Contra a mobilización espectacular, a manipulación e a demagóxia.

 

Este pasado dia 10 de Outubro Nós-Unidade Popular convocou unha manifestación nacional en Ferrol baixo o lema Simboloxia fascista fóra da Galiza. Por parte dos membros de Cooperación Obreira, corrente agrupada na CUT, asistentes a esa mobilización, queremos plantexar unha crítica pública, deixando claro que esta non pretende ser extensiva a todos os individuos involucrados, e que está dirixida en positivo aos sectores proletários de Nós-U.P.:

 

  Primeiro: O obxectivo desta manifestación, con ser xusto, non deixa de ser unha tentativa d@s dirixentes de Nós-Unidade Popular para apropriar-se da ideoloxia antifascista e @s seus partidári@s, e para abrir-se camiño no terreo da luita política parlamentar "desde abaixo". Parecendo positivo e correcto dunha óptica leninista, e precisamente por iso, para nós constitue unha prática antiproletária e contrarrevolucionária, porque prescinde do critério de clase acerca das condicións materiais da luita de clases, plantexando un progreso "simbólico" que só serve para desviar a atención dos problemas principais e acabar por reforzar a fachada da "democracia" existente.

 

  A dialéctica que opón fascismo e democracia non analisa o conteúdo de clase de ambos nen o estado de cousas e a organización actuais da dominación capitalista. Hoxe, para o proletariado, non existe diferenciación sustancial entre fascismo e democracia como sistemas políticos. A democracia como sistema representativo de colaboración de clases non existe nen en Galiza nen no resto do Estado desde a guerra civil. A pretendida democracia actual non é mais que a cortina de fume da ditadura capitalista totalitária, a cobertura política da ofensiva permanente do Capital contra o Traballo e da decadéncia do sistema capitalista. Nestas condicións, o antifascismo entendido como a luita contra un aspecto separado do capitalismo só conduz ao encadramento de militantes potenciais nunha luita encerrada no marco de poder do sistema. As mobilizacións meramente antifascistas, como todas as que están orientadas por obxectivos políticos interclasistas, carecen de sentido para o proletariado, e exercen un papel reaccionário de recuperación da mocidade para o reformismo e de mistificación da sociedade actual. Ademais, os seus obxectivos son, así entendidos, secundários para a clase obreira, cuxo obxectivo imediato é fazer fronte à contínua regresión material das condicións de vida e de traballo.

 

Segundo: A anterior pintada de rosa da estátua de Franco, como o lanzamento de botes de pintura nesta manifestación ante as forzas policiais, veñen a continuar a estratéxia de mobilización espectacular que practica o independentismo pequenoburgués. A falta de atraer cara o seu partido a forza social pequenoburguesa, e mui esgotadas as transferéncias de militáncia desde o BNG, incapazes de chegar ao movimento obreiro co seu reformismo, @s dirixentes pequenoburgueses necesitan vítimas da represión. Deste modo poden xustificar o seu discurso de "Espanha nos repreme", à clase dominante preocupa-lle a nossa existência, e, seguindo esta dialéctica de alienación política, os sobreviventes da represión gañarán pontos para converter-se en futuros dirixentes.

 

 A acción contra a estátua foi realizada frente ao corpo policial sabendo que ia ser reprimida, sen que o grupo de activistas se separara-se da manifestación, e sen meios para a autodefesa da xente que participava na mobilización, o que provocou a detención dun d@s manifestantes que podia ter sido calquera que arremete-se ou non contra a estátua. Podemos supór quen son os responsáveis. Dado o acontecido, o Sr. Morais pretendeu logo xustificar a idea de que a represión tiña por obxecto romper a mobilización, como se Nos-U.P. e esa manifestación testimonial constituisen graves ameazas contra o capitalismo, o Estado español e os partidos integrados nel.

 

  Por suposto, o compañeiro detido pola policia e cuxo nome e apelidos fóron publicados en tirada nacional (non acusado de independentismo e antifascismo, senon de cometer un delito contra o património público tipificado pola lei hai muitos anos), é a nova vítima-martir do espectáculo independentista criado como autoengano para xustificar a vixéncia do proxecto da U.P., que non é mais que unha cópia oportunista de modelos de esquerda parlamentária reformista e resultado da impoténcia das organizacións independentistas preexistentes e non dun avanzo cara un proxecto social capaz de integrar a forza principal da transformación socialista da sociedade: a clase obreira -proletariado- e todos os sectores afins ao seu movimento.

 

Terceiro: A táctica do frente interclasista radical U.P., consistente en defender a liberdade burguesa como a "liberdade de expresión", e combater por un governo parlamentar nacionalista, esquece que a sociedade actual está fundada na auséncia de calquer liberdade de consciéncia e na ditadura cada vez mais aberta da clase capitalista, que na Galiza en particular está integrada co capitalismo imperial de ámbito estatal. O programa de unidade popular é un programa que subordina os intereses da maioria da clase obreira e d@s explotad@s en xeral aos intereses dos sectores radicalizados da clase meia, da aristocracia obreira e da pequenaburguesia. Nada de estrano ten a sua prática respeito da participación na CIG, favorável, ademais, à conciliación desta coa CUT; como se se puidesen conciliar os intereses da burocracia e dos sectores acomodados cos d@s traballadores/as precarizad@s e combativ@s. Só a organización obreira pode proporcionar un proxecto de transformación social integral.

 

  A unidade do povo que reclaman nega a centralidade da clase obreira como suxeito revolucionário e aspira a subordinar a organización sindical ao seu partido pequenoburgués, convertindo o movimento obreiro en forza de choque para reformas que non pasan de ser superficiais ou meras declaracións de intencións, e sobretudo, que constituen obxectivos secundários para a clase obreira na situación actual. A respeito dos seus obxectivos a longo prazo, dizer que o socialismo é a construcción do poder obreiro ou é unha falsificación, como muito totalitarismo burocrático e capitalismo de Estado, e que a independéncia nacional real non pode lograr-se ailladamente e meiante un Estado nacional, senon coa revolución proletária internacional. Calquer outra tentativa de superar o subdesenvolvimento só pode basear-se na intensificación da explotación de clase e implicar a perpetuidade do mando e a dominación d@s detendadores/as do Capital sobre o traballo e a vida.       

 

  As organizacións que no lugar de questionar práticamente esta situación, construindo a consciéncia colectiva e a luita de clase, defenden as consignas do dereito burgués, como o dereito à liberdade de expresión ou o dereito à autodeterminación, perpetuan a parálise intelectual das masas en benefício da Intelectualidade dirixente -independentista para o caso- e non serven para construir realmente un movimento independente do poder capitalista que sexa capaz de materializa-los. Organizacións como o BNG e a UP son os meios políticos para a elevación da Intelectualidade pequenoburguesa a políticos profisionais do Estado e a xefes sobre a mobilización de masas. Que representen respectiva e principalmente os intereses de sectores da meianaburguesia, ou os da pequenaburguesia, para a clase obreira é igualmente despreciável. Para eles @s proletári@s somos carne de canón para a realización das suas aspiracións de clase meia, que perpetuan o sistema de explotación, e en benefício das cais à fin abandoarán a luita de clase real, vendendo ao movimento obreiro e adicando-se a actividades parlamentares, ou ben radicalizando-se na luita de libertación nacional abstracta e optando pola violéncia para lograr as suas aspiracións burguesas.  

 

Contra o espectáculo da represión e a demagóxia política.

 

Por un nacionalismo proletário e un movimento obreiro revolucionário.

 

Independéncia de clase, cooperación e luita conscientes.

 

 

  

«@S COMUNISTAS CONSIDERAN INDIGNO OCULTAR AS SUAS IDEAS E PROPÓSITOS»

 

(K.Marx/F.Engels - Manifesto Comunista)