Part 1: Armageddon

บ่ายวันเสาร์กับบรรยากาศอันแสนสบายน่านอนอันเป็นสุด เป็นวันหยุดสุดวิเศษของ 4 หนุ่ม laruku เลยทีเดียว ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผมสั้นสีน้ำตาลอ่อนๆ สวมเสื้อยืดสีส้ม กับกางเกงขาสั้นที่เรียบง่ายแต่ดูดีทีเดียว นั้งอ่านนิตยสารแฟชั่นอย่างสบายอารมณ์บนโซฟาตัวโปรด

“เออนี่…. วันนี้ออกไปข้างนอกดีมะ” ชายหนุ่มออกความคิดเห็นกับเพื่อนร่างบางทั้ง 2 คน นั่งเล่นเกมส์ play อยู่ด้านหลัง

“………” เงียบไม่มีเสียงตอบรับใดๆจากสวรรค์ จะเรียกว่า 2 หนุ่มร่างบางนั้นสนใจเกมส์ตรงหน้ามากกว่าเสียงของท่านหัวหน้าวงก็คงจะถูก

“นี่!! พวกนายฉันพูดเนี๊ยะสนใจบ้างเด่ะ” ว่าแล้วท่านหัวหน้าวงผู้ทรงภูมิ ก็หยิบหมอนใกล้มือโยนเข้าไปกลางวงสงหนุ่มน้อย เรียกร้องความสนใจได้ไม่น้อยทีเดียว

“อะไรอ่ะ tetchan เล่นเกมส์อยู่นะ ไม่เห็นหรือไง!!!” yukky หันมาแหวใส่ tetsu จังหวะนั้นเอง yukky จึงเสียสมาธิในการเล่นเกมส์ไปชั่วขณะ เจ้าตัวเล้กที่นั้งข้างๆ ยิ้มอย่างเป็นต่อ

“ฮ้า!! ชนะแล้ว!! Yahooo!! ชนะ yukky แล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า” hyde หัวเราะอย่างสะใจที่ในที่สุดเขาก็ชนะจนได้

“โธ่~~~ ฉันชนะ haidokun เป็นสิบๆรอบ ยังไม่เห็นโม้เลย” yukky กล่าวด้วยสีหน้าเซ็งๆ รู้สึกเสียฟอร์มเล็กๆ

“อ่ะ! เมื่อกี๊ว่าไงนะ tetchan” เจ้าตัวเล็กยิ้มร่าเข้าไปหาร่างสูง ที่กำลังงอนตุ๊บป่องอยู่

“ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ไม่สนใจก็ไม่ต้องสนสิ” tetsu ตอบด้วยน้ำเสียงงอนๆ ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือทำประชด

hyde ส่งสัญญานให้ร่างผอม เข้าใจว่า ‘เจ้า tet งอนว่ะ’ เจ้าตัวเล็กแลบลิ้นใส่ tetsu yukky บุ้ยปากให้กับ hyde ‘เออ เดี๋ยวจัดการเอง’ yukky ลุกมานั้งข้างๆ tetsu

“tetchan งอนเหรอ”

“…………” เงียบ ไม่ตอบ tetsu ยังคงก้มหน้าก้มตาไม่สนใจ ‘ทีพวกนายยังไม่ฟังฉัน ชิ!’

“อย่างอนน่า~~~~~~ เอ้า! มีอะไรก็ว่ามาตอนนี้ก็อยู่ฟังแล้วไง” yukky จ้องหน้าร่างสูง - - - -

“เดี๋ยวแก่เร็วนา~~~~ ยิ่งชอบทำตัวแก่ๆด้วย ….tetchan ” yukky เริ่มแหย่ชายหนุ่ม tetsu คว้าหมอนแล้วปาใส่ร่างยอมที่กำลังแหย่เขาอยู่

“ปากดีนักนะ นี่แน่ะ!!!”

“ก็มันจริงนี่หว่า โอ๊ย! พอได้แล้วเจ้าบ้า!” tetsu กระหน่ำตีร่างผอมด้วยหมอน

“บอกว่า ไปข้างนอกกันดีไหม เบื่ออ่ะ!” tetsu พูดไปมือก็เปิดนิตยสารไปเรื่อยๆ คิดๆว่า ‘เอ…..แล้วจะไปไหนดีล่ะ จะทำอะไรดีหว่า’ เปิดจนเจอโฆษนาหนังฟอร์มยักษ์ ที่โด่งดังมาแล้วในคราวที่เข้าฉายครั้งแรก ตอนนี้ได้ถูกนำมาฉายอีกครั้งเพื่อเป็นทางเลือกสำหรับคนงานยุ่งอย่างเหล่าพวกเขา  ที่มักจะไม่ได้ไปดูเสียตอนเขาเข้าฉายครั้งแรกหรอก

                                                     ‘it’s what we can call a globle killer………..

                            the end of making “AMAGEDDON”‘

“เอ้อ! อันนี้น่าสนใจแฮะ” tetsu โพล่งออกมา

“เออ! ดีๆ ช่ายๆ” yukky เออออห่อหมกไปด้วย

“จริงอ่ะ”

“จริงเด่ะ เอ๊ะ~~~ นายนี่เอาใจยากจริง” yukky ขมวดคิ้วใส่ร่างสูง

“อืม งั้นไปดูหนังกัน ดีมะ เรื่องนี้หนังดีมากเลยนะเนี๊ยะ ดีใจจังจะมีโอกาศได้ดูเสียที” tetsu บอกอย่างกระตือรือล้น

“อ๊า!!! ใช่ๆๆๆ นั้นแหละดีมากเลยล่ะ” เจ้าตัวเล็กตะโดกนออกมาจากในครัว

“แล้วนั้นเอาแผ่นเกมส์เก็บไว้แล้วเหรอ ถึงได้ไปมุดอยู่ในครัวน่ะ” tetsu ถามเจ้าตัวเล็กอย่างวางอำนาจ

“เรียบร้อยแล้วน่า~~ จะไปดูหนังกันใช่ป่ะ ดีเลย yeah!! ^-^” hyde เดินยิ้มแฉ่งออกมาจากครัว ในมือมีจานขนมมาด้วย พร้อมนั้งรวมกับเพื่อนทั้ง 2

“เออ แล้วเจ้า ken ล่ะไม่รู้คราวที่แล้วหายงอนหรือยังว่ะ” tetsu หยิบขนมจะใส่ปาก แต่พอพูดเรื่อง ken ออกมาทั้ง 3 หนุ่มก็ปล่อยก๊ากออกมาอย่างกับนัดกันไว้ หลังจากไปดูหนังคราวที่แล้ว ken ไม่คิดอยากไปดูหนังกับพวกเขาอีกเลย

“เอาน่า…… เดี๋ยวจัดการเอง” hyde อาสาอย่างแข็งขัน พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเลห์ที่ปรากฏขึ้น……

0oOo0 ------- 0oOo0 ------- 0oOo0 ------- 0oOo0 ------- 0oOo0

 

“ก๊อก ก๊อก~~ kenchan เข้าไปน้า~~~~” hyde เดินย่องข้ามาในห้องหนุ่มหน้าแมว เจ้าของห้องนอนแผ่หราหลับสบายบนเตียงนุ่ม

“kenchan ตื่อนเร็ว” ร่างบางเขย่าชายหนุ่มหน้าแมวเบาๆ

“อืม…….อาราย……..” ken สะลึกสะลือ

“ตื่น~~ ตื่น เร็ว” hyde ยังคงเซ้าซี้ชายหนุ่ม

“มีอะไรเหรอ” ken พลิกตัวหันมามองเพื่อนตัวน้อย แต่ตายังคงปิดอยู่

“kencahn ตื่นก่อนสิ มาคุยกันเร็ว” hyde ยังเขย่าแขนร่างสูง

“อืม.. ว่าไงล่ะ” ken ค่อนลืมตาขึ้นมาช้าๆ มองเห็นหน้าขาวเนียนของร่างบางมีแววตาเป็นประกาย เหมือนเด็กๆ

“ออกไปข้างนอกกันเถอะ ไปนะๆๆๆ ไปเดี๋ยวนี้เลย…… kenchan ลุกเร็ว” hyde ออกแรงดึงแขนชายหนุ่มฉุดให้ลุกขึ้น แต่ร่างสูงไม่ขยับแม้แต่น้อย

“ไปไหนอ่ะ… วันนี้วันหยุดนะ **หาว** “ ken ตอบด้วยน้ำเสียงงัวเงียๆ

“ไปดูหนังกันไง ไปนะๆๆ”

“ไม่อ่ะ ไปเหอะ”

“ทำไมล่ะ ไปเถอะน้า~~~~ kenchan”

“นายก็ไปกัน 3 คนสิ”

“ไม่อาว~~~~ ถ้า kenchan ไม่ไป ก็ไม่ไปแล้ว!!!!” hyde เริ่มจะเซ้าซี้เหมือนเด็กเอาแต่ใจ ชายหนุ่มคิดในใจ ‘สำคัญขนาดนั้นเชียว?’

“kenchan ไม่อยากไปกับพวกเรางั้นเหรอ” เจ้าตัวเล็กพุดเสียงสั่นๆ “kenchan รังเกียจพวกเราแล้วงั้นเหรอ …. ใช่สินะพวกเรามันตัวยุ่งนี่นา kenchan คงไม่อยากมีเพื่อนแบบนี้แล้วสินะ” น้ำตาเริ่มไหลรินมาจากดวงตากลมโต

“ฮึก…..ฮึก เข้าใจแล้วล่ะ เป็นเพราะฉันใช้มั๊ยล่ะ kenchan น่ะเกลียดพวกเราแล้ว” hyde พูดทั้งน้ำตา สะอึกสะอื้น น้ำเสียงน้อยใจชายหนุ่ม

“เอ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ hdye ไม่เอาน่าอย่าร้องไห้สิ” ken ลุกขึ้นลุบหลังร่างบางเบาๆ

“ก็…..ก็ kenchan น่ะ ไม่อยากไปไหนกับเราแล้วนี่”

“เอ่อ….. ก็…..ก็ ไปสิๆ หยุดร้องเถอะนะ” ken ยังคงลังเลที่จะตอบ แต่เจ้าตัวเล็กตรงหน้านี่สิ ร้องไห้เป็นเด็กๆ แบบนี้ จะทำไงได้นอกจากต้องยอมไปตามนั้น

“ฮึก…..ฮึก ไป….ไปจริงๆนะ” hyde เงยหน้ามาสบตากับร่างสูง

“จริงสิ อย่าร้องไห้นะ” kenค่อยๆ เช็ดน้ำตาออกจากแก้มใสนั้น

“แต่พวกนายห้ามทำเรื่องยุ่มอีกนะ ok?”

“อื้ม!!!~~” hyde พยักหน้ารับ ken ลูบผมอ่อนนุ่มของร่างบางเบาๆ ก่อนจะลุกไปอาบน้ำ

ลับตาร่างสูง เจ้าตัวเล็กแลบลิ้นยักไหล่ รอยยิ้มปิศาจก็ปรากฏขึ้น ‘ฮิฮิ ง่ายๆแค่นี้ เสร็จเรา’

0oOo0 ------- 0oOo0 ------- 0oOo0 ------- 0oOo0 ------- 0oOo0

เมื่อได้ตั๋วมาเรียบร้อย ทั้ง 4 หนุ่มก็เข้าไปประจำที่ที่นั้งของตัวเองโดยมี tetsu ถัดไปทางขวาเป็น yukky, hyde แล้ว ken

ken นั้งลงมองเพื่อนๆ ในใจก็คิดว่า ‘เฮ้อ~~~! หวังว่าคราวนี้คงไม่ซนกันนะ อืม…..หนังเศร้าซะด้วยสินะ’

	เมื่อ 6000 ล้านชีวิตบนโลก
ต้องฝากไว้กับดวงวิญญานอันกล้าหาญ 14 ดวง
	เมื่อ 6000 ล้านชีวิตบนโลก
จะมลายหายไป หากภารกิจของพวกเขาล้มเหลว
	และเมื่อทุกชีวืตทำได้เพียง
สวดอ้อนวอนให้พวกเขาทำสำเร็จ!!
	ภารกิจสำคัญ ..เป็นเกียรติอันสูงสุดที่ใครสักคนจะได้รับในชีวิตหนึ่ง .
มันคือคำตอบของมนุษยชาติ เป็นประวัติาสตร์ที่ต้องจารึก .
	คือความหวังของคนทั้งโลก .
และมันอาจหมายถึงการจากไปที่ไม่มีวันกลับมาแต่พวกเขาเลือกที่จะทำ!!!

 “ฮึก ฮึก ฮึก”

“yu…..yukky นายร้องไห้ทำไมน่ะ” ร่างบางถามเพื่อนมือกลองของเขาที่นั้งก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นเพราะความเศร้าของหนัง

“น……..นาย ล่ะ hyde ทำไมน้ำตาไหลล่ะ” yukky มองเพื่อนตัวน้อยที่ตอนนี้มีน้ำตาเอ่อไหลออกมาจากดวงตากลมโตสีตำนั้น ไม่ต่างจากเขาเลย hyde ได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ น้ำตาหลั่งไหลออกมาอย่างไม่สามารถหยุดยั้งไว้ได้

“te……tetchan~~~~” yukky หันไปหา tetsu หวังให้เพื่อนปลอบใจแต่ tetsu เองก็กลับร้องไห้เหมือนกัน ~~ ทำไมมันช่างเศร้าขนาดนี้นะ แล้วสองหนุ่มก็กอดคอกันร้องให้เงียบๆ

“hyde เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” ken เริ่มรู้สึกถึงอาการสะอึกสะอื้นของร่างบางข้างๆ

“ฮึก….. ฮึก…..ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ~~~~~ke…….kenchan ฮึก ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ล่ะ” เจ้าตัวเล็กปล่อยโฮออกมาเต็มที่ น้ำตาไหลเหมือนทำนบพัง

“เอ่อ….. hyde นี่มันแค่หนังน่ะ หยุดร้องเถอะนะ” ken เริ่มทำตัวไม่ถูก เมื่อเจ้าตัวเล็กร้องไห้เป็นเด็กๆแบบนี้

“ฮือ……..ฮือ……. kenchan ke…….ฮึก kenchan ฮือ……. ฮือ…….” Hyde ยังคงร้องให้ต่อไปไม่มีท่าว่าจะหยุด เหมือนว่าเขาเป็นเด็กเล็กๆ ที่อารมณ์ถึงขีดสุดเมื่อไหร่ก็ยากที่จะควบคุมได้ ผู้คนรอบข้างเริ่มหันมามองทางต้นเสียง ด้วยแววตาสงสัย ระคนรำคาญ

“ไม่เอาน่า hyde เดี๋ยวคนอื่นเขาเข้าใจผิดว่าฉันทำอะไรนายหรอก”

“ฮึก…ฮึก…. ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ~~~~~”ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ hyde ยิ่งร้องไห้มากขึ้นอีก หนุ่มหน้าแมว มองซ้ายมองขวาเหงื่อเริ่มซึม ‘เอาไงดีล่ะเนี๊ยะ ร้องไห้แบบนี้’ เขามองหามือกลองร่างบางกะว่าจะให้ช่วยปลอบเจ้าตัวน้อย แต่ภาพที่เห็น yukky เองก็ไม่ต่างจาก hyde เท่าไหร่นัก แถมไม่พอกอดคอกันร้องไห้กับเจ้า tet ด้วยอีกต่างหาก ‘เฮ้อ!!!! บ่อน้ำตาตื้นกันจริงพวกนี้’

“ฮึก…..ฮึก….kenchan”

“hyde อย่าร้องน่า~~~ นิ้งซะน้า~~~~” ken รั้งร่างบางเข้ามากอดไว้แนบอก พรางลูบหัวเจ้าตัวน้อยเบาๆ………

และแล้วคนก็เริ่มทยอยออกจากโรงหนัง ทั้ง 4 หนุ่มก็เช่นกัน ken เดินออกจากโรงหนังค่อนข้างทุลักทุเลอยู่ไม่น้อย ก็ hyde อยู่ติดเขาไม่ห่างเลยนี่ ระหว่างทางที่ไปที่รถ ร่างบางยังคงสะอึกสะอื้นอยู่มี ken คอยโอบเอวเดินไปด้วยกันตลอดทางชายหนุ่มร่างสูงกลัวว่าถ้าเขาปล่อยเจ้าตัวเล็กนี้ล่ะก็ hyde ต้องร้องไห้อีกแน่ๆ yukky และ tetsu เดินนำทางอยู่ข้างหน้า มีเสียงกัดกันมาเรื่อยๆ

“นายร้องไห้ทำไมล่ะ tetchan”

“ก็นายนั้นแหละร้องก่อนนี่หว่า ฉันก็ร้องอ่ะเด่ะ” tetsu โยนความผิดให้ร่างผอมเอาดื้อๆ

“ฉันร้องของฉัน ไมได้บอกให้นายร้องด้วยซะหน่อย” yukky ฉุนเล็กๆ รู้สึกเสียฟอร์มอยู่ในใจ

“ทำไมอ่ะ ก็มันเศร้านี่หว่า……”

tetsu กับ yukky กัดกันไปเรื่อยๆจนถึงรถ ความจริงแล้วทั้ง 2 หนุ่มก็ต่างคนต่างเขินมากกว่า เลยหาวิธีแก้เขินด้วยการกัดเพื่อนซะเลย ^-^

ในระหว่างทางกลับบ้าน อาการร้องไห้สะอึกสะอื้นเป็นเด็กๆของ hyde นั้นหายไปแล้วแต่เจ้าตัวเล็กยังคงเกาะร่างสูงไว้ เหมือนลูกหมีตัวน้อยที่เกาะอยู่ที่อกของแม่ ken ยังคงลูบผมอันอ่อนนุ่มของเจ้าตัวน้อยไปเรื่อยๆ และชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆขยับตัวร่างบางออก เมื่อเขารับรู้ว่าอาการสะอึกสะอื้นของเจ้าตัวเล็กนั้นหายแล้ว hyde ขยับตัวออกจากอกกว้างช้าๆ เงยหน้ามองร่างสูงตรงหน้า พร้อมกับอมยิ้มน้อยๆแฝงไปด้วยความน่ารักและความเจ้าเลห์ ในแววตานั้น

“kenchan อุ่นจังเนอะ” hyde แนบแก้มลงกับอกกว้างอีกครั้ง พร้อมกับกระชับวงแขนกอดชายหนุ่มมากขึ้น ken นั้นอึ้งเป็นหมี มองดูความเจ้าเลห์ของเจ้าตัวเล็กที่หลอกกอดเขามาจนถึงตอนนี้ ‘อ่ะ….หยุดร้องแล้วเหรอเนี๊ยะ’ แต่ ken ก็ไม่ผลักเจ้าตัวน้อยออกจากอก เขาไม่กล้าปฏิเสธรอยยิ้มที่แสนน่ารักนั้นได้เลย ชายหนุ่มนั้นนิ่งเป็นหมี ให้เจ้าตัวเล็กกอดไปตลอดทางกลับบ้าน

0oOo0 ------- 0oOo0 ------- 0oOo0 ------- 0oOo0 ------- 0oOo0

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
End Part 1 to be continue........
Go back : Part 0
From Tejji and Shieru~yume~ : มีความคิดเห็นยังไงกับนิยายเรื่องนี้ ข้อ ติ ชม ส่งเมลมาได้คะนะที่นี่ Shieru~yume~ ต่อไปเห็นการณ์ต่างๆกำลังจะเริ่มขึ้น ยังไงก็ติดตามต่อไปนะคะ