สหัสวรรษที่ 3

ด้วยอำนาจแห่งรักและศรัทธา รวมใจสู่มหาธรรมกายเจดีย์

มองจากหน้าต่างห้องพัก ผมออกไปเป็นวิวเชิงเขาสวยงาม เป็นแถวต้นไม้เล็กๆ สีเขียวที่เขาเพาะเลี้ยงไว้อย่างเป็นระเบียบ ทุกเช้าจะมีสปริงเกิลเป็นน้ำพุฝอยรับแสงแดดยามเช้า สวยงาม

วิวด้านหลังห้องเป็นเทือกเขาใหญ่ชื่อเดียวกับเมืองนี้ อาซูซ่า เป็นภาษาอินเดียนแดง แปลว่า ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ มิน่าเล่า ในย่านนี้ทั้งหมดจึงเป็นโบสถ์ของศาสนาต่างๆ มาอยู่กัน เต็มไปหมด ทั้งโบสถ์คริสต์ ทั้งสุเหร่า และวัดพุทธของเรา

แต่เราก็อยู่ร่วมกันโดยสันติรู้จักกันดี และมีใจเอื้อเฟื้อเยี่ยมเยือนกัน มีไมตรีต่อกัน อาจจะเป็นเพราะที่นี่คือสหรัฐอเมริกา ดินแดนแห่งเสรีภาพ ดินแดนแห่งอิสระ ในการดำรงชีวิต และความเชื่อในศาสนา ทุกคนเคารพกติกาสังคมส่วนรวม ไม่ก้าวก่ายกัน

นายกเทศมนตรีเมืองนี้ เป็นหญิงเหล็กเม็กซิกัน แต่ครอบครัวมาอยู่ที่นี่นับร้อยปีมาแล้ว เป็นผู้มีฐานะเป็นที่นับถือในเมืองนี้ ชื่อคริสติน่า ครุยส์ ตอนนี้ถือว่าเธอเป็นอเมริกันเต็มตัว เธอเป็นชาวคริสต์ แต่เคารพและให้เกียรติพระภิกษุสงฆ์เราอย่างดี ยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อมทุกครั้ง

เมื่อเรานั่งสมาธิกัน เธอก็จะหลับตาในพิธีกรรม ปรากฏว่าที่น่าสนใจก็คือ ทั้งสามีเธอ คุณน้าและคุณแม่ของเธอ นั่งสมาธิได้ดวงแก้วใสเป็นที่ตื่นเต้นกันทั้งบ้าน แต่บุคคลเหล่านี้ ก็ยังเป็นชาวคริสต์ที่ดี เป็นเพื่อนบ้านที่ดีของเรา มีน้ำใจไมตรีเหมือนคนไทย

ที่น่าสนใจคือ ระบบการบริหารบ้านเมืองของอเมริกัน แม้อาซูซ่า จะเป็นเพียงเมืองเล็กๆ ที่มีแต่ชนชั้นกลาง มีบ้านอยู่อาศัยส่วนใหญ่ มีอาเขตร้านค้าเล็กๆ ประชากรเกิน 60 % เป็น ชาวเม็กซิกัน จึงเป็นฐานเสียงอย่างดีของคุณคริสติน่า

และที่น่าชื่นชมก็คือ การที่ชาวบ้านทั้งหมด สามารถกำหนดชะตากรรมและจุดยืนของเมืองนี้ได้ด้วยตนเอง ถ้ามีปัญหาอะไรเขาก็จะใช้ระบบประชามติ

ก่อนที่เราจะย้ายมาอยู่ที่โบสถ์อันสวยงามแห่งนี้ อาคารที่เราอยู่นี้ เป็นอาคารเก่าแก่แต่แข็งแรงมาก ห้องใต้ดินฝาผนังอาคารหนาเป็นเมตร กันแผ่นดินไหวได้ อายุไม่ต่ำกว่า 50 ปี ทรงสเปนสวยงามมาก ปลูกอยู่บนเนินเขาสวยงาม รอบๆ เป็นฟาร์มเพาะเลี้ยงต้นไม้ที่ใหญ่มาก ถือว่าเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ด้านต้นไม้ของอเมริกา

บริษัทก็อยากจะพัฒนาเป็นที่อยู่อาศัย จึงได้ทำโครงการเสนอต่อซิตี้ เป็นโครงการสวยงามแต่เป็นบ้านเล็กๆ นับพันหลัง ทางซิตี้ไม่ยอม เพราะอยากให้เป็นบ้านชั้นกลางหลังใหญ่ขึ้น เมืองจะได้สวยกว่านี้ บริษัทก็ไม่ยอมต่างก็สู้กัน

บริษัทเป็นยักษ์ใหญ่ มีเงินหนาก็พยายามส่งคนเข้าสมัครเลือกตั้งแข่งกับเธอ แต่ปรากฏว่า เธอเจ๋งกว่าเยอะ สามารถเอาชนะได้ และมาเป็นนายกเทศมนตรีอย่างเต็มภาคภูมิ ประเด็นสำคัญที่เธอห่วงมากก็คือ อาคารประวัติศาสตร์แห่งนี้ ซึ่งเป็นโบสถ์เก่า แต่เจ้าของขายให้กับบริษัทไปแล้ว

ทางบริษัทก็พยายามหาทางจะทุบทิ้งอาคารแห่งนี้ เพราะเป็นไข่แดงอยู่กลางที่ 500 เอเคอร์ แต่ซิตี้ก็ไม่ยอม อยากจะให้รักษาไว้ ก็พยายามให้หาคนมาซื้อ และวัดของเรา ก็เข้ามา ในจังหวะพอดีอย่างไม่คาดฝัน และเราก็ทำให้เธอไม่ผิดหวัง เพราะเราทำเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมสวยงาม มีการนั่งสมาธิ ทุกอย่างเป็นระเบียบแบบวัฒนธรรมอเมริกัน

มิได้ทำเหมือนวัดบางแห่งที่เต็มไปด้วยเสียงดัง และบางคนจอดรถเกะกะ มีงานทีไร ฝรั่งบ้านใกล้ก็พลอยเดือดร้อน ต้องไปร้องตำรวจเป็นประจำ ซึ่งเขามักจะเห็นในเมืองต่างๆ เพราะคำว่า ไปวัดของคนไทยในอเมริกาก็คือ มีดนตรีลูกทุ่ง มีประกวดต่างๆ มีดารา มีนักร้อง มีอาหารไทยเพียบ มีการแสดงไทยๆ ก็สนุกดีไปอีกแบบ ไม่ว่ากันครับ ชอบแบบไหน ก็ไปวัดนั้น

แต่วัดพระธรรมกาย แห่งแคลิฟอร์เนีย ก็รักษาวัฒนธรรมของวัดต้นแบบ ที่ปทุมธานีได้ครบทุกประการ อาคารที่สวยงามแบบฝรั่ง โบสถ์แบบฝรั่ง ผู้คนมาวัดใส่เสื้อขาว มานั่งสมาธิ มีทั้งคนลาว เขมร และล่าสุดคือ คนจีนจากอินโดนีเซียที่นับถือพุทธ ทุกคนมาด้วยความพอใจ สุขใจที่ได้นั่งสมาธิ และกลับบ้านอย่างมีความสุข เวลามีคนมาเป็นพัน ก็เงียบสงบ เป็นระเบียบ 

นายกเทศมนตรีหญิงเหล็ก จึงภูมิใจในวัดนี้ที่ไม่เพียงแต่จะรักษาความฝันของเธอที่จะอนุรักษ์อาคารเก่าแก่หลังนี้ไว้ได้ และล่าสุดเธอก็ยืนหยัดต่อสู้ ที่จะสร้างเมืองนี้ให้เป็น เมือง ชนชั้นกลาง สู้กับบริษัทยักใหญ่ที่พยายามจะสร้างโครงการบ้านเล็กเพื่อความร่ำรวยอย่างเดียว

บรรดาเทศมนตรีในเมืองนี้มี 5 คน ต่างฝ่ายต่างมีพรรคพวก สู้กันอย่างหนัก อีกฝ่ายร่ำรวยมีเงิน อีกฝ่ายมีฐานเสียงประชาชน สุดท้ายต้องใช้ประชามติตัดสิน ให้ชาวเมือง ออกเสียง ว่า จะเลือกข้างไหน และยอดหญิงคริสติน่าก็ชนะขาดด้วยคะแนนเสียงถึงสองต่อหนึ่ง ทั้งที่บริษัททุ่มเงินสู้ขาดใจ โครงการจึงไม่ผ่าน ต้องรอไปอีกสองปีค่อยมาสู้กันใหม่ ตามกติกา ของกฎหมายอเมริกัน

และวัดเราก็เลยได้ผลบุญเป็นปกติสุขมาตั้งแต่นั้น

ณ วันนี้ วัดที่นี่เปิดบ้านกัลยาณมิตรได้ร้อยกว่าหลังแล้ว พลังใจของชาวธรรมกายในอเมริกา หนักแน่นและมั่นคงไม่แพ้เมืองไทยแม้แต่น้อย และวันนี้เรากำลังจะกลายเป็น วัดนานา ชาติไปแล้ว วันนี้ผมมีหน้าที่ได้รับมอบหมายจากหลวงพ่อ ให้เดินสายทั่วอเมริกา เพื่อจูงใจให้เปิดบ้านกัลยาณมิตรทุกรัฐ พรุ่งนี้ผมจะเดินทางไปแอตแลนต้า นิวยอร์ค และชิคาโก เพื่อให้กำลังใจ และเล่าเรื่องราวที่เมืองไทย ซึ่งทุกคนกำลังกระหายอยากรู้ความจริง อยากถามคำถาม อยากรู้ไปหมด

ผมไปนั่งตรงไหนก็จะมีคนตั้งวงมานั่งฟังเต็มไปหมด ฟังกันไม่เบื่อ ดึกเท่าไรก็ไม่อยากนอน อยากจะฟังๆๆ ผมซึ้งใจที่สุดที่รู้ว่า มีคนรักวัด รักหลวงพ่อ รักด้วยหัวใจ รักการต่อสู้ ที่ แข็งแกร่งของชาวธรรมกายในเมืองไทย ทุกคนอยากมาเมืองไทย มากราบมหาธรรมกายเจดีย์ ผลงานของเขาที่สำเร็จได้ด้วยความรักความศรัทธา ด้วยหยาดเหงื่อและน้ำตา ที่จะเป็นประวัติศาสตร์ของการสร้างสิ่งมหัศจรรย์ของโลกในอนาคต ผลงานที่ชาวอธรรม (กาย) ในเมืองไทยเบือนหน้าไม่ยอมมาดู

แต่...ขอให้พวกเราที่เมืองไทยรู้ตัวด้วยนะครับ มีคนเอาใจช่วยทั่วโลกเลย และแต่ละคนหัวใจเหมือนสานด้วยใยเหล็กทั้งนั้น เห็นหน้ายิ้มๆ ยกมือไหว้นี่แหละ คนนอกรู้แล้วจะหนาว

สิงห์ขาว