~ Resurrection ~
[part 3]
by Anatano_Niji, Belle, Bird, Kim and everyone to join
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"
โอว....ไม่..ไม่นะ ไฮด์
ตาของนาย ..ไม่ม่ม่ม่ม่......."
ซากุระพูดออกมาด้วยเสียงที่โหยหวน
เขาไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าตัวเอง"
ซากุระ ฉันเจ็บ
ฉันมองอะไรไม่เห็นเลย
เกิดอะไรขึ้น
บอกฉันทีสิ
ว่าเกิดอะไรขึ้น "
ไฮด์ระล่ำระลักถาม
ชายคนรัก
" ไฮด์ยอดรัก
ดวงตาที่แสนสวยของเธอ
มัน มันไม่มีอีกแล้ว "
ซากุระพูดพร้อมด้วยน้ำตาอุ่นหยดลงบนมือไฮด์
" ไม่นะ ไม่จริง
ตาของชั้นน โอว ..ไม่ ไม่
ฉันไม่ยอมนะ ไม่จริง
ไม่จริง... "
มีแค่ร่างกายเท่านั้นที่สั่นเทา
เขาไม่มีเสียงแม้แต่จะร่ำไห้
ไม่มีแม้แต่น้ำตาสักหยด
ซากุระเห็นเช่นนั้นก็ดึงไฮด์เข้ามากอดไว้อย่างแนบแน่น
" อย่า อย่าร้องไห้
ไฮด์ อย่าร้องไห้
เข้มแข็งไว้
ฉันจะต้องหาวิธีช่วยนายให้พ้นไปจากคำสาปของปีศาจตนนั้นให้ได้
อย่าร้องนะคนดีของฉัน
อย่าร้อง "
ซากุระยกมือขึ้นปาดน้ำตาของตัวเองทิ้งไป
แล้วโอบกอดไฮด์ให้แน่นยิ่งขึ้น
มือหยาบลูบไล้ผมสวยนั้นด้วยความอ่อนโยน
" ไม่เป็นไรนะ
ยังไงนายยังมีฉันเป็นตาให้นาย
นายอยากได้อะไรก็..เขียนบอกฉันมานะ
ฉัน..ฉันจะทำให้นายทุกสิ่งทุกอย่าง
ฉันสัญญา "
ซากุระกล่าวพร้อมกับสัญญากับตัวเองเช่นนั้นจริง
ๆ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ค่ำคืนอันแสนวิปโยคผ่านพ้นไป
เช้าวันใหม่สาดส่องเข้ามา
ซากุระเดินทางไปที่โบสถ์ที่เดิมที่เขาเคยไปกับไฮด์มาหนหนึ่งแล้ว
เขาคุกเข่าอ้อนวอนต่อพระเป็นเจ้า
" โอว...
พระผู้เป็นเจ้าโปรดเมตตาลูกด้วยเถิด
อย่าได้ให้ปีศาจร้ายตนนั้นมาทำอันตรายใด
ๆ
แก่คนรักของลูกด้วยเถิดดด
ลูกขอวิงวอน "
ซากุระก้มหน้าลงกับแท่นบูชานั้น
ร่ำไห้ออกมาอย่างสุดแสนจะทนได้
อีกแล้ว
"
เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหรือ
ซากุระ "
เสียงของบาทหลวงองค์เดิมนั่นเอง
" หลวงพ่อครับ ไฮโดะ ...ไฮโดะ
คนรักของลูกถูกเจ้าปีศาจตนนั้นเอาเสียงกลับไปอีกแล้ว
แต่คราวนี้มันเอาดวงตาของเขาไปด้วยครับ...
"
ซากุระพูดเช่นนั้นก็ซบหน้าร้องไห้กับหลวงพ่อ
เขาไม่สามารถจะอดกลั้นได้อีกต่อไป
" ใจเย็นไว้ลูก
ฟังดูปีศาจตนนี้คงมีอาคมแก่กล้ามาก
ไม้กางเขนของพ่อถึงเอาไม่อยู่
"
หลวงพ่อครุ่นคิดอยู่พักนึง
จึงเอ่ยขึ้นมาว่า
"
เจ้ากลับไปที่บ้านของเจ้าก่อน
คอยดูแลชายคนรักของเจ้าให้ดี
แล้วนี่เจ้าทิ้งเขามาหรอกหรือ??
ไม่ได้การแล้ว
เจ้ารีบกลับไปที่บ้านเจ้าด่วนเลยนะ
"
หลวงพ่อพูดดังนั้น
ทำให้ซากุระยิ่งตกใจมากขึ้น
จะมีอะไรเกิดขึ้นกับไฮด์สุดที่รักของเขาอีกเหรอ
" ครับ ๆ
หลวงพ่อผมจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้
"
ว่าแล้วซากุระก็แทบที่จะกระโจนออกไปจากโบสถ์ซะเลยทีเดียว
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
" ไฮด์ ไฮด์ นายอยู่ไหน
ฉันกลับมาแล้ว "
..............
เงียบ ไม่มีเสียงตอบใด
ๆจากไฮโดะคุงสักน้อย
ทำให้ซากุระยิ่งกระวนกระวายหนักเข้าไปใหญ่
" ไฮด์ ... ไฮด์...."
เขาเริ่มวิ่งหาร่างบางไปทั่วบ้าน
จนมาพบชายหนุ่มนั่งอยู่ที่ระเบียงหลังบ้าน
"
นายมาอยู่ที่นี่เองฉันเป็นห่วงซะแทบแย่
"
............. เงียบ
ไม่มีเสียงใด ๆ
ตอบกลับมาเช่นเคย
ซากุระขยับตัวเข้าไปโอบกอดไฮด์อย่างนุ่มนวล
ไฮด์ซึ่งนั่งหันหลังให้อยู่
สะดุ้งเฮือกกับสัมผัสที่ได้รับนั้น
ทำให้เขาลุกหนีออกไป
" ไฮด์ นายเป็นอะไรน่ะ
นี่ฉันเองนะ ซากุระไง
ไฮด์
นายจำเสียงฉันได้นี่ "
ซากุระเขยิบเข้าไปใกล้ไฮด์ยิ่งขึ้น
แต่ไฮด์กลับเขยิบหนี
ประสาทสัมผัสของเขาเตือนให้รู้ว่า
มีคนเข้ามาใกล้
ซากุระคว้าตัวไฮด์เข้ามาโอบกอดไว้อย่างแน่น
"
เกิดไรขึ้นกับนายน่ะไฮด์เกิดอะไรขึ้น
นายเขียนบอกฉันสิ
เขียนมาสินี่ กระดาษ อ่ะ
แล้วนี่ปากกา "
ซากุระ
จับปากกายัดใส่ในมือไฮด์
ตัวหนังสือโยกโย้บนกระดาษจับใจความได้ว่า
" นายเป็นครัย?? "
ซากุระแทบไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองเห็น
" นี่ ฉันเองไงไฮด์
ซากุระ.. ซากุระ
คนที่รักนายที่สุดไง "
ซากุระจับได้ถึงคิ้วที่ขมวดเข้าหากันของไฮด์
" ทำไมนายไม่ตอบฉันล่ะ
นายเป็นใคร?? "
เมื่อซากุระได้อ่านข้อความนั้นแล้วถึงกับนิ่งอึ้งไป
" หรือว่า นี่ นี่
หูนายไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรอกเหรอ
ไฮด์ "
เขาเอื้อมมือไปจับที่หูของไฮด์
อย่างแผ่วเบา
สัมผัสนั้นทำให้ไฮด์เอื้อมมาจับมือของซากุระไว้
ไฮด์ขยับมือไขว่คว้าไปข้างหน้า
ซากุระจับมือเล็กนั้นมาแนบแก้ม
ไฮโดะลูบไล้ไปตามโครงหน้านั้น
เขาคุ้นเคยกับโครงหน้าเช่นนี้ดี
เขาเอื้อมมือหาปากกาที่เขาตั้งไว้บนตัก
" ซากุระใช่มั้ย
ซากุระหรือป่าว ทำไม
ทำไมฉันไม่ได้ยินเสียงนายเลย
"
ไฮด์เขียนเสร็จก็นั่งนึกถึงสิ่งที่ได้ยินได้เห็นในความฝันนั้น
เขาเอามือขึ้นมาจับที่หูของตัวเอง
" โอว ไม่... ไม่...
นี่หูของฉันมันไม่รับรู้
ไม่ได้ยินอะไรหรือเนี่ย
โอว..ไม่..ไม่จริง..."
ไฮด์กรีดร้องอยู่ในใจตนเอง
" นี่ ๆ
แม้แต่เสียงของคนที่เขารักที่สุด
เขาก็จะไม่ได้ยินมันใช่ไหม
ไม่ เขาไม่ยอมเด็ดขาด
ไม่นะ "
ร่างกายบอบบางสั่นเทาด้วยการสะอึกสะอื้น
แต่ไม่มีแม้เสียงแม้หยดน้ำตาออกมาสักนิด
ซากุระถลาเข้าไปดึงร่างนั้นเข้ามาโอบกอดไว้แนบอก...........................
ซากุระ ปลอบประโลม
ร่างเล็กที่สั่นเทา
ด้วยจูบที่แผ่วเบาไปทั่วหน้า
เขาสงสาร ไฮด์ จนจับใจ
เขาต้องทำอย่างไร??
ถึงจะหยุดเจ้าปีศาจนั่นได้
" โอ้ว นี่เขาต้องเสีย
คนที่เขารักที่สุด
ไปหรือเนี่ย " ซากุระ
คิดด้วยหัวใจปวดร้าว
พลางน้ำตาก็ไหลริน.......
ไฮด์
สัมผัสได้ถึงน้ำอุ่น ๆ
ที่ร่วงหล่นมาถูกแก้ม
" อย่าร้องไห้สิ ที่รัก...
ฉันไม่อยากจากเธอไปเลย
แต่ ชะตาชีวิต
มันนำพาฉันไป
ฉันรู้ตัวดี ขอเพียง...
ขอเพียง อยู่ใกล้ ๆ
เธอตอนนี้
โอ้ พระเจ้า โปรดเถิด
หยุดเวลาเอาไว้
แม้เพียงสักนาที
เพื่อให้ได้อยู่กับเขา
และได้รักเขาจนนาทีสุดท้าย......"
ไฮด์
คิดด้วยหัวใจปวดร้าว
น้ำตาไหลพราก สะอื้น
ในลำคอ
ไม่มีเสียงใดรอดผ่าน
แม้แต่เสียงลมเบา ๆ
ร่างเล็ก ประคองหน้า
ของชายคนรัก เช็ดน้ำตา
เขาด้วยแขนเสื้อเชิ๊ตสีขาว
ที่สวมใส่อยู่
" อ๊ะ!!! ขอโทษนะไฮด์
ฉันไม่น่าร้องไห้เลย
ทำให้นาย กังวลใจเปล่า ๆ
ฉันไม่เป็นไรแล้วหล่ะ
นายก็หยุดร้องเถอะ เราต้องหยุดปีศาจนั่นได้
เชื่อฉันสิ ...."
เขาพูดจบ
ก็จูบเพื่อซับน้ำตา
ให้ชายคนรัก................
" ไฮด์ หลับไปแล้ว
ที่นี้จะทำอย่างไรดี
ต่อไปมันจะเอาอะไรจากเขาไปนะ
โอ้ว พระเจ้า ขอร้องเถอะ
ได้โปรด อย่าเป็นชีวิตเขาเลย
....
ถ้าแลกได้
ขอเปลี่ยนชีวิตของเขาแทน..."
ซากุระ นอนคิด
แล้วผลอยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า..............................
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"
ซากุระ ซากุระ ตื่นสิ
ตื่น !!!! ช่วยฉันด้วยยยย
" เสียงนั่น ทำให้
ชายหนุ่ม
สะดุ้งตื่นขึ้น
เค้าหันขวับไปที่ร่างบางที่นอนข้าง
ๆ เหงื่อแตกพลั่ก
เขารู้สึกโล่งใจ
ที่ไฮด์ยังนอนอยู่ตรงนั้น
แต่ไม่ทันได้หายใจนัก
ก็ปรากฏแสงวาบบบบนร่างเล็ก
ที่หลับไหลอยู่
แล้วปรากฎเป็น แสงกลม ๆ
คล้ายลูกบอล
ออกมาจากร่างนั้น
มันไม่ใช่เพียงเท่านั้น
แต่กลับมี ไฮด์
นอนเปลื่อยเปล่า
คุดคู้อยู่
" โอ้วไม่ นั่น
หรือว่าจะเป็น
วิญญาณของไฮด์ "
ซากุระคิดพลางหัวใจสลาย
" ไม่ม่ม่ม่ม่ม่...
เอาไฮด์คืนมาเถอะได้โปรด
แลกกับชีวิตของฉัน
ได้โปรด
คืนวิญญาณของเขามาาาาาา..."
ซากุระ กรีดร้อง
หวังเพียงใครสักคน
จะได้ยินเสียงคำอ้อนวอนของเขา
" วิญญาณ และ ชีวิต
ของเจ้า
ไม่มีประโยชน์สำหรับข้าหรอก
ฮึฮึ! " ปีศาจร้าย
ปรากฎตัวขึ้น
พร้อมกับเสียงอันดัง
" ทำไม นายต้องเอา
วิญญาณ เขาไปด้วย "
" มันเป็นพรข้อที่ 4
ไงล่ะ "
" พร??? อะไรกัน
ไม่เห็นจะเกี่ยวกับนายเลย"
"
ข้าอยากจะขอพรจากท่าน..ท่านเทพที่รักยิ่งของข้า..
ข้าอยากจะขอดวงตาที่คอยเฝ้าดูท่าน...
ข้าอยากจะของเสียงที่คอยพร่ำคำว่ารักท่าน
อยากจะขอหูไว้ฟัง...เสียงของท่าน
ขอร่างกายไว้โอบกอดแนบชิดกับท่าน
และข้าขอชีวิต...ที่จะมอบให้ท่านแต่เพียงผู้เดียว"
"...ข้ารักท่านมากนะ....ข้าสัญญาหากให้ให้ตามที่ข้าขอแล้ว...ข้าจะเป็นของท่านแต่เพียงผู้เดียวตลอดไป"
เสียงนั่นดังก้องกังวาน
ในโสตประสาทของซากุระ
" ไม่จริง
ไฮด์ไม่เคยสัญญาอะไรกับใครไว้อย่างนั้น
ฉันไม่เชื่อ หยุดนะ "
ซากุระ ปิดหู
เหมือนไม่อยากรับรู้สิ่งใดทั้งสิ้น
" แต่มันเป็นความจริง
และมันผิดสัญญาที่ทำไว้
ดังนั้น ข้า
จึงต้องมาเอาคืน!!!!! "
สิ้นเสียง ร่างหยาบ
ที่นอนสงบนิ่งอยู่บนเตียง
ก็พลัน
สลายกลายเป็นเพียงผง
แล้วปลิวหายไป
ต่อหน้าต่อตา ซากุระ .......
ตอนนี้
เขาไม่อาจทำสิ่งใด ได้
นอกจากมองวิญญาณ
ของชายผู้เป็นที่รัก
กลายเป็นดอก Holy
ล่องลอยหายไปพร้อมกับปีศาจร้าย
แม้แต่เสียงที่จะเรียกเพื่อหยุดยั้ง
ยังไม่สามารถจะออกมาจากปากของเค้าได้
ตอนนี้ มีแต่เพียง
เสียงกรีดร้อง น้ำตาที่ไหลพราก
และหัวใจที่แตกสลาย
เท่านั้น.................
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"
เจ้าจะทำเช่นนั้นจริงหรือ......."
บาทหลวงองค์เดิม
ถามคำถามเดิมย้ำแก่ซากุระอีกครั้ง
"
เจ้าจะแน่ใจได้อย่างไร
ว่า เด็กคนนั้น ยังอยู่
"
ท่านยังคงถามเพื่อความแน่ใจ
ด้วยกังวล
ว่าสิ่งที่เค้าจะทำต่อไปนี้
อาจจะไม่เป็นผล
" ครับ ... ผมแน่ใจ
ผมรับรู้ได้ว่า เค้า
ยังอยู่
รอที่จะให้ผมไปรับเค้ากลับมา..."
ซากุระ
ตอบด้วยหัวใจที่มุ่งมัน
หลังจากเมื่อคืนนี้
เขาจำไม่ได้ว่า
เขามาอยู่ที่โบสถ์แห่งนี้ได้อย่างไร
คงเป็นเพราะหลวงพ่อ
รับรู้ได้ถึงเหตุการณ์ดังกล่าว
จึงพาเขามา
ท่านได้แนะนำว่า
ปีศาจตัวนั้น
อาศัยอยู่ในนรก อเวจี
ชั้นที่ลึกที่สุด
โหดร้ายที่สุด
ไม่มีมนุษย์คนไหน
สามารถ เข้าไปถึงได้
มีเพียงวิธีเดียว
คือเป็นวิญญาณ ......ใช่
เค้ายินยอมที่จะสละร่างกายหยาบ
ตรงนี้ เป็นวิญญาณ
เพื่อไปนำ หัวใจของเขากลับมา
ถ้าไม่มีไฮด์
เขาจะมีชีวิต
และร่างกายนี้ต่อไปทำไม....
เพียงแค่ได้สิ่งนั้นคืนมา
แม้ต้องตาย ฉันก็จะทำ.........
" พร้อมไหมซากุระ "
หลวงพ่อย้ำถามอีกครา...
" ผมพร้อมตลอดครับ "
สิ้นเสียงสนทนาแสงวาบก็เกิดขํ้น
" ที่นี่ที่ไหน "
ซากุระแหงนมองไปรอบ ๆ
ด้าน
" มาจนได้นะซากุระ "
เสียงแห่งอดีตเทพ angella
ดังขึ้น
"
ฉันมาเพื่อคนที่ฉันรักไงล่ะ"
ซากุระตอบกลับไปดังเช่นกัน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"
ขอต้อนรับท่านทั้งสอง
sakuraและ..ทาสรับใช้ของพระเจ้า
"
angella ชำเลืองมองหลวงพ่อ
ที่ติดตามลงมาด้วย
" เจ้าผีร้าย!
จงคืนคนรักให้กับชายผู้นี้ซะ
เรามาที่นี่ในนามของพระผู้เป็นเจ้า
จงยอมแต่โดยดีแล้วพระองค์จะละเว้นเจ้า!!
"
หลวงพ่อพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งตวาดใส่เจ้าปีศาจร้าย
" เฮอะ..เจ้าทาสผู้โง่เขลาของพระเจ้า
แกอยู่ที่ไหน?
ถิ่นของใครรู้หรือเปล่า?
เจ้ามองดูรอบๆตัวเองซิ
มีแต่วิญญาณที่ถูกพระเจ้าทอดทิ้งทั้งนั้น
โดนประนามว่าเป็นวิญญาณบาป
นี่น่ะหรือ
คนที่บอกว่ารักพวกเราดั่งลูก
พอไม่ได้ดั่งใจก็ทอดทิ้งเรา
รู้ไว้ซะนะว่า ที่นี่นะ
แม้แต่พระเจ้าเองยังไม่กล้าลงมาเลย..
ข้าน่ะเกลียดพระเจ้าที่สุด!!!
"
สิ้นสุดคำพูดของอดีตเทพ..เปลวไฟมากมายก็พุ่งลงมาจากเพดานนรก
ลูกไฟก้อนมหึมาพุ่งเข้าชนกายละเอียดของหลวงพ่ออย่างรวดเร็ว
ไฟนรกเผาผลาญจนไม่เหลือแม้แต่ผุยผงให้มองเห็น
sakuraเองก็อึ้ง..จนทำอะไรไม่ถูก
ตอนนี้ในใจเขายิ่งโกรธแค้นขึ้นเป็นทวีคูณ
บาทหลวงที่เขาเคารพ
ต้องถูกปีศาจอำมหิตนี่ทำร้ายต่อหน้าต่อตา...
" ฮะๆๆๆๆ
สมน้ำหน้าไอ้พวกขี้ข้าพระเจ้า
ในที่สุดมันเองก็ต้องตายอยู่ในนรก
พระเจ้าก็ทอดทิ้งมันไม่มาดูดำดูดีมันสักนิด
"
angella หัวเราะอย่างสะใจ
" ก...แก..แกช่างชั่วช้านัก
ฆ่าได้แมแต่พระเชียวรึ!
"
ปีศาจร้ายหันขวับมามอง
สายตานั้นช่างเย็นชาเหลือเกิน
ถึงsakuraจะกล้าแค่ไหน
แต่ก็อดขาสั่นไม่ได้
"
แกพูดกับใครอยู่รู้ตัวบ้างไหม?
"
angella
ชี้นิ้วไปที่ชายหนุ่ม
เพียงเท่านี้ แขนขาของsakuraก็ไม่สามารถขยับได้ตามใจนึกแล้ว
" แก..ไอ้ผีบ้า..คืนhydeมานะโว๊ย!!
แกไม่สมควรจะได้ครอบครองเขาหรอก
"
angella หยุดไปพักหนึ่ง
แล้วก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นโหดร้าย
น่ากลัวกว่าเดิมมากนัก
" แก....ไอ้พวกมนุษย์
แกไม่รู้อะไรแล้วอย่ามาพูดนะ
!! นังนั่นน่ะมันหลอกข้า
เพราะมันจึงทำให้ข้าซึ่งเป็นเทพเบื้องขวาของพระเจ้า
ต้องตกต่ำถึงเพียงนี้!!
"
ว่าแล้ว angella
ก็ชี้นิ้วไปที่ข้อเท้าข้างซ้ายของชายหนุ่ม
" อ..อั๊ก!!..ขา..แกทำอะไรขาชั้น
"
"
ก็แค่ตัดเอ็นร้อยหวายเท่านั้นเอง..ไม่เท่าไหร่หรอกน่า
เอาล่ะสมุนข้า..จงพาไอ้นี่มาที่ห้องที่ข้าเก็บเจ้าดอกไม้จอมหลอกลวงนั่นซิ
"
" ขอรับท่าน angella "
ผีร้ายที่มีกายหยาบเหมือนผิวงู
ปีกสีดำค้างคาว
ช่วยกันยกร่างของsakuraไปยังที่ๆคุมขังดอก
holyอยู่ hydeนั่นเองหละ
ที่ถูกจองจำอยู่ในห้องนั้น
เหล่าปีศาจทั้งหลายลากวิญญาณของ
sakura เดินลงบันไดวน ลึกลง..ลึกลงเรื่อยๆความร้อนก็เพิ่มขึ้นทุกทีเช่นกัน
ในที่สุดก็ถึงยังใจกลางนรก
angella
ก้าวขึ้นประทับบัลลังก์ซากศพ....
เบื้องหลังบัลลังก์นั้นเป็นแท่งแก้ว..ที่ถูกผนึกอยู่ในผนังนรก..ภายในนั้นคือดอกไม้..
ดอก holy
ที่แทบจะมองไม่รู้ว่ามันเคยมีกลีบสีขาวมาก่อน...กลีบและใบถูกย้อมเป็นสีแดงด้วยเลือดที่บรรจุอยู่ในแท่งแก้ว...
ท่อพลาสติกที่เชื่อมโยงกับวิญญาณบาป
ที่โดนตรึงอยู่กับกำแพง..คอยสูบเลือดเหล่านั้น
เพื่อถ่ายทอดให้แก่ดอกไม้...
" ..hyde...แก..แกทำอะไรกับเค้า!!
"
ชายหนุ่มตวาดลั่น
แต่ก็เหมือนคิดผิด
เมื่อปีศาจนรกชี้นิ้วไปที่ข้อเท้าข้างขวา...เอ็นร้อยหวายข้างนั้นก็ขาดกระจุยออกจากกัน
" เงียบเถอะน่า...ข้าก็แค่เปลี่ยนเค้าให้กลายเป็นดอกไม้ของแดนนรกเท่านั้น..ให้เลือดชั่ว
ๆ
จากวิญญาณเหล่านี้หล่อเลี้ยง
วิญญาณที่ถูกทรมาน
ถูกพระเจ้าทอดทิ้ง..มีแต่ความเศร้าและความแค้น
พวกใบเลี้ยงทั้งหมดของ
holy
จะซึมซับเอาสิ่งเหล่านี้ไปทั้งหมด
จะกลายเป็นตัวแทนของความทุกข์และความบาปสาหัส..ไม่มีทางได้โงหัวขึ้นไปยังโลก
หรือแดนสวรรค์ได้อีกต้องเวียนว่ายอยู่ในนรกชั้นอุทรอย่างนี้ตลอดไป!
"
angellaหัวเราะลั่น
ด้วยน้ำเสียงแห่งปีศาจชัด
ๆ
" ..แก..ชั้นจะฆ่าแกให้ได้..แกมันเลว..เลวที่สุด..สมควรแล้วที่ถูกพระเจ้าขับไล่จากสวรรค์ไอ้ชั่วเอ๊ย!
"
angella
หันขวับมามองชายหนุ่มด้วยสายตาที่ดุดัน
ใบหน้าเปลี่ยนเป็นถมึงทึงอีกครั้ง
" ก็เพราะใครล่ะ
เป็นเพราะไอ้ดอกไม้ชั่วนี่ไม่ใช่หรือ?
หลอกให้ข้ารัก
หลอกให้ข้าหลง
แล้วก็ทอดทิ้งข้า
เอาตัวรอดคนเดียวทำให้ข้าต้องถูกลงโทษ
หนำซ้ำยังไปมีคนอื่น..มันเป็นสิ่งที่แพศยายิ่งกว่าอะไรทั้งสิ้น!!"
sakura นิ่งไปพักหนึ่ง...คำตวาดของ
angella
มีแววความเศร้าที่เจือปนอยู่...ความแค้นที่ถูกหลอกลวง..ถูกทอดทิ้ง..
แต่..เขาเองก็รัก hyde ...เพราะรักมากขนาดนั้นถึงต้องเจ็บแค้น..ชอกช้ำถึงเพียงนี้
" ใช่ เค้าหลอกลวงเจ้า
แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องอดีต..ปัจุบัน
เค้าก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นแล้ว
เจ้ายกโทษให้เขาไม่ได้หรือ
"
sakura เริ่มก้มหัวลงขอร้อง
แก่เจ้าปีศาจ angella
" เฮอะ...ยกโทษ?..เจ้าฝันไปเสียแล้ว
แล้วตอนที่ข้าทำผิดล่ะ...พระเจ้าก็ไม่ได้ยกโทษให้ข้า..ฉะนั้น
ข้าก็จะไม่ยกโทษให้นังนี่เช่นกัน
กรรมใดใครก่อ
ผู้นั้นต้องชดใช้
มันต้องจมอยู่ในนรกอเวจี
อยู่กับความทุกข์
กับข้าตลอดกาล "
สิ้นคำที่กล่าว
เสียงของเจ้าปีศาจ angella
ก็ดังก้องกังวาลไปทั่วทั้งขุมนรก
"
เอาตัวไอ้นี่ไปขังไว้ที่คุกนรก!
" angellaออกคำสั่งแกเหล่าปีศาจ
sakuraถูกจับใส่เครื่องพัธนาการ
แล้วลากไปที่คุก
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เมื่อเหล่าปีศาจได้ทยอยกันออกไปจากนรกชั้นอุทร
เพื่อไปทรมานเหล่าวิญญาณที่ลงมายังนรก....ก็มีเพียง
angella และ holy เท่านั้น..ที่อยู่กันลำพัง
angallaแหงนมองดูดอกไม้สีแดงโหิตในแท่งแก้ว...มีแต่ความเศร้าสาหัสอยู่ในดวงตาคู่นั้น
เขาลอยตัวขึ้นไปอยู่ระดับเดียวกับแท่งแก้วนั้น
ใช้มือสัมผัสมันเบาๆ
" เป็นอย่างไรล่ะholy...เจ็บปวดใช่ไหม?..ข้ารู้นะ
ว่าเจ้าต้องเห็นมัน...ดูสิ..มันถึงกับทิ้งร่างไว้บนโลกแล้วมาตามเจ้าถึงนี่....แต่ก็เปล่าประโยชน์
มันช่วยเจ้าไม่ได้หรอก
เพราะเจ้าทำให้มันต้องมาตกนรกด้วยกัน..เพราะเจ้าทำให้พระสงฆ์ต้องมาตายที่แดนนรก...ดูสิ่งที่เจ้าทำสิ
holy..
มีแต่บาปและความชั่วทั้งนั้น...เจ้าทำให้ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องต้องมาลำบากเพราะความชั่วที่เจ้าก่อไว้..
"
angella ค่อย ๆ
แนบใบหน้าชิดกับแท่งแก้ว...
" ทำไมเจ้าต้องหลอกข้า..ทำไมถึงไม่รักข้า..ข้ารักเจ้าถึงเพียงนี้ไม่อยากให้เจ้าเป็นของใคร..เจ้าทำลายความเชื่อใจของข้าจนสิ้น...
ข้าไม่อยากจะทำกับเจ้าอย่างนี้เลย..แต่เจ้าก็บีบข้า..บังคับให้ข้าทำ...ในเมื่อเจ้าไม่ได้เป็นของข้า..เจ้าก็จะไม่มีวันได้อยู่ในอ้อมกอดของใคร.."
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------