ปีที่ 2 ฉบับที่ 573 วันพฤหัสบดีที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2542 ขึ้น 4 ค่ำ เดือน 3 ปีขาล

มหาเสฐียรพงษ์ วรรณปก

"ธรรมกู" ผู้บรรลุมรรคด้วยเมรัย-1

ความจริงหน้าที่ผมไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องภายในบ้านเมืองสักนิด

แต่อดคันไม้คันมือไม่ได้ เมื่อมีคนเล่นเรื่องธรรมกายกันฝุ่นตลบ จึงขอกระโดดลงมาเล่นด้วย

เปล่าครับ ผมไม่ได้คิดจะปกป้อง หรือรุมตีธรรมกายกับใคร ที่ไหนทั้งนั้น

เพียงแต่ข้องใจว่า ผู้ที่จุดประกายเรื่องนี้ขึ้นมานั้น บริสุทธิ์หมดจดแค่ไหน จึงได้บังอาจมาแตะต้องของสูงอย่างพระศาสนา

พูดถึง มหาเสฐียรพงษ์ วรรณปก แล้ว ผมไม่ได้คุย แต่ขอบอกว่า รู้จักดีที่สุด รู้จักมาก่อนคนอื่นอีกหลายๆ คน

รู้จักถึงขั้นที่เรียกว่า สนิทชิดเชื้อรักใคร่ชอบพอกันเป็นพิเศษอีกด้วย

เมื่อยังเป็นเด็กชาย บ้านผมอยู่วงเวียนเล็ก ใกล้ๆ กับวัดพิชัยญาติ

แต่แม่ผมชอบไปทำบุญที่ วัดทองนพคุณ

หากมหาเสฐียรพงษ์ ความจำยังไม่เสื่อมเพราะโรงพิษสุราเรื้อรังแล้วละก้อ คงจำเด็กชายคนหนึ่ง หอบของพะรุงพะรัง มาถวายเณรรูปหนึ่ง แทนแม่ ที่กุฏิไม้เล็กๆ แบบห้องเดียวท้ายวัดเป็นประจำ เณรรูปนั้นท่าทางเซื่องๆ และเพิ่งมาจาก ตำบลไกลปืนเที่ยงแห่งหนึ่ง กำลังอยู่ในชุดหยักรั้ง โจงกระเบนจีวร แบบผ้าขาวม้า นอนกางแขนกางขา เปลือยท่อนบน อ้าซ่าอยู่บนพื้นเฉลียง

เด็กชายคนนั้นคือ ผม

ผมเบื่อการนำของมาถวายเณรวิเศษองค์นี้เป็นกำลัง เพราะไม่ได้ธรรมะอะไรจากท่านไปเลย นอกจากชวนคุยเรื่องสีกา และราคะ ตาม ประสาเณรกับเด็กชาย

แต่แม่ว่า ท่านนั้นเปี่ยมล้นด้วยธรรม เพราะสอบ ปธ.9 ได้ตั้งแต่ยังเป็นเณร ไปบ่อยๆ จะได้แบ่งธรรมะมาจากท่านบ้าง

เมื่อเกิดเบื่อ การเบี้ยวก็บังเกิด เจ็บนั่นบ้าง ป่วยนี่บ้าง ไปรับธรรมะทางสีกาและราคะจากท่านเณรผู้วิเศษองค์นี้ไม่ได้

หน้าที่ของผม จึงต้องผ่องถ่ายไปให้เด็กหญิงผมเปีย หน้าตาจิ้มลิ้มน้องสาวผมแทน

และก็ได้เรื่องทันที เมื่อน้องสาวจอมฟ้องของผม กลับมาปูดให้แม่ฟังว่า ได้ธรรมะจากท่านมาเบอะ แต่เป็นธรรมะประเภทโลมเล้าด้วยวาจา

ขอส่งข่าวมหาเสฐียรพงษ์ ว่าเด็กหญิงคนนั้น ได้ดีกรีด็อกเตอร์แล้ว เป็นรองอธิการบดีสถาบันมีชื่อแห่งหนึ่ง

ปีหน้าเก้าอี้อธิการเปิดหวอรอท่าอยู่แล้ว

พอเขียนถึงตอนนี้ น้องสาวด็อกเตอร์ของผมก็สอดขึ้นมาทันทีว่า ไม่ต้องส่งข่าวหรอก คุณพี่มหายังโทรมาจ๋าจ๊ะในสำเนียงจีบอยู่เป็นประจำ

โทร.มาทีไร กลิ่นเหล้าฟุ้งมาตามสายจนเวียนหัวทุกที

น้องสาวผมบอกว่า หากอยากเสวนาประสาทะด้วยก็ไม่ยาก แต่ท่านไม่รับโทรศัพท์นะ ต้องเพจไปที่ หมายเลข 162-118430

ขออภัยท่านมหาด้วย เพราะตั้งแต่สึกหาลาเพศมา ท่านไม่ยอมให้ใครเรียกมหาอีก แม้แต่โยมอุปัฏฐากรายสำคัญก็เถอะ

ใครขืนเรียกมหา ท่านโกรธตายเลย

แต่ขอถามท่านมหา เอ้ย อาจารย์เสฐียรพงษ์ ที่ชอบจุด "ใต้ตามทาง" เพราะบ้านเกิดท่านไม่มีไฟฟ้าว่า

ที่พูดมาทั้งหมดนี้ จริงไหม จำโยมที่วงเวียนเล็กได้ไหม จำเด็ยชายติ๋มๆ ติ๋วติ้ว คนนั้นได้ไหม

และจำเด็กหญิงผมเปีย ที่กลายมาเป็นด็อกเตอร์ได้ไหม

ท่านจะจำได้ไม่ได้ ไม่ใช่ประเด็นที่ผมต้องสนใจ

แต่ขอถามว่า เพจเบอร์นี้เป็นของท่านจริงไหม ถ้าบอกว่าไม่จริงแล้ว จะได้วานแม่หนู "แชมเปญเอ็กซ์" ลองเพจดู

รับรองว่าท่านต้องวิ่งแจ้นมาตามนัดแน่นอน

ทั้งหมดนี้ เป็นแค่การเกริ่น ให้รู้ว่าผม และครอบครัว รู้จักรักใคร่กับเสฐียรพงษ์ วรรณปก ดีแค่ไหน

จะได้เข้าใจว่า ที่จะกล่าวถึงท่านในตอนต่อๆ ไปนั้น ไม่ได้มีอคติต่อท่านแต่อย่างใด

นำแต่เรื่องจริงมาเสนอทั้งหมด

อยากให้จาระไนเรื่องสนุกๆ เกี่ยวกับมหาคนนี้มากกว่านี้ ก็ต้องขอต่อพรุ่งน้อีกวันครับ

"โรเจอร์"