ปีที่ 2 ฉบับที่ 728 ประจำวันจันทร์ที่ 12 เดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2542
วิวาทะ
ยุทธการช่วงชิงอำนาจ "ธรรมกาย" แพะน้ำแดงของใครกัน
พลันที่มีการปรับเปลี่ยนตัวรัฐมนตรี ในกระทรวงศึกษาธิการ โดย สมศักดิ์ ปริศนานันทกุล ผงาดขึ้นมาเป็น รมว.ศึกษาธิการ ส่วน วิชัย ตันศิริ นั่งเก้าอี้ รมช.ศึกษาธิการ แทน อาคม เอ่งฉ้วน
ปัญหาของวัดพระธรรมกายก็ถูกหลายฝ่ายออกมาวิพากวิจารณ์ บ้างก็ตั้งความคาดหวังกับดรีมทีมชุดนี้ว่า จะสามารถเช็คบิล พระราช ภาวนาวิสุทธิ์ เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกายได้ในเร็ววัน
เสฐียรพงษ์ วรรณปก ออกมาเผยว่า ได้ยกหูพูดจากับ รัฐมนตรีสมศักดิ์แล้ว ซึ่งก็รับปากว่า จะผลักดันให้ปัญหาของ วัดพระธรรมกาย ลุล่วง โดยเร็ว
ส่วน เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง เจ้าของรายการตามหาแก่นธรรม (แต่ยังไม่เจอ) ออกมาตีขนด รมช.วิชัยว่า รู้จักกันเป็นอย่างดี มั่นใจว่า จะสะสาง ปัญหาธรรมกายได้อย่างแน่นอน และยังเห็นว่า แม้วิชัยจะถนัดงานด้านการศึกษา แต่ก็เชื่อว่า จะไม่เป็นอุปสรรคต่อการแก้ไขปัญหา ในกรมศาสนา โดยเฉพาะวัดพระธรรมกาย
คนอย่างเจิมศักดิ์ มีพฤติกรรมเหมือนตัวละครในนิยายจีน เรื่องสามก๊ก จึงออกที่จะมองโลกในแง่เล่ห์เหลี่ยม บุญคุณ ดัดหลังไม่ได้ แม้เขาจะ พยายามชมวิชัยเป็นคนดี มีความสามารถก็ตาม
แต่เจิมศักดิ์ก็ยังอดเอามาตรฐานของตนเองมาวัดผู้อื่นไม่ได้ โดยเฉพาะการที่ออกมาระบุว่า วิชัย มีความสนิทแนบแน่นกับ รองเจ้าอาวาส วัดสระเกศรูปหนึ่ง ซึ่งรองเจ้าอาวาสรูปนี้มีความสนิทสนมกับ สมเด็จเกี่ยว เจ้าอาวาสวัดสระเกศ
เจิมศักดิ์เอามาตรฐานทางความคิดของตนเอง มาเทียบชั้นกับพระเถระว่า สมเด็จเกี่ยวไม่น่าไว้วางใจ มีความสนิทสนมกับ เจ้าอาวาสวัด พระธรรมกาย
จึงน่าหวั่นเกรงว่า แม้วิชัยจะมีมุ่งมั่น ในการทำงานแก้ไขปัญหาว ัดพระธรรมกายเพียงใด แต่ที่สุดแล้ว ก็จะอดติดลูกเกรงใจไม่ได้ โดยเฉพาะ สายสัมพันธ์ที่มีต่อพระในวัดสระเกศ
เจิมศักดิ์อย่าเอาจิตหยาบๆ ไปเทียบชั้นกับพระเถระ นรกจะเป็นที่ไปในที่สุด
ทำไมจึงหวาดระแวง หมกมุ่นคิดแต่เรื่องทำนองนี้ก็ไม่ทราบ คนมีภูมิรู้ถึงขั้นด๊อกเตอร์ น่าจะมีวิธีการที่ชาญฉลาดกว่านี้
สมเด็จเกี่ยว ท่านเป็นพระเถระ มีลูกศิษย์ลูกหาเต็มบ้านเต็มเมือง ลูกศิษย์ท่านแต่ละคน ล้วนแต่เป็นผู้ที่มีความรู้ความสามารถ เป็นบุคคล ชั้นนำในสังคมทั้งนั้น
ไม่ว่าจะเป็นตำรวจ ทหาร ข้าราชการพลเรือน ข้าราชการการเมือง ระวังพวกหมั่นไส้เอาคีมล็อคปากไม่รู้ด้วย
บางครั้งผู้ที่มีความศรัทธาเลื่อมใสต่อตัวบุคคล เขาก็ไม่อาจรับการเปลี่ยนแปลง จากความบิดเบือน หรือการกล่าวหาของสังคม ที่บิดเบี้ยวได้
เตือนมาด้วยความหวังดี ย้ำอีกที สมเด็จเกี่ยว ท่านเป็นพระเถระ ที่มีความเมตตา ลูกศิษย์ลูกหา เต็มบ้านเต็มเมือง อย่าพูดพล่อยๆ บาปกรรม มีจริงนะคร๊าบ
พูดถึง "อำนาจ" คือสิ่งที่หอมหวนทุกยุคสมัย
มนุษย์หลายคนพยายามหลีกหนีอำนาจ แต่บางคนก็พยายามทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้มาซึ่ง "อำนาจ"
สื่อมวลชนบางฉบับ เจ้าของสำนักพิมพ์เดินสาย อบายมุขทุกรูปแบบ อยากเด่น อยากดัง อยากฟอกตัวเองให้ขาวสะอาด ก็หันเอาเงินจาก อบายมุขมาฟอก
ฟอกเท่าไหร่ก็ยังไม่ขาวสะอาด
จึงมีความพยายามที่จะใช้สื่อที่ตนเป็นเจ้าของ เสนอข่าวเกี่ยวกับพุทธศาสนา โดยพุ่งเป้าถล่มวัดพระธรรมกายอย่างต่อเนื่อง เกินธงความเป็น ฐานันดร 4 เฉียดนรกเข้าไปทุกขณะ
ขณะเดียวกันกับยกหางตนเองข่มผู้อื่น แอบอ้างประมุขสงฆ์ ชมหนังสือพิมพ์สำนักตนเองว่า เป็นหนังสือพิมพ์ที่ดี ช่วยปกป้องศาสนา ทำนองนั้น
อุ้ย! ตกใจหมดเลย แล้วเงินที่นำมาลงทุนกับสื่อรายวันนั้น เอามาจากไหน บ่อนหรือซ่องไหนกัน
ได้ข่าวมาว่า . ถ้าธรรมกายล้ม เจ้าของสำนักพิมพ์รายนี้ จะลงสมัครผู้ว่ากรุงเทพมหานคร แทน พิจิตร รัตตกุล
นโยบาลแรกที่ผู้สมัครผู้ว่ากรุงเทพมหานครผู้นี้ จะบรรจุเป็นนโยบายหาเสียงเห็นทีจะเป็นการเปิดบ่อนเสรีกระมัง !!!
เจิมศักดิ์คงไม่ว่าอะไร ในฐานะสหธรรมิกที่ช่วยกันกระทืบธรรมกาย
อีกกลุ่มคือ กลุ่มนักวิชาการศาสนา อาทิ มาณพ พลไพรินทร์ สมพร เทพสิทธา คนแรกตะกายหาอำนาจ รองอธิบดีกรมศาสนา อีกคนอยาก เป็นวุฒิสมาชิก
รวมทั้งเจ้าของหนังสือพิมพ์อีกฉบับที่พยายามจะรักษาอำนาจเก่าของตนเองไว้ อันมีเหตุผลมาจาก รัฐธรรมนูญ กำหนดให้สมาชิกวุฒิสภา มาจากการเลือกตั้ง
ล่าสุดมีกระแสเหมือนทองคำ เจ้าอาวาสกว้านซื้อที่ดินที่พิจิตร เพชรบูรณ์ เพื่อทำเหมืองทองคำ ต้นสายปลายเหตุคืออะไรกันแน่..!!
แต่ที่แน่ๆ ก็ถูกกล่าวหาในทางไม่ดีเสียแล้ว
โง่เง่า เขลาเบาปัญญา ภัยมืด ภัยนอกศาสนา จ้องล้มทำลายพุทธศาสนามาโดยตลอด ศาสนาอื่นจ้องทำลายเราด้วยอำนาจเงิน ดำเนินการ กระทำ ทุกวิถีทางเพื่อให้พุทธพินาศ
จะแปลกอะไร ถ้าเราจะรู้จักเอาวิวัฒนาการเชิงพาณิชย์ มาตอบโต้กับศาสนา ที่ประพฤติเป็นปฏิปักษ์กับพุทธมาโดยตลอด
ถึงแม้ว่า ธรรมกายจะมีแผนการดำเนินการ ทำเหมืองทองคำจริง ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอัศจรรย์อะไร
เพราะการเผยแผ่พระศาสนา ใครอย่าออกมามุสาเลยว่า ไม่จำเป็นต้องใช้เม็ดเงิน อมพระประธานมาพูดก็ไม่เชื่อ ก็เห็นอยากได้กันตัวสั่น ทุกสำนัก แต่ธรรมกายดันทุรังเด่นดัง ร่ำรวยกว่าสำนักอื่น จนเป็นที่อิจฉาตาร้อนเพื่อนๆ
เรื่องมันก็มีอยู่แค่นี้ เกิดจากกิเลส ก็จบกันที่กิเลส ไม่ว่าหญิงชาย นักบวช หากตัดตรงนี้ไม่ตาย ขายไม่ขาด ก็ยังถือเป็นสามัญชน ปุถุชน เดินดินอยู่วันยังค่ำ
สังคมจะขนานนามให้เป็น รีดเดอร์ชิพ ปรัชญ์เพียงใด คงเปล่าเปลือยไร้ค่าราคา เพราะการออกมาตำหนิผู้อื่น มาจากก้นบึ้งแห่งกิเลสตัณหา นั่นเอง
โซตัส