ศรัทธา

เหตุให้เกิด ศรัทธา มี ๗ ประการ คือ

๑. โยนิโสมะนะสิกาโร ใส่ใจโดยอุบายอันแยบคาย

๒. ปะฏิรูปะเทสะวาโส อยู่ในประเทศอันสมควร

๓. สัปปุริสูปะสังเสโว เข้าไปคบหาสมาคมกับสัตบุรุษ

๔. สัทธัมมัสสะวะนัง ฟังพระสัทธรรมโดยเคารพ

๕. สัทธัมมะสัมมุขะตา หันหน้าเข้าไปหาพระสัทธรรม

๖. ปุพเพ กะตะปุญญะตา ได้ทำบุญกุศลไว้ในกาลก่อน

๗. อัตตะสัมมาปะณิธิ ตั้งตนไว้ชอบ

***************************************

จาก
หลักปฏิบัติสมถะ-วิปัสสนากรรมฐาน
รจนาโดย
พระธรรมธีรราชมหามุณี (โชดก ญาณสิทธิ ป.ธ. ๙)
หน้า ๑๖๑

***************************************

ขยายความ

ศรัทธา เป็นหนึ่งใน อินทรีย์ ๕ ที่เป็นองค์ประกอบของ
การปฏิบัติธรรมเพื่อให้เกิดปัญญารู้แจ้งทุกข์ รู้แจ้งโลก ประหารกิเลสได้
อินทรีย์ ๕ ประกอบด้วย ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ และ ปัญญา
ในอินทรีย์ ๕ นี้ ต้องมีประกอบกัน ไปด้วยกัน โดยมี 'สติ'
เป็นแกนกลาง สติ ยิ่งมีมากยิ่งดีไม่มีที่เรียกว่าสติเกิน
แต่ว่า ศรัทธา กับ ปัญญา ต้องมีเสมอกัน ต้องพอดีกัน
และ วิริยะ กับ สมาธิ ก็ต้องเสมอกัน พอดีกัน กล่าวคือ
ปริมาณของ ศรัทธา กับ ปัญญา ต้องเสมอกัน จึงจะพอดี
ปริมาณของ วิริยะ กับ สมาธิ ก็ต้องเสมอกัน พอดีกัน
จึงจะพอดี หากศรัทธามากไป ปัญญาน้อยไป ก็อาจหลง
ถูกหลอกไปในทางไม่ถูกต้อง ทางที่เป็นมิจฉาทิฏฐิได้
และในทางตรงกันข้าม หากปัญญามากไป ศรัทธาน้อย
เกินไป ก็จะทำให้มีแต่สงสัย ไม่แน่ใจ ก็เป็นอุปสรรค
ต่อการรู้แจ้งในธรรมได้ เช่นกัน