***** The devils walk in strawberry fields *****
Thank you : Catchan and Nunechan for this fanfic. It's very fun!!
หลัง concert
.จบลง ในห้องนั่งเล่นรวมของห้องชุดในโรงแรมที่พักของ laruku
"โอ้ย !! เหนื่อยจังเลย " ken chan บ่นไม่ขาดปาก มือก็นวดขาตัวเองไปพลาง
"นั่นดิ รู้สึกปวดคอยังไงก็ไม่รู้ เราทำอะไรไปมั่งเนี่ย" hyde chan ผสมโรง โอดโอยขึ้นมาบ้าง
แต่ไม่ได้มองไปรอบตัวเลยว่าเพื่อนๆอ้าปากค้างกับประโยคนี้ของเค้า
"ม่ายรู้ตัวเลยจริงๆเหรอ ฮืม..." tet chan มองอย่างไม่อยากเชื่อ ไม่รับมุขกับอาการอ้อนนี้
"ช่วยนวดให้เอาไหม" sakura อาสาอย่างเอาใจ ก็เขาเป็นทาสของนางพญาคนนี้มาแต่ไหนแต่ไร
แล้วนี่นา
"ไม่เอาอ่ะ ชั้นหิวมากกว่า มาถึงฮอคไกโดทั้งทีต้องกินปูขนกันสิเนอะ" เจ้าตัวเล็กเริ่มร้องหาของกิน
"'งั้นไปอาบน้ำ แล้วอีก 20 นาทีมาเจอกันนะ มื้อนี้ผมเลี้ยงเองฉลองที่ทัวร์ concret
คราวนี้เสร็จซะทีด้วยไง " ผู้จัดการเอ่ยปาก ทัวร์ concert ที่ประสบความสำเร็จด้วยดีก้อต้องให้รางวัลกันมั่ง
"เย้........ ผู้จักการใจดีที่หนึ่งเลย" สี่เสียงประสานออกมาพร้อมกัน ทีเรื่องกินกะเที่ยวนี่สามัคคีกันจริงๆว่าแล้วทั้งสี่ก็แยกย้ายกันเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวในห้องพัก
"hyde chan อาบน้ำก่อนแล้วกันนะ ขอฉันดื่มเบียร์ให้หมดก่อน" sakura บอก hyde หันมาพยักหน้าแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป
sakuraนั่งดื่มเบียร์อยู่ จู่ก็รู้สึกเหมือนมีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองเค้าอยู่ตลอดเวลา
จนต้องสอดส่ายสายตาไปทั่วห้องให้แน่ใจว่าเค้าอยู่คนเดียวจริงๆ เมื่อมองจนทั่วร่างสูงก็สะบัดหัวไปมาด้วยคิดว่าเค้าเหนื่อยเกินไปจนประสาทหลอน
"saku chan เข้าห้องน้ำได้แล้วจ้า" เมื่อ sakura หันกลับมาร่างเล็กๆของ hyde ก็มายืนอยู่ตรงหน้า
ผิวเนียนที่โผล่พ้นเสื้อคลุมอาบน้ำออกมามีหยดน้ำเกาะพราวรวมทั้งเส้นผมสีน้ำตาลที่เคยทิ้งตัวลงมาเคลียบ่าถูกเจ้าตัวเอาผ้าขนหนูรวบไว้ง่ายๆบนศรีษะ
มือใหญ่คว้าร่างหอมกรุ่นด้วยกลิ่นสบู่เข้ามานั่งบนตักอย่างอดใจไม่อยู่ พร้อมกับปลดผ้าขนหนูลงมาซับน้ำบนเรือนผมสลวยให้อย่างเอาใจ
"นี่ ไม่ต้องหรอก saku ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพวก tet chan จะคอย" พูดเสร็จก็ลุกออกจากตักของร่างสูง
sakura ยอมปล่อยร่างบางอย่างเสียดาย ร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำไปตามคำสั่งแต่โดยดี
ที่ห้องของ ken และ tet chan ที่อยู่ตรงกันข้าม
"เฮ้อพรุ่งนี้จะได้กลับบ้านซะที อลิซาเบทจ๋าป๊ะป๋าคิดถึงจังเลย" ร่างสูงเพรียวพูดพลางทิ้งตัวลงนอนแผ่บนที่นอน
เป็นการเกี่ยงให้ tet chan อาบน้ำก่อนกลายๆ โดยไม่รู้ว่าคำพูดนั้นทำให้อีกคนที่อยู่ในห้องหน้าบูดขึ้นมาทันใด
"คิดถึงอลิซาเบทหรือคิดถึงใครกันแน่ ใช่สิชั้นมันน่าเบื่อนี่" หางเสียงสะบัดอย่างไม่พอใจพร้อมกับปิดประตูห้องน้ำตามหลังดังโครมใหญ่
ร่างสูงเพรียวบนที่นอนได้แต่อ้าปากค้าง กับปฏิกิริยาของคนขี้ใจน้อย 'อ้าว ...ซวยสิตู'
"tet chan ชั้นขอโทษน้า" ร่างสูงเพรียวลุกขึ้นมาง้ออยู่หน้าประตูห้องน้ำ แต่ไม่มีคำตอบจากคนข้างใน
ซักพักประตูห้องน้ำก็เปิดออก tet chan เดินผ่าน ken ไปอย่างไม่ไยดี แต่งตัวเสร็จก็เดินออกจากห้องไป
ไม่นำพากับเสียงออดอ้อนง้องอนของเจ้าเหมียวยักษ์ เป็นเหตุให้ร่างสูงเพรียวต้องรีบจัดการกับตัวเองชนิดทำลายสถิติโลก
ก่อนจะตามมาง้อต่อ หาไม่แล้ว tet chan ผู้รักความสะอาดคงไม่ยอมให้เข้าใกล้อีก
หลังจากกินข้าวและตะลุยราตรีฉลองทัวร์ concert เสร็จ ทั้งสี่ดื่มกันจนเริ่มมึน
ken ก็เริ่มหน้าแดงนิดๆ ขณะที่ทุกคนกำลังสนุกกันอยู่นั้น sakura ก็ขอตัวออกมาก่อน
ใครถามก้อไม่บอกว่าจะไปไหน ที่จริงเค้าออกมาซื้อของขวัญฉลองความสำเร็จให้ hyde
นั่นแหละ
"กลับได้แล้วล่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า" tet chan ชวน แต่ผู้จัดการร่างท้วมเมาซะจนเดินไม่ไหวเสียแล้ว
"เอาไงดีล่ะเนี่ย คงต้องแบกผู้จัดการไปส่งที่ห้องก่อนล่ะมั้ง" tet chan ส่ายหน้าอย่างปลงๆ
ไหนคุยว่าคอทองแดงแป๊บเดียวต้องช่วยกันหิ้วกลับซะแล้ว ทั้งสามช่วยกันแบกผู้จัดการไปส่งที่ห้อง
ทางด้านของ sakura
" sakura " ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงลืมตาขึ้นมาเพราะเสียงเรียกหวานหูของใครคนหนึ่ง
ร่างที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือสาวสวยคนหนึ่ง ชุดสีขาวพริ้วยาวกรอมเท้าแนบกับร่างแบบบางอรชร
ดวงหน้าสวยสะดุดตา สายตาที่มีประกายเย้ายวนท้าทายดึงดูดสายตาให้จ้องมองนิ่ง กลิ่นหอมประหลาดรวยรินพาให้สมองมึนงง
คิดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร เข้ามาในห้องเค้าตอนไหน แม้กระทั่งร่างอรชรนั่นจะก้าวขึ้นมาคร่อมร่างสูงของเค้าแล้วก้อตาม
มือเนียนนุ่มเย็นเฉียบไล้ไปมาบนใบหน้าหล่อคมของคนข้างล่าง ริมฝีปากที่ก้มลงมาประทับหยอกเย้ากับริมฝีปากบางยิ่งทำให้สติและอารมณ์กระเจิดกระเจิง
ไร้การควบคุม ได้แต่ตอบสนองไปตามการปลุกเร้าของสาวน้อยปริศนาคนนั้น โดยไม่รู้ตัว
ขณะที่กำลังเพลิดเพลินอยู่นั้น
"แอ๊ด" เสียงประตูเปิด แต่ร่างสูงก็ยังไม่รู้สึกตัว ร่างเล็กตกตะลึงกับภาพที่เห็น
อะไรกันทำไม sakura ทำแบบนี้
"ขอโทษนะที่มาขัดจังหวะ เชิญนายทำธุระของนายต่อไปเถอะ" พูดจบหมุนตัวจากไปทันที
เสียงของ hyde ทำให้ sakura รู้สึกตัวแต่ร่างเล็กหายไปเสียแล้ว
ณ สมรภูมิห้องตรงกันข้าม
"โธ่ tet chan อย่าทำแบบนี้เลยน่า" เสียงทุ้มพยายามออดอ้อนอย่างสุดฤทธิ์ เมื่อกลับเข้ามาในห้องกันสองคนแล้ว
ร่างบางที่นั่งอยู่บนโซฟาก็ยังไม่ยอมเอ่ยอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว
"ดีกันนะ..น้า" พูดพลางก้าวมาขอเกี่ยวก้อยคืนดี
" tet chan น่ะที่หนึ่งอยู่แล้วน้า" โดนเข้าไม้นี้ ร่างบางอดยิ้มออกมาไม่ได้ แต่ก็ยังขอรักษาฟอร์มไว้ก่อน
"นายก็พูดไปเรื่อยแหละ มีอะไรยืนยันล่ะ" สบโอกาสเข้าแบบนี้มีหรือเหมียวยักษ์จะยอมพลาด
"นายว่าการกระทำดีกว่าคำพูดไหม.."ร่างสูงเพรียวยิ้มเจ้าเล่ห์ พร้อมกับใช้มือทั้งสองข้างค้ำเข้ากับเท้าแขนของโซฟา(กัวจาลุกหนีอีกง่ะ
เดี๋ยวอด) ร่างบางพยายามผลักเจ้าแมวยักษ์ที่ทำท่าจะเห็นเขาเป็นหนูออกไป แต่มีหรือที่อีกฝ่ายจะยอม
ร่างสูงก้มหน้าลงชิมความหวานจากริมฝีปากของคนขี้งอน แค่นี้ร่างบางก็อ่อนยวบราวขี้ผึ้งถูกไฟลน
มือเรียวทั้งคู่ยกขึ้นรั้งร่างสูงลงมา
"ปัง !!" เสียงประตูเปิดราวพายุโทนาโดเข้าถล่ม พร้อมกับร่างเล็กที่เดินปึงปังเข้ามา
ทำให้ทั้งคู่ต้องผละจากกันในทันที
" tet chan
..saku
เค้า...เค้า" เสียงสั่นเครือของร่างเล็กที่เบียด ken กระเด็นแล้วโถมกายเข้ามากอด
ทำให้ร่างบางรู้สึกมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ร่างสูงเพรียวก็งงไม่แพ้กัน แต่อารมณ์โมโหที่ถูกขัดจังหวะมีมากกว่า
'อยากหมกคนจังว้อย
" hyde เกิดอะไรขึ้น" ร่างบางพยายามถาม แต่ก็พอเดาได้ว่าสาเหตุมาจากอะไร ร่างเล็กไม่ตอบอะไรเอาแต่สะอึกสะอื้นอยู่อย่างนั้น
ครู่ต่อมาก็เงียบเสียงลง
ยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากแก้มนวล ตาคู่สวยเป็นประกายวาวด้วยแรงทิฐิ ริมฝีปากเม้มแน่น
"ก็อกๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้น ken จะเดินไปเปิดประตู
"ไม่ต้องเปิดนะ ken" เสียงเฉียบขาดของร่างเล็กทำให้ ken ชะงัก
"hyde ออกมาคุยกันก่อนเถอะนะ " sakura พยายามอ้อนวอน แต่ก็ไร้ผล
"ไม่ต้อง ไม่อยากฟัง " ร่างเล็กกรีดเสียงอย่างไม่รับฟังอะไรทั้งสิ้น
"sakura นายกลับไปก่อนเถอะ ไว้ค่อยมาคุยพรุ่งนี้จะดีกว่านะ" ร่างสูงเอ่ยกับผู้ที่ยังยืนอยู่หน้าห้อง
ร่างสูงจึงกลับไปนั่งคอตกอยู่ในห้องพักของตนเอง สาวน้อยต้นเหตุคนนั้นหายไปเสียแล้ว
เขาเองยังไม่เข้าใจว่าเธอคนนั้นเป็นใคร มาจากไหน แล้วเค้าทำเรื่องนั้นลงไปได้ยังไง
ที่สำคัญเธอหายไปตอนไหน
"tet chan คืนนี้เรานอนด้วยคนนะ" ร่างเล็กเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบไปนาน
"อ้าว แล้วชั้นจะนอนไหนล่ะ hyde" ร่างสูงประท้วงอย่างไม่สบอารมณ์ ทั้งถูกขัดจังหวะ
ทั้งถูกแย่งที่นอน จะเอายังไงกับเรานักฟะ
แต่ร่างเล็กก็ยังทำเป็นหูทวนลม "ไม่รู้นายเหรอ เราจะอยู่กับ tet chan นี่" ร่างเล็กไม่ใช้เหตุผลอะไรอีกแล้ว
เหตุการณ์ทำท่าจะกลายเป็นสมรภูมิขึ้นมาอีก ร้อนถึงร่างบางต้องลุกขึ้นมาลากมือเจ้าแมวเหมียวไปที่ประตูห้อง
"ken chan ไปนอนกับผู้จัดการซักคืนนะ" ร่างบางทำเสียงออดอ้อนเมื่อส่งร่างสูงออกนอกประตู
"แล้วกลับไปจะช่วยเลี้ยงอลิซาเบทนะ" พร้อมกับแถม good night kiss ก่อนประตูห้องจะปิดลง
แง้วววว...
เช้าวันรุ่งขึ้น
"เย้!! กลับบ้านกันเถอะ" เสียงโห่ร้องอย่างยินดีของเหล่าสต๊าฟดังขึ้นทั่วหน้า
แต่เอดูเหมือนจะยกเว้นคนอยู่ 3 คนนะที่นั่งหน้าตูมผิดกับคนอื่น
"ปะ tet chan ขึ้นรถกัน" hyde ว่าพลางดึงมือของ tet chan ไปที่รถ ken ตาวาวขึ้นมาทันที
อะไรฟะเมื่อคืนก็แย่งที่นอนชั้นทีนึงแล้ว วันนี้ยังจะมาลาก tet chan ไปไหนอีก ไม่ได้ๆชั้นไม่ย้อม!!!
ร่างสูงตรงเข้าไปคว้ามือของร่างเล็กลากไปส่งให้กับ sakura ที่ยืนซึมอยู่
"นายสองคนควรคุยกันให้รู้เรื่องซะทีนะ ม่ายงั้นมันเดือดร้อนคนอื่นเขานะรู้ไหม"
เคนพูด พลางหันไปกระซิบอะไรบางอย่างกับผู้จัดการและ sakura ร่างเล็กดิ้นฮึดฮัด
แต่สุดท้ายก็ยอมขึ้นรถไปกับ sakura จนได้ เพราะที่จริงเค้าก็อยากรู้ความจริงเหมือนกัน
ในขณะที่รถแล่นตามกันไปเป็นขบวน sakura กลับขับรถแยกออกไปอีกทาง
"นายจะพาชั้นไปไหน" ร่างบางหันมาถามอย่างงุนงง
"ไปบ้านพี่ชายชั้นกัน ไม่ไกลหรอกอยู่ถัดไป 2-3 เมืองนี่เอง"
"จะไปทำไมกัน จู่ๆขับรถแยกออกมายังงี้ เดี๋ยวคนอื่นจะตกใจนะ" hyde ประท้วง
"เราจะได้พูดกันดีๆซะทีไง เอาน่าชั้นรับรองว่านายจะต้องชอบ" เท่านั้นร่างเล็กก็ไม่ปริปากอะไรอีก
นั่งเงียบไม่มองหน้าคนนั่งข้างๆไปตลอดทาง
รถแล่นผ่านเขตเมืองออกสู่ชนบท sakura เปิดประทุนรถออก ปล่อยให้สายลมเย็นๆของฤดูใบไม้ร่วงพัดผ่าน
เผื่อว่าจะสามารถทำให้ร่างบางที่ชอบความเย็นเป็นชีวิตจิตใจเย็นตาม
สุดท้ายเขาก็พารถเลี้ยวเข้าไปที่ฟาร์มแห่งหนึ่ง ภาพทุ่งหญ้าเขียวขจีกว้างสุดสายตาปรากฏขึ้น
มีวัวสีขาวจุดดำยืนเล็มหญ้าอยู่ฝูงใหญ่ ดอกไม้หลากสีสันแข่งกันเบ่งบานอวดความงามเสียงนกร้องเพลงเกี้ยวกันอยู่แว่วๆ
ร่างเล็กตื่นตากับทัศนียภาพตรงหน้าโดยเฉพาะกับสวนสตรอเบอร์รี่ที่ออกลูกแดงตัดกับใบสีเขียวแก่ที่ปลูกเป็นทุ่งกว้างจนเกือบลืมความโกรธที่กรุ่นมาตลอดทาง
"ฟาร์มของพี่ชั้นเอง" sakura เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กชอบใจในบรรยากาศรอบตัว
"saku chan ใช่ไหมจ้ะ" เสียงหวานใสที่ดังขึ้นข้างตัวทำให้ sakura หันไปมอง
"สวัสดีครับพี่ ยูริโกะ" เจ้าของเสียงนั่นคือพี่สะใภ้ของเค้านั่นเอง
"โดนลมพายุลูกไหนหอบมากันจ้ะ พ่อหนุ่มน้อย แล้วนั่นพาลูกสาวใครเค้าหนีตามกันมาเหรอ"
เสียงหวานใสทักทายตอบพร้อมกับร้อยยิ้มอ่อนโยนที่ส่งมาให้คนทั้งคู่
"hyde แฟนผมครับพี่ยูริโกะ ผมแค่พาเค้ามาเที่ยวนะ ไม่ได้หนีตามกันมาซะหน่อย"
คนถูกพูดถึงหันมายิ้มให้อย่างมีไมตรี และได้รับรอยยิ้มอบอุ่นตอบกลับมา
"ไปเข้าบ้านกันเถอะจ้ะ" แล้วก้อเดินนำทั้งคู่เข้าไปในบ้าน
"พี่ มาซาโอะล่ะครับ" sakura เอ่ยปากถามเมื่อไม่เห็นพี่ชายของเค้าอยู่ในบ้าน
"ไปซื้อของในเมืองจ้ะ เดี๋ยวบ่ายๆก็กลับมา" เสียงหวานตอบกลับมา
"เอาของไปเก็บก่อนดีกว่านะจ้ะ เดี๋ยวมาทานข้าวกลางวันกัน" ทั้งคู่ทำตามอย่างว่าง่าย
ทั้งๆที่ยูริโกะเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆนิดเดียวแท้ๆ แต่สบตาหวานๆ ใสๆ นั่นทีไรก็ยอมทำตามคำสั่งของเจ้าหล่อนทุกที
"มาให้ผมช่วยนะฮะ" sakura กุลีกุจอเข้ามาช่วย
"ไม่เป็นไรจ้ะ อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้วล่ะ saku chan ไปจัดโต๊ะเถอะ"
"ครับผม" sakura รับคำอย่างว่าง่าย
อาหารมื้อนั้นผ่านไปอย่างฝืดคอสำหรับ sakura เพราะ hyde หันไปคุยกับยูริโกะเท่านั้นไม่มองไม่พูดคุยกับเค้าเลย
ทำให้เค้าได้แต่มองตาละห้อย ปฏิกิริยาของคนทั้งคู่ไม่พ้นไปจากสายตาละเอียดอ่อนของยูริโกะแม้สักน้อย
แต่ยังไม่ออกปากอะไร เก็บความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคนทั้งคู่ไว้ในใจเท่านั้น
จนกระทั่งอาหารมื้อนั้นเสร็จสิ้นลง
"มาเดี๋ยวผมล้างให้เองนะฮะ" hyde รีบชิ่งหนีไปก่อนที่ sakura จะทันได้ออกปากอะไร
"จ้ะรบกวนด้วยนะ hyde chan " เมื่อร่างบางลับตาเข้าไปในครัว ยูริโกะก็หันมาหา sakura
ทันที
"มีอะไรกันเหรอจ้ะ โกรธอะไรกันหรือเปล่า ทำไมมึนตึงกันจัง"
"hyde เค้าคิดว่าผมนอกใจเค้าน่ะฮะ" ร่างสูงถอนใจเฮือกใหญ่อย่างกลัดกลุ้ม
"แล้วจริงรึเปล่าล่ะจ้ะ"
"ผมเปล่านะฮะ ตอนนั้นผมไม่รู้ตัวจริงๆ"
"อ้อแสดงว่าทำจริงๆน่ะซี" ตาคู่สวยตรงหน้าเปล่งประกายว่ารู้ทัน
"ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะฮะ มันมึนๆเบลอๆ ไม่รู้ตัวยังไงชอบกล ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
เข้ามาในห้องผมได้ยังไงก้อไม่รู้" ร่างสูงยืนยัน
"ฮึ ผู้ชายทำผิดแล้วก็อ้างอย่างนี้ทั้งนั้นล่ะ น่าสงสาร hyde chan จริงๆเลย"
"โธ่ผมไม่ตั้งใจจะทำยังงั้นจริงๆนะฮะ เฮ้อพูดยังไง hyde ก้อไม่ฟังผมเลย ผมไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว
พี่ยูริโกะต้องช่วยผมนะครับ"
"อ้าว ก่อปัญหาเองก็ต้องแก้เองสิจ้ะ จะมาใช้คนอื่นได้ยังไง" เสียงหวานประท้วง
"ก็ผมไม่รู้จะทำยังไงดีแล้วนี่นา นะฮะพี่ยูริโกะ ผมจะไม่ทำยังงั้นอีกแล้ว" sakura
อ้อนวอน
"แน่ใจนะว่าจะไม่ทำอีก"
"ครับผม ผมสัญญา"
"ก็ได้จ้ะ พี่จะช่วย" คำตอบนั่นเรียกรอยยิ้มบนริมฝีปากบางได้บ้าง ..........................................................................................................................................................
"hyde chan ล้างจานเสร็จรึยังจ้ะ ไปเดินเล่นกันเถอะ" เสียงใสๆลอยเข้ามาในครัว
"คร้าบเสร็จแล้วครับ ว่าแต่เราจะไปกัน 2 คนใช่ไหมครับ"
"ใช่จ้ะ ไปเก็บสตรอเบอร์รีกันเถอะ" ว่าแล้วก็คว้ามือเรียวให้ออกเดินตามมา
hyde เองก็ยอมให้เดินจูงมือโดยดีทั้งที่เค้าไม่ค่อยยอมให้ใครแตะตัวง่ายๆแบบนี้
ที่สวนสตรอเบอร์รีทั้งคู่ช่วยกันเก็บจนเริ่มเหนื่อยจึงมานั่งพักที่ใต้ร่มไม้
"พี่ยูริโกะจะเอาสตรอเบอร์รี่ไปทำขนมเหรอฮะ"
" เอาไปทำเค้กจ้ะ แล้วว่าจะเอาไว้ผสมน้ำนมอาบด้วย"
อาบน้ำนมผสมสตรอเบอร์รีเนี่ยนะฮะ hyde ถามตาโตด้วยความสนใจ เรื่องความสวยความงามไม่ยอมพลาดอยู่แล้ว
ใช่จ้ะ นี่เป็นสูตรลับของคุณยายพี่เอง
มิน่าล่ะผิวของพี่ยูริโกะถึงได้สวยขนาดนี้
hyde chan ลองบ้างซิจ้ะ เวลาอาบน้ำนมแบบนี้มีความสุขดีออกน้า ยิ่งมีมือใหญ่ๆ อุ่นมาคอยลูบไล้
นวดให้ตามเนื้อตัวยิ่งวิเศษเลยล่ะ เสียงใสกล่าวชวน คนฟังหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันตา
อยากลองอาบก็จริง แต่ไหงต้องมีคนคอยนวดด้วยล่ะเนี่ย คงจักจี๋พิลึก
งั้นขอผมลองมั่งนะฮะ ว่าแต่ทำไมต้องมีคนมาช่วยนวดด้วยล่ะฮะ ถามไปก้อหน้าแดงไป
อ๋อเพราะว่านวดไปด้วยจะให้ผลดีกว่าอาบอย่างเดียวน่ะจ้ะ ที่ไม่นวดเองเพราะขี้เกียจน่ะ
ไม่งั้นจะมีสามีไว้ทำไมล่ะจ้ะ ก็แหม
ว่าพลางก็ตบหลัง hyde จนเกือบหน้าคะมำด้วยความเขิน
ว่าแต่ hyde chan ไม่สบายใจอะไรอยู่รึเปล่าจ้ะ ถามอย่างห่วงใย นิดหน่อยฮะ ว่าแต่พี่รู้ได้ยังไง
พี่ได้ยินเสียงถอนหายใจของ hyde มาหลายหนแล้วนี่นา เรื่อง saku chan ล่ะซี
"
ร่างเล็กไม่ตอบคำถามได้แต่หลบตา
ความสัมพันธ์ของพวกผมก้อคงได้แค่นี้ล่ะฮะ จะไปสู้ผู้หญิงจริงๆได้ยังไง ร่างเล็กเสียงเริ่มเครือ
น้ำตาเริ่มเอ่อคลอในดวงตาคู่สวยนั้น
ก็ลองคุยกันดีๆก่อนซิ ปัญหาทุกอย่างมีทางออกอยู่เสมอ ขึ้นอยู่กับว่าจะกล้ายอมรับมันรึเปล่า
เสียงหวานใสที่คอยปลอบประโลม นัยน์ตาคู่สวยที่มองมาด้วยความเป็นห่วงอย่างจริงใจ
ทำให้ hyde รู้สึกดีขึ้น
เข้าบ้านกันเถอะจ้ะ ไปทำเค้กกัน ยูริโกะชวนเมื่อเห็นว่า hyde เริ่มดีขึ้นแล้ว
..
เย็นวันนั้น กลิ่นหอมของน้ำนมมผสมสตรอเบอร์รี่ฟุ้งไปทั่วห้องน้ำ
น้ำนมผสมสตรอเบอร์รีพร้อมแล้วจ้า hyde chan อาบตามสบายเลยนะจัะ
hyde ก้าวเข้าไปในห้องน้ำ สิ่งเดียวที่เห็นคือ ถังไม้ทรงรีขนาดพอที่จะลงไปนอนได้อย่างสบาย
มีชั้นไม้เล็กๆวางผ้าขนหนูที่ชุบน้ำอุ่นไว้เรียบร้อยแล้ว พร้อมด้วยตะกร้าหวายบรรจุสตรอเบอร์รี่สีแดงลูกโตอยู่เต็ม
พี่ยูริโกะน่ารักจริงๆเลย ดีจังจะได้นอนแช่ให้สบาย hyde คิดพลางก้าวลงไปนอนแช่ในอ่าง
ผิวขาวผ่องตัดกับสีชมพูอ่อนของน้ำนมผสมสตรอเบอร์รี่ สัมผัสของน้ำนมที่ต่างจากน้ำธรรมดา
กลิ่นหอมหวานของนมและสตรอเบอร์รี่ให้ความรู้สึกผ่อนคลายอย่างประหลาด hyde สูดกลิ่นหอมสดชื่นเข้าไปเต็มปอด
ก่อนจะหันไปหยิบผ้าขนหนูมาปิดตา พลางหยิบสตรอเบอร์รี่มาค่อยๆกัดชิมรสหวานอย่างสบายอารมณ์
ทันทีที่ hyde ลับตัวเข้าห้องน้ำ ยูริโกะก็ส่งรอยยิ้ม devil ตามหลังไปทันที
งานนี้ ต้องสูตรเด็ดประจำครอบครัวเท่านั้น รับรองผลได้เลย ฮิๆ
saku chan มานี่หน่อยซิเสียงหวานๆเจือแววหัวเราะน้อยๆร้องเรียก
เมื่อร่างสูงมาถึง ทำอะไรให้........หน่อยสิ เจตนาเว้นชื่อไว้อย่างยั่วเย้า พร้อมกับผลักร่างสูงเข้าไปในห้องน้ำทันที
sakura แทบหายใจไม่ออกกับภาพตรงหน้า ผิวผ่องที่โผล่พ้นน้ำนมสีชมพูอยู่เหมือนจะยั่วเย้าให้เข้าไปสัมผัส
ริมฝีปากบางที่กัดชิสตรอเบอร์รี่อยู่ราวกับกำลังหยอกล้อกับความอดทนของเขา ทุกอย่างที่ประกอบกันเป็นร่างเล็กตรงหน้าทำให้เขาแทบคลั่ง
จนอดเดินเข้าไปดูใกล้ๆไม่ได้
hydeสะดุ้งตกใจเมื่อรู้สึกได้ว่าตนไม่ได้อยู่คนเดียว ร่างเล็กดึงผ้าขนหนูลงก็พบกับดวงตาดำขลับจ้องมองมาอยู่ก่อนแล้ว
ร่างเล็กหน้าร้อนวูบในเบื้องแรก แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน hyde
ก็เบือนหน้าหนีอย่างเย็นชา
นายเข้ามาทำไม
เคยได้ยินมาว่า ถ้าจะใช้ตำรับนี้รักษาผิวแล้วล่ะก็ จะต้องมีการนวดด้วยมันจึงจะครบสูตรนะร่างสูงตอบอย่างไม่สนใจกับอาการเย็นชาของร่างเล็ก
พร้อมนึกขอบคุณพี่สะใภ้อยู่ในใจ
ชั้นไม่ต้องการความช่วยเหลือ โดยเฉพาะจากนาย ร่างเล็กออกปากไล่
ลองดูก่อน แล้วค่อยไล่ก็ยังไม่สายนะ พูดพลางมือใหญ่ก็คว้าขาของคนที่อยู่ในอ่างไม้
ค่อยๆบรรจงนวดไล่จากปลายเท้า นิ้วเรียวค่อยๆคลึงขึ้นมาตาช่วงขา ความรู้สึกร้อนวูบวาบเกิดขึ้นกับร่างเล็กในทุกที่ที่มือใหญ่สัมผัส
ปล่อย
ปล่อยชั้นนะ ชั้นไม่ต้องการ ร่างเล็กพยายามหดขาจากฝ่ามือใหญ่ แต่ดูเหมือนความพยายามจะไร้ผล
ร่างสูงหยุดเสียงของร่างบางด้วยจูบหวานนิ่งนาน ร่างเล็กหยุดการดิ้นรน เคลิบเคลิ้มไปกับความหวานที่ร่างสูงมอบให้
ร่างสูงค่อยๆปลดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะก้าวลงไปในอ่างพลางจับร่างเล็กหันหลังพิงอกกว้าง
ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆบรรจงนวดระไปตามสีข้าง ร่างเล็กหัวเราะคิกด้วยความจั๊กจี้ แล้วเสียงหัวเราะก็เปลี่ยนเป็นเสียงคราง
เมื่อริมฝีปากบางเริ่มซุกซนกับซอกหูและมือใหญ่ที่นวดเฟ้นไปทั่วตัวเลื่อนลงไปนวดจุดที่ไวต่อความรู้สึกตรงกลางลำตัว
น้ำหนักมือและจังหวะที่เร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ร่างเล็กหมดเรี่ยวแรงจะต่อต้าน
ได้แต่ปล่อยให้ร่างสูงสัมผัสเค้าโดยไม่ขัดขืน เสียงครางที่ประสานไปกับเสียงหอบหายใจของร่างสูงและสีหน้าที่บ่งบอกถึงความพึงพอใจของร่างเล็ก
ทำให้ร่างสูงมอบสัมผัสแห่งความสุขนั้นแก่ร่างเล็กมากขึ้น จนกระทั่งร่างเล็กทรุดลงพิงอกกว้างนิ่งอย่างหมดแรง
ทีนี้ฟังชั้นพูดได้ซะทีนะ เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างหู ใบหน้าหล่อคมซุกไซร้ลงกับผมสลวยหอมกรุ่นของร่างเล็กในอ้อมแขน
ว่ามาสิมีอะไรจะแก้ตัวอีก ร่างเล็กน้ำเสียงอ่อนลงแต่ก้อยังเจือแววเง้างอนอยู่ดี
ชั้นขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่พูดไปนายก็คงไม่เชื่อว่าชั้นไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นจริงๆ
หมายความว่านายจะนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้งั้นเหรอ ร่างเล็กเริ่มอารมณ์กรุ่นขึ้นมาอีก
ร่างสูงจับร่างเล็กให้หันมาเผชิญหน้ากับเค้า ดวงตาทั้งสองคู่ประสานกันนิ่ง
ไม่จริงหรอก ชั้นมีแต่นายคนเดียวมาตลอดนะ ชั้นเคยโกหกนายเหรอ ร่างสูงเว้าวอน
ยกโทษให้ชั้นนะ hyde ชั้นจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว
. ร่างเล็กไม่ต่อคำ กลับโน้มคอร่างสูงลงมา มอบจุมพิตอย่างยอมรับในร่างตรงหน้าแทนคำตอบทุกอย่าง(อันตรายนะจ้ะหนูๆทั้งหลาย
ห้ามยืนยันคำสัญญาด้วยวิธีนี้นะ)
ริมฝีปากของร่างเล็กปัดป่ายทั่วร่างของชายหนุ่มบ้าง ร่างสูงเลื่อนตัวขึ้นนั่งบนขอบของถังไม้
ปล่อยให้ร่างเล็กที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าลิ้มรสชาติความหอมหวานของน้ำนมและสตรอเบอรืรี่บนร่างของเค้า
ต่ำลงไปๆ จนกระทั่งเลื่อนเข้าครอบครองส่วนกลางลำตัวของเค้า กลิ่นหอมหวานที่อบอวลไปทั่วและสัมผัสเร่าร้อนจากลิ้นอุ่นนุ่มยิ่งทำให้รู้สึกดี
จนร่างสูงต้องครวญครางออกมาอย่างสุดระงับ หอบหายใจสะท้านจนกระทั่งปลดปล่อยความเร่าร้อนทั้งหมดออกมา
เสียงที่ลอดออกมาจากในห้องน้ำ จุดรอยยิ้มอย่างสมใจบนริมฝีปากอิ่มของใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ
.
เช้าวันรุ่งขึ้น
จะกลับกันแล้วเหรอ ไม่อยู่ต่ออีกสักหน่อยล่ะมาซาโอะออกปากชวน
สองคนหันไปมองหน้ากัน คงต้องกลับแล้วล่ะครับ นัด tet chan เรื่อง sigle ใหม่ไว้
sakura ตอบอย่างเสียดาย
เป็นไงบ้าง hyde chan วิธีรักษาผิวที่พี่แนะนำให้ดีใช่ไม๊ล่ะ ยูริโกะแอบถามกับร่างเล็ก
ทำให้ร่างเล็กหน้าแดงด้วยความเขิน ยูริโกะไม่สนใจเอาคำตอบ แต่กลับหันไถาม sakura
แทนว่า แต่เอ ทำไมตัว saku chan ถึงมีกลิ่นนมกับสตรอเบอร์รี่ได้น้า นั่นยิ่งพลอยทำใหร่างสูงหน้าแดงไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้
ที่บ้าน tet chan ทั้งสี่ตั้งวงคุยถึง tour cocert ที่ผ่านมา จู่ๆ tet chan ก็บอกขึ้นมาว่า
นี่พวกนายรู้ไหม โรงแรมที่เราไพักตอน tour จบน่ะมีตำนานล่ะ ทุกคนหูผึ่งด้วยความสนใจ
เล่าเร็วๆดิ เจ้าเหมียวเคนเร่ง
เรื่องมันมีอยู่ว่า นานมาแล้วมีคู่รักคู่หนึ่งมาพักที่นั่น ทั้งคู่หนีตามกันมา
แต่แล้วฝ่ายชายกลับทิ้งภรรยาของเขาไว้ให้คอยที่โรงแรม จนมาทีหลังฝ่ายหญิงจึงจับได้ว่า
ฝ่ายชายนอกใจ เขาต้องการเพียงเงินของเธอเท่านั้น เมื่อเธอฆ่าเขาแล้วเธอจึงฆ่าตัวตายที่นั่น
หลังจากนั้นถ้ามีคู่รักที่รักกันมากๆไปพักล่ะก็ เป็นต้องมีมือที่สามที่ไม่มีใครรู้ว่ามาจากไหนมาก่อกวนทุกครั้งไป
จนต้องเลิกกันไปในที่สุด เหลือเชื่อเลยเนอะ tet chan เล่าจบพร้อมทำท่าขนลุก
แต่มีอีก สองคนที่หันมาสบตากับอย่างมีความหมาย หรือว่าสาวน้อยคนนั้นจะเป็น
THE END.