5 Pro tio mi lasis vin en Kreto, ke vi arangxu la aferojn
mankohavajn kaj starigu presbiterojn en cxiu urbo, kiel mi
ordonis al vi;
6 se iu trovigxas neriprocxebla, edzo de unu
edzino, kies infanoj estas kredantoj, kaj ne estas akuzitaj pri
dibocxo, nek ribelemaj.
7 Cxar episkopo devas esti sen riprocxo,
kiel administranto de Dio; ne obstina, ne kolerema, ne drinkema,
ne malpacema, ne avidanta malhonoran gajnon;
8 sed gastama,
bonamanta, sobra, justa, sankta, sinreganta,
9 tenanta la fidelan
vorton, kiu estas laux la instruado, por ke li povu admoni pri la
sana doktrino kaj ankaux refuti la kontrauxdirantojn.
10 Cxar ekzistas multaj homoj ribelemaj, vantaj parolantoj kaj
trompistoj, precipe tiuj el la cirkumcido,
11 kies busxoj devas
esti fermitaj; homoj, kiuj renversas tutajn domojn, instruantaj
nekonvenajxojn por malhonora gajno.
12 Unu el ili, profeto
samnacia, diris: La Kretanoj cxiam estas mensogantoj, malbonaj
bestoj, mallaboremaj mangxeguloj.
13 Tiu atesto estas vera.
Tial akre riprocxu ilin, por ke ili estu sanaj en la fido,
14 ne
atentante Judajn fabelojn, kaj ordonojn de tiuj homoj, kiuj
deturnas sin de la vero.
15 Cxe la puraj, cxio estas pura; sed
cxe la malpuraj kaj nekredantaj, nenio estas pura; sed ilia menso
kaj ilia konscienco estas malpurigitaj.
16 Ili pretendas koni
Dion; sed per siaj agoj ili malkonfesas Lin, estante abomenaj kaj
malobeemaj kaj por cxiu bona faro senvaloraj.
Cxapitro 2
1 Sed parolu vi tion, kio konvenas al la sana doktrino:
2 ke la
maljunuloj estu sobraj, seriozmienaj, prudentaj, sanaj en la
fido, en amo en pacienco;
3 ke la maljunulinoj tiel same estu je
sintenado respektemaj, ne kalumniantoj, nek sklavigitaj de troa
vino, sed instruantaj la bonon;
4 por ke ili eduku la junulinojn
ami siajn edzojn, ami siajn infanojn,
5 esti prudentaj, cxastaj,
hejme laborantaj, bonfaremaj, submetigxemaj al siaj propraj
edzoj, por ke la vorto de Dio ne estu blasfemita;
6 konsilu tiel
same la junulojn, ke ili estu prudentaj;
7 pri cxio montrante vin
ekzemplo de bonaj faroj, en via instruado montrante sincerecon,
seriozecon,
8 paroladon sanan, nekondamneblan; por ke la
kontrauxulo hontu, havante nenion malbonan diri kontraux vi.
9
Admonu sklavojn, ke ili estu submetigxemaj al siaj propraj
sinjoroj kaj placxantaj al ili en cxio; ne kontrauxdiremaj,
10 ne
sxtelantaj, sed montrantaj cxian bonan fidelecon; por ke ili
ornamu en cxio la doktrinon de Dio, nia Savanto.
11 Cxar jam
aperis la graco de Dio, portante savon al cxiuj homoj,
12
instruante nin, ke foriginte malpiecon kaj lauxmondajn dezirojn,
ni vivadu sobre, juste, kaj pie en la nuna mondo,
13 atendantaj
la felicxan esperon kaj la malkasxon de la gloro de nia granda
Dio kaj Savanto, Jesuo Kristo,
14 kiu donis sin por ni, por
elacxeti nin el cxia maljusteco kaj por purigi al si popolon
propran, fervoran pri bonaj faroj.
15 Tion parolu, kaj konsilu kaj riprocxu kun cxia auxtoritato.
Neniu vin malestimu.
Cxapitro 3
1 Memorigu ilin, ke ili submetigxu al regantoj kaj estroj, ke ili
estu obeemaj, pretaj por cxiu bona laboro,
2 ke ili ne parolu
malbonon pri iu ajn, estu ne malpacemaj, sed dolcxanimaj,
montrantaj cxian mildecon al cxiuj homoj.
3 Cxar ni ankaux estis
iam malsagxaj, malobeemaj, trompitaj, servantaj al diversaj
pasioj kaj voluptoj, vivantaj en malico kaj envio, malamindaj,
kaj malamantaj unu la alian.
4 Sed kiam aperis la boneco de Dio,
nia Savanto, kaj Lia amo al homoj,
5 ne per laboroj faritaj en
justeco, kiujn ni mem farus, sed laux Sia kompato Li savis nin,
per la lavado de renasko, kaj per la renovigo de la Sankta
Spirito,
6 kiun Li ricxe surversxis sur nin per Jesuo Kristo, nia
Savanto;
7 por ke ni, justigite per Lia graco, farigxu heredantoj
laux la espero de eterna vivo.
8 Fidinda estas la diro, kaj mi
volas, ke pri tio vi atestadu kun certeco, por ke tiuj, kiuj
ekkredis al Dio, zorgu pri bonaj faroj. Tiuj aferoj estas bonaj
kaj utilaj al la homoj;
9 sed evitu malsagxajn demandojn kaj
genealogiojn kaj diskutojn kaj prilegxajn disputojn, cxar ili
montrigxas senutilaj kaj vanaj.
10 Se iu estas herezulo ankoraux
post unua admono kaj dua, evitu tiun,
11 sciante, ke tia homo
perversigxis kaj pekas, estante memkondamnita.
12 Kiam mi sendos al vi Artemason aux Tihxikon, rapidu veni al mi
al Nikopolis; cxar mi decidis travintri tie.
13 Antauxen irigu
Zenason, la legxiston, kaj Apoloson sur ilia vojagxo kiel eble
plej rapide, por ke nenio manku al ili.
14 Kaj niaj amikoj
ankaux lernu dauxrigi bonajn laborojn, por necesaj bezonoj, por
ke ili ne estu senfruktaj.
15 Cxiuj, kiuj estas cxe mi, vin salutas. Salutu vi tiujn, kiuj
amas nin en la fido.
Graco estu kun vi cxiuj.
HTML-igita de Stefano KALB
Lasta aktualigo: jxauxdon la 27-an de januaro 2000 je 15.31 GMT
