Plattdüütsch, dat is mien Mudderspraak
Ümmer mit de Roh
Vun Johnny Meyer, Seattle
Up’n Segelboot in Amerika rumschippern
Een Beleevnis in de San Juan Inseln, Washington, USA
Bold up de Minute genau, sind wi vun usen Anleger in Renton, WA. losschippert. Een Plan mutt man jo all hebben, anners haut jo nich hen. Wenn man mit Soltwater to don hett, denn sünd dar uk glieks de Tiden de man mit bereeken mutt.
Eene vun de niedrigen Brücken moss vor us open maken, wegen usen Mast at wi vun Lake Washington dör denn Schipkanal in de Puget Sound fahrt sind.
Glieks sind wi in Soltwater
De Slüüs weer vunmorgen nich to beschäftigt, eer wi us versehn, sputter us dat Soltwater all um de Näs. Wi weern nu in Puget Sound, an de Westsiet vun Seattle.
De scharpe Wind ut Norden weer nich kolt, aver na een gewisse Tiet wurd he doch unangenehm. Na dem wi mit’n Motor vor 9 ½ Stunnen na Norden to schippert weern, hefft wi in een littjet Dorp wat Langley heeten de, fastmaakt um dar Spriet to kopen.
Utreekent harrn wi us dat aver nich, wi wulln eers noch wieter fahrn. At wi aver rutfunnen dat in dit littje Dorp kien Benzin geev, dar seeg de Saak all ganz anners ut.
“Benzin hefft wi hier nich” seggt de Hafenmeester,”aver ik fahr di na een Tankstelle hen um welken to kopen”.
In sien Merzedes sünd wi denn de halve Insel vun Whidby Island entlang jückelt, um na de eerste Tankstä to kamen. Intwüschen weer dat aver all so laat an Dag wurrn, dat wi besloten hefft, nich mehr wieter to fahrn.
Vun een wunnerbored Restaurant harrn wi een ganz moje Utsicht up us Boot unner us un uk vun denn ganzen Hafen
De seekere Hafen vun Langley
In Hafen weer so een dörn annern, at ik selten sehn heff. De Hafenmeester, de hier regierde, leep blootfoot un in Hawaiian Kledosch hier rum. He weer överall to finnen, wor een Kerl bruukt wurd. He geev hier un dar siene Anwiesungen un ümmer woller fund he Platz um uk noch een annert Boot fast to binnen, wat vor de Nacht blieven wull.
De Wind wurd starker un in twüschen klapperten de Seile all an de Masten. Veele Boote de noch gau na Huus wulln, hefft denn seekern Hafen anlopen, um ut de wilden Wellen rut to kamen.
At de Wind sik aver later hen leggt harr, weer dat dar in Hafen so ruhig, dar kunns een Muus lopen horn. Wunnerbor hefft wi use eerste Nacht up’t Boot verbrocht. An tokamen Morgen weer Flaute, de ganze See weer at en Speegel. Een paar Möven hefft vun de Hafenwand ut to keeken at wi an fröhstücken weern.
De Fahrt na La Conner weer in Vergliek to’n Vordag een Vergnögen. Wi leeten de Insel Camano Island stürbordsiet leegen, hefft us an de Küste vun de Insel erfreut, dar geevt veel to sehn. De Fernkieker moss mehr at eenmaal herholn.
In La Conner harrn use Frünnen een Övernachtungsanleger reserviert, bi een Naver vun de Frünnen. Hier kunnen wi us in herrlichen Sunnschien een beten utruhen un de Sunn geneten.
In denn Kanal, wor wi nu an tokamen Dag dör mossen, dar mossen wi nau uppassen, wegen all de siegen Stä’n un de veelen Bojen de us nu denn Weg wiesden, de up de Seekorte inteekent weern.
Bold keemen de San Juan Inseln in Sicht. Up de tweete littje unbewohnte Insel, Saddelbag heete de, sind wi denn uk glieks tostürt. Hier wulln wi us Slump mit Krebse fangen versöken. Vun to Huus harrn wi infroren Lachsaffälle mit brocht, de wi nu at Köder benutzen wulln.
De eersten paar Versöke hefft nix anners at littje Krebse an Dag brocht. De wi uk glieks woller över de Siet smeeten hefft.
In de Tiet at ik denn Krebspott woller nee utsett heff, dar hett mien Fro de Insellandschaft mit een Bleesticken in eere Teeken-Kladde fast holn. De Fischreiher, Königsfischer, Seemöven, un de Waterköters , harr se to gliek mit de Insel Landschaft fastholn, aver up een anner Siet
De Saddlebag Insel
In de Ferne weern de grooten Öltankers, Schleppers, Frachters un Segelboote to erkennen. Twee Waterköters hefft afwesselnd denn ganzen Namiddag uppasst dat wi uk kien dumm’t Tüch maken deen.
Use Sunnendusche weer nu uk moi warm wurrn un keem at een goode Idee, at de Dag so sinnig up’n End to gung.
Nich een Rippel weer up’t Water to sehn, at wi upwaken deen, eene Seelen Roh. Nur de Möven hefft de Stille af un to unnerbroken.
So bi negen Uhr rum hefft wi denn usen Anker woller na boben trucken un sind in aller Roh ganz sinnig wieter schippert. Vor de tokamen paar Stunnen harrn wi wieter nix at de speegelblanke See vor us leegen. Darna keemen wi aver in Wind un to gliek in denn Tidewessel. Nu wurd vor een korte Tiet lebendig. Aver vor ole Solts at us, weer uk dit noch garnix wat wi nich bewältigen kunnen.
At wi in denn Hafen vun Sucia, een anner littje unbewohnte Insel ankemen, weer allns besett. Alle Ankerbojen un uk de Hauptanleger weer total besett. Rut kem use Anker, aver nich mal twee Minuten leegen wi an de Ankerkedde, at een Stä an Anleger free wurd. De Kunnen de grade losfahrt sind, weern noch garnich wiet, at wie all eeren Plakken innahmen harrn. Mit de Hölp vun so veele freewillige Deckhannen at hier, weer dat garkien Problem hier fast to maken.
Dar weern just so veel Canadier at Amerikaners an Anleger un all weern se sehr fründlich un hölpfull. De Waterleitung an Land weer afstellt wurrn, wegen de dröge Tiet in de wi us befunnen. Nu mossen wi us mit Buddel Water affinnen. De Sunnenunnergang is eenmaalich hier up Sucia. Ik besinn mi noch up veele Jahre trüch, at wi hier uk de glieke Erfahrung maakt harrn.
Allns weer doodenstill, kiene Welle, kien Wind, nur af un to een littjet Göör wat na sien Vadder or Mudder schree, is allns wat de Stille unnerbreeken de. De Farven an Himmel ännert sik vun Minute to Minute, is bold so at een Film de aflopen deit. Upmaal is Fierabend un in wenige Minuten weer dat balkenduster.
De tokamen Dag wurd mit wandern un mit Klönsnack mit annere Booters verbrocht. At wi Abends up denn Sonnenunnergang woller tövten wurrn wi dree Seeottern wahr, de vor us in’t Water speelden un sik de Tiet verdreeven. Kort darup leepen alle dree an Land, wo se an Säugen weern. Een freelopender Köter hett se denn aver gau woller in’t Water jagt, dat weer schad, denn de harrn wi us gern noch een beten länger ankeeken. Wat us up usen Spazeergang upfull, weer dat mit all de veelen Minschen de hier up disse Insel rumleepen, nich een Fetzen Papier or Affall weer hier to sehn, dat full reinweg up, dat allns so moi sauber weer.
Us Waterbestand gung gau to Ende, to’n Glück hett de Parkranger us mit 20 Liter Water noch uthulpen, wat he up sien Boot harr. So kunnen wi noch een Dag länger up disse moje Insel blieven.
An tokamen Dag weer woller Flaute, kiene Welle weer to sehn, eene Seelen Roh, wunnerbor weer dat, sik so to verholen. De Tiet hefft wi utnutzt mit Angeln, at wi ganz sinnig um de halve Insel schippert sind un denn an Namiddag in de Shallow Bay
vor Anker gahn sind.
Woller geef dat een wunnerboren Sunnenunnergang., denn wi vun een Hügel ut beobachted hefft. Us Boot leeg us to Fööten. Dat weer schad dat miene Batterie vor mien Kamera nich mehr upladen weer. Dardör kunnen wi hier kiene Biller mehr maken.
Wat us aver överrascht hett, weer dat up disse Siet vun de Insel goodet Water to hebben weer. Nu hefft wi eers maal all use Behälter upfüllt, mit dat ganz super goode Brunnenwater.
Wi harrn kien Wind to’n segeln
An tokamen Dag mossen wi eers maal woller usen Proviant up Forderman bringen. Us Benzin un uk us Ies gung so sinnig woller to Ende. Dat weer dat eerste maal dat ik $3.00 vor 1 Gallone Benzin betalt heff. Wat heff ik mi freut dat ik nich glieks 300 Gallonen uptanken moss, at so manch een groot Motorboot.
Up’n Weg na Deer Harbor wo wi us Proviant kriegen kunnen, hefft wi in herrlichen Sunnschien us wunnerbore Sunnendusche eers maal woller utnutzt. Land weer een paar KM vun us af. Kien Minsch un kien Boot weer wiet un breet to sehn., at upmaal dat Komando vun de Brügg kem :”alle Mann up’t Vorderdeck unner de Dusche” Un so keem dat, dat ik mi mit een Stück Seep inne Hand , blootmorsig an Deck woller fund. Sogar de Seeköters maakten groote Ogen at se mi in’ne Kunn kreegen. Dar in de warme Sunn mit moi warmet Water, unner free’n Himmel, een so erfrischende Dusche to nehmen, is sowat mojet, dat mutt man sülms beleven, eenfach herrlich.
Na dat uptanken in Deer Harbor sind wi denn glieks woller afhaut, denn hier weer to veel Leben in Haven, nich us Geschmack. Dat anlopen vun Jones Island weer een Klacks, in Handumdreihn harrn wi een Boje um dar an fast to maken. De eenzigste Nadeel weer, dat uk veele Wellen in de Bucht keemen, na een korten Spazeergang hefft wi denn eenfach besloten in een annere Bucht um to siedeln. Wo wi vor Anker leegen hefft un een wunnerbore Nacht verbringen kunnen.. De See weer woller at een Speegel un kort na Fröhstück, schipperten wi los um na Stuart Island to kamen.
Woller een Flaute
Unnerwegens speelden noch een paar Porpoise neben us un wiesden us denn Weg. Uk mit Angeln un Krebse fangen, hefft wi us Slump woller versoggt.
Na us Middageten hefft wi us denn up’n Weg maakt um denn Leuchturm an de Nordsiet vun Stuart Island to besöken. Up’n Weg darhen sind wi uk noch bi de littje School un dat Museum vorbi kamen. Natürlich mossen wi dar uk eben rinkieken.
Uk denn olen Karkhoff hefft wi noch eben besocht. De meesten Bewohner de hier up’n Karkhoff beeerdigt weern, weern ole Norweger de hier wohnt harrn.
At wi toletzt bi denn Leuchturm ankemen weer de Utsicht na Canada röver hervorragend.
Och wat hefft mi de Fööt kellt, at wi na een paar Stunnen woller an Bord weern.
De ganze Hafen leeg full mit Boote, nich twee weer gliek, hier geev dat vor jed een Geschmack een annert Boot. Dit weer vor een Booter een Paradies, Roh, Roh, Roh, weer hier dat Gebot. To kopen geeft up de Insel nich veel, nur een paar Schatztruhen hefft wi up’n Weg funnen, wo man sik wat rutsöken kunn un denn naher een Check inschicken kunn um dat to betaln. Dit weer een Ehrengeschäft. Dat geev aver nur Postkarten un T-shirts to kopen.
At wi an tokamen Dag us Glück mit Muscheln graben versocht hefft, duurde dat nich all to lang bit wi een halven Emmer full harrn. Een Schüpp harrn wi to Huus vergeten, aver up’n Boomstamm leeg een ole Hacke de wi benutzt hefft um denn Strand darmit um to plögen. De Soppen de wi darvun fabriziert hefft, hett us wunnerbor smeckt.
Afsluts Roh weer jo dat Gebot, at ik all seggt harr, Sooo dachen wi. Vor twee Daage hefft wi mit alle möglichen Minschen snackt un lacht un een goode Tiet harrd. Wenn dat Abends dunkel wurd, weer eenfach Fierabend un allns weer dodenstill.
An tweeten Dag mossen wi aver woller Benzin, Lebensmittel un Ies holen.
In Roche Harbor harrn se aver över de Jahre soveel Veränderungen maakt, dat wi us eers garnich hier trecht finnen kunnen, um an de nee’e Tankstä to kamen. Hier leegen ganz veele groote Boote vun Moviestars un anner ganz super rieke Minschen.
An Abend vordem harr ik mi noch mit een Mann unnerholn de hier fröher at junger Mann in de Tankstä arbeit harr. Och wat harr he to quarken över de Segelbooters. De kamt dar an un willt uptanken, smiet sik in’ne Bost, bestellt ganze twee Gallonen up eenmaal, un dat nennt de uptanken. Dat groote Motorboot mutt töven, bit de Anleger woller free is. Denn willt de Segelbooters uk noch 40 Liter Water hebben, wat umsunst geben deit un eeren Affall willt se uk noch umsunst losweern.
Jo, is jo kien Wunner dat wi so een gooden Roop hefft.
Um dissen Dag nu noch een beten intressant to maken, hefft wi up’n Weg trüch noch een beten angelt. Grade at wi uphörn deen to angeln, keem een ganz groot Piraten Segel Schipp ut de olen Tieten, um de Ecke vun de Insel. Dit weer een ganz grooten Squarerigger. Dit groote majestische Schipp leep nu direct achter us an, in denn Hafen rin. Wi harrn glieks een Platz an Anleger funnen un dit groote Schipp wull nu uk an denn Anleger fastmaken um siene Passagiere an Land to laten. Use Boote mossen wi een beten upschuven, dat dar uk noog Platz weer. Dit weer de “Lady Washington” de nu hier vor us leeg, un ik harr kien Film, soon Schiet.
De Kommandos flogen hen un her, een Deckhand swung mit een Tampen vun Yardarm un keem direct up mi to. Ik stund dar mit miene open Arme un reep “come to Papa” un he ballerte uk all up de Planken neben mi daal. De Passiere de hefft all lacht at se dit Anlegen mit beleven deen. Gau leepen ganz veele Lüüd to hoop um sik dit Ereignis an to kieken. At dat Utladen beendet weer, hett dat groote Schip sik denn in een free’e Stä vor Anker leggt.
De eene hälfte vun de Besatzung kunn an Land slapen, de annern mossen an Bord blieven. At nu duster wurd, hörden wi vun dat groote Schipp her veel Snackeree un veel Gedoo. Dat hörde sik an, at wenn de Indianer een Pau-wau afholn deen. Mit Drummeln un brennende Fackeln keem nu een Long-Boot up us to. In denn Lichtschien vun de Fackeln kunnen wi nu de Ruder vun dat Long-Boot erkennen. Se kemen woller an “usen” Anleger un mit ganz veel Gedoo, steegen een ganzen Hoopen Vikinger in fulle echte Verkleedung ut, um eere annere Besatzungshälfte an Land to överraschen. De er Camp wurd uk upstunns överrumpelt. Dat weer schade dat de Vikinger at se an Land leepen alle eere Fackeln, wegen de super groode Brandgefahr ut maken mossen un sik dat nu all in Dunkeln un mit Taschenlampen afspeelen de, wat se dar plant harrn. Dar wurd noch ganz veel Schandaal maakt bit wiet in’ne Nacht rin. At de “Besatzung” aver woller in er Long- Boot steegen sind hefft wi nich een Pieps vun de ganze Bande hört.
Prevost Hafen, Stuart Insel
An tokamen Dag sind wi denn bi herrlichen Sunnschien ganz sinnig na Garrisson Bay röver schippert, um maal wat anners to sehn. De See weer woller blank at een Speegel, nur af un to wurd dat Water vun de Flossen vun een paar Porpoise unnerbroken. Uk de Seeköters hefft us up denn ganzen Weg Gesellschupp leisted.
Up denn Weg na Garrisson Bay wurd us woller wahr, wat vor een Billerbook Gegend wi hier hefft, um us an de Natur to erfreun. Kien Wunner dat so veele Minschen hier mit er Boot rumschippert.
Een wunnerbore stille Nacht leet us uk woller goot slapen. Na us Fröhstück sind wi in us Biboot sinnig an Land rudert um dar Brommbeern to plücken un dat Fort vun englishe Suldaten ut fröhere Tiet to besichtigen. At wi woller an Bord weern heff ik de Tiet noch utnutzt bit Middag hen um dat Boot vun buten een beten to waschen. Kort na Middag weer de Tiet dar, um mit de Tide na Deer Harbor to fahrn wo wi in een besonners goodet Restaurant to Abend eten wulln. Up’n Weg darhen keemen wi aver doch in denn Tideumschlag, dar wurd woller lebendig. De Wellen keemen boben övert Vordeck un de Spritzers kemen us int Gesicht. Man goot dat allns fastbunnen weer, anners harrn wi dat hier ganz seeker verloorn, denn dat schaukelte ganz moi. Aver dar mossen wi nu dör, een beten wieter hen, weer dat Water woller ganz blank.
De Havenmeester hett us uk glieks een Anleger toweesen wor wi vor de Nacht blieven kunnen. Hier hefft se dat Geld vun de Lebendigen nahmen, nur um fast to maken kost dat hier $30.00. Dar vor is aver dat Leitungswater vor free, hefft se us glieks seggt. Vor de Dusche un um denn Affall hier to laten, mossen wi aver fix extra betaln.
De tokamen Dag fung aver goot an, dat geef Koffee in Bett, ut Dankbarkeit vor een mojet Eten an vorherigen Abend. Wi hefft uk hier use 10 Stunnen slapen so at jede Nacht. Hier weern uk veel Brommelbeern, ganz gau harrn wi een groote Kumm full. Nu harrn wi wat, wat wi mit usen Cerial eten kunnen, denn de frischen Früchte de wi mitbrocht harrn, weern us intwüschen utgahn un wat anners kunn man uk hier nich kopen.
Us Angeln up denn Weg na Jones Island hett us man nur een paar littje Haie in brocht, de sind uk noch mit miene Haken afhaut, wiel se mit eere scharpen Tän de Lien beschädigt harrn un ik se los sneen heff. Nu harrn wi nix anners to eten at Steaks vunabend, aver uk dat schöt wi woll överleben.
At wi an angeln weern, keem de “Lady Washington” woller um de Ecke vun de Insel, harr aver uk kien Wind in’ne Segel. Ganz sinnig sind se denn twüschen de Inseln dör schippert. Bit up maal een Kanonenschuss vun een vun de Inseln afschoten wurd. De “Lady Washington” hett denn aver uk glieks mit een Salvo vun Kanonenschüsse antert. Ik heff mi glieks dacht, dat dit uk woller een mojet Speel weer, um de Besatzung to unner holn.
Vor de Nacht hefft wi woller denn selben Hafen or Bucht anlopen at vor een paar Daage all, hier weer dat moi ruhig. At wi vor Anker leegen, kreeg ik up maal een Schreck, us Biboot weer los un schippert alleen up de grooten Steen to. To’n Glück kunn ik aver usen Motor in Retur smieten, um dat Biboot woller in to fangen. Dat hett noch maal woller goot gahn.
De Rehe up de Insel harrn sik so an Minschen gewöhnt, de keemen us inne Möt un wulln sik krauln laten. An Tokamen Dag weer dat anne Tiet us Kinner un Enkelin up een anner Insel to drepen wo se Camping wulln. At wi woller mit de Tide los schipperten, kunnen wi all vun wieten sehn dat de ganze Gegend wor wi hen mossen, in dicken Nevel leeg. Nu moss ik eers een Kompasskurse utreeken vor denn Fall dat wi kien Land mehr sehn kunnen. At wi aver dar weern, weer de Nevel nich so dick at sik dat toeers angeef.
Lopes Island is een vun de bewohnten Inseln. Dardör dat use Kinner dar mit een Auto un een Fähr henfahrt sind, harrn wi uk glieks een Weg um Lebensmittel in to kopen. Wi harrn woll Ies un Water un Benzin, denn so wiet weern wi vundagen jo nich fahrt. Aver nich genoog to Eten um bit na Huus to kamen. Mit use Kinner sind wi denn noch een beten rumfahrt um us de Insel an to kieken, denn anners kriegt wi de jo uk nich to sehn, wiel wi jo nur een Boot hefft un us woll de Insel vun de Waters siet ankieken könnt.
At wi woller an Strand kemen um dar een beten mit de littje Enkelin to speelen, kunnen wi eers us Boot nich woller finnen.. At wi unner wegens weern um us de Insel an to kieken, weer een Sturm over de Insel weiht un harr usen Anker losreeten. Nu weer us Boot sinnig vun Wind afdreeven. De Navers up een annert Boot, harrn dat aver glieks to Kunn kreegen un sind dar in er littjet Biboot henfahrt um usen Anker woller nee in to setten. At wi us Boot woller in Empfang nahmen hefft, kemen se röver um us to vertelln wat sik afspeelt harr. Wi hefft us duchtig bi de Lüüd bedankt, dat harr licht scheef gahn kunnt. Dör disse littje Begebenheit hefft wi aver upstunns besloten dat wi
hier nich noch eene Nacht verbringen wulln. Sind denn uk glieks afhaut wiel de Tide noch to usen Gunsten weer um in Shelter-bay to övernachten, bi use Frünnen, wo wi up de Henreise jo uk all weern.
An annern Morgen weern wi noch nich een Meter vun Anleger weg, um na Huus to fahrn, at wi all een Tau, wo wi us Biboot mit trecken dot, um usen Propeller wickelt harrn. Nu seeten wi dar un harrn kien Anleger mehr um us fast to holn un de Wind dreef us sinnig wieter weg. Nu moss ik eers in’t Biboot klattern um dat Tau vun denn Propeller af to wickeln, in twüschen moss mien Fro aver uppassen dat wi nich annere Boote rammt, un dat Stüür övernehmen. Uk ditmaal hett allns noch maal woller goot gahn. In wenige Minuten weern wi denn aver endlich up’n Weg na Huus to. Eers mossen wi aver noch tanken, denn gustern harrn wi een langen Weg achter us leegt un vundagen harrn wi een langen Weg vor us. Vun nu an gung allns at na Plan. De Wind weer vun achtern, de Tide leep mit us un dat all unner mojen Sunnschien, wat kann de Minsch sik anners noch wünschen. Nu weer dat woller an de Tiet een moi warm Sunnendusche to nehmen. Och wat een herrlichet Geföhl sik so buten in de Natur unner freen Himmel to duschen. At wi noch woller vor een paar Stunnen angelt hefft, weer’t an de Tiet um een Quartier vor den Abend to söken.
Um soon beten vun de Wellen vun de Motorboote wegtokamen, sind wi soon beten ut de Hauptverkehrszone rutschippert, wi kunnen jo Camano Island ganz goot dar leegen sehn.
Dit is de Roh sülms
Up de anner Siet weer Whidby Island, dar kunn jo nix scheef gahn, Wat wi aver nich bereekent harrn, wiel wi nich up de Korte keeken hefft, wiel wi us to seeker föhlden, dat hier eene groote Bucht weer un us dat upmaal all nich mehr bekannt vor keem. At ik denn up de Korte keek, is mi dat glieks upfulln, wat vor een Döskopp ik doch weer, ik harr de Bucht jo afsnien schullt. All toveel Tiet hefft wi deswegen nich verlorn , aver nu könnt wi wenigstens seggen, dat wi uk in Honeymoon Bay wesen sind. Is man goot dat wi nich mehr to een Yachtclub tohört, anners harrn wi bestimmt een grooten Orden vor use Blödheit kreegen. In Langley sind wi denn noch woller in den “olen” Hafen anlopen un hefft dar woller in dat moje Restaurant eten, un an tokamen Dag sind wi den ganz sinnig ganz bit na Huus hen schippert. Ganz sinnig weer dat wirklich denn vunnamiddag weer de Slüüs dull beschäftigt, wi mossen usen Törn töven. Denn keem uk noch een Passierdamper, de uk Vorfahrt harr. Toletzt kemen wi uk rin, um us in Schipkanal woller to finnen. Hier weern wi aver foftein Minuten to laat ankamen, nu mossen wi twee Stunnen töven bit de Brügg vor us open maakte, wegen usen Mast. Denn intwüschen weer Hauptverkehrstiet, de Brügg ward nich open maakt. Eers darna sind wi denn wieter schippert, dör Lake Washington na Huus to, um een ganz wunnerboren Urlaub to beenden.
Guten Appetit
Loretta un Johnny Meyer
August- September 2003
Trüch nah: Mien to Huus Siet - Homepage
My Guestbook
