terug naar homepage

EEN WEEKENDJE HEERENKAMP

Vrijdag was een rustige dag. Ik was op tijd op, heb in recordtijd ingepakt, en ben toen eerst met de fiets nog wat broodjes gaan halen om een aangename en rustige morgen te maken. Buiten was het grijs maar droog. Ik werd om half drie bij Howard verwacht. Op weg naar hem toe was er even een dun zonnetje, ik heb zelfs mijn schaduw een moment gezien, maar veel mocht dat niet voorstellen. Nog één kopje koffie en toen op weg. Het bleef grijs, soms met wat regen, maar op een bepaald moment ook even heel mooi met nevelig zonnetje en echt najaarslicht. Rond half vijf reden we het paadje naar de camping op. Jos was er al en stond pontificaal midden op het pad te wachten op de dingen die komen zouden. Het pad was namelijk versperd door bomen die de vorige week zondag waren omgewaaid. Terwijl we nog stonden te overleggen over wat te doen verscheen er een boer uit de buurt, die eens even kwam kijken wat dit voor figuren in het bos waren. Nadat we waren goedgekeurd beloofde de man morgen iets of iemand te bellen, en verdween weer. Uiteindelijk hebben we de auto en de motoren maar midden op het pad laten staan, en hebben we het laatste stuk te voet afgelegd. De camping was aangenaam leeg; er was helemaal niet en niemand. Tentjes bouwen gaf een bekend gevoel, vooral nadat Jos verklaarde geen haringen en geen dak voor zijn tent bleek te hebben. Gelukkig had hij wel startkabels.

Tegen de tijd dat alles stond was het al behoorlijk donker. Na kort overleg via de mobielen werd besloten nog even op Boi te wachten, die was er namelijk nog steeds niet. Hij bleek slachtoffer van openbaar vervoer problemen; gehannes met treinen die vierkante wielen kregen van bladeren op de rails, en bussen en zo. Hij kwam dan ook heftig zwetend aanzeulen met een enorme rugzak EN een enorme tent. Voor dat laatste zouden we hem nog dankbaar worden. Maar voor nu beperkten we ons tot even meehelpen tent oprichten, en toen werd er gevieren naar Nijmegen vertrokken voor friet en boodschappen. Die oefening werd met grote voorvarendheid en succes afgewikkeld. Met volle buikjes en armen vol boodschappen wankelden we de donkere camping op. We besloten maar meteen met alle feestelijkheden te beginnen.

In het donker was het moeizaam hout sprokkelen, en dat wat we vonden bleek erg nat te zijn. Het werd dan ook een amechtig en klein vuurtje in mijn barbecue. Maar dat heeft niet lang geduurd; al snel begon het te regenen, en toen was het helemaal afgelopen met vunkelen.

Geen probleem, dankzij Boi’s slepen konden we ons terug trekken in Zaal Janssen. Mijn kaarsblik erbij, flessen van iedereen erbij, en eigenlijk werd het een heel prima avond.

Howard gaf de moed als eerste op, Jos ging enige tijd later onder, en uiteindelijk streek ook ik om half drie in de nacht het vaantje. Regen roffelde op de tent.

Zaterdag begon droog, en werd zelfs regelrecht aangenaam. Boi bezorgde Howard en mij een schok door om half negen uit de tent te wankelen. Normaalgesproken is dat altijd de laatste om te verrijzen, en zeker niet voor half elf of zo. Nu was hij verbazen vief en wakker. Gisteravond was met boodschappen doen een overvloed aan eieren ingeslagen, en Howard heeft eenieder van gebakken eieren voorzien. De bewolking werd dunner en dunner, en ineens hoorden we tussen het gespetter van eitjes door in de verte een motorzaag snerpen. Zo te horen een ervaren iemand… Na het eten gingen we maar eens kijken. Er bleek een regelrechte “Ko de boswachter" aan de slag te zijn, in razend tempo werden hele bomen tot handelbare stukken hout gereduceerd, en binnen de kortste keren hadden we vrij baan en stonden onze voertuigen naast de tenten. Jos had minder nieuws, het thuisfront vereiste zijn aanwezigheid. Hij sleepte zijn matras weer terug, overhandigde de geleende haringen en reed even na elf uur weg. Ik ontdekte een probleem; de pomp was weg, de kranen waren weg, we hadden geen water. En als we geen water hadden dan hadden we ook geen wc’s, want dat is hier een emmertjesverhaal. Gelukkig had Ko ons verteld dat er wel iemand bij het hoofdgebouw zou zijn, en daar zouden we dus wel water en wc’s kunnen vinden dachten we.

Na kort beraad besloten we eens rustig die kant op te wandelen. Het werd een aangenaam stukje wandelen, steeds mooier weer, fraaie herfstkleuren, helemaal niets mis mee. Vlak bij de uitgang ontdekten we een nog aanwezige kraan. En er kwam zelfs water uit. Nu wilden we geen risico lopen; het zou kunnen dat dit alleen het laatste beetje druk op de leiding was, dus we besloten toch maar even door te gaan. Bovendien had ik mijn zinnen gezet op de plees van dat hoofdgebouw. Alleen was er niemand bij het hoofdgebouw. Uiteindelijk vonden we niemand, maar wel een nog werkende kraan. Dus werden jerrycans, thermoskannen en flessen gevuld, en gepakt en gezakt gingen we weer terug naar de tenten

Al met al was het genoeglijk wandelen. Een van de niet aanwezige Heeren bleek maar liefst over een eigen veld, of temninste een eigen hoekje te beschikken, en verder waren de uitzichten en doorkijkjes over de Hatertse vennen helemaal niet verkeerd.

We besloten om de kraan bij de ingang toch ook maar even te testen; hoe meer water in emmertjes klaar bij de plee, hoe gemakkelijk. En jawel, uiteindelijk bleek ook deze kraan in vol bedrijf te zijn.

De rest van de dag verliep met dat aangename nietsdoen waar Heeren zo goed in zijn. Howards vakantie, nu eens serieus hout sprokkelen, nog wat meer kletsen, de dag vloog om. We hebben nog een paddenstoelen wandeling gemaakt, oorspronkelijk om één paddestoel te bekijken. Maar dat werd zo langzaam aan een hele rondwandeling, waarbij we ontdekten dat de eigenlijke camping veel mooier is dan het veld waar we dit jaar twee keer gestaan hebben. Volgende keer even iets verder doorrijden dus.

Na al die inspanning was het tijd voor echte rust. Lezen en dutten dus. Uiteindelijk begon het donker te worden, Boi kukelekuude Howard uit de slaapzak, en de barbecue werd aangestoken. Het donker viel snel, maar het kampvuur wilde, nadat ik er eenmaal een aanmaakblokje aan gespendeerd had, wel.

Dit werd een avondje uit de kunst. Sputterend en brandend vlees, klokkende flessen, staren in vlammen. Jammer dat deze keer mijn kaarsje heel wat vroeger doofde; ik had niet zo heel veel geslapen vannacht, en toen rond half elf de eerste druppels vielen had ik er weinig bezwaar tegen om in mijn eigen tent te verdwijnen. Ik begreep later dat de regen doorgezet heeft en de rest van het gezelschap mijn goede voorbeeld toen maar gevolgd heeft.

Vanmorgen werd ik wakker toen het nog regende. Na een korte antwoord op de roep der natuur (klater) ben ik nog maar eens plat gegaan, en dat bleek de truc te zijn. Om half negen verrees ik voor een tweede keer, en de regen was weer weg. Howard was er wel, met koffie, en zo begon een volgende aangename ochtend. Ook deze keer verscheen Boi weer buitengewoon vroeg.

Spetterende eitjes, plakken ham, geurige koffie, het was weer helemaal wat het moet zijn. Tijdens het maken van nog wat paddestoelfoto’s verscheen Ko weer, nu in gezelschap van een heer met baard en hond. Dat bleek de beheerder te zijn, van wie we ook nog even het verzoek kregen om een volgende keer de echte camping op te zoeken. Het weer bleef grijs, en op een bepaald moment begon het er zelfs weer regelrecht donker uit te zien. Boi had zijn tent al gesloopt, en nu werden Howard en ik ook actief; een kansje om de tent redelijk droog thuis te krijgen… Dat lukte, uiteindelijk hebben we weer maar een paar druppels regen op de hele terugreis gezien. Ik had Boi’s tent achterop genomen, die zijn we meteen nog even bij Nicolle gaan afgeven. Al met al is het dus wel weer gelukt. We hebben regen gehad, maar we hebben geen moment echt zitten balen van die regen. Ik heb nu al weer alles opgeruimd, alleen liggen tent en slaapzak nog te drogen. Dat zal ook wel weer een paar dagen duren. Het voornaamste minpunt is dat ik blijkbaar ook een hoop levende have heb meegenomen; het was relatief warm, er vloog van alles rond, en nu zit ik hier allerlei gespuis plat te slaan. Maar goed, het weekend is dus weer een volledig succes geworden. Alleen zodadelijk naar bed, ik ben echt geradbraakt.

terug naar homepage