ผู้ประพันธ์:โรสลาเรน
"ความจำใดที่งดงามเป็นสุขจำไว้เถิด
แต่ถ้าความจำใดเป็นทุกข์ ทรมาน..
... ลืมเสียบ้าง...."
"เรา...เลือกจำไม่ได้
แต่พยายามลืมบางเรื่องได้"
"เมื่อจ้อยมา จ้อยคิดว่าจะมาตายกับพี่"
"พี่ก็จะตายกับจ้อย จะไม่ไปไหนหรอก ยังไงๆ ต้องกลับเวียงสองไปหาจ้อยเสมอ"
"เวียงสรองคือภาระของจ้อยเท่ากับของพี่ เราคงต้องช่วยกัน อีกนานกว่าจะร่มเย็น ไม่ต้องมาก... แค่สักครึ่งที่เคยเป็นมาก็ยังดี จ้อยยังเด็ก..."
"เด็กที่ค่องข้างโตเท่านั้นแหละ จ้อยต้องโตกว่านี้กว่าจะเข้าใจว่า ความรัก ความสนิทสนม ความชื่นชม ในใครสักคนบางทีมันแยกกันได้ ไม่เหมือนกัน จ้อยต้องใช้เวลาดูใจตัวเอง ต้องพบคนอีกมา อย่าผูกพันตัวเอง ที่ไม่ผูกพันจ้อย คำว่าไม่ผูกพันหมายความว่า จ้อยมีอิสระจะรัก จะเลิกรักได้"
มันยิ้มกว้างทันที "ไม่เลิกก็ได้ใช่ไหม?"
