อานิสงส์แห่งการเจริญสติและการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน

เมื่อได้ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานและเจริญสติ มีสติรู้ตัวทั่วพร้อม อยู่กับกายนี้ใจนี้ ปัญญาก็จะเริ่มเกิด ทุกข์ก็จะค่อยๆ คลาย ค่อยๆ น้อยและเบาบางลงได้จริง

ที่ว่าความทุกข์จะน้อยลงไปตามลำดับ ไม่ได้แปลว่าทุกขสัจจะทั้งหลาย (ถ้าเรียกชื่อผิด ใครทราบวานบอกด้วยนะคะ) คือ ความเกิด (เป็นทุกข์) ความแก่ (เป็นทุกข์) ความเจ็บ (เป็นทุกข์) ความตาย (เป็นทุกข์) นั้นเค้าจะเบาบางลงหรือหายไปนะคะ เค้าก็ยังมีของเค้าเหมือนเดิม เช่นถ้าเรามีกรรมจะต้องใช้ให้เราต้องป่วยหนัก ก็ยังต้องป่วยหนัก อยู่เหมือนเดิม แต่เพราะความที่ "จิตเป็นใหญ่ จิตเป็นประธาน ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยจิต" เมื่อจิตรู้เท่าทันธรรมชาติของความทุกข์ จิตก็จะไม่เข้าไปยึดมั่นถือมั่น ความทุกข์ก็เลยน้อยลงไปด้วย ทั้งที่ความเจ็บปวดจากการป่วยไข้ก็มีเท่าเดิมนั่นแหละ เพราะจิตไม่เข้าไปเสวยความทุกข์นั้นเหมือนแต่ก่อน

แต่ก็เป็นไปได้ ด้วยอานิสงส์แห่งการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน บางครั้งก็สามารถช่วยให้กรรมบางอย่างเบาบางลงๆ เรื่อยๆ บางทีก็กลายเป็นอโหสิกรรมไปเลยก็มี หรือกรรมบางอย่างกำลังจะมาให้ผล สมมุติเป็นกรรมชั่ว กำลังจะมาให้ผลไม่ดีก็แล้วกัน พอดีเราเกิดเจริญวิปัสสนาภาวนา แรงบุญสูงพอ ก็อาจทำให้เหตุร้ายเบาคลายหรือไม่เกิดไปเลยก็ได้ แต่ความในย่อหน้านี้ ฟังแล้วลืมๆ เสียนะคะ อย่าไปติดใจมาก เพราะแล้วแต่กรณี ไม่เสมอไป และไม่เกี่ยวกับการพ้นทุกข์แท้จริง พึ่งตัวเอง พึ่ง "พระสติ" และ "พระปัญญา" ที่หาได้ในตัวเรานี้แหละ ดีกว่า แน่นอนกว่าด้วยค่ะ

รวมทั้งอารมณ์โลภ โกรธ หลง อันนำพาไปสู่ทุกข์ทั้งนั้น แต่เราตกเป็นทาสของเค้ามานาน พอเราเริ่มรู้จักเค้า รู้เท่าทันเค้า เค้าก็จะมาบงการเราเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว โลภ โกรธ หลง ก็จะค่อยๆ เบาบางลงๆ ไปเรื่อยๆ เมื่อจิตไม่เป็นทาสของโลภ โกรธ หลง ก็เป็นสุขในปัจจุบัน และก็จะนำไปสู่การ เบื่อ-หน่าย-คลาย-หลุด(พ้น) ได้เช่นกัน