การตรวจสอบแพริตี้

วิธีการตรวจสอบความผิดเพี้ยนข้อมูลแบบเก่าที่สุดและเป็นวิธีที่นิยมใช้มากที่สุดแบบหนึ่งคือ การตรวจสอบแพริตี้ (parity checking) หรือเรียกว่า การตรวจสอบซ้ำซ้อนตามแนวตั้ง (vertical redundancy check ; VRC) วิธีการนี้ได้รับการออกแบบมาสำหรับการตรวจสอบข้อมูลแต่ ละตัวอักษรหรือไบท์ ที่อาจเกิดการเปลี่ยนแปลงในระหว่างการนำส่งโดยการเพิ่มข้อมูลพิเศษ เรียกว่า แพริตี้บิต (parity bit) เข้าไปกับข้อมูลจริงสำหรับทุก ๆ ตัวอักษร

การถ่ายทอดข้อมูลโดยใช้การตรวจสอบแพริตี้มีอยู่สองแบบ คือ การตรวจสอบแพริตี้คู่ (even parity) และการตรวจสอบแพริตี้คี่ (odd parity) แบบแพริตี้คู่จะนับจำนวนบิต 1 ที่มีอยู่ในตัวอักษรที่ต้องการตรวจสอบรวมทั้งแพริตี้บิตซึ่งจะต้องมีจำนวนเป็นเลขคู่ (2, 4, 6, 8) ส่วนแพรีตี้คี่ จะมีจำนวนบิต 1 เป็นจำนวนเลขคี่ (1 ,3 ,5 ,7)

การเพิ่มประสิทธิภาพให้กับการตรวจแพริตี้สามารทำได้โดยใช้วิธีเรียกว่า การตรวจซ้ำซ้อนตามแนวนอน (Longitudinal Redundancy Checking ; LCR) ซึ่งจะเพิ่มตัวอักษรพิเศษเข้าไปที่ตอนสุดท้ายของบล็อก ตัวอักษรนี้เรียกว่า ตัวอักษรควบคุมบล็อก (Block Control Character ; BCC) ซึ่งนำมาใช้สำหรับการตรวจสอบแพริตี้ของข้อมูลทั้งบล็อก

แม้ว่าการเพิ่มการตรวจสอบตัวอักษรควบคุมบล็อกจะเพิ่มความถูกต้องมากขึ้น แต่ก็ไม่อาจแก้ไขข้อบกพร่องได้ทั้งหมด เช่น ข้อมูลที่เกิดการผิดเพี้ยนขึ้น 4 แห่งแต่ว่าวิธีการนี้จะไม่สามารถตรวจพบความผิดเพี้ยนได้เลย อย่างไรก็ตาม ความผิดเพี้ยนที่ยกตัวอย่างนี้เป็นสิ่งที่ผิดปกติและมี โอกาสที่จะเกิดขึ้นจริงน้อยมาก เพราะจะต้องเกิดการผิดเพี้ยนที่สอดคล้องกันทั้งที่ตัวอักษรต่าง ๆ และที่ตัวอักษรควบคุมบล็อกพร้อม ๆ กัน
กลับหน้าแรก