( ๖ ) คำนมัสการ
พระอาจารย์กล่าวคำนมัสการให้ผู้บรรพชาว่าตามดังนี้
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (ว่า ๓ จบ)

พระอุปัชฌาย์จะกล่าวว่า เอวัง วะเทหิ หรือ ยะมะหัง วะทามิ ตัง วะเทหิ
ให้รับว่า อามะ ภันเต แล้วท่านจะว่านำสรณคมน์ก็ให้ว่าตามดังนี้
(๗ ) บทไตรสรณคมณ์
พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
ทุติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ
ตะติยัมปิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

พระอุปัชฌาย์จะบอกว่า ติสะระณะคะมะนัง นิฏฐิตัง
ก็ให้รับว่า อามะ ภันเต

ต่อจากนั้นก็สมาทานสิกขาบท ๑๐ ประการโดยว่าตามท่านไปเรื่อยๆ ดังนี้
๘. สิกขาบท( ศีล ) ๑๐
ปาณาติปาตา เวระมะณี
อะทินนาทานา เวระมะณี
อะพรหมะจะริยา เวระมะณี
มุสาวาทา เวระมณี
สุรา เมระยะ มัชชะ ปะมาทัฏฐานา เวระมะณี
วิกาละโภชนา เวระมณี
นัจจะ คีตะ วาทิตะ วิสูกะ ทัสสะนา เวระมะณี
มาลา คันธะ วิเลปะนะ ธาระณะ มัณฑนะ วิภูสะนัฏฐานา เวระมะณี
อุจจาสะยะนะ มะหาสะยะนา เวระมะณี
ชาตะรูปะ ระชะตะ ปฏิคคะหะณา เวระมะณี

อิมานิ ทะสะ สิกขาปะทานิ สะมาทิยามิ ( บรรทัดนี้ว่า ๓ หน)