~ Resurrection ~
[part 4]
by Anatano_Niji, Belle, Bird, Kim and everyone to join
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
คุกนรกที่ถูกย้อมด้วยสีแดงจากเลือด..อากาศร้อนอบอ้าวจากไฟ
sakuraกำลังจะกลายเป็นโรคประสาทจากสิ่งเหล่านี้
ครั้งแล้วครั้งเล่า
ที่เขาเห็นพวกปีศาจนำวิญญาณบาปเข้ามา
และทรมานกันต่อหน้าเขา
ทั้งควักหัวใจกันสดๆ
ตัดลิ้น ควักลูกตา
วิญญาณบางตนก็ถูกหั่นออกเป็นท่อนๆ...แต่ยังไงร่างพวกนี้ก็คือวิญญาณ
ต่อให้ถูกชำแหละจนเละเท่าไหร่
ก็ยังกลับคืนเป็นสภาพเดิมได้อีก
แล้วก็จะถูกทรมานอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
พบกับความเจ็บปวดเช่นนี้ไปเรื่อยๆอย่างไม่มีที่สิ้นสุด...เสียงโหยหวน
เสียงกรีดร้อง
คำขอความช่วยเหลือดังกึกก้องในคุกสีเลือดแห่งนี้
sakura
กำลังถูกกดดันให้กลายเป็นผีร้ายทีละน้อย..ทีละน้อยจากสิ่งแวดล้อมรอบข้าง
ที่ๆคำว่า " ความสุข "
ไม่มีความหมายใดๆเลย
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"
เลือด.....ข้าหิว.. "
เสียงที่คุ้นเคยเล็ดลอดออกมาจากแท่งแก้วที่ผนึกอยู่กับผนังนรก
จากดอกไม้ที่ถูกชุบเลี้ยงด้วยเลือดของผีร้าย
ตอนนี้เริ่มมีร่างกายเห็นเป็นรูปร่างแล้ว
angella ยิ้มนิด ๆ
อย่างพึงพอใจกับสิ่งที่ตนทำลงไป
" ทนอีกนิดสิ holy..เอ..ไม่สิชื่อนั้นไม่เหมาะกับเจ้าในตอนนี้เลย...อีกไม่นานหรอก
hyde เจ้าก็จะได้ออกมาแล้ว
ถึงตอนนั้นเจ้าอยากจะดื่มเลือดเท่าไหร่ก็ตามแต่เจ้าต้องการเลย
"
เสียงเปรี๊ยะจากแท่งแก้ว
และการสั่นสะเทือนไปทั่วแดนนรก
เป็นสัญญาณการเกิดของปีศาจนรกตนใหม่
เลือดที่อยู่ในแท่งแก้วนั้น
พุ่งออกมาตามรอยแตก..จนแท่งแก้วนั้นถูกแรงดันจนแตกออกเป็นชิ้น
ๆ ปรากฏร่าง ๆ
หนึ่งต่อหน้าของ angella
" สวยมาก hyde...เจ้าช่างสวยจริงๆ
"
จ้าวปีศาจกล่าวชื่นชมร่างเปลือยเปล่าของปีศาจร้ายตัวใหม่
ที่เขาสร้างเองกับมือ
นัยน์ตาสีแดงโลหิต
เขี้ยวที่เกินออกมาจากริมฝีปาก
เส้นผมสีแดงสด...ปีกสีดำกลางหลัง
หางปีศาจที่ยาวและมีความคมสูง
พอ ๆ
กับเล็บที่แทบจะแทงคนตายได้..
" ข้าหิวเลือดเหลือทน...ข้าจะฆ่าเจ้า
"
hyde พุ่งเข้าใส่ angella
หมายขย้ำเข้าที่คอ
แต่ถูกพลังมหาศาลสวนกลับเสียก่อนจนกระเด็นออกมา
angella
สวมห่วงคอเหล็กให้ร่างเล็กนั่น
มันจะทำให้ hyde
อยู่ภายใต้อำนาจของเขา
"
เจ้าช่างชั่วช้าได้สะใจข้าจริง
ๆ hyde ..ฮะ..ฮะ..ฮะ
ข้ามีอาหารชั้นดีรอเจ้าอยู่ที่คุกนรกแล้ว
"
angella
เชยคางมนนั้นขึ้นแล้วประทับจูบลงไป
จนปีศาจร้ายตัวน้อยแทบจะทรงกายไว้ไม่อยู่
จุมพิตนรกนี้จะทำให้ hyde
กลายเป็นสมุนของแดนนรกทั้งตัวและหัวใจ
เป็นการล้างความทรงจำเก่าๆ
ที่อาจหลงเหลืออยู่ให้หมดสิ้น
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"
ท่าน angella เสด็จ "
เสียงปีศาจนรกตนหนึ่งร้องบอก
ตัวอื่นๆ
sakura
รีบวิ่งไปยืนดูที่ลูกกรงไฟ
เขามองเห็น...hyde
ที่ถูกเปลี่ยนโดยปีศาจนรก...จนมองไม่เห็นเค้าเดิมของความสวยงาม
angella พา hydeเดินชมการทรมานต่างๆไปทั่ว
hyde
ที่กำลังหิวกระหายก็กระโจนกัดกินและดื่มเลือดวิญญาณพวกนั้นไป
เหมือนกำลังชมนิทรรศการอาหารอย่างนั้นหละ
จนมาหยุดอยู่ที่คุกของsakura
" ไม่จริง hyde...นายกลายเป็นปีศาจถึงขนาดนี้เชียวหรือ?
"
sakura
ถามเสียงสั่นอย่างไม่เชื่อในสายตาตัวเอง
น้ำตาอุ่น ๆ
รินไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว
ทั้งหวาดกลัว
และคับแค้นใจที่ไม่สามารถช่วยคนที่ตัวรักได้
" นี่ไง hyde
อาหารชั้นยอดของเจ้า
มันเป็นของเจ้าแล้ว
จะฆ่าจะแกงก็ตามใจเจ้าเลย
"
angellaใช้เวทมนต์เปิดลูกกรงไฟออก
hydeเองก็ไม่รอช้า
กระโจนเข้าไปกัดที่คอของsakuraทันที!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เสียงร้องอันโหยหวน
หลุดออกมาจากปาก Sakura
น้ำตาอุ่นไหลลงมาอาบสองแก้ม
" ไฮด์ อา...นายจำฉันไม่ได้จริง
ๆ เหรอ นายลืม
ลืมแม้คนที่นายรักไปได้ลงคอ
"
สายตาของซากุระจับจ้องอยู่ที่แววตาสีแดงของไฮด์
หวังเพียงหากสบตาสักนิด
เผื่อไฮด์จะฟื้นความทรงจำกลับมาได้
" 555...ข้าสะใจจริง ๆ "
angella
หัวเราะมาอย่างคนบ้าคลั่ง
ไม่มีอะไรที่เขาจะสุขใจเช่นนี้อีกแล้ว
ซากุระมองหน้า angella
อย่างเครียดแค้น
แต่เขาจะมีวิธีไหนนะ
ที่จะหยุดไฮด์ลงได้
ร่างกายของซากุระ
อ่อนยวบลงไปเมื่อไฮด์ถอนตัวขึ้นมาจากซอกคอนั่น
" อ้าว..พอแล้วเหรอไฮด์
"......เสียง angella แปลกใจ
กับอาการท่าทีของไฮด์
ไม่ทันที่จะตั้งตัว
ไฮด์ก็กระโดดเข้างับที่ซอกคอ
ของ Angella ทันที
" เจ้าบ้า!! " angella
ตวาดลั่น
ปล่อยพลังวิญญาณใส่ร่างเล็ก
จนกระเด็นไปกับพื้น hydeถึงกับสำลักออกมาเป็นโลหิต
" อ..อั่ก..ค่อก.. "ปีศาจตัวน้อยกุมท้องไว้ด้วยความเจ็บปวด
" หยุดนะไอ้ผีชั่ว..แกห้ามทำร้าย
hydeเด็ดขาด.. "
sakura รีบวิ่งเข้ามากอด hyde
ไว้ในอ้อมแขน
ถึงแม้เลือดที่คอของตนจะไหลทะลักออกมาไม่หยุดก้อตาม
แต่เพื่อhydeแล้ว..ความเจ็บปวดแค่นี้
เขาทนได้
angellaมองทั้งคู่ด้วยสายตาที่หมั่นไส้เหลือทน
จึงร่ายมนต์ใส่ห่วงคอเหล็กของhyde
..ห่วงเหล็กค่อยเพิ่มความร้อนขึ้น..และบีบรัดจนhydeร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส
" อ..อ๊า..อ๊ากกกก!!! "
ร่างเล็กล้มไปดิ้นเร่าๆกับพื้น
เลือดสดเริ่มไหลออกมารอบคอ...
" พอใจเจ้าหรือยัง hyde
อยากต่อกรกับข้างั้นรึ
"
เจ้านรก ตะคอกเสียงใส่
แล้วร่ายมนต์มากขึ้นอีก
ปีศาจ Hyde ดิ้นทุรนทุราย
ด้วยความเจ็บปวด เลือดที่คอไหลริน
สีแดงสด
ปีกสีดำเปอะเปื้อนไปด้วยเลือด
ตาของปีศาจน้อย
ได้มองจ้องเขม็งไปที่
Angella ด้วยความเคียดแค้น
นัยน์ตาสีแดง
ปรากฏน้ำตาสีแดงกร่ำ
เค้าพยายามต่อสู้เพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการ
มันช่างเจ็บปวดรวดร้าว
....
sakura กอดร่างคนรักไว้แน่น
ทรมาณแทบขาดใจ
เกินจะห้ามน้ำตาไว้ได้
............น้ำตาของ sakura
ร่วงหล่นถูกแก้มของปีศาจน้อย
ร่างเล็ก หยุดดิ้น
มองไปที่ใบหน้าคม
ของชายหนุ่ม อาา....
น้ำตาทำให้ หยุดทรมาณ...ปีศาจรู้สึกคุ้นเคยถึงน้ำตานั้น
พลัน ความทรงจำต่าง ๆ
ก็เริ่มพรั่งพรูเข้ามาให้จิตใจ
......
" อ้าาาาาาาาาากกกกกก......."
ปีศาจ Hyde กรีดร้องลั่น ......
ปวดหัว เหลือเกิน
คอก็เจ็บแปลบ อ้า...
ตามืดมัว
มองไม่เห็นสิ่งใด ..หูไม่รับรู้สิ่งใดได้...
ร่างกายร้อนผ่าว
เหมือนกับจะแตกเป็นเสี่ยง
ๆ มันเกิดอะไรขึ้น ..
ความสับสนมากมายประทังเข้ามา
....
เจ้านรก
มองดูการทรมารของปีศาจน้อยที่เค้าสร้างมากับมือด้วยความพอใจ
โดยคิดว่า นั่นเกิดจากการร่ายมนต์ของตน
" คงทรมารพอแล้วหล่ะ
จำไว้ ต่อไป
อย่ากำแหงกับข้าอีก "
.......... ตอนนี้ร่างเล็ก
หยุดนิ่งอยู่กับที่
หายใจถี่ ตัวสั่น
อยู่กับพื้นที่เต็มไปด้วยซากศพ
" เอาตัวไปสิ "
เจ้าปีศาจสั่งปีศาจชั้นต่ำ
เหล่าปีศาจลูกสมุน
เข้าไปหวังจะจับกระชากร่างเล็กให้ลุกขึ้น
แต่ก่อนจะถึงตัว ก็ปรากฎแสงวาบ
ทำให้ปีศาจลูกสมุน
กระเด็นไปไกล แสงนั่น
ค่อย ๆ
ห่อร่างเล็กเอาไว้
เป็นม่านบาเรีย
ปีกสีดำค่อย ๆ หลุดออก
ปรากฎเป็นปีกสีขาวบริสุทธิ์....
เจ้าปีศาจเห็นดังนั้น
ก็เข้าไปหวังทำลายบาเรียนั่น
" อา... หยุดนะ พระเจ้า !!
นี่เป็นเรื่องของข้า
เจ้าอย่ามายุ่งเชียว
เอาปีศาจตัวน้อยของข้าคืนมา
"
ปีศาจ Angella ด่าก้อง
เหมือนรู้ตัวการของผู้ช่วยเหลือ
พลางร่ายเวทย์มนต์
ทำลายบาเรีย........
" หยุดเดี๋ยวนี้ angella!!!!"
สุรเสียงแห่งพระเจ้าก้องกังวาล
ปรากฏแสงสว่างเข้ามาภายในนรกที่มืดมิด
ทำให้เหล่าวิญญาณ และปีศาจ
หันไปมองแสงนั่น...
" หยุดทำชั่ว
มากไปกว่านี้ ...
นั่นมันจะทำให้เจ้าทุกข์ทรมาณมากขึ้น
"
......มีเพียงสุรเสียงที่แพดก้องเท่านั้น
...
" เจ้าไม่เกี่ยว
อย่ามายุ่งกับวิถีทางของข้า!!!
"
เจ้าแห่งปีศาจ
ต่อกรอย่างไม่หวั่นเกรง
"
เจ้าบังอาจกับข้าเกินไปแล้วนะ
เทพ Angella
เจ้าไม่ได้รู้สึกสำนึกในความดี-ความชั่วเสียเลย
"
เสียงแห่งพระเจ้ากล่าวขึ้นด้วยเสียงอันดังสะท้อนไปถ้วนทั่ว
นรกขุมนั้น
"
ท่านไม่เกี่ยวพระเจ้า
เรื่องนี้เป็นเรื่องของข้า
กับดอก Holy
ท่านไม่มีสิทธิ์ยุ่ง "
เสียงของอดีตเทพ Angella
กล่าวยังไม่เกรงกลัวในความเป็นพระเจ้า
"
เจ้าบังอาจเกินไปแล้วนะ
เทพ Angella ที่เจ้าทำกับดอก
Holy
และคนรักของมันนี่ก็ชั่วร้ายเกินไปแล้วนะ
เจ้ายังบังอาจมาเหิมเกริมกับข้าอีก
"
คราวนี้เสียงพระเจ้าก้องไปทั่วบริเวณนรกนั้น
"
ข้าเป็นคนให้ชีวิตแก่ดอก
Holy มัน ข้าก็มีสิทธิ
จะเอาคืนได้
ข้าเป็นเจ้าชีวิตของมัน
ท่านได้ยินไหม พระเจ้า
ข้าเป็นเจ้าชีวิตของดอก
Holy มัน ข้ามีสิทธิ
จะทำทุกอย่างกับมัน"
เสียงของอดีตเทพ Angella
ยังคงกล่าวต่อไป
"
ในเมื่อมันหักหลังข้าทิ้งข้าไป
ข้าก็จะทำให้มันได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้นเช่นกัน
"
" บังอาจมากนะเทพ Angella
จริงอยู่เจ้าเป็นคนให้ชีวิต
แต่เมื่อชีวิตนึงบังเกิดขึ้น
เขาจะต้องอยู่ในการดูแลของพระเจ้า
มิใช่ ปีศาจอย่างเจ้า "
เสียงของพระเจ้าแข็งกร้าวยิ่งขึ้น
บ่งบอกได้ถึงความพิโรธ
เกือบถึงขีดสุด
" อย่ายุ่ง
ท่านไม่มีสิทธิ์จะมายุ่งในเรื่องของข้าเช่นนี้
"
Angella
กล่าวต่อไปอย่างไม่เกรงกลัวพระเจ้า
"
เห็นทีการที่ข้าไว้ชีวิตเจ้า
แล้วให้เจ้ามาชดใช้อยู่ในนรกนี้จะไม่เป็นผลซะแล้ว
ก็ดี คราวนี้ข้าจะไม่เห็นแก่การที่เจ้าเคยเป็นมือขวาของข้าอีกแล้ว
"
พลันแสงสว่างจ้าก็บังเกิดขึ้นที่ตัวเทพ
Angella
" อ๊ากกกกกกกก
พระเจ้าท่าน
ท่านจะทำอย่างนี้ไม่ได้นะ
ไม่นะ ไม่......... "
สิ้นเสียงพูดของปีศาจเทพ
Angella
ก็บังเกิดแสงสว่างจ้ายิ่งขึ้น
ร่างของปีศาจเทพ Angella
แตกกระจายสลายไปในอากาศทันที
"
จบเรื่องกันซะทีนะคราวนี้
ส่วนเจ้า "
พลันแสงสว่างก็ไปจับอยู่ที่ตัวซากุระ
" เจ้ากลับไปยังที่ ๆ
เจ้ามา ส่วนดอก Holy
ข้าาจะจัดการเอง "
สิ้นเสียงของพระเจ้าก็บังเกิดแสงสว่างจ้าขึ้น
" ไม่นะ ไม่ อย่า
ข้าไม่ไป
จนกว่าข้าจะได้ไฮด์ไปด้วย
ไม่...."
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ซากุระสะดุ้งตื่นขึ้นมา
นี่เขากลับมาอยู่บนเตียงที่บ้านเขาแล้วเหรอ
" ไฮด์ ไฮด์ นายอยู่ไหน
"
ไม่ทันที่จะคิดอะไรต่อ
เขากระโจนไปยังระเบียงหลังบ้านอันเป็นที่นั่งประจำยามไฮด์ยังอยู่
" ไฮด์ ไฮด์ "
ไม่มีร่างของใครคนนั้นอยู่ที่ระเบียงหลังบ้านเหมือนเคย
" ไฮด์ นายอยู่ที่ไหน
" เขาตะโกนไปเรื่อย ๆ
หวังเพียงหากเขาได้ยินจะตอบกลับมาด้วยเสียงออดอ้อน
อ่อนหวานอย่างเคย
" .............เงียบบบบบบบ............
"
ไม่มีเสียงใด ๆ
ตอบกลับมา
เขาเดินกลับไปในบริเวณบ้าน
" กลิ่น กลิ่นอะไรน่ะ
"
เขารีบเดินไปตามกลิ่นนั้น
เมื่อพ้นประตูห้องครัวเข้าไป
เขาแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง
" ไฮด์
นายมาอยู่ทีนี่เอง "
เขาก้าวกระโดดแกมวิ่ง
เข้าไปโอบกอดชายคนรัก
คนที่เขาคิดว่า
อาจจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว
ในชาตินี้
" โอว ไฮด์ นาย
นายกลับมาแล้วจริง ๆ
ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณ
ขอบคุณ "
" เอ่อ..ขอโทษทีครับ..ผมไม่ใช่
hyde นะ
คุณทักคนผิดแล้วล่ะ "
ชายแปลกหน้าที่ไว้ผมทรงเดียวกันหันมา
ทำเอา sakura
หน้าเจื่อนไปเล็กน้อย
คนทำความสะอาดนั่นเอง
" ข..ขอโทษครับ..ผมนึกว่าเพื่อนผมน่ะ
"
เย็นแล้ว...sakuraก็ยังคงนั่งรอคนรักของเขาอยู่ที่โบสถ์
เขายังคงรอคอย...ด้วยใจที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง...
เขาเชื่อ..เชื่อในสัญญาแห่งพระผู้เป็นเจ้า
เสียงระฆังหน้าโบสถ์ดังขึ้น
พร้อมกับเสียงสัญญาณที่ดังขึ้น
12 ครั้ง
บ่งบอกเวลาเที่ยงคืน
แต่ก็ไม่มีวี่แววของคนที่เขาเฝ้ารอเลย
แม้แต่เพียงน้อยนิด ... sakura
เงยหน้าขึ้นมองไม้กางเขนที่ตั้งเด่นเป็นตระหง่านที่แท่นบูชา...
เขาย้อนคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ
เรื่องราวของเขากับ hydeเหลือเกิน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"
sakura เร็วหน่อยสิ
เดี๋ยวก้อไปโบสถ์สายหรอก
"
เสียงเจื้อยแจ้วอันน่ารักน่าฟังกล่าวอย่างสดใส
" รอเดี๋ยวซี hyde
คุณพ่อท่านไม่หนีไปไหนหรอกน่ะ
"
" เอาเถอะน่า..ใครเค้าจะเอ้อระเหยเหมือนนายล่ะ
วันอาทิตย์เป็นวันของพระเจ้านะ
เราน่ะต้องขอบคุณพระองค์ที่ประทานชีวิต
และปกป้องดูแลจนมีชีวิตอยู่ถึงวันนี้รู้ไหม
"
"
นายนี่เชื่อในพระผู้เป็นเจ้าจริง
ๆ นะ "
" แน่สิ
พระเจ้าคือพ่อที่แสนใจดีของฉัน..ฉันรักพระองค์ที่สุด
ที่ทรงมอบชีวิตที่แสนจะมีความสุข
และชีวิตความรักที่แสนหวานของฉัน
กับนายให้
หากสิ่งไหนที่จะเป็นการสรรเสริญพระคุณพระองค์ได้
แม้ต้องตาย
ฉันก็ไม่แคร์อะไร
สิ่งที่พระองค์ทรงประทานให้ฉัน
มันมากมายเหลือเกิน "
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ภาพของ
hyde
ผ่านเข้ามาในความทรงจำอยู่เรื่อยๆ
...
ตั้งแต่วันแรกที่ได้พบ
จนได้รักกันถึงวันนี้
เธอช่างเป็นคนที่แสนดี
สามารถกุมหัวใจของผู้พบเห็นได้เสมอ
น่ารัก
สวยงามทั้งภายนอกและภายใน
ความเชื่อมั่นของเธอ....ยืนยันความเชื่อต่อพระเจ้าได้เป็นอย่างดี....
เป็นคนที่เขารัก รักมาก...ถ้าหากไม่ได้เจอกับคนๆนี้
ชีวิตเขาจะเป็นอย่างไรกันนะ?
เขาเชื่อเสมอหากยังมีความหวัง
ก็จะไม่พบกับความสิ้นหวัง
เขาเชื่อดังนั้น
ขณะที่เขากำลังคิดอะไรต่ออย่างเพลิน
ๆ
พลัน!
กางเขนที่แท่นบูชาเกิดแสงสว่างจ้าขึ้น
เสียงเพลงชื่นชมยินดีของเหล่าเทวดาลอยมาตามลม
เธอ..เธอกลับมาแล้ว
...........hyde...........ร่างกายอันสวยงามค่อยๆ
ออกมาจากกางเขนนั่น
ดุจดังได้ชีวิตใหม่...
.......sakura
เองก็โผเข้ากอดด้วยความรักสุดหัวใจ
" hyde!!....นายกลับมาแล้ว...
นายกลับมาแล้วจริง ๆ "
เขาโอบกอดร่างเล็กในอ้อมแขนไว้แน่น
ราวกับว่ากลัวเธอจะจากเขาไปอีก
" sakura...sakura!..ฉันกลับมาแล้ว
ฉันพูดได้ ฟังได้
และเห็นใบหน้าของคนที่ฉันรักที่สุดได้อีกครั้งแล้ว..ฉันรักนายที่สุด
sakura
มันทรมานเหลือเกิน
ในเวลาที่ฉันพูดคำนี้ไม่ได้
และไม่เห็นนาย
ไม่ได้ยินเสียงนาย
ฉันทรมานที่สุด "
"
มันจะไม่มีเรื่องแบบนั้นอีกแล้วhyde..ฉันรักนายมาก..จะไม่ยอมให้นายต้องพบกับความเจ็บปวดอย่างนั้นอีกแล้ว
ฉันจะเป็นคนปกป้องนายเอง
และเราจะอยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไปนะ
"
ซากุระก้มลงประทับจูบกับริมฝีปากบางแต่ทว่ามันซีดมาก
เขาขบริมฝีปากนิดนึงเพื่อให้มันแดงระเรื่ออย่างที่ควรเป็น
จน hyde
อึดอัดดึงเสื้อของซากุระเพื่อเตือนว่าเขาจวนจะหายใจไม่ออก
ร่างสูงตกใจเขาถอนจูบอย่างรวดเร็ว
" ฉันรักนายhyde "
" ฉันก็รักนาย Sakura "
"
นายต้องอยู่กับฉันอย่างนี้ตลอดไปนะ
"
ซากุระพูดจบก็จูบลงที่หน้าผากของhydeอีกครั้ง
" ไปกันเถอะ...กลับไปที่บ้านของเรา
"
พูดจบซากุระก็อุ้มร่างเล็กขึ้นไว้ในอ้อมอกและเดินออกจากโบสถ์มาด้วยใจที่เป็นสุข
ร่างบางที่ตกอยู่ในอ้อมกอดโอบแขนไปรอบคอเขา
และซุกใบหน้าเล็ก ๆ
ลงที่คออันแข็งแกร่งของซากุระ
เขาเชื่อว่าคน ๆ นี้แหละ
จะปกป้องเขาได้
และทำทุกอย่างเพื่อเขาตลอดไป
Hyde คิดอย่างเป็นสุข......
...The End...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~