλώσανε σαν δίκοπες λεπίδες
και στου ζεϊμπέκικου τον ανοιχτό σταυρό τους
απόψε παίρνουνε κεφαλιά στο χορό τους

Στον πρώτο τους τον έρωτα πήραν φωτιά κάηκαν
έναν Αχέροντα κολύμπησαν και βγήκαν
στο πρώτο αίμα τους τη μανά τους τρέλαναν
στην πρώτη αγάπη τους σαν ήρωες πέθαναν

Πονέσανε τα μάτια τους όνειρα να θυμούνται
φωτιά στα τσιγαράκια τους γιατί τώρα φοβούνται
ποιου τραγουδιού η μοναξιά μπορεί να σε γλιτώσει
ποιου κοριτσιού η σκοτείνια πάλι θα σε σκοτώσει

Κράτα ρε φίλε γερά

Η ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Οι τοίχοι γέμισαν αλμύρα
τα κλάματα σου είναι παντού
κάτι σου είπα για τη μοίρα
και μου 'πες "η ζωή είναι αλλού"

Σε παίρνει πάλι η θάλασσα
των δυνατών σινιάλων
κι εγώ σου λέω πως αλλού
είναι η ζωή των άλλων

Πάλι μιλάς για ξένους τόπους
λες κι έχεις κι άλλη μια ζωή
πάλι χαμένη μες στους τρόπους
να γίνονται όλα απ' την αρχή

Τα φώτα μη σε κλέβουνε
των πλοίων των μεγάλων
αυτή για μας είναι η ζωή,
η άλλη είναι των άλλων

ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΣ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Και τίποτ' άλλο δεν θυμάμαι να 'χω ζήσει
που να 'χει μέλι από σκουριά στην άκρη του σβησμένο
όσο όταν στέκομαι στα πόδια μου μετά από μεθύσι
και να με πάρεις αγκαλιά στο δρόμο περιμένω

θέλω να δω τ' άσπρο του κόσμου
μέσα απ' τα μάτια ενός πιτσιρικά
να ημερέψω λίγο φως μου
κι όταν θα γεννηθεί ο γιος μου
θα μου τα μάθει της ζωής τα μαγικά

Και ξόδεψα και μοίρασα και μάλλον ξεχρεώνω
μια στοίβα χρόνια ασθενικά με μια αγκαλιά σκουπίδια
άλλα να θέλω σαν τρελός και μ' άλλα να ματώνω
φυγές να σκάβω μες στη γη και να γυρνώ στα ίδια

ΚΡΑΤΑ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Ένα ελάφι έσκυψε σε δροσερή πηγή
κι ένα κορίτσι ξάπλωνε σε κρύα πεζοδρόμια
το ελάφι το σκοτώσανε δυο ξένοι κυνηγοί
και στο κορίτσι χίμηξαν αγέλες από χρόνια

Μια γοργόνα πέταγε στα κύματα γυμνή
κι ένα κορίτσι πήγαινε ελιές σ' ένα μαντίλι
την πρώτη την καρφώσανε σε πλώρη με σπαθί
και οικοδόμοι χτίσανε την κόρη σε γεφύρι

Μία νεράιδα έπλενε ρούχα σε φυλακή
κι ένα κορίτσι ήτανε λίμνη σε αρχαίους χάρτες
η πρώτη έβγαλε φτερά και γύρισε τη γη
και το κορίτσι έγινε θεά σε μετανάστες

Ξέρω καλά τι πέρασες
βλέπω σκιές στο σώμα
ξέρω νιώθεις πως γέρασες
μα κράτα λίγο ακόμα

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΕΡΑΣΩ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Ίσως να έγινα κι εγώ
ό,τι ακριβώς μισούσα
να φτύνω γέλια ψεύτικα
να βγάζω το καπέλο
χειροκροτώντας δυνατά αυτά που δεν μασούσα
και να πουλάω παρηγοριές
πίσω από μαύρο βέλο

Μπορεί να έμοιασα κι εγώ
σ' αυτούς που κυνηγούσα
να στήνω δόκανα παντού να μη σε πλησιάζουν
να κάνω κόλπα πονηρά για τα δικά σου λούσα
αλλά να βγάζω το σκασμό όταν θα σε βιάζουν

Μπορεί να φίλησα κι εγώ
εκεί που είχα φτύσει
και να δικαιολογήθηκα πως ήμουν υπεράνω
δήθεν κακίες δεν κρατώ κι ας μ έχετε φυσήξει
σαν το κεράκι το ροζέ στην τούρτα πάνω πάνω

Μπορεί να πούλησα κι εγώ
κάτι απ' την ψυχή μου
αφού μου τη ζητήσανε
γιατί να μην κεράσω
μόνο που είχα πρόβλημα
αν ήταν στην τιμή μου
ή μου την κλέψανε κι αυτή
μ' έναν κρυμμένο άσο

ΤΟ ΤΡΕΝΟ (Γ'96)
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Το τρένο ερχόταν απ' το Βορρά
στο Νότο πήγαινε, στην Αθήνα
σφύριζε πάντοτε μια φορά
κι εμείς μετρούσαμε κι άλλο μήνα

Με τα παράθυρα φωτισμένα
σαν φιλμ που τρέχει και δείχνει εσένα
ξένος στους ξένους. Βία εφηβείας
σινεμασκόπ της επαρχίας

Είκοσι μετρά από το σύρμα
και μια ζωή απ' τη ζωή
ο Χάρης βλέπει το φως σαν κύμα
ή να πνίγει ή να καεί

Μέσα στα ματιά του σέρνονται τρένα
υγρά βαγόνια αλμυρισμένα
κι αποφασίζει να φύγει νύχτα
"ψυχούλα μου άρρωστη απόψε ρίχ' τα"

Σαν να περνάει από ναρκοπέδιο
εκεί που φτύνουνε οι σκοποί
ο Χάρης σαν κινούμενο σχέδιο
ανατινάζεται κι όμως ζει

Τρεις μέρες γλίτωνε. Τετάρτη έφυγε
μέχρι το Σαββάτο τον είχαν φέρει
πώς το φαντάστηκε; σκουπίδι φύτρωνε
στο πρώτο του άψυχο καλοκαίρι

Μέρες παλεύαμε για να του πάρουμε
ένα του γέλιο να μας γλιτώσει
κανείς δεν το 'λεγε, μα όλοι φοβόμασταν
μήπως το τρένο του εμάς σκοτώσει

Δεν πίστευε πως κάποτε όλα αυτά θα τέλειωναν
βουνά από μερόνυχτα υψώνονταν μπροστά του
μονός σε μια ζεστή αγκαλιά στο γρήγορο όνειρο του
πήγε να σώσει την καρδιά κι έχασε το μυαλό του

Σταμάτησε να μας μιλά, μόνο τους τοίχους σκάλιζε
και του μυαλού του τάιζε τα άγρια θηρία
πολύ δεν θέλει για να δεις το θάνατο στ' αστεία
"αυτό το τρένο φίλε μου μεγάλη είναι ιστορία"

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Με τα δόντια να κρατάει το θυμό του
απ' τα μάτια του να κρέμονται τα χρόνια
ήρθαν δύσκολοι καιροί μες στο μυαλό του
σε μια κίνηση έχασε όλα του τα πιόνια

Η Βασίλισσα στα μαύρα πλησιάζει
του γελάει με τα χείλη της κομμάτια
ένα ψέμα ανοίγει και τον αγκαλιάζει
και του δίνει δυο φιλιά στα δυο του μάτια

Τον φυσάει και σκορπάει τ' άρωμα του
τον χαϊδεύει και τα χρώματα του σβήνει
τον τρυπάει με τη γλώσσα στην καρδιά του
κι όλες του τις αναμνήσεις του τις πίνει

Μαύρος έρωτας τον παίδευε όλη νύχτα
ό,τι ξόδεψε τα μάζευε αιώνες το πρωί
μια ευχή κρατούσε μες στα νύχια
να μην έρθουν οι επόμενοι χειμώνες

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Το τσιγάρο σου στο στόμα
φάρος που φωτίζει ακόμα
για να διώχνει όσους περνούνε
πάνω σου μην τσακιστούνε

Όσοι το σώμα δίπλωσαν
να μην τους βρουν οι σφαίρες
και πίστεψαν πως γλίτωσαν
τους πέτυχαν οι μέρες

Όσες ψυχές κατάλαβες
τόσες ζωές θα ζήσεις
φτηνά το πήρες το όνειρο
φτηνά θα το πουλήσεις

Δώσε μου μια αγκαλιά,
τέτοιο βραδάκι που 'ναι
άμα δεν τρώμε σίδερα,
τι θα 'χουμε να πούμε

ΑΝΟΙΞΗ ΜΠΑΙΝΕΙ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Άνοιξη μπαίνει μεσημέρι και ένας ήλιος που σε ξέρει
παίζει στις πλάτες σου
Βγάζεις καρέκλα στο μπαλκόνι
ούτε ο θεός δεν σε γλιτώνει απ' τις απάτες σου

Πουλάς στον πάγκο τα όνειρα σου,
τα ορφανά ξανθά μωρά σου
να μη σου μείνουνε τους λες "απόψε θα πεθάνω"
και όλοι κάτι παραπάνω στο τέλος δίνουνε

Ένα τσιγάρο σε ρουφάει και ως το τέλος θα σε πάει
εδώ τρελαίνονται
ρίξε στην πόλη τη ματιά σου
και πες μου πόσα είναι δικά σου απ' όσα φαίνονται

Ήθελες όλα να τ' αλλάξεις, μα πριν προλάβεις να φωνάξεις
κάποιοι σου γνέφανε τους πούλησες το σαματά σου
και τώρα μέτρα τα λεφτά σου και τράβα πέθανε

ΣΚΛΗΡΟ ΓΑΛΑΖΙΟ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Πάλι κι απόψε τα ίδια άρχισα
μες στο παράπονο άλλη μια μέρα
σαν μήνας άδικος ό,τι αγάπησα
σαν Αύγουστος στην Αμοργό όταν σηκώνει αέρα

Οι όρκοι μου Έκτορες στου χρόνου τα άρματα
γυμνοί να σέρνονται πάνω στο χώμα
γυναίκες-μνήμες βάζουν κλάματα
σκύβουν μια τελευταία φορά και με φιλούν στο στόμα

Δεν έχω όμορφο νησί, κανείς δεν θα με ψάξει
ούτε κάνα πιστό σκυλί στα πόδια μου θα κλάψει
δεν έφυγα από πουθενά, δεν έχω να ξεχνάω
απ' τη ζωή μου έρχομαι και στη ζωή μου πάω

Σκληρό γαλάζιο μ' έχει κυκλώσει
των άγριων φόβων η ερημιά
Κι αν απ' τα χέρια σου έχω γλιτώσει
τα μάτια σου με βρίσκουνε και με πονούν ξανά

Μόνος μου τώρα έμεινα σαν χωματένια οδός
οι φίλοι μου ξεχάστηκαν σε μια παλιά ταβέρνα
κι όταν για λίγο πίστεψα πως ήμουνα θεός
πέρασα από κύματα και βράχηκα στη φτέρνα

ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΑΣ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Τα πιο καλά τραγούδια μας
τα γράψαμε στο δρόμο
κλοτσώντας αδεία πλαστικά
μ' ένα φιλί στα βιαστικά
τον είδαμε το φόνο

Τη μέρα να παλεύουμε με ό,τι μας πεθαίνει
τη νύχτα να γυρεύουμε ποιο ρούχο μας πηγαίνει
πάνω σε μπάρες με ποτά ξεχάσαμε τις λέξεις
πώς να μου πεις πως μ' αγαπάς
πώς να σου πω ν' αντέξεις

Φεύγουμε πάντα από παντού
μα τα σημάδια μένουν
στους φίλους λέμε "γεια χαρά"
και στα παίδια "περαστικά"
που κάτι περιμένουν

ΚΑΤΑΔΟΤΕΣ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Η μοναξιά σου κρύωσε
τρυπάει τον ώμο
ο χρόνος σου τελείωσε
μένεις στο δρόμο

Σε παίρνουνε τα αίματα
γυμνό σε τρώνε
σε κόβουνε τα βλέμματα
της νύχτας μόνε

Φοράνε τζιν και κόβουν βόλτες
της εποχής μου οι καταδότες
πίνουν ποτά, μασάν παγάκια
φτύνουν γυαλιά μες στα τασάκια

Και τα όνειρα σου μες στα μάτια σε κοιτάζουν
και σέρνουν κάτι πόθους γερασμένους
μοιάζουν γυναίκες που τους ήρωες αγκαλιάζουν
και τους φορτώνουν στα κρεβάτια ηττημένους

Μα όταν θα κλείσεις, όταν θα τελειώσεις
όταν διαβάσεις πολλά γραμμένα
θα δεις πως όλα μπορούν να υπάρχουν
να συνεχίζουν χωρίς εσένα