ปีที่ 2 ฉบับที่ 654 ประจำวันจันทร์ที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2542
วิวาทะ
เกลียดปลาไหลกินนํ้าแกง?
ยุคสังคมวิปริต อานิสงส์แห่งวันมหาสงกรานต์
อุบัติเหตุบนท้องถนน 202 ราย บาดเจ็บนับร้อย ตายกว่า 50 คน
ล้วนมาจากความประมาทองผู้ขับขี่พาหนะทั้งสิ้น
โครงการดื่มไม่ขับ เป็นไม่มี
มีแต่โครงการ "ไม่มี ไม่ดื่ม ไม่ขับ" มันก็เลยแหกโค้งชนกันวินาศสันตะโร
อันที่จริงหลังปีใหม่ไทยๆ เรา ผมอยากจะพูดถึงสิ่งที่เป็นสิริมงคล แต่ก็เห็นแต่ภาพบาดตาบาดใจ
การทำบุญเนื่องในโอกาสเทศกาลสงกรานต์ การขอพรจากพระสงฆ์ ขอพรจากผู้หลักผู้ใหญ่ที่เรานับถือ ส่วนใหญ่ มุ่งเน้นทำแบบขอไปที น้อยคนนักจะเข้าใจถึงประเพีที่ดีงาม อานิสงส์ที่ได้รับ มันจึงออกดอก ออกผล ตรงกันข้ามกับ วัฒนธรรมอันดีงาม ที่บรรพชนของเรา บำเพ็ญเพียร สั่งสมเอาไว้
ข่าวช่วงเทศกาลสงกรานต์ จึงมีแต่เรื่องอัปมงคล ฆ่าล้างแค้น ยิงกลางแสกหน้า นางนกต่อลวงไปฆ่า ชู้รักหักสวาท และหนุ่มหื่นกามลวงสาววัย 14 จากพุทธมณฑล ซิ่งมอเตอร์ไซค์ไปวัดร้าง ย่านจังหวัดนนทบุรี ข่มขืนหนีลอยนวล
เนื้อหาข่าวหนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่เขานำเสนอไว้อย่างนั้น!!!
ก็เป็นรูปแบบที่ถนัดกันอยู่แล้ว ในบรรดาหนังสือพิมพ์หัวสี ที่ต้องการยอดขาย เสนอข่าวชาวบ้าน อย่างนี้ แหละ จึงจะขายได้ เป็นธรรมชาติของมนุษย์ ที่อยากรู้เรื่องของผู้อื่น ทั้งๆ ที่เรื่องของตนเอง และเรื่องที่ควรจะนำมา ใส่ภูมิปัญญาตน เพื่อทำตนให้เป็น คนสะอาดบริสุทธิ์ ห่างไกลจากความชั่วร้ายทั้งปวง กลับไม่ค่อยมีใคร ให้ความสนใจกัน เท่าไหร่นัก
สองสามวันก่อน เห็นหนังสือพิมพ์ฉบับนี้อีกนั้นแหละ ลงโฆษณา "วันคุ้มครองโลก" ของวัดพระธรรมกาย เนื้อหาของโฆษณาสี่สี เชิญชวนให้ผู้มีจิตศรัทธา ช่วยเหลือพระภิกษุสามเณร ทั่วประเทศ กองบุญละ 500 บาท อ่านโฆษณาก็เห็นว่า เป็นการส่งเสริมพุทธศาสนา อีกทางหนึ่ง เพราะภาครัฐบาลเก่งแต่ปาก เอาเข้าจริงๆ ก็อ้าง สภาพคล่องไม่มีเม็ดเงิน มาสนับสนุนพระเณรทั่วประเทศ ที่อยู่ห่างไกลจากความเจริญ
เงินกู้ เงินผัน "มิยาซาวา" ที่รัฐบาลอ้างว่ากู้มาเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ กระจายรายได้ ไปสู่ประชาชน ที่รับพิษ มรสุมเศรษฐกิจขาลง แบบสุดตัว ก็เห็นมีการปูดโปนกันว่า เป็นงานช้าง ทุจริตคอรัปชั่นกันแบบซึ่งๆ หน้า เป็นการปูพรม ของรัฐบาล ผันเงินเข้ากระเป๋าพรรคพวก หมู่ญาติตนเอง ผมเรียกพฤติกรรมเช่นนี้ว่า เป็นการซื้อเสียง ล่วงหน้าได้หรือไม่ นายหัวชวน ตอบที
....หยุดเรื่องนักการเมืองเฮงซวยพวกนี้ไว้ก่อน... มีโอกาสค่อยด่ากันต่อ
ผมขอพูดถึงเรื่องโฆษณาวัดพระธรรมกายในหนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่ พูดกันให้ชัดๆ ลงไปเลยดีกว่า ว่าเป็น หนังสือพิมพ์ฉบับนั้น
พอรับเงินลงโฆษณาวัดเสร็จ วันรุ่งขึ้นเขาก็ขึ้นข่าวหน้า 1 ด่าวัดพระธรรมกายอีก ว่าจะระดมพระทั่วประเทศ สู้สุดฤทธิ์สุดเดช รับกองบุญ วัดยังดื้อดึงสุดฤทธิ์
เมื่อเห็นว่า เป็นพฤติกรรมโฉดฉาวของวัดพระธรรมกาย ทำไมจึงไปรับเงินรับทองจากวัด ตรงนั้น ใครจะมอง ว่า เป็นเรื่องธุรกิจหนังสือพิมพ์ก็เชิญ
แต่ความเห็นส่วนตัวของผมมองว่า มันคนละเรื่องกัน การที่คุณเสนอข่าวโจมตีวัด เห็นไม่ดีไม่งาม ตามนั้น แล้ว จะมารับเงินรับทองจากโฆษณา ซึ่งมีเนื้อหาตรงข้ามกับข่าวสารที่นำเสนอ ถือเป็นการกระทำ ที่ขัดแย้งกับ ตนเองเป็นอย่างยิ่ง
"เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง"
ดูจะเป็นภาษิตที่เหมาะสม ตรงประเด็นที่สุด
โซตัส