~ Resurrection ~
[ Part 1 ]
by.. Anatano_Niji, Belle, Bird, Kim and all friends
......ในห้องอันมืดมิดและเงียบสงบ ร่างของชายคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง ท่ามกลางความมืดนั้น เสียงประหลาดก็ดังขึ้น ....
"ไฮด์ มาหาฉันสิ"
"ใครน่ะ" เขาพูดตอบกลับไปด้วยอาการสลึมสลือ
"มานี่สิ มาหาฉัน" เสียงนั้นตอกย้ำเค้าเรื่อย ๆ
"ไปนะ ไปให้พ้น " เขาพยายามไล่แต่มันไม่เป็นผลเอาซะเลย มือสีดำค่อย ๆ เลื่อนมาบีบที่คอของเค้า
"ว้ากกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!"
"ไฮด์ เป็นอะไร" ชายผมดำที่นอนอยู่ด้านข้าง ๆ ถามขึ้นด้วยความตกใจ
"ไม่มีอะไรหรอก ซากุระ ฉันฝันร้ายน่ะ" เขาพูดพลางปาดเหงื่อที่อยู่บนใบหน้าทิ้ง
"ไม่เป็นไรแล้ว ฉันอยู่ข้าง ๆ เธอนี่ไง" เค้าบอกพลางโอบกอดและจูบลงที่หน้าผากอย่างนุ่มนวล ก่อนจะไล้ลงมาบรรจงจูบลงที่ปากของไฮด์ มืออันแสนซุกซนก็เริ่มชอนไชเข้าไปภายในเสื้อ
"นี่ ๆ ๆ เดี๋ยวสิ ซากุระ ... จะไม่ฟังความฝันของชั้นสักหน่อยเหรอ??" ไฮด์ เอามือดันร่างที่ทาบทับเขาอยู่ออก
"แหม ... เดี๋ยวค่อยเล่าก็ได้นี่นา นาน ๆ ทีนายจะมาหาฉันสักครั้ง นะ! นะ! ขอฉันกอดนายให้ชื่นใจหนน่อยไม่ได้หรือไง" ชายหนุ่มผมดำเริ่มทำเสียงออดอ้อน และคิดว่า คนร่างเล็กที่อยู่ภายในอ้อมกอดเขาอย่างไรก็ต้องยอมเป็นแน่แท้ และแน่นอน
" ก็งานมันเยอะนี่นา..ช่วงนี้ นายนั่นแหละ หลังจากออกจากวงแล้วก็ไม่ค่อยมาหาาเลยนะ ถ้าฉันไม่มาหานาย นายก็คงลืมฉันไปแล้วล่ะสินะ "
" โถ.. ๆ ๆ อย่างอนสิไฮด์ ฉันก็มีงานเยอะเหมือนนายนั่นแหละ " ซากุระ ยิ้มอย่างใจดี เมื่อร่างเล็กนั้นเริ่มทำน้ำเสียงเง้างอนใส่เขา
" นายต้องฟังเรื่องความฝันของฉันก่อน ..แล้วหลังจากนั้น ก็ ... แล้วแต่นายละกัน " ไฮด์ พูดไปก็พลางหน้าแดงไป
" อื้อ ... ก็ได้ ตกลง " ซากุระ พยักหน้ารับ รอฟังเรื่องเล่าจากไฮด์สุดที่รักของเขา
" ฉันฝันเห็นใครก็ไม่รู้ล่ะ เรียกฉัน พอฉันถามว่าใคร ก็มีมือยักษ์เบ้อเร่อ เลย เอื้อมมาจะบีบคอฉันอ่ะ ... มันน่ากลัวมากเลยนะ " ไฮด์เล่าอย่างตื่นตระหนก เกี่ยวกับเหตุการณ์ในฝันของตน
" ก็แค่ฝันหรอกน่า ฉันอยู่ด้วย นายจะกลัวอะไรเล่า เอาาล่ะ เอาล่ะ ฉันฟังนายเล่าจบแล้ว คราวนี้ก็ตามสัญญานะ " พูดจบ ซากุระก็โถมกายเข้ากอดร่างเล็ก และกดอีกฝ่ายลงกับเตียงนุ่มโดยไม่ให้ตั้งตัว ชายหนุ่มพรมริมฝีปากไปเรื่อยทั่วทั้งเรือนร่าง ของร่างบาง มืออันแสนซุกซนก็เริ่มชอนไช ไล้จากหน้าอกไปที่ลำตัวและไล่เรื่อยไปที่เรียวขางามนั้น
" ฉันได้ดูนายตอนถ่ายทอดสด คอนเสิร์ต Real live 2001 เดี๋ยวนี้ชักจะแต่งตัว เซ็กซี่ ขึ้นทุกทีแล้วนะ ตอนฉันยังอยู่ในวง ไม่เห็นนายแต่งอย่างงี้เลย " ซากุระพูดขณะเริ่มบรรเลงเพลงแห่งความสุข
" อ่ะ .. ท .ทำไมล่ะ.. ฉันว่ามันก็ดูสวยและเท่ดีออก นายไม่ชอบเหรอ "
" ไม่ใช่ว่าไม่ชอบหรอกนะ แต่ว่า ผิวกายของนายเนี่ย ... ฉันไม่อยากให้คนอื่นคนอื่นได้เห็น ... นอกจาฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น แบบว่า มันหวงน่ะ "
ไฮด์ ยิ้มปลื้ม กับคำพูดของคนรัก ทั้งสองต่างมอบความสุขให้กันและกัน โดยไม่นึกเลยว่า ... ความฝันของ ไฮด์นั้น.. จะเป็นการบอกถึง ... ชะตาที่เขาจะต้องพบกับมันในเร็ววันนี้
~~~ จิ๊บ ๆ จิ๊บ ๆ เสียงนกร้องในยามเช้าดังขึ้น ร่างเล็กเริ่มขยับตัวขึ้นด้วยท่าทางที่งัวเงีย
" อืมมม ... เช้าแล้วเหรอเนี่ย " ไฮด์ขยับลุกขึ้นจากเตียง ด้วยท่าทางที่ยังงัวเงียอย่อย่างนั้น
"อ๊ะ.. กลิ่นอะไรน่ะ หอมจังเลย ฝีมือซากุระแน่ ๆ เลย ได้กลิ่นอย่างนี้ชักจะหิวแล้วล่ะสิ "
" อ้าว! ... ตื่นแล้วเหรอ ไฮด์" ซากุระหันมาเห็นเข้า จึงทักทั้งที่มือยังสาละวนกับโต๊ะอาหารอยู่
" เชิญทางนี้ครับ เจ้าหญิงไฮด์ " ซากุระพูดขึ้นทำเอาร่างบาง หน้าแดง อาหารต่าง ๆ ที่เตรียมไว้อย่างเพียบพร้อมบนโต๊ะ ทำเอาไฮด์เริ่มน้ำลายไหล
" มาเถอะ " ซากุระเรียก พลางยิ้มให้เจ้าหญิงน้อย ๆ ของเขา ไฮด์ลุกเดินมาานั่งลงข้าง ๆ เขา
" กินสิ ถ้าไม่กิน ฉันจะป้อนล่ะนะ "
"อ่ะ อ่ะ อ้ำ.." อา... ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขเสียจริง ๆ ทำให้ไฮด์อดคิดถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ หน้าใสก็เริ่มพลางระเรื่อขึ้นมา
" เป็นอะไรไปน่ะ รึว่า ไม่สบาย " ซากุระเอื้อมมือมาแตะที่หน้าผากของไฮด์ทันที
" ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่นา เอ... หรือว่า นายคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ใช่ม๊าา??" ซากุระถามขึ้นมาทำให้ไฮด์กลับหน้าแดงขึ้นไปอีก
" ป่ะ ป่ะ ป่าวซะหน่อย " ไฮด์เถียงขึ้นมาทั้งที่หน้ายังแดงอยู่อย่างนั้น
" ก็แค่ คิดถึง.... เอ่อ... เรื่องที่ฝันต่างหากล่ะ " แต่สิ่งที่ไฮด์พูดออกมากลับสะกิดใจจนทำให้ตัวเขาเองหวาดกลัวขึ้นมา มันช่างเหมือนเหตุการณ์จริง ๆ เสียเหลือเกิน
" อย่าไปสนใจเลย เรื่องความฝันน่ะ ไม่มีไรหรอกเชื่อฉันสิ " ซากุระยิ้มให้น้อย ๆ พร้อมกับยื่นไส้กรอกให้
" อะ อ่ะ อ้ำ " ซากุระทำเสียงไปตามจังหวะที่ไฮด์ อ้าปากรับไส้กรอกที่ซากุระป้อนให้
"เดี๋ยวกินเสร็จแล้วก็ไปอาบน้ำไดด้แล้วนะ ว่าแต่ อาบเองไหวหรือป่าาว ต้องให้ฉันช่วยไหม " ซากุระพูดพร้อมกับทำหน้าทะเล้น
" ไม่.. ไม่ต้องหรอก ฉันอาบเองได้ ไหวอยู่แล้ว เชื่อสิ " ไฮด์พูดด้วยน้ำเสียงอึกอัก พร้อมกับหน้าแดงขึ้นมาทันที
" นี่ .. เขาหวนกลับไปคิดถึงเรื่องเมื่อคืนอีกแล้วเหรอเนี่ย รสรักที่ซากุระฝากไว้ยังไม่หายดีเลย ถ้าาต้องต่ออีกมีหวังวันนี้ไม่ต้องไปทำงานแน่ ๆ " คิดในใจดังนั้นนแล้ว ไฮด์ ก็คว้าาผ้าเช็ดตัวผืนโปรดที่ทิ้งเอาไว้ที่ห้องซากุระ เผ่นแน่บเข้าห้องน้ำไปด้วยความอาย พร้อมด้วยเสียงหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจของซากุระที่ตามหลังไป
" นี่คงจะคิดถึงเรื่องเมื่อคืนล่ะสิท่า ถึงได้เผ่นแน่บเข้าห้องน้ำไปทั้งหน้าแดงอย่าาางนั้น " ซากุระ คิดแล้วยังอดหัวเราะไม่หาย
" นี่ ถ้านายยังไม่หยุดหัวเราะอีกล่ะก็ ชั้นจะไม่มาหานายอีกแล้วนะ " เสียงแจ๋ว ๆ ของไฮด์ตะโกนลั่นออกมาจากห้องน้ำ พลันทำให้เสียงหัวเราะของซากุระหยุดกึกลงทันที
" โอเค โอเค ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะไม่หัวเราะนายแล้ว นายรีบอาาบน้ำเร็ว ๆ เข้าาเถอะน่า วันนี้นายมีนัดคุยเรื่องเพลงใหม่ไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวไปไม่ทัน จะโดนเจ้าเท็ตสึบ่นยาวไม่รู้นะ "
" รู้แล้วน่า รู้แล้ว ก็รีบอยู่เนี่ย ไม่เห็นหรือไง " เสียงของไฮด์ยังตะโกนแจ๋ว ๆ มาาพร้อมเสียงจากน้ำฝักบัวยังดังซู่ซ่าอยู่
" ก็ไม่เห็นน่ะสิ ถึงได้ถามนี่ไง หรือว่าอยากให้เห็น จะได้ถอดเสื้อตามเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ "
" อย่านะ ไม่ต้องเลย นายรออยู่ข้างนอกนั่นแหละ เดี๋ยวเสร็จแล้ว แป๊ปดียว แป๊ปเดียว "
เมื่อซากุระแแกล้งไฮด์ได้จนสาใจแล้ว ตัวเองก็กลับมานั่งลงที่โต๊ะ กินกาแฟต่ออย่างสบายใจ
ประตูห้องน้ำถูกลงกลอนเอาไว้ เพื่อไม่ให้คนนอกเข้ามากล้ำกลายกับธุระส่วนตนของคนที่อยู่ข้างใน หนุ่มหน้าหวานยังคงอาาบน้ำถูสบู่ต่อไปเรื่อย และขณะที่เขากำลังล้างหน้าอยู่นั้น เสียง เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
" ไฮด์ ... ถึงเวลาาของเจ้าแล้ว เจ้าต้องมา....มากับข้า"
" คะ..คะ..ใครน่ะ .. นั่นใคร " ไฮด์ถามกลับด้วยนน้ำเสียงที่สั่น จะลืมตาก็ไม่ได้ เพราะฟองสบู่ยังไม่ได้ถูกล้างออกไปจากใบหน้า ฉับพลัน เขาก็รู้สึกได้ว่ามีมือหนึ่งบีบเข้าที่ลำคอ แต่มือนั้นไ ม่คิดที่จะเอาชีวิตเขา ... เขายังคงหายใจได้อยู่ แต่มันก็น่ากลัวเหลือเกิน น่ากลัวจนเขาร้องไม่ออก
"นี่... ชั้นไม่เล่นนด้วยนะ ... ซากุระ !" ไฮด์ตอบกลับ ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจดีว่า มือนี้ ไม่ใช่มือของ ซากุระ แน่นอน ก็ในเมื่อประตูนี้ลงกลอนจากด้านใน จะมีใครเข้ามาได้ยังไงหากเขาไม่เปิดให้
" เจ้ายังคงรักมันอยู่อีกหรือ... ในเมื่อเจ้าขอพร 5 ประกาารไปจากข้า ... ทำให้ข้าต้องโดนพระองค์ลงโทษ ให้กลายมาเป็นผีเร่ร่อน เช่นนี้ หากเจ้าไม่ยอม ทำตามสัญญาว่าจะเป็นของข้า ข้าก็จะเอาพรประการที่หนึ่งคืน ซะเดี๋ยวนี้ "
..... เหมือนมีลมผ่านเข้าไปที่ปาก และลงไปที่คอของเขา อา... อึดอัดเหลือเกิน หายใจไม่ออก ไฮด์ หวีดร้องออกมาสุดเสียงอย่างหวาดกลัวที่สุด ซากุระที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ข้างนอกรีบวิ่งมาทุบประตูด้วยความตกใจ
" ไฮด์! ... เป็นอะไรไปน่ะ ..ไฮด์! "
เงียบ... ไม่เสียงตอบใด ๆ กลับมา ทำเอาชายหนุ่มร้อนใจมากยิ่งขึ้น จึงออกแรงเข้ากระแทกประตูสุดแรงจนล้มโครมลงมา ร่างบางล้มอยู่กับพื้นในสภาพเปลือยเปล่า โดยมิได้สติ ซากุระวิ่งเข้าไปประคอง และใช้มือตบที่หน้าเบา ๆ เพื่อเรียกสติให้ฟื้น
" ไฮด์!! ... ไฮด์!!... " นัยน์ตาสวยค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เมื่อเห็นหน้าของคนรักก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง แต่เมื่อเขาจะเอ่ยปากเพื่อเล่าเรื่องราวให้ฟัง แต่....
..... เสียง... เสียงที่หวานใส ไพเราะน่าฟัง และใช้ในการทำงานมาตลอด หายไปแล้ว ... ไฮด์ เอามือปิดปากด้วยควาามตกใจ ... เสียงของเขา... ถูกเอาไปแล้ว ... ซากุระเองก็ตะลึงไม่น้อย และเอ่ยถามอย่างตระหนกไม่แพ้กัน...
" นาย...เสียงของนาย ...มัน ... นายพูดไม่ได้แล้วหรือ ไฮด์???"
" ไฮด์ เกิดอะไรขึ้นกับเสียงของนาย... " ซากุระพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความห่วงอย่างสุดซึ้ง
วันนั้น ไฮด์ไม่สามารถพูดอะไรได้ ได้แต่นั่งเหม่อลอย และน้ำตาไหลริน
" ไม่ต้องกังวลนะไฮด์ ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต ชั้นก็ต้องรักษา นายให้ได้ " ซากุระพูดขณะที่น้ำตาเริ่มไหลด้วยความห่วงใยร่างบางนั้น
...คืนนั้น...
" ซากุระ... ........" เสียงที่เหมือนลอยมาตามลมและต้องการ จะให้เจ้าของชื่อได้ยิน ซาากุระเดินตามเสียงนั้นไป จนถึงหน้าต่างสิ่งทีเขาได้เห็น คือ เงาดำอันน่ากลัว ซากุระตกใจกับสิ่งที่ได้เห็น
" ข้าจะมาเอาคนรักของเจ้าไป เค้าต้องเป็นของข้า " ซากุระหันกลับไปมองที่ร่างบางที่ยังนอนอยู่ที่เตียง และวิ่งเข้าไปกอด
" แก ... แก จะเอาเค้าไปไม่ได้ แล้วแกเป็นใคร ไม่ ฉันจะไม่มีวันยอมให้แกเอาเค้าไปหรอก " ซาากุระพูดพร้อมกับกอดร่างบางนั้นไว้แน่นขึ้น
" เจ้าคอยดูแลเค้าให้ดี ๆ แล้วกัน ซากุระ ฮึ ฮึ ฮึ... " พูดจบ ไฮด์ ซึ่งอยู่ในอ้อมกอดของซากุระก็ค่อย ๆ เป็นควันจาาางหายไป
" ไม่.... ไม่..... ไม่ม่ม่มม่ม่!! " ซากุระลุกขึ้นจากที่นอนอย่างตกใจ
" แค่ฝันหรอกรึ " ซากุระคิดพลางมองร่างบางที่นอนอยู่ข้าง ๆ
" ไม่เป็นไรหรอกนะ ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้ใครเอานายจากฉันหรอก เพราะ... ฉัน..ฉันรักนายที่สุด "