บทสวดมนต์พระประจำวันคนเกิดวันอังคาร สวด ๘ จบ
พระประจำวันเกิด ได้แก่ พระปางไสยาสน์
ให้สวดบทขัดกะระณียะเมตตะสุตตะกัง ว่าดังนี้

ยัสสานุภาวะโต ยักขา เนวะ ทัสเสนติ ภิงสะนัง
ยัมหิ เจวานุยุญชันโต รัตตินทิวะมะตันทิโต
สุขัง สุปะติ สุตโต จะ ปาปัง กิญจิ นะ ปัสสะติ
เอวะมาทิคุณูเปตัง ปะริตตันตัมภะณามะเหฯ

หรือจะใช้สวดด้วยหัวใจพระคาถาโดยย่อดังต่อไปนี้ก็ได้
โดยสวดให้เต็มกำลัง ๘ จบเช่นเดียวกัน ว่า

"ปิ สัม ระ โล ปุ สัต พุท"

พระพุทธรูปปางนี้อยู่ในพระอิริยาบถนอนตะแคงข้างขวา (สำเร็จสีหไสยา)
พระหัตถ์ซ้ายทอดทาบไปตามพระกาย
พระหัตถ์ขวายกขึ้นประคองพระเศียร หลับพระเนตร เป็นกิริยาบรรทมหลับฯ
เมื่อทรงเลิกจากการบำเพ็ญทุกกรกิริยา และหันมาบำเพ็ญทางจิต
คืนหนึ่งในขณะบรรทมหลับ ทรงพระสุบินเป็นบุพพนิมิตร ๕ ประการ คือ:-
๑. ทรงบรรทมหงายเหนือพื้นปฐพี พระเศียรหนุนภูเขาหิมพานต์ พระหัตถ์ซ้ายหยั่งลงในมหาสมุทรในทิศตะวันออก
พระหัตถ์ขวา และพระบาททั้งคู่หยั่งลงในมหาสมุทรทิศใต้ (พระมหาบุรุษจะได้ตรัสรู้ เป็นสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้เลิศในโลก)
๒. หญ้าแพรกเส้นหนึ่งออกจากพระนาภี สูงขึ้นไปจนถึงท้องฟ้า (จะได้ประกาศสัจจธรรม แก่มวลเทวดาและมนุษย์)
๓. หมู่หนอนทั้งหลาย ไต่ขึ้นมาแต่พื้นพระบาททั้งคู่จนถึงพระชานุ
(คฤหัสถ์ และพราหมณ์ทั้งหลายจะเข้ามาสู่สำนักของพระองค์)
๔. ฝูงนก ๔ จำพวก สีเหลือง เขียว แดง และดำ บินมาแต่ทิศทั้ง ๔ ลงมาจับแทบพระบาทแล้วก็กลายเป็นสีขาว
(กษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ และศูทร เมื่อเข้าสู่สำนักก็จะเข้าถึงธรรมอันบริสุทธิ์)
๕. เสด็จไปเดินจงกรม บนยอดเขาอันเต็มไปด้วยอาจม แต่อาจมนั้นมิได้เปรอะเปื้อนพระบาทแต่อย่างใด
(ถึงแม้พระองค์จะสมบูรณ์ด้วยสักการะอามิสที่ชาวโลกน้อมถวายด้วยศรัทธา ก็มิได้มีพระทัยข้องอยู่ให้เป็นมลทินแม้แต่น้อย)