Brother Story by shieru~Yume~ Arrange  by Lipon

part 8 : The Past

... tetsu นั่งมองหน้ายามหลับของ hyde รอยคราบน้ำตายังคงเลอะริมแก้ม มือเล็ก ๆ เกาะกุมมือของเขาไว้แน่น ราวกับว่าเขากลัวที่จะไม่มีมือนี้อีก เขาสังเกตเห็นกระดาษสีขาวยับยู่ยี่ซุกไว้ในกระเป๋ากางเกง เขาคลี่มันออกดูจึงรู้ว่ามันคือจดหมายจากลุง kimura ที่เขาทิ้งไป
'เพราะเจ้าสิ่งนี้ เธอถึงเป็นแบบนี้...' อารมณ์แค้นเคืองผุดมาในสมองของเขาอีกครั้ง ทำให้นึกถึงเรื่องที่เขาไปพบ sakura มา
'จะให้ทำอย่างไร ต้องแลกกับอะไรรึ ถึงจะลบล้างภาพเหล่านั้นออกจากจิตใจของเธอได้' เขากู่ตะโกนถามอย่าว้าวุ่นในจิตใจ แต่ hyde ยังคงสงบนิ่ง ไร้เสียงตอบ
'...บอกฉันหน่อยสิ...hyde' เขาดึงมือเล็กนั่นมาแนบแก้ม

กริ๊ง...กริ๊ง... เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น tetsu งัวเงียวิ่งไปรับสาย
"tetsu พูด" เขากรอกเสียงลงไปอย่างห้วน ๆ
"tetsu นี่ ken ..เอ่อ hyde เป็นอย่างไรบ้าง" ken พูดอ้อมแอ้ม
"เมื่อคืนกว่าจะสงบได้ เล่นเอาฉันแย่เหมือนกัน...ขอบใจนะที่นายโทรไปบอก" tetsu ได้รับโทรศัพท์จาก ken ก็ดึกแล้ว กว่าเขาจะออกจากห้อง kaori มาถึงบ้าน ก็เกือบตีหนึ่ง
"ฉันขอโทษนะ..." ken พูดอย่างสำนึกผิด เมื่อคืนเขาโดน tetsu สวดเสียยับ
"มันไม่ใช่ความผิดของนาย...เอ่อ ขอโทษด้วยที่เมื่อคืนกระแทกหูโทรศัพท์ใส่นาย"
"ไม่เป็นไร แล้วนายจะทำยังไงต่อไป?" ken ถาม
"วันนี้คงพาไปตรวจที่โรงพยาบาลอีกครั้ง...ฉัน..คงทำได้แค่นี้.." น้ำเสียงขาดหาย เหมือนกำลังจมอยู่ในความคิดของตัวเอง ใช่แล้วหล่ะ เขาไม่สามารถจะทำอะไรได้เลย ด้วยมือ ๆ นี้ ที่ hyde ไว้ใจ เขาไม่สามารถปกป้องได้ แก้ไขอะไรไม่ได้ เขาผิดคำสัญญา กี่ครั้งแล้ว
'ฉันจะปกป้องนายเอง hyde' เขาพร่ำบอกอย่างนั้นเสมอ แต่เขาไม่สามารถทำได้เลย แม้สักครั้งเดียว
"tetsu tetsu นายเป็นอะไรหรือเปล่า" ken เรียกชื่อ เมื่อเห็นว่า tetsu เงียบเสียงไป
"อ๊ะ! ไม่เป็นอะไร ๆ" tetsu รีบตอบ
"tet... ขอให้รู้ไว้นะ ฉันเป็นเพื่อนนาย และ hyde ก็เป็นคนรักของฉัน ฉันยินดีช่วยเหลือนายทุกอย่าง" tetsu ได้ฟังก็รู้ซึ้งถึงน้ำใจเพื่อน แต่มันทำให้เขาเจ็บจี๊ดในใจอย่างบอกไม่ถูก
"ขอบใจนายมาก แค่นี้ก่อนละกัน เหมือน hyde จะตื่นแล้ว..อ่อ ถ้าอยากมาเยี่ยม ให้ฉันถาม hyde ก่อนละกัน แล้วจะโทรไปบอก"


"ใครโทรมาหรอฮะพี่" hyde ถาม เมื่อเห็น tetsu กลับเข้ามาในห้องเขา
"ken นะ โทรมาถามอาการ" tetsu พูดพลางยกหมอน hyde ให้สูงขึ้น
"อืม... ไม่มีไข้นี่นะ" tetsu เสยผม hyde แล้วใช้หน้าผากตัวเองวัดไข้ ระยะห่างระหว่างปลายจมูกของทั้งสองคน เพียงไม่กี่มิลลิเมตร hyde จ้องตา tetsu เขม็ง มองลึกเข้าไป ราวกับค้นหาความลับอะไรบางอย่าง แม้ว่าความใกล้ชิดของทั้งสองจะมีต่อกันมากมาย และวิธีวัดไข้แบบนี้ ก็ทำมาหลายต่อหลายครั้ง แต่พอ tetsu โดนสายตาของ hyde จ้องมอง ทำให้เขารู้สึกเขิน ๆ เหมือนกับไม่เคยมองตากันมาก่อน เขารู้สึกถึงความร้อนที่หน้า หัวใจเต้นระทึก ราวกับตั้งใจจะให้อีกฝ่ายได้ยินเสียงตื่นเต้นของหัวใจ เขาจึงรีบพลุกพลันออกห่างจาก hyde
"..ดะ...เดี๋ยวพี่จะทำอะไรให้ทาน แล้วไปหาหมอกันช่วงบ่าย" tetsu พูดตะกุกตะกัก ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไป


"เฮือก !!!" เสียงสูดลมหายใจอย่างแรง hyde ตื่นเต้นถึงกับกลั้นหายใจไว้ตลอด
"เฮ้ย ~~ หัวใจแทบหยุดเต้น" เขากุมหน้าอกตัวเอง สัมผัสการเต้นของหัวใจเร็วถี่ ที่เริ่มจะเต้นเป็นปกติ
hyde รู้สึกดีขึ้นกว่าเดิมมาก เขาจึงลุกจากเตียง อาบน้ำแต่งตัวอย่างช้า ๆ
"ตายหล่ะ! ลืมผ้าเช็ดตัว" hyde ลุกลนรีบออกมาจากห้องน้ำ ตรงดิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้าอีกมุมหนึ่งของห้อง
'แอ๊ด....' เสียงเปิดประตูห้อง tetsu เดินถือตะหลิวเข้ามาในห้องนอน
"อ๊ะ! เฮ้ย!" เสียงตกใจของทั้งสอง ตอนนี้ภาพที่เห็นตรงหน้า tetsu ทำให้เขาได้แต่ยืนตะลึงอยู่ตรงนั้น hyde เองก็ตกใจยืนนิ่งอึ้ง ไม่ขยับ ตะหลิวในมือของ tetsu ร่วงลงพื้นเสียงดังสนั่น ทำให้ทั้งคู่สะดุ้งโหยง
"เอ่อ...คือ จะ...บอกว่า ข้าวเสร็จแล้ว" tetsu พูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"เฮ้ย~~ มันอะไรกันหนักกันหนาน้า ไอ้หัวใจเนี้ย เต้นแรงชะมัด สงสัยต้องให้หมอเช็คหัวใจด้วย" hyde รำพึงกับตัวเอง หน้าแดงก่ำ ส่วนฝ่าย tetsu เองก็ยืนหน้าแดงทำอะไรไม่ถูกอยู่หน้าห้องเช่นกัน


"แปลกจัง ทำไมคุณหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก" tetsu พูดกับ hyde ขณะเดินออกมาจากโรงพยาบาล
"สรุปว่า ผมหายแล้วใช่ไหมครับ งั้นพรุ่งนี้ผมก็ไปโรงเรียนได้แล้วสิ" hyde ลิงโลด
"ไม่ได้! ต้องพักผ่อนอีกสองสามวัน เพราะเมื่อคืน hyde ก็ช็อค จำไม่ได้หรือไง ถ้าไปเป็นลมที่โรงเรียนอีก จะเดือดร้อน kaori เค้า" tetsu ดุ hyde เสียงดัง
"ทำไมต้องพี่ kaori หล่ะ?" hyde ไม่ค่อยพอใจนักเมื่อได้ยินชื่อของคน ๆ นั้น
"ก็ hyde ทำให้เขาเดือดร้อนทุกทีนะสิ" tetsu เองก็นึกเหตุผลไม่ค่อยออกเช่นกัน
"อ่อ เพราะผมทำให้เดือดร้อน พี่เลยต้องรับผิดชอบงั้นสิ" hyde ประชดประชันพี่ชายตัวเอง
"ไม่ใช่รับผิดชอบ!" tetsu เริ่มโกรธ
"งั้นก็รัก!" hyde พูดตะคอกใส่ tetsu นิ่งอึ้งไป เขาแปลกใจกับคำพูดก้าวร้าวของ hyde ที่ไม่เคยทำกับเขาเลย และที่สะดุดใจที่สุด ก็คงเป็นเพราะ เขารู้สึกไม่แน่ใจขึ้นมาทันที ว่า...เขารัก kaori หรือเปล่า....
'อ่า... คนเค้าเป็นแฟนกัน ไม่ให้รักกันได้ไง ฉันนี่มันงี่เง่าที่สุด!!' hyde คิดในใจ เขาก้มหน้านิ่งมองพื้น น้ำตาคลอเบ้า
"ผม...พรุ่งนี้ผมจะไปโรงเรียน" hyde พูดเสียงสั่น
"ตามใจ" tetsu ตอบห้วน ๆ
ตลอดเส้นทางกลับบ้านของทั้งสอง ไม่มีเสียงพูดคุยกันอีกเลย

เช้าวันใหม่ที่สดใส hyde ตื่นเต้นที่เขาจะได้ไปโรงเรียน หลังจากที่ลาหยุดมาหลายอาทิตย์ เขาเดินออกจากอพาร์ตเมนท์ โดยไม่ได้กล่าวคำลากับ tetsu เขารู้สึกได้ว่า tetsu โกรธเขาอยู่ และแน่นอน เขาก็รู้สึกไม่พอใจ
กับการกระทำของพี่ชายตัวเองสักเท่าไหร่ แต่ความตื่นเต้นที่จะได้ไปโรงเรียน ทำให้เขาพยายามลืมเรื่องเหล่านั้นไปซะ เขาเดินกึ่งวิ่งไปอย่างร่าเริง บนถนนเล็ก ๆ ที่แต่งแต้มไปด้วยดอกหญ้าริมทาง เขาสูดอากาศบริสุทธิ์
เข้าไปเต็มปอด มองไปรอบ ๆ ตัวอย่างสบายใจ
"อรุณสวัสดิ์ haido สบายดีแล้วหรอ" เด็กชายร่างผอมบางทักทาย
"รุนหวัด yukki" เขาทักทายตอบ
"นายไม่มาเสียหลายวัน มีผู้ชายท่าทางแปลก ๆ มาถามหานายกับอาจารย์ด้วยนะ" yukki เล่าเหตุการณ์ภายในโรงเรียนให้ฟัง
"เอ๋? ใครจะมาถามหาฉัน นายอย่ามาอำน่า" hyde เริ่มสงสัย นอกจาก tetsu กับ ken แล้ว เขาก็นึกไม่ออกว่าใครจะมาหาเขาได้
"ฉันจะไปอำนายทำไมกัน คนอย่าง yukki ไม่เคยโกหกใคร พูดจริง ๆ นะ เขามาทุกวันเลยหล่ะ" yukki พูด
"เอ๋? แล้วเป็นใครกันนะ" hyde ครุ่นคิด
"นายก็ดูเอาเองสิ คนนั้นไง ตัวสูง ๆ ที่ยืนอยู่หน้าโรงเรียน" yukki ชี้มือไปทางชายร่างสูงโปร่ง ผิวคล้ำหน่อย ๆ ผมยาวถูกมัดไว้เรียบร้อยที่ท้ายทอย พอ hyde เห็นผู้ชายคนนั้นถนัดตา เขาถึงกับนิ่งอึ้ง หยุดฝีเท้าราวกับโดนตรึงไว้กับพื้น
ทำให้ yukki แทบจะหยุดตามไม่ทัน
"เป็นอะไรอ่ะ อยู่ ๆ ก็หยุดเดินตกใจหมด ...นายรู้จักเขาหรอ?" yukki ถาม hyde หลังจากเห็นสายตาที่ hyde มองเขาเขม็ง
และรู้สึกว่าผู้ชายคนนั้นจะเห็น hyde แล้วเช่นกัน เขากำลังเดินมาใกล้ hyde ร่างบางเกร็งแน่น ตัวสั่นเท้า เหงื่อออกเต็มหน้า
"haido เป็นอะไร? จะเป็นลมหรอ? haido" yukki เห็นปฏิกิริยาของเพื่อน ก็ตกใจ
"hyde!!!!!" ร่างบาง ๆ ของ hyde ราวกับถูกลมพัดให้ปลิวไปแล้วล้มลง สติของเขาดับวูบทันที...
---------------------------

'...มืด...น่ากลัวจังเลย' ร่างบาง มองไปรอบ ๆ ตัว
'นี่ผมกำลังฝันอยู่อีกแล้วหรอ?' hyde ครุ่นคิด รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นที่โอบล้อมเข้ามา
'หนาวเหลือเกิน ขอความอบอุ่น ใครก็ได้!' hyde เริ่มร้อนรน เขามองไปรอบ ๆ อย่างอ้างว้าง
ฉับพลัน มีแสงสว่างปรากฎวาบขึ้น ทำให้เขาตาพล่ามัว เขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก็พบว่าตัวเองยืนอยู่ในห้อง ๆ หนึ่งที่คุ้นเคย เขาสำรวจไปถ้วนทั่วห้องนั้น แล้วก็พบว่า มีอีกคนหนึ่งนั่งอยู่ในห้องก่อนหน้าเขาแล้ว ไม่ใช่ใครที่ไหน มันคือตัวเขาเอง ตัวเขาสมัยที่ยังอยู่กับคุณลุง hydeคนนั้น กำลังนั่งวาดรูปอย่างใจจดใจจ่อ ทำให้เขาไม่สังเกตว่าความมืดจากภายนอกห้องกำลังเยื่องกรายเข้ามาอย่างช้า ๆ
"ทำอะไรอยู่รึ?" เสียงทุ้มต่ำนั่นทำให้เขาและ hyde อีกคนสะดุ้งโหยง มองขวับไปที่ต้นเสียงทันที hyde รู้สึกถึงความหวาดกลัวที่จับจิตจับใจเขาทันที
'นั่น...sakura!!!!' เขาตะโกนก้อง
"อ๊ะ! พี่ sakura" แทบจะเป็นเสียงเดียวกัน hyde สมัยเด็กคนนั้น ยิ้มให้กับ sakura อย่างร่าเริง เขามองตามตัวเขาเองในอดีตด้วยหัวใจระทึก เหงื่อมากมายไหลย้อยเต็มหน้า
'นี่มันอะไรกัน?' hyde ยังคงมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดด้วยใจหวาดหวั่น ความทรงจำทั้งหมดค่อย ๆ ปรากฏต่อหน้าเขาอย่างเด่นชัด
"กลับมาแล้วหรอฮะ? ทำไมกลับมาเร็วจัง พี่กับคุณลุงยังไม่กลับมาเลย" hyde เข้าไปเกาะชายเสื้อของ sakura ไว้
"พี่ sakura ช่วงนี้กลับดึกจังเลยนะฮะ คุณลุงเป็นห่วง" hyde ถามด้วยความเป็นห่วง
"เหอะ! พ่อนะหรอจะห่วงฉัน ห่วงแก กับ ไอ้ tetsu มากกว่าละไม่ว่า" sakura เริ่มเสียงดัง
"อ๊ะ! ทำไมพี่คิดอย่างนั้นหล่ะ คุณลุงนะ เป็นห่วงคุณยิ่งกว่าใคร ๆ เลยนะ ผมเห็นว่าคุณลุงนอนไม่หลับทุกคืนเลย อ๊ะ! จริงสิ ผมต้องโทรหาคุณลุงให้รีบกลับมาเร็ว ๆ" hyde พลุนพลันออกไปจากห้อง แต่ sakura คว้ามือเอาไว้
"ไม่ต้อง!" sakura เข้าประชิด hyde มากขึ้น
"โห กลิ่นเหล้าหึ่งเลย พี่เมามาหรอฮะ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้นะ พี่นั่งลงตรงนี้ก่อนละกัน" hyde จับให้ sakura นั่งลงกับเตียง
"ไม่ต้อง!!!!" sakura ยิ่งขัดเคืองคนตัวเล็กที่มาวุ่นวายมากขึ้น
"งั้นต้องการอะไรฮะ?" hyde ถามอย่างใสซื่อ sakura ยิ้มที่มุมปาก เขาเอื้อมมือไปกระชากแขนเล็ก ๆ อย่างแรง ทำให้ hyde เซถลาล้มลงกับเตียง sakura คล่อมตัว hyde เอาไว้ เขาจ้องมองหน้า hyde นิ่ง
"ถ้าฉันบอกว่าต้องการตัวนายหล่ะ" hyde ยังคงงง ๆ กับคำพูดและการกระทำของ sakura อยู่
"เอ๋? จะใช้ผมไปทำอะไรหรอฮะ" เขายังคงไม่รู้ถึงชะตากรรมของเขา
"ทำแบบนี้ไง!!!" sakura ถอดชุดนอนของ hyde ออกอย่างรวดเร็ว hyde ตกตะลึง และพยายามดิ้นรนหนีจากพันธนาการ saukura คว้าข้อมือทั้งสองของ hyde เอาไว้ แล้วผูกติดด้วยเข็มขัดของเขา
"พี่ saku จะทำอะไรฮะ ปล่อยผม!" hyde กลัวจนตัวสั่นเท้า เจ็บข้อมือแปล๊บ เพราะแรงบีบของเข็มขัดที่รัดตึง
"ถ้าจะโกรธ จะเกลียด ก็โกรธพี่ชายของนายเหอะ hyde!!! นายสองคนพี่น้องทำให้ชีวิตทุกอย่างของฉันพัง!" sakura ระบายความอัดอั้นในใจด้วยเสียงอันดัง เขาก้มลงขยี้ริมฝีปากไปทั่วลำคอ
"ผม..กับพี่?" hyde พูดเสียงสั่นอย่างไม่เข้าใจนัก พยายามใช้หัวเข่าดันร่างกายของ sakura ออก
"ใช่! โดยเฉพาะพี่ของนาย มันแย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน นายคงไม่รู้สินะ ไอ้ tetsu นั่นแหล่ะ ตัวดี เอาเรื่องฉันไปบอกตำรวจ!!!" sakura ตะคอกใส่หน้า hyde และมองเขาอย่างเครียดแค้น
"ไม่จริง พี่เข้าใจผิดแล้ว พี่ tetsu ไปอธิบายกับตำรว..."
'เพี๊ยะ!!!!' ฝามือของ sakura ตบฉาดไปยังหน้าขาวอย่างแรง ก่อนที่ hyde จะอธิบายจบ
"ฉัน...ไม่อยากฟัง ฉันต้องแย่งชิงทุกอย่างของมันบ้าง พี่นายต้องชดใช้ hyde นายต้องถูกทำลาย ของสำคัญของมันต้องโดนทำลาย!!!" sakura กดหัวเข่าของ hyde ให้ตรึงไว้กับเตียงด้วยเข่าตัวเอง ก่อนจะถอดเสื้อและกางเกงของตัวเองออก เขาจูบ hyde อย่างรุนแรงไปทั่วร่างกาย
"ปล่อยผม! ม่ายยยยยย!" hyde หวีดร้องตะโกนก้องอย่างหวาดกลัว เขาดิ้นรนด้วยแรงที่มีอยู่ทั้งหมด แต่ไม่อาจจะต้านทาน sakura ได้
hyde หวาดกลัว และเสียใจเหลือเกินที่พี่ชายที่เขาเคารพนับถือ จะทำอย่างนี้กับเขา เมื่อดิ้นจนหมดเรี่ยวแรง ก็มีเพียงน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม และเสียงสะอึกสะอื้น
"อึ๊!!...พ...พี่ saku ขอร้องหล่ะ... ปล่อยผมเถอะ" hyde อ้อนวอนขณะที่ sakura จับขาทั้งสองของเขาแยกออกจากกัน เขาหาได้ฟังคำขอร้องของ hyde ไม่
"อย่า...." เสียงอ้อนวอนแผ่วเบาและขาดหายไป บัดนี้ hyde มองเห็นแต่ความมืดมิด ได้เพียงกลิ่นลมหายใจเหม็นคลุ้ง ดังฟืดฟาด มันช่างสะอิดสะเอียนยิ่งนัก สัมผัสได้ถึงลิ้นสาก ๆ ที่ลามเลียไปทั่วร่างของเขา เขารู้สึกได้เพียงความเจ็บแปล๊บที่เสียดแทงเข้าไปถึงขั้วใจ
'ผม...เจ็บ ฮือ... อือ' hyde สะอึกสะอื้นในความคิด
'พี่ฮะ...พี่ฮะ...ผมกลัว' hyde เรียกร้องขอความช่วยเหลือ เขาไขว่คว้ามือไปข้างหน้า แต่สิ่งที่จับคว้าได้ มีเพียงอากาศที่ว่างเปล่า....

To be continue....
any comment send here shieru_yume@laruku-cafe.com

 «« back : home : next »»

© 2001 copy right shieru~Yume~ & Lipon, All rights reserved